Adamopoulou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
Γέροντα, όταν προσεύχωμαι στο κελλί μου, έχω ανησυχία μήπως κάποια αδελφή ανοίξη την πόρτα, και αυτό μου φέρνει περίσπαση.
– Εγώ, αν είμαι σε κατάσταση προσευχής και ανοίξη κάποιος την πόρτα, προτιμώ να με χτυπήση με το τσεκούρι στο κεφάλι, παρά να με δη εκείνη την ώρα που προσεύχομαι.
Είναι σαν να πετάς και έρχεται ο άλλος και σού σπάζει τα φτερά. Εσείς δεν έχετε ζήσει ακόμη πνευματικές καταστάσεις την ώρα της προσευχής, για να καταλάβετε πόσο στοιχίζει σε κάποιον να τον ενοχλήσετε την ώρα που προσεύχεται.
Δεν έχετε νιώσει αυτήν την επικοινωνία με τον Θεό, που ο άνθρωπος φεύγει κατά κάποιον τρόπο από την γή. Αν είχατε τέτοιες εμπειρίες, θα σεβόσασταν τους άλλους, όταν προσεύχωνται. Αν υπήρχε αυτή η ευαισθησία η πνευματική, θα σκεφτόσασταν: «Πώς να διακόψω τον άλλον την ώρα που προσεύχεται;». Θα καταλαβαίνατε τί μεγάλη ζημία του κάνετε και θα προσέχατε.
Δεν λέω να προσέχετε με άγχος και με σφίξιμο, αλλά με σεβασμό προς τον άλλον που επικοινωνεί με τον Θεό. Αλλά, αν δεν υπάρχη αυτή η πνευματική ευαισθησία, να υπάρχη τουλάχιστον η κοσμική ευαισθησία, με την καλή έννοια. Να συνηθίσετε να χτυπάτε την πόρτα και να λέτε δυνατά: «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων», για να είναι ήσυχος ο άλλος και να μην είναι συνέχεια σε επιφυλακή. Άλλο να είμαι σε εγρήγορση πνευματική και άλλο να είμαι συνέχεια σε επιφυλακή, μήπως ανοίξουν την πόρτα· αυτό κουράζει, τσακίζει.
– Εγώ, αν είμαι σε κατάσταση προσευχής και ανοίξη κάποιος την πόρτα, προτιμώ να με χτυπήση με το τσεκούρι στο κεφάλι, παρά να με δη εκείνη την ώρα που προσεύχομαι.
Είναι σαν να πετάς και έρχεται ο άλλος και σού σπάζει τα φτερά. Εσείς δεν έχετε ζήσει ακόμη πνευματικές καταστάσεις την ώρα της προσευχής, για να καταλάβετε πόσο στοιχίζει σε κάποιον να τον ενοχλήσετε την ώρα που προσεύχεται.
Δεν έχετε νιώσει αυτήν την επικοινωνία με τον Θεό, που ο άνθρωπος φεύγει κατά κάποιον τρόπο από την γή. Αν είχατε τέτοιες εμπειρίες, θα σεβόσασταν τους άλλους, όταν προσεύχωνται. Αν υπήρχε αυτή η ευαισθησία η πνευματική, θα σκεφτόσασταν: «Πώς να διακόψω τον άλλον την ώρα που προσεύχεται;». Θα καταλαβαίνατε τί μεγάλη ζημία του κάνετε και θα προσέχατε.
Δεν λέω να προσέχετε με άγχος και με σφίξιμο, αλλά με σεβασμό προς τον άλλον που επικοινωνεί με τον Θεό. Αλλά, αν δεν υπάρχη αυτή η πνευματική ευαισθησία, να υπάρχη τουλάχιστον η κοσμική ευαισθησία, με την καλή έννοια. Να συνηθίσετε να χτυπάτε την πόρτα και να λέτε δυνατά: «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων», για να είναι ήσυχος ο άλλος και να μην είναι συνέχεια σε επιφυλακή. Άλλο να είμαι σε εγρήγορση πνευματική και άλλο να είμαι συνέχεια σε επιφυλακή, μήπως ανοίξουν την πόρτα· αυτό κουράζει, τσακίζει.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» - 33 -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου