Άλλη
φορά, ανάμεσα από εμάς και φυσικά ανάμεσα από νέους, ήταν ένας νέος
κοσμικός, ο οποίος στο ένα του χέρι κρατούσε έναν αναπτήρα και ένα
πακέτο τσιγάρα. Ο Γέροντας μόλις τα είδε, δεν έχασε καιρό. Με
διάκριση, με πολλή αγάπη, το τονίζω αυτό, πήγε κοντά σε αυτό τον νέο
και του ζήτησε τα τσιγάρα και τον αναπτήρα.
«Δώστα μου» είπε, «τα χρειάζομαι».
«Τι τα χρειάζεσαι;» είπε ο νέος.
«Ναι, τα χρειάζομαι» απάντησε ο Γέροντας. Τα πήρε και αμέσως τα εκσφενδόνισε μέσα στο δάσος.
Ο νέος διαμαρτυρήθηκε και είπε: «Μα Γέροντα, μολύνετε το δάσος με όλα αυτά που πετάξατε».
Και ο Γέροντας με αγάπη, αλλά ξεκάθαρα του είπε: «Εσύ το δάσος το άψυχο σκέφτεσαι περισσότερο μη μολυνθή, η την ψυχή σου την αθάνατη και το σώμα σου, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, το οποίο φθείρεται με το κάπνισμα
«Δώστα μου» είπε, «τα χρειάζομαι».
«Τι τα χρειάζεσαι;» είπε ο νέος.
«Ναι, τα χρειάζομαι» απάντησε ο Γέροντας. Τα πήρε και αμέσως τα εκσφενδόνισε μέσα στο δάσος.
Ο νέος διαμαρτυρήθηκε και είπε: «Μα Γέροντα, μολύνετε το δάσος με όλα αυτά που πετάξατε».
Και ο Γέροντας με αγάπη, αλλά ξεκάθαρα του είπε: «Εσύ το δάσος το άψυχο σκέφτεσαι περισσότερο μη μολυνθή, η την ψυχή σου την αθάνατη και το σώμα σου, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, το οποίο φθείρεται με το κάπνισμα
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου