Γέροντα, ό λογισμός μου λέει: ¨Δεν έκανες καμιά προκοπή τόσα χρόνια πού είσαι στο μοναστήρι.
- Για να ακούσω, τί άλλο σού λέει ό λογισμός; Όπως έχω καταλάβει, ακούτε πολύ το ταγκαλάκι. Τί ξεγέλασμα σάς κάνει! Γιατί πιστεύετε στο ταγκαλάκι; Γιατί ζαλίζεσθε; Ειρήνευε. Στενοχωριέσαι άδικα και ταλαιπωρείσαι χωρίς λόγο. Σού παρουσιάζει το ταγκαλάκι τα πράγματα μπερδεμένα, σαν τον φακίρη. Σε ζαλίζει με λογισμούς απαισιοδοξίας, για να σού τρώει την ώρα και να σε περισπά από την προσευχή και την προσοχή στο διακόνημα. Έστω και λίγο αν σε ζαλίσει και σε κάνη να μην έχεις διάθεση να το πολεμήσεις, και μόνον αυτό είναι αρκετό, για να λάβει την προαγωγή του. Προσπάθησε, όταν εργάζεσαι μόνη σου, να έχεις το έξης τυπικό: Ψαλτική, δοξολογία, ευχή νοερά ή δυνατά, ώστε να αποφεύγεις την μουρμούρα των λογισμών, δηλαδή να αλλάζεις θέμα. Αφού ό διάβολος αλλάζει θέμα, γιατί να μην αλλάξουμε κι εμείς; Σάς έχω πει και άλλη φορά ότι επάνω σε κάποια συζήτηση, την στιγμή πού είναι να πω στον άλλον αυτό πού θα τον βοηθήσει, έρχεται κάποιος και διακόπτει ή γίνεται κάποιος θόρυβος κ.λπ., για να αναγκασθώ να σταματήσω. Αφού ό πειρασμός κάνει τέτοια σχέδια, γιατί να μην κάνουμε κι εμείς σχέδια στον πειρασμό; Να είστε έξυπνες, να κοροϊδεύετε το ταγκαλάκι.
- Γέροντα, με ταλαιπωρεί ή λύπη, ή ακηδία... Περνώ μαρτύριο.
- Μαρτύριο πριν από το μαρτύριο!... Εσύ έχεις αυτοπεποίθηση. Σού έχουν γίνει κατάσταση οι αριστεροί λογισμοί, γι' αυτό παιδεύεσαι. Έχεις ανάγκη από δεξιούς λογισμούς. Πρέπει να μετατρέψεις τις πονηρές μηχανές του... εργοστασίου σου σε καλές μηχανές. Ή καλύτερη επιχείρηση είναι να φτιάξη ό άνθρωπος ένα εργοστάσιο καλών λογισμών. Τότε, ακόμη και τα άσχημα θα τα φτιάχνει ό νους του καλά. Π.χ. έναν άνθρωπο, αν τον δεις σαν ψυχή, σαν άγγελο, ανεβαίνεις αγγελικά στον Ουρανό και ή ζωή σου είναι πανηγύρι. Αν τον δεις σαρκικά, κατεβαίνεις στην κόλαση.
Γ. Παΐσιος: Ό αγώνας κατά των λογισμών
Γέροντα, γιατί δεν αγαπώ τον Θεό όπως έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ και
θέλω να είμαι κοντά του;
– Αυτό έρχεται σιγά‐σιγά μετά από αγώνα· αλλιώς θα έπιαναν φωτιά οι άνθρωποι και θα καίγονταν από την αγάπη του Θεού. Ενώ θα είχε γύρω τους κρύο, θα νόμιζαν ότι φλογίζονται και πολλοί θα έπαιρναν τα βουνά.
Ένας στρατιώτης, εν καιρώ πολέμου, άφησε την μονάδα του και έφυγε στο βουνό. Είχε ανάψει τέτοια φλόγα στην καρδιά του που δεν μπορούσε να συγκρατηθή· ήθελε να πάη να προσευχηθή. Δεν υπολόγισε τίποτε. Πήγε, βρήκε μια σπηλιά, μπήκε μέσα και προσευχόταν!
Όταν οι άλλοι στρατιώτες βγήκαν στις επιχειρήσεις, τον βρήκαν και τον έπιασαν. «Ανυπότακτος», είπαν.
Τον κάλεσε μετά ο διοικητής σε ανάκριση. «Τί είναι αυτό που έκανες;», του λέει. «Καίγομαν, κύριε διοικητά, καίγομαν για τον Χριστό. Ξέρεις τί θα πη καίγομαν;». «Καλά, εγώ δεν καίγομαι;», του λέει ο διοικητής. «Εγώ καίγομαι, κύριε διοικητά, καταλαβαίνετε;», επανέλαβε εκείνος, σαν να έλεγε: «Αν καίγεσαι, φύγε κι εσύ»!
Τον βοήθησε όμως ο Θεός και γλύτωσε το στρατοδικείο. Εδώ, εν καιρώ ειρήνης αν φύγη ένας στρατιώτης από την θέση του, έχει στρατοδικείο, πόσο μάλλον εν καιρώ πολέμου4!
Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
4 Ο Γέροντας ηταν ο στρατιωτης , ο οποίος ως γνωστόν ήταν κατά πάντα νομοταγής, χρησιμοποιεί αυτό το παράδειγμα του ανυπότακτου στρατιώτη, για να μας βοηθήση να καταλάβουμε ότι, αν φουντώση η φλόγα της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο, τότε «καί τα μυαλά του ανθρώπουείναι παρμένα από την αγάπη του Θεού» και φθάνει να κάνη πράγματα που δύσκολα μπορεί κανείς να τα καταλάβη και να τα δικαιολογήση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου