Κυριακή 21 Μαΐου 2017

 
Σοφία Κανλή

Ὅταν δὲν κάνη προκοπὴ ὁ ἄνθρωπος, τότε νὰ ξέρη ὅτι ἢ δὲν βάζει καθόλου θέληση ἢ θὰ βάζη λίγη καὶ αὐτὴ θὰ εἶναι ἐξασθενημένη, ὁπότε καὶ αὐτὸ πάλι δὲν βοηθάει.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου







Hλιας Στεφανου Xαιντουτη

Γέροντα, δεν αγωνίζομαι όσο θα έπρεπε και αυτό με στενοχωρεί. – Κοίταξε, να δοξάζης τον Θεό.
– Πιό πολύ, Γέροντα, παρακαλώ τον Θεό να με συγχωρήση, παρά Τον δοξολογώ.
– Και αυτό καλό είναι, αλλά καλύτερα να Τον δοξολογής. Μέσα στην δοξολογία υπάρχει και μετάνοια, η οποία, επειδή έχει ταπείνωση, φέρνει την θεία παρηγοριά. Το «δόξα σοι ο Θεός» σημαίνει και «συγχώρεσε, Θεέ μου, τις αμαρτίες μου, για να Σε δοξολογώ, όπως Σε δοξολογούν οι Άγγελοι».
– Μερικές φορές, Γέροντα, δεν αρχίζω την προσευχή ζητώντας το έλεος του Θεού για την αμαρτωλότητά μου, αλλά ξεκινώ με δοξολογία. Μήπως αυτό δεν είναι σωστό;
– Έτσι να κάνης. Δεν είπαμε ότι η δοξολογία έχει μέσα και μετάνοια; Στην δοξολογία κλίνουν οι πρόσχαροι άνθρωποι. Βλέπεις, άλλη ψυχή λυπάται πολύ από φιλότιμο για μια πτώση της και στην συνέχεια συγκινεί πολύ τον Θεό με την μετάνοιά της.
Άλλη, αφού μετανοήση, ευχαριστεί και δοξολογεί μέρα‐νύχτα τον Θεό, που την λύτρωσε από την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή της, και χαίρεται ο Θεός από το φιλότιμο παιδί Του.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» ‐ 116 ‐

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου