Hλιας Στεφανου Xαιντουτη

Σε κάθε πνευματική χειμωνιά να περιμένουμε με υπομονή και ελπίδα την πνευματική άνοιξη.
Οι μεγαλύτεροι πειρασμοί είναι συνήθως στιγμιαίοι καί, εάν εκείνη την στιγμή τους ξεφύγουμε, περνάει και φεύγει η φάλαγγα των δαιμόνων και γλυτώνουμε. Όταν ενωθή ο άνθρωπος με τον Θεό, δεν έχει πια πειρασμούς. Μπορεί οδιάβολος να κάνη κακό στον Άγγελο; Όχι, καίγεται. Η πνευματική ζωή είναι πολύ απλή και εύκολη· εμείς την κάνουμε δύσκολη, γιατί δεν αγωνιζόμαστε σωστά. Με λίγη προσπάθεια και πολλή ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό, μπορεί κανείς να προχωρήση πολύ. Γιατί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος· καί, όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν και πειρασμοί.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Η πρόνοια του Θεού για τον άνθρωπο .
Ακόμη το «ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού» δεν το έχουμε καταλάβει.
Ή πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε.
Όταν πήγα να μείνω στο Σινά, δεν είχα τίποτε. Δεν σκέφθηκα όμως καθόλου τί θα γίνω στην έρημο μέσα σε άγνωστους ανθρώπους, τί θα φάω, πώς θα ζήσω. Το ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, όπου θα έμενα, ήταν χρόνια εγκαταλελειμμένο, ακατοίκητο. Επειδή δεν ήθελα να επιβαρύνω το μοναστήρι, δεν ζήτησα τίποτε. Μου έφεραν λίγο ψωμί από το μοναστήρι και το γύρισα πίσω.
Γιατί να ανησυχήσω, αφού ο Χριστός είπε: «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού»; Το νερό και αυτό ήταν ελάχιστο. Ούτε εργόχειρο ήξερα, για να πής πώς θα δούλευα και θα έβγαζα το ψωμί μου. Το μόνο εργαλείο που είχα ήταν ένα ψαλίδι. Το χώρισα στα δύο, το ακόνισα σε μια πέτρα, πήρα και ένα ξύλο και άρχισα να φτιάχνω ξυλόγλυπτα εικονάκια. Δούλευα και έλεγα και την ευχή. Γρήγορα εξασκήθηκα.Έφτιαχνα συνέχεια το ίδιο σχέδιο, και την δουλειά που θα έκανα σε πέντε μέρες, την έκανα σε έντεκα ώρες, και όχι μόνο δεν στερήθηκα, αλλά βοηθούσα και τα Βεδουϊνάκια. Για ένα διάστημα έκανα εργόχειρο αρκετές ώρες την ημέρα. Ύστερα είχα φθάσει σε μια κατάσταση που δεν ήθελα να κάνω εργόχειρο, αλλά έβλεπα και την ανάγκη που είχαν τα Βεδουϊνάκια. Ένα σκουφί και ένα ζευγάρι πέδιλα να τους έδινες, ήταν γι᾿ αυτά πολύ μεγάλη ευλογία... Μου πέρασε λοιπόν ο λογισμός: «Ήρθα εδώ, για να βοηθώ τους Βεδουΐνους ή για να κάνω προσευχή για όλον τον κόσμο;». Έτσι αποφάσισα να περιορίσω την δουλειά, για να είμαι πιο απερίσπαστος και να προσεύχωμαι περισσότερο. Και μήπως περίμενα από πουθενά βοήθεια; Οι Βεδουΐνοι δεν είχαν οι ίδιοι να φάνε.
Το μοναστήρι ήταν μακριά. Από την άλλη μεριά έρημος. Την ίδια μέρα όμως που περιόρισα την δουλειά, για να διαθέσω περισσότερο χρόνο στην προσευχή, έρχεται κάποιος και με βρίσκει έξω από το ασκητήριο και μου λέει:
«Νά, πάρε αυτές τις εκατό λίρες, για να βοηθάς τα Βεδουϊνάκια και να μη βγαίνης από το πρόγραμμά σου και να προσεύχεσαι»!
Δεν άντεξα. Τον άφησα μόνον του για ένα τέταρτο και πήγα λίγο μέσα.
Μου είχε δημιουργήσει τέτοια κατάσταση η πρόνοια και η αγάπη του Θεού, που δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
Βλέπεις πώς ο Θεός οικονομάει, όταν υπάρχη η καλή διάθεση; Γιατί εγώ πόσα θα τους έδινα; Έδινα σε ένα, ερχόταν το άλλο, «εμένα δεν μου έδωσες, Πάτερ!», έλεγε, ύστερα ερχόταν άλλο, «εμένα δεν μου έδωσες, Πάτερ!».

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Μερικοί λένε «πιστεύω ότι ο Θεός θα με βοηθήση», και από την άλλη προσπαθούν να μαζεύουν χρήματα, για να μη στερηθούν τίποτε. Αυτοί εμπαίζουν τον Θεό, γιατί δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους στον Θεό αλλά στα χρήματα.
Αν δεν παύσουν να αγαπούν τα χρήματα και να στηρίζουν σ᾿ αυτά την ελπίδα τους, δεν θα μπορέσουν να στηρίξουν την ελπίδα τους στον Θεό.
Δεν λέω να μην έχουν οι άνθρωποι μια οικονομία στην άκρη για ώρα ανάγκης, αλλά να μη στηρίζουν την ελπίδα τους στα χρήματα και δίνουν σʹ αυτά την καρδιά τους, γιατί έτσι ξεχνούν τον Θεό.
Όποιος κάνει σχέδια δικά του, χωρίς να εμπιστεύεται στον Θεό, και λέει μετά ότι έτσι θέλει ο Θεός, αυτός ευλογεί το έργο του ταγκαλακίστικα και συνέχεια βασανίζεται.
Δεν έχουμε καταλάβει την δύναμη και την καλωσύνη του Θεού. Δεν Τον αφήνουμε νοικοκύρη να μας κυβερνάη, γιʹ αυτό ταλαιπωρούμαστε.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» ‐ 146 ‐