Γέροντας Παϊσιος: οι Προφητείες και η επιστροφή της Κωνσταντινούπολης (μέρος 1ο)

Αποτελεί έναν από τους περισσότερο γνωστούς πατέρες της Εκκλησίας ιδίως αυτό τον καιρό που οι περίφημες προφητείες του έχουν δημοσιευθεί σχεδόν παντού. Ο μοναχός Παϊσιος γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, σε μια πολυπληθή οικογένεια που είχε 9 παιδιά. Βαπτίστηκε από τον ίδιο τον Άγιο Αρσένιο, ο οποίος του έδωσε και το όνομά του. Το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους η οικογένειά του αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ελλάδα, αρχικά στον Πειραιά και κατόπιν στην Κέρκυρα για ενάμιση χρόνο, μετά στην Ηγουμενίτσα και τελικά στην Κόνιτσα, όπου ο Αρσένιος Εζνεπίδης, όπως ήταν το όνομά του, τελείωσε το Δημοτικό σχολείο.

Μέχρι το 1945 που κατατάχθηκε στο Στρατό, ο Αρσένιος εργαζόταν ως ξυλουργός και μάλιστα δεν δεχόταν χρήματα στις περιπτώσεις που του ζητούσαν να κατασκευάσει φέρετρο, συμμετέχοντας με τον τρόπο αυτό στο πένθος της οικογένειας. Το 1945 πήγε Στρατό, όπου υπηρέτησε για 4 χρόνια με την ιδιότητα του Ασυρματιστή, για αυτό και του δόθηκε ο τίτλος του «Ασυρματιστή του Θεού». Στα δύσκολα εκείνα χρόνια του Εμφύλιου, ο Αρσένιος ζητούσε να μεταφερθεί στην πρώτη γραμμή και υποβαλόταν σε πολλούς κινδύνους προκειμένου όπως έλεγε να μην είναι στην πρώτη γραμμή και κινδυνεύουν εκείνοι που είχαν οικογένεια, γεγονός το οποίο συναντάμε και σε άλλους πατέρες της Εκκλησίας που υπηρέτησαν στους πολέμους.
Τέσσερα χρόνια μετά πήγε στο Άγιο Όρος, επέστρεψε όμως για να αποκαταστήσει τις αδελφές του και τελικά ξαναπήγε μετά από ένα χρόνο.
Τα επόμενα χρόνια ξεκίνησε μια σειρά περιπλανήσεων εντός του Όρους, από Μονή σε Μονή και από Σκήτη σε Σκήτη, παίρνοντας το μοναχικό Σχήμα αλλά το 1958 πήγε στο Στόμιο της Κόνιτσας όπου και επιδόθηκε σε μεγάλο φιλανθρωπικό έργο όχι μόνο στους Έλληνες αλλά και στους Αλβανούς. Από εκεί πήγε στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης όπου συνέχισε να εργάζεται ως ξυλουργός και τις αμοιβές του τις διέθετε για προμήθεια τροφίμων και φαρμάκων προς τους Βεδουϊνους. Τελικά, το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος στη Μονή Ιβήρων αλλά το 1966 αρρώστησε με αποτέλεσμα να εισαχθεί στο Νοσοκομείο Παπανικολάου, όπου και υποβλήθηκε σε επέμβαση αφαίρεσης τμήματος των πνευμόνων. Στη συνέχεια παρέμεινε σε Ησυχαστήριο της Σουρωτής προκειμένου να αναρρώσει και το 1967 επέστρεψε στο Όρος, όπου η φήμη του ήταν ήδη μεγάλη, με αποτέλεσμα χιλιάδες ανθρώπων να τον επισκέπτονται. Το 1979 εγκαταστάθηκε στη σκήτη της Παναγούδας (Γενέθλιο Θεοτόκου), όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Η προσέλευση του κόσμου κορυφώθηκε, με αποτέλεσμα να τοποθετηθούν οδοδείκτες για να κατευθύνουν τους πιστούς και να μην ενοχλούνται οι υπόλοιποι μοναχοί. Η υγεία του, που ποτέ δεν ήταν ακμαία και είχε υποβληθεί σε διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις, επιδεινώθηκε κι άλλο αλλά ο Γέροντας αρνούνταν να πάρει φάρμακα και παυσίπονα, προλέγοντας ότι το χώμα θα έδινε λύση στο πρόβλημα. Τελικά, η φωτισμένη αυτή μορφή εγκατέλειψε τον κόσμο μας στις 12 Ιουλίου 1994 και ετάφη στο Ησυχαστήριο της Σουρωτής.
Ο δρόμος προς τη φώτιση
Οι πιστοί θεωρούν ότι ο Παϊσιος ήρθε στον κόσμο αυτό για να κάνει αυτό ακριβώς που εξηγούσε στους κοσμικούς ότι είναι οι μοναχοί: για να λειτουργήσει ως ασυρματιστής του Θεού, δηλαδή για να προσεύχεται για τη σωτηρία του κόσμου. Πράγματι, υπάρχουν πολλές αναφορές για την εξαντλητική προσευχή και νηστεία του Γέροντα, παρά το γεγονός της ταλαιπωρημένης υγείας του που ως αποτέλεσμα είχε να νιώθει ανυπόφορους πόνους για πολλά χρόνια της ζωής του, ιδίως μετά τις επεμβάσεις που υποβλήθηκε. Παρά ταύτα δεν παρέλειπε ποτέ την προσευχή και τη νηστεία. Λέγεται μάλιστα πως ο Άγιος Αρσένιος είχε προβλέψει την εξέλιξή του για αυτό και επέμεινε να τον βαπτίσει και να του δώσει το δικό του όνομα διότι, όπως έλεγε, ήθελε να αφήσει έναν άλλο μοναχό στο πόδι του.
Ως αποτέλεσμα της πλήρους αφοσίωσης του Γέροντα στο Θεό, ο πρώτος είχε μια σειρά από ικανότητες που ακούγονται υπερβολικές και παράξενες σε όλους εμάς. Έχει αναφερθεί, για παράδειγμα, ότι είχε την ικανότητα της πολυστασίας, του να βρίσκεται δηλαδή ταυτόχρονα σε περισσότερα του ενός σημεία. Επίσης μερικές φορές κατά την προσευχή τον είχαν δει να αιωρείται, άλλες πάλι φορές βρισκόταν μέσα στη φτωχική καλύβα του αλλά οι πιστοί δεν μπορούσαν να τον δουν μέχρι που εμφανιζόταν ξαφνικά μπροστά τους από το πουθενά. Λέγεται επίσης ότι τα κεράσματά του, καθαρό νερό που μόνος του κουβαλούσε από ένα ρυάκι και λουκούμια, αν και ήταν φυλαγμένα μέσα σε νάυλον τσάντες και κρεμασμένα στον ήλιο, ήταν πάντοτε δροσερά λες και βρίσκονταν μέσα στο ψυγείο. Αλλά το χάρισμα που συνήθως προξενεί τη μεγαλύτερη εντύπωση στον κόσμο ήταν το προορατικό. Υπάρχουν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, μαρτυρίες ότι ο Γέροντας υποδεχόταν τους πιστούς προσφωνώντας τους με το μικρό τους όνομα και συζητώντας μαζί του αντιλαμβάνονταν πως γνώριζε πολύ καλά το λόγο για τον οποίο τον είχαν επισκεφτεί. Η ίδια μου η οικογένεια έχει σχετικό παράδειγμα και θα μου επιτρέψετε να τους πιστέψω…
Ο Γέροντας, παρά ταύτα, διακρινόταν για το μεγάλο χιούμορ που διέθετε και μερικές ιστορίες είναι πράγματι διασκεδαστικές, όπως κάποτε που τον επισκέφτηκε ένας άλλος μεγάλος Πατέρας και ο Παϊσιος, που ήταν ντυμένος φτωχικά και με φθαρμένα ρούχα, του δάνεισε τη στολή του για να τελέσει τη λειτουργία αλλά τον παρακάλεσε να την προσέξει ιδιαίτερα γιατί ήταν η καλή του. Φυσικά, η στολή ήταν ουσιαστικά ένα πολυφορεμένο κουρέλι.
Σε μια άλλη περίπτωση μια Ηγουμένη, η οποία ασθενούσε σοβαρά, είχε λάβει οδηγίες από τους γιατρούς να μην πιέζεται και να μην φωνάζει ή ψάλλει δυνατά, διότι θα ταλαιπωρούνταν η καρδιά της. Η ίδια όμως, προκειμένου να βγάλει εις πέρας ένα σημείο της λειτουργίας που είχε ψαλλεί δυνατά από τις μοναχές, αναγκάστηκε να ψάλλει τη φράση της ακόμα πιο ψηλά, ώστε να αποδοθεί σωστά η λειτουργία. Μετά το πέρας της ακολουθίας δέχτηκε τηλεφώνημα από τον Παϊσιο, ο οποίος τη μάλωσε για την έλλειψη πειθαρχίας στους γιατρούς αλλά της είπε ότι είχε ακούσει(!) τον ψαλμό της και ήταν απίθανος!
Ο Γέροντας είχε ασχοληθεί και με τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων, μιας και του τα διηγούνταν οι ίδιοι ή του τα ιστορούσαν στις εκατοντάδες επιστολές που λάμβανε καθημερινά. Ο ίδιος ένιωθε ιδιαίτερα θλιμμένος με τα βάσανα και τις δοκιμασίες του κόσμου και παρατηρούσε ότι διαλυόταν ο οικογενειακός θεσμός, κάτι που το θεωρούσε ιερό. Συνήθιζε να λέει ότι εάν η νοικοκυρά κάνει προσευχή ενόσω εργάζεται στις δουλειές του σπιτιού τότε αγιάζεται και το φαγητό της αλλά και εκείνοι που το τρώνε.
Μικρές διδαχές

• κάποτε πήγαν στο Γέροντα μια πιστωτική κάρτα και τον ρώτησαν εάν είναι κακό κανείς να τις διαθέτει. Ο ίδιος την εξέτασε και απάντησε πως αυτές δεν είναι το σφράγισμα αλλά δείχνοντας τη μαύρη γραμμή κάτω από το όνομα τους ρώτησε εάν τους αρέσει να έχουν πένθος χωρίς να έχουν κηδεία
• Τα παιδιά που δε θηλάζουν και δε μεγαλώνουν στην αγκαλιά της μάνας τους, γίνονται βλαμμένα, δε στέκουν σταθερά στη ζωή τους και όταν μεγαλώσουν μετά το μπουκάλι του γάλακτος, πιάνουν το μπουκάλι της μπύρας.
• Παππούλη, πως να σωθώ; Να πιαστείς από το φουστάνι της Παναγίας. Δηλαδή, με απόλυτη εμπιστοσύνη, όπως αυτή που έχει ένα παιδάκι στη μάνα του.
• Αν έχεις κοπέλα και λες ότι την αγαπάς, για να δεις αν πραγματικά την αγαπάς, φαντάσου το πρόσωπο της καμένο και παραμορφωμένο σε μια άμορφη και άσχημη μάζα. Αν βλέποντας το άσχημο πρόσωπο συνεχίζεις να την αγαπάς το ίδιο, όπως πριν, τότε να είσαι σίγουρος ότι την αγαπάς αληθινά.
• Με το μικρότερο ταγκαλάκι (έτσι αποκαλούσε τα Δαιμόνια) δεν μπορούν να τα βάλουν διακόσιοι δικηγόροι
• Κάποτε ένα αγριγούρουνο πλησίασε το Γέροντα. Εκείνος το χάιδεψε και μετά από λίγο το ζώο έφυγε. Σε ερώτηση κάποιου ο Παϊσιος απάντησε: «ήρθε το καημένο να με ευχαριστήσει. Δεν θα ζούσε από τις σφαίρες των κυνηγών αλλά προσευχήθηκα να αστοχήσουν και έτσι ζει»
• Κάποτε ένας προσκυνητής του ζήτησε να τους μιλήσει για τις πνευματικές του εμπειρίες. Ο Παϊσιος απάντησε: «και γιατί παιδί μου να σας μιλήσω για αυτές; Για να αυξήσουμε τον πνευματικό τουρισμό του τόπου;»
• Στην ΕΟΚ οι χώρες που μπαίνουν είναι έτοιμα χαλιά. Τα χαλιά όσο και αν προσπαθήσεις να τα ενώσεις, το ένα πάει από εδώ και το άλλο από εκεί. Δεν πρόκειται ποτέ οι χώρες της ΕΟΚ να ενωθούν ώστε να μας βλάψουν. Στην ΕΟΚ υπάρχουν διαπλεκόμενα συμφέροντα
• Στην Αμερική πήγαν άνθρωποι από διάφορα μέρη. Κουβάλησε καθένας το κουρέλι του κι έτσι έγινε εκεί μια κουρελού. Η Αμερική είναι σαν τον αργαλειό που αφομοιώνει όλα τα κουρέλια
• Ο Γέροντας συνήθιζε να λέει ότι η ζωή είναι σαν το Γυμνάσιο που πρέπει να πιάσουμε τη βάση για να περάσουμε. Ένας πιστός τον ρώτησε τι θα γίνει εάν με βάση 10 εμείς πιάσουμε 8,5 και ο Γέροντας απάντησε: «Ε, πιάσε εσύ 8,5 ευλογημένε και θα σου ρίξει ο Θεός μια κλωτσιά και θα σε βάλει στον Παράδεισο!»
• Γέροντα ποιός πρέπει να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, η γυναίκα ή ο άντρας; Όποιος προλάβει πρώτος!
• Η ανατροφή του παιδιού αρχίζει από την εγκυμοσύνη. Αν η μητέρα που κυοφορεί συγχύζεται και στενοχωριέται, το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της ταράζεται. Ενώ όταν η μάνα προσεύχεται και ζει πνευματικά, το παιδάκι στην κοιλιά της μάνας αγιάζεται.
• Όταν η γυναίκα που είναι έγκυος δε θέλει το παιδί, αυτό, πολλές φορές το καταλαβαίνει, τυλίγεται με τον ομφάλιο λώρο και πεθαίνει

Θα χρειάζονταν πράγματι πολλά βιβλία για να αναφέρει κανείς και μόνο τις διδαχές που ο Παϊσιος έδωσε σε πιστούς όλα τα χρόνια της ζωής του. Δυστυχώς, όμως, οι διδαχές είναι εκείνο το μέρος από το Γέροντα που προφανώς ενδιαφέρει λιγότερο τον περισσότερο κόσμο. Οι πιο πολλοί εστιάζονται στις προφητείες που έδωσε και οι οποίες αφορούν κυρίως σε έναν Ελληνοτουρκικό πόλεμο ο οποίος θα συμβεί σύντομα αλλά πολύ γρήγορα θα πάρει μεγάλες διαστάσεις και θα οδηγήσει σε μια γενικευμένη σύρραξη στη γειτονιά μας, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί πολύς κόσμος στο θάνατο αλλά και στην επιστροφή στις χριστιανικές διδαχές. Κορωνίδα αυτής της ένοπλης σύρραξης θα είναι, πάντα σύμφωνα με τον Παϊσιο, η επιστροφή της Κωνσταντινούπολης στους Έλληνες και η πλήρης διάλυση της Τουρκίας, στο σημείο που θα έχει φτάσει στη μεγαλύτερη ακμή της…
(συνεχίζεται)

 https://michalism.wordpress.com