Κυριακή 28 Μαΐου 2017


Γέροντας Παϊσιος: οι Προφητείες και η επιστροφή της Κωνσταντινούπολης (μέρος 3ο)

Εάν νομίζετε ότι οι Προφητείες του Παϊσιου και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού είναι «απίστευτες», νομίζω πως ακόμα πιο απίστευτες θα βρείτε τις επόμενες δύο προφητείες, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Η πρώτη λέγεται ότι προέρχεται από κώδικα του 1053 της Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους και η δεύτερη από τον Αγιορείτη Ιωσήφ του Βατοπαιδίου. Δεν μπορώ καθόλου να είμαι σίγουρος για αυτές διότι δεν γνωρίζω περισσότερα στοιχεία και ως εκ τούτου είμαι επιφυλακτικός. Σας τις παραθέτω όμως διότι αυτές συγκαταλέγονται από κάποιους στις προφητείες που αφορούν στα ίδια για τα οποία μίλησαν οι δύο προηγούμενοι πατέρες.
Προφητεία Μονής Κουτλουμουσίου
Ανησυχία κόσμου.
Γενική απελπισία επί της γης.
Μάχη επτά κρατών εις Κωνσταντινούπολιν. Τρία ημερονύκτια σφαγή. Νίκη του μεγαλυτέρου κράτους κατά εξ κρατών.
Συμμαχία εξ κρατών κατά του έβδομου κράτους: τρία ημερονύκτια σφαγή.
Παύσις πολέμου υπό Αγγέλου,(Θεού Χριστού) και παράδοσις Πόλεως στοις Έλλησιν.


Υπόκυψις Λατίνων εις αλάνθαστον πίστιν ορθοδόξων.
Εξωθήσεται ορθόδοξος πίστης από Ανατολών μέχρι Δυσμών.
Φόβος και τρόμος βαρβάρων υπo αυτής.
Παύσις του Πάπα και κήρυξις ενός Πατριάρχου δια όλην την Ευρώπην.
Εν πέντε και πεντήκοντα έτοι το τέλος των θλίψεων, την δε εβδόμην ουκ έστι ταλαίπωρος, ουκ έστιν εξόριστος, επανερχόμενος εις τας αγκάλας της μητρός, αγαλλομένης.
Ουτώς έσται, και ούτω γένοιτο. Αμήν, Αμήν, Αμήν. Εγώ ειμί το Α και το Ω. Πρώτος και έσχατος. Τέλος μια ποίμνη και εις ποιμήν έσται της αληθούς Ορθοδόξου πίστεως. Αυτό γένοιτο. Αμήν, Αμήν, Αμήν.

Προφητεία Αγιορίτη Ιωσήφ εκ της Μονής Βατοπαιδίου
«Ακούσατε Έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης / και εσύ αναγνώστα πρόσεχε σ’αυτό που θα διαβάσης.
Είναι σκληρά και λυπηρά, αλλά είναι πεπρωμένα /να γίνουν όσα στας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα.
Τάγραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθη / από αυτόν τον
πόλεμο τι μέλλεται να πάθη.

Για να προσφύγη στον Θεόν και να μετανοήση / αν θέλη για να σωθή και ευτυχής να ζήση.
Με μιας θα ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία/ κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία.
Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία / και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία.
Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη / Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνη.
Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη / ουαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.
Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Αρκτος (Ρωσία) στην Τουρκία / που αδίκησε την Ελλάδα και όλη αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα.
Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κράτηση / τα περιβόητα Στενά(Σουέζ) στο τέλος θ’ απηυδήσει.
Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία / εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία / και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία/ ενώ στη Δυτική πλευρά νικά η Γερμανία / και τότε είναι αδύνατον να κρατηθή η Ρωσία / και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτον και Τουρκία.
Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην/όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι.
Τότε ομού θα ητηθή και η δόλιος Τουρκία/ γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία.
Γιατί αφού καταβληθή όλη από τη Ρωσία/ Θα συμμαχήσει μετ’αυτής και με την Βουλγαρία. Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη/ και στα περίχωρα αυτής,πρέπει να φύγουν όλοι.
Γιατί η Πόλις (=Κωνσταντινούπολη) θα καή και ουδείς θα απομείνη/κάτοικος ζων εντός αυτής.
Μον’ ο Ναός θα μείνη/(ο οίκος ούτος και Ναός της του Θεού Σοφίας /όστις θα μείνει αείφωτος φάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας/ εξ ού το φως θα ξαπλωθή σ’ όλη την Οικουμένη/ της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος αναμένει).
Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου/ τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου;/ κι πάλιν νέος πόλεμος θ’ αρχίση να ξεσπάση/αλλοίμονο στον άνθρωπο τι έχει να περάση.
Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση/κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση.
Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη/και ανάπτουν εις τα αυθωρεί (αμέσως) τα μίση και τα πάθη.
Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν/ τότε θα γίνη πόλεμος, που ουδέποτε έχει γίνει, αλλοιμονον στους ασεβείς κανείς δε θα απομείνη. Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη/το δίκαιο της θα ζητή/και έτοιμη θα αναμένη/χωρίς ν’ αναμιχθή.
Και τότε θα μιλήση όταν η σάλπιγξ του Θεού/εκ του ουρανού σαλπίση για να δικαιωθεί.Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως/στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως.
Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι/τότε θα εκκαθαρισθή η ήρα απ’ το σιτάρι.
Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ’ απομείνει /και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνη.
Η Πόλις θα κατακαυσθή κι ίχνος δεν θα υπάρξη/πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξη.
Μόνος θα μείνει ο Ναός της του Θεού Σοφίας/το στόλισμα της Νύμφης του Αγίας του Εκκλησίας. Τρία ημερονύκτια θα διαρκέση η μάχη/όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θάχη.
Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα/θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτυγμένα. Την τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξηντλημένοι/από την μάχη ο’ οποζούν θα δούνε ξαφνιασμένοι /εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη/να λάμπη υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι.
Και από τ’ αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν’αστράπτη/πύρινος κατακόκκινος κι’έκπληκτα τα Κράτη /ακούσουνε εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη/αγγέλου απροσδόκητον που θα σταθούν στο πόδι.
Τα όπλα θα πετάξουμε στη γη και τρομαγμένοι/τ’ αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι. Σταθήτε θ’ ακουσθή φωνή. Σταθήτε επί τόπου/Γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου. Σπεύσατε πάραυ
τα εκεί στα δεξιά τα μέρη/το τόξο ακολουθήστε που βγαίνει από το αστέρι.

Κι εκεί θα βρήτε άνθρωπον άγιον/δικόν μου.
Ποιμένα αυτόν εξέλεξα δια το ποίμνιόν μου.
Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνη/τα πρόβατα μου, που γυρνούν έρημα δίχως στάνη.

Νύκτα θ’ ακουσθή η φωνή μου και ο κόσμος τρομαγμένος/εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνη σαστισμένος.
Κι ευθύς το τόξον θα στραφή προς νότον στην Ελλάδα/που απ’ τό φως τό ουράνιον θα φέγγη σάν λαμπάδα.
Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα/ολόχαρη δε η Ελλάς με βία και γρηγοράδα.
Τότε η Ελλάς θα σηκωθή πρώτη με το στρατό της/να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της.
Να καταλάβη αμαχητί, τα ιερά της μέρη/που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.
Τότε οι πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντες/θα τρέξουνε στα μέρη τους σαν αετοί πετώντας.
Τότε ο Έλλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου/εις πάντα θάναι άριστος και επί της υφηλίου/θα άρχη και θα διοική μετά δικαιοσύνης/και η γη θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης.
Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία/και άροτρα γεωργικά/κι ειρήνη και ευτυχία. Θα Βασιλεύση πανταχού/ κι ως αδελφοί να ζώσι/οι άνθρωποι επί της γης και δεν θα ερωτώσι/ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος/αλλά θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος.
Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια/μή σας πλανούν οι άπιστοι πώς είναι παραμύθια.
Όλα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει/το σύμπαν αναταράσεται και σας δεν σας τρομάζει: Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξη/και εκ της γης αλύπητα να τους αξαφανίση.
Πάρετε την απόφασιν και λογικά σκεφθήτε/αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθήτε/όλοι μετανοήσατε στραφήτε προς τα θεία/γιατί ουδεμία απ’ αυτήν υπάρχει σωτηρία.
Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει/τόσον μεγάλος και φρικτός και δεν θα γένη ειρήνη.
Εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα από το σιτάρι / και τα ζιζάνια θα καούν σαν το ξήρο χωρτάρι.
Μερικές σκέψεις
Ο Παϊσιος φαίνεται πως ήταν γνώστης αυτών των κειμένων. Αφενός ήταν Αγιορείτης, επομένως είτε θα τα είχε δει είτε θα του είχαν ειπωθεί και αφετέρου σε συνομιλίες με πιστούς που του έθεταν τα θέματα αυτά φαίνεται να επιβεβαίωνε τις πληροφορίες. Ο ίδιος μάλιστα φέρεται να είχε αναφέρει σε κάποιον πιστό ότι ο «Βασιλευς Κωνσταντίνος» θα μεσολαβήσει ώστε να δοθεί η Πόλη στους Έλληνες και μάλιστα τον περιγράφει ως καλό και πιστό. Σε ερώτηση άλλου πιστού περί του «Κωνσταντίνου», απάντησε με διαφορετικό τρόπο θέλοντας ίσως να δείξει ότι δεν κυριολεκτεί αναφερόμενος στη βασιλική ιδιότητα: είπε λοιπόν ότι η Ελλάδα διαθέτει και Πρωθυπουργούς και Στρατηγούς.
Τόσο το κείμενο της Κουτλουμουσίου όσο και του Βατοπεδίου ταυτίζονται σχεδόν απόλυτα με αυτά που επαναλάμβανε ο Παϊσιος και ο Κοσμάς ο Αιτωλός πριν από αυτόν: ότι θα συμβεί καταρχήν ένας μεγάλος ρωσοτουρκικός πόλεμος, ο οποίος σε πρώτη φάση θα λήξει με σαρωτική νίκη των Ρώσων. Του πολέμου θα έχει προηγηθεί τουρκικό πλήγμα σε βάρος της Ελλάδας, το οποίο θα περιοριστεί στο Αιγαίο και σε ένα ή δύο νησιά. Στη συνέχεια, θα υπάρξει ένας συνασπισμός κρατών ενάντια της Ρωσίας: αναφέρεται ότι οι ΗΠΑ θα εισβάλουν μέσω της Ασίας, μαζί με την Ιαπωνία και στο δυτικό μέτωπο θα πολεμάει η Γερμανία. Η Κίνα δεν αναφέρεται πουθενά, ούτε τα υπόλοιπα μεγάλα κράτη των G20. Ο πόλεμος της Ρωσίας θα φτάσει, λέει, έως την Αίγυπτο και θα σαρώσει την Περσία. Για να φτάσει κανείς στην Αίγυπτο, πρέπει να περάσει από το Ισραήλ. Περσία είναι το σημερινό Ιράν. Η πιθανότητα να συμβούν όλα αυτά μοιάζει πράγματι εφιαλτική αλλά υπάρχουν και άλλα παράξενα σημεία, όπως η συμμαχία της Βουλγαρίας, ενός μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη Ρωσία και όχι με τη Γερμανία, η οποία αρκετά εύστοχα θα έλεγα αναφέρεται εκείνη ως νικητήριο έθνος στη Δύση και όχι κάποιο άλλο: Η Γερμανία δεν λέγεται «ατμομηχανή» της Ευρώπης;
Η Ρωσία οπισθοχωρεί αλλά ο πόλεμος μαίνεται σφοδρότατος και τότε η Τουρκία κάνει το τελευταίο μεγάλο της λάθος: συμμαχεί με τη Ρωσία, οπότε και δέχεται την οργή των συμμάχων εντός των εδαφών της: ο πόλεμος μεταφέρεται μέσα στην Κωνσταντινούπολη, η οποία ισοπεδώνεται, εκτός από το Ναό του Θεού Σοφίας. Μετά από 5 ή 6 μήνες σφοδρών μαχών ο πόλεμος είναι αμφίρροπος και εκτός κάθε ελέγχου, οπότε συμβαίνει ίσως το πλέον παράδοξο από όλα: Θεϊκή Παρέμβαση τόσο απόλυτη και τόσο αδιαμφισβήτητη που ο πόλεμος σταματά, γίνεται συνθηκολόγηση και παράδοση της Πόλης σε Έλληνες, Ρώσους και Δυτικούς και υποδεικνύεται ένας Έλληνας «Βασιλιάς» από τον Άγγελο του Θεού. Ο «βασιλιάς» εκείνος θα φέρει την ειρήνη σε όλο τον κόσμο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

«Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνει»
Η προσοχή μου έπεσε σε αυτό το στίχο κυρίως διότι μελετώ το θέμα του «Αντίχριστου» αλλά και διότι παρατήρησα την τοποθέτησή του μέσα στο ποιήμα. Μου φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός ότι υπάρχει αναφορά στον Αντίχριστο στο σημείο όπου το ποιήμα μιλά για την προέλαση των Ρώσων έως την Παλαιστίνη, τα πρόθυρα της Ιερουσαλήμ δηλαδή. Με άλλα λόγια, απλούστερα, η διήγηση έχει ως εξής: «Η Ρωσία εισβάλει στην Τουρκία, εισβάλει στην Περσία και σαρώνει και τις δύο, φτάνει στην Παλαιστίνη γιατί ο Αντίχριστος θέλει να γίνει Θεός». Νομίζω ότι μας λέει αρκετά ξεκάθαρα ότι η κίνηση αυτή θα είναι έργο του Αντίχριστου. Ποιός θα είναι ο Αντίχριστος, όμως; Ο Πρόεδρος της Ρωσίας εκείνη την εποχή; Νομίζω θα ήταν βεβιασμένο να καταλήξουμε σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Πιθανώς να εννοεί ότι ο Αντίχριστος είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από όλα τα πολεμικά γεγονότα, τα οποία όμως η καταλυτική δύναμη του Θεού μπορεί να μεταστρέψει (και θα το κάνει) προς όφελος των ανθρώπων. Δεν είναι λίγοι πάντως εκείνοι που ταυτίζουν το Ρώσο Πρωθυπουργό Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Αντίχριστο. Είναι φαίνεται μια πάγια τακτική ορισμένων να αναζητούν την ταυτότητα του Αντιχρίστου σε ηγέτες αλλά προσωπικά αμφιβάλω ότι θα είναι ένας από τους σημερινούς. Ο Πούτιν έχει έναν ενδιαφέροντα αστρολογικό χάρτη αλλά είναι ενδιαφέρων από πολλές απόψεις έτσι κι αλλιώς. Η αριθμητική αξία του ονόματός του μας δίνει 6, το ίδιο και η ηλικία του το επόμενο έτος. Ζώδιό του είναι ο Ταύρος, ζώδιο της χώρας του ο Υδροχόος και το ζώδιό του ταυτίζεται με εκείνο της Κύπρου, για την οποία δείχνει έντονο ενδιαφέρον. Το ίδιο ενδιαφέρον δείχνω κι εγώ για αυτόν.
Είναι πάντοτε εξαιρετικά επισφαλές να προσπαθήσει κανείς να ερμηνεύσει τις προφητείες ή και ακόμα να ελέγξει την πηγή προέλευσής τους. Μερικοί αμφιβάλουν έντονα, επίσης, διότι αυτές (οι προφητείες) φαίνεται να είναι εξαιρετικά ευνοϊκές για την Ελλάδα: είναι σαν να μας «δίνουν» όλα όσα ζητάμε και αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη σημερινή τουλάχιστον πραγματικότητα. Ο Παϊσιος διαβεβαίωνε πως όλα αυτά θα συμβούν και θα είναι πράγματι υπέρ της Ελλάδας και αυτό το απέδιδε σε δύο πραγματικότητες: πρώτον στο ότι ο ελληνικός λαός είναι εδώ και αιώνες εξαιρετικά ευσεβής και πιστός και δεύτερον στο ότι τα δεινά τις Ελλάδας, από την εποχή του Βυζαντίου κιόλας, αποτελούσαν παιδαγωγικές τιμωρίες («κανόνα» στην εκκλησιαστική ορολογία), οι οποίες έκαναν τον κύκλο τους και τώρα η τιμωρία θα λήξει. Ακόμα και η εμφάνιση των Τούρκων στον παγκόσμιο χάρτη, έλεγε ότι δεν είχε την ευλογία του Θεού ώστε να αποτελέσει ένα έθνος που θα προκόψει αλλά το ανέδυσε προκειμένου να αποτελέσει την παιδαγωγική τιμωρία προς τους Έλληνες χριστιανούς. Τώρα, έλεγε ο Παϊσιος, ήρθε η ώρα που το έθνος αυτό θα εξαφανιστεί όπως και τόσα άλλα, διότι ολοκλήρωσε την «αποστολή» του. Πριν το τέλος της, όμως, θα έχει μια τελευταία αναλαμπή και θα προβεί σε ένα τελευταίο χτύπημα κατά των Ελλήνων, διότι ο Θεός μπορεί να «γυρίσει τη βίδα στο κεφάλι των ισχυρών» είτε προς όφελος είτε εις βάρος τους. Οι τελευταίες κινήσεις της Τουρκίας δείχνουν μια αλαζονεία και πολλοί λένε πράγματι ότι φέρονται σαν να μη σκέφτονται την πιθανότητα αποτυχίας. Επαληθεύονται, άραγε, οι προφητείες με την πρόσφατη (έστω και «άσφαιρη» προς το παρόν) σύρραξη στην ανατολική Μεσόγειο; Πως θα εξελιχθεί ο παγκόσμιος χάρτης εάν όλα αυτά βγουν αληθινά; Πως ακριβώς θα είναι η καθολικη ειρήνη που θα ακολουθήσει; Εάν οι προφητείες είναι αληθινές, θα το διαπιστώσουμε σύντομα…


 https://michalism.wordpress.com




"1453: Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ" από το National Geographic [βίντεο]



...


Η Μηχανή του Χρόνου: Η Άλωση της Πόλης [ντοκυμοντέρ]

 

 

 

Ρώσος Στάρετς: «Όταν εμείς οι Ρώσοι πάρουμε την ΠΟΛΗ, οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη θα περιμένουν στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ τους Έλληνες για να την λειτουργήσουν»













Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας.
Μνήμη Άλωσης της ΠΟΛΗΣ 2017 και στην ανωτέρω φώτο δεσπόζει η Εικόνα του ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ της Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους που σύμφωνα με την παράδοση έμπροσθεν της ψάλθηκε για πρώτη φορά στα τείχη της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ το Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου