Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Άλλη φορά, ανάμεσα από εμάς και φυσικά ανάμεσα από νέους, ήταν ένας νέος κοσμικός, ο οποίος στο ένα του χέρι κρατούσε έναν αναπτήρα και ένα πακέτο τσιγά­ρα. Ο Γέροντας μόλις τα είδε, δεν έχασε καιρό. Με διά­κριση, με πολλή αγάπη, το τονίζω αυτό, πήγε κοντά σε αυτό τον νέο και του ζήτησε τα τσιγάρα και τον αναπτήρα.
«Δώστα μου» είπε, «τα χρειάζομαι».
«Τι τα χρειάζεσαι;» είπε ο νέος.
«Ναι, τα χρειάζομαι» απάντησε ο Γέροντας. Τα πήρε και αμέσως τα εκσφενδόνισε μέσα στο δάσος.
Ο νέος διαμαρτυρήθηκε και είπε: «Μα Γέροντα, μολύ­νετε το δάσος με όλα αυτά που πετάξατε».
Και ο Γέροντας με αγάπη, αλλά ξεκάθαρα του είπε: «Εσύ το δάσος το άψυχο σκέφτεσαι περισσότερο μη μολυνθή, η την ψυχή σου την αθάνατη και το σώμα σου, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, το οποίο φθείρε­ται με το κάπνισμα

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου