Δευτέρα 29 Μαΐου 2017



Φωτογραφία του ηλιας Στεφανου χαιντουτη.
  
Hλιας Στεφανο Xαιντουτη

Το Ψαλτήρι είναι κεραυνός για τον διάβολο
Οι Ψαλμοί του Δαβίδ είναι θεόπνευστοι
Γέροντα, μου κάνει εντύπωση πώς τα παιδιά καταλαβαίνουν το Ψαλτήρι και
θέλουν να το διαβάζουν.
– Το Ψαλτήρι αναπαύει όλες τις ηλικίες. Τα παιδιά μάλιστα μπορεί να τα αναπαύη περισσότερο από ό,τι αναπαύει εσένα κι εμένα.
Το Ψαλτήρι είναι θεόπνευστο, είναι γραμμένο με θείο φωτισμό, γι’ αυτό έχει τόσο δυνατά, τόσο βαθιά νοήματα.
Όλους τους θεολόγους και τους φιλολόγους να μαζέψης, έναν Ψαλμό με τέτοια νοήματα δεν μπορούν να φτιάξουν. Κι αν φτιάξουν κάτι, θα είναι σαν ένα χάρτινο λουλούδι. Αγράμματος ήταν ο Δαβίδ, αλλά με τί βάθος έγραφε! Φαίνεται καθαρά ότι τον οδηγούσε το Πνεύμα του Θεού.
– Γέροντα, δεν προλαβαίνω να διαβάσω το Ψαλτήρι.
– Καλά είναι να εξοικονομής λίγη ώρα, για να το διαβάζης μέσα στην ημέρα. Κι αν δεν έχης πολύ χρόνο, καλύτερα είναι να διαβάσης μισό Κάθισμα και να προσέχης τα νοήματα, παρά ολόκληρο και να βιάζεσαι. Αυτά τα νοήματα να τα έχης μετά συνέχεια στον νού σου.
Το Ψαλτήρι είναι προσευχή.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.



Πρέπει να ξέρουμε ότι οι πιστοί πού τηρούν τις εντολές του Θεού δέχονται την Χάρη του Θεού, και ο Θεός
-πώς να πή κανείς;- είναι υποχρεωμένος να τους βοηθάη μέσα σ΄ αυτά τα δύσκολα χρόνια. Στην Αμερική είχα ακούσει πώς παρουσιάσθηκε μια νέα αρρώστια (ο Γέροντας εννοεί το έιτζ), ειπώθηκε τον Νοέμβριο του 1984. Πολλοί πού ζουν μια αφύσικη, αμαρτωλή ζωή, μολύνονται από αυτήν και πεθαίνουν. Τώρα έμαθα ότι παρουσιάσθηκε και έδώ αυτή η αρρώστια.
Βλέπετε, δεν καταστρέφει ο Θεός τους ανθρώπους· μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους και καταστρέφονται. Δεν είναι δηλαδή ότι τους τιμωρεί ο Θεός, αλλά την τιμωρία την δημιουργούν μόνοι τους με την αμαρτωλή ζωή τους. Και βλέπει κανείς να έξαφανίζωνται εκείνοι οι άνθρωποι πού δεν έχει νόημα η ζωή τους.
Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου.




Άλλη φορά, ανάμεσα από εμάς και φυσικά ανάμεσα από νέους, ήταν ένας νέος κοσμικός, ο οποίος στο ένα του χέρι κρατούσε έναν αναπτήρα και ένα πακέτο τσιγά­ρα. Ο Γέροντας μόλις τα είδε, δεν έχασε καιρό. Με διά­κριση, με πολλή αγάπη, το τονίζω αυτό, πήγε κοντά σε αυτό τον νέο και του ζήτησε τα τσιγάρα και τον αναπτήρα.
«Δώστα μου» είπε, «τα χρειάζομαι».
«Τι τα χρειάζεσαι;» είπε ο νέος.
«Ναι, τα χρειάζομαι» απάντησε ο Γέροντας. Τα πήρε και αμέσως τα εκσφενδόνισε μέσα στο δάσος.
Ο νέος διαμαρτυρήθηκε και είπε: «Μα Γέροντα, μολύ­νετε το δάσος με όλα αυτά που πετάξατε».
Και ο Γέροντας με αγάπη, αλλά ξεκάθαρα του είπε: «Εσύ το δάσος το άψυχο σκέφτεσαι περισσότερο μη μολυνθή, η την ψυχή σου την αθάνατη και το σώμα σου, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, το οποίο φθείρε­ται με το κάπνισμα

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου