– Ὅταν, Γέροντα, ξεκινάη κανεὶς ἀπὸ καλὴ διάθεση νὰ κάνη κάτι καλὸ καὶ τελικὰ φθάνη στὰ ἄκρα καὶ γίνεται κακό, λείπει ἡ διάκριση;
– Μπορεῖ νὰ ξεκινάη καλά, ἀλλά, ἂν δὲν προσέξη, μπαίνει ὁ ἐγωισμὸς μέσα καὶ ξεφεύγει. Ὅταν μπαίνη ὁ ἑαυτός μας, τὸ ἐγώ μας, στὶς ἐνέργειές μας,
δημιουργοῦνται ἐμπάθειες καὶ μετὰ ἁλωνίζει ὁ διάβολος. Γι᾿ αὐτὸ νὰ προσπαθῆτε νὰ ζῆτε ἐσωτερικά, ταπεινά, νὰ ἐργάζεσθε στὴν ἀφάνεια, γιὰ νὰ ἔχετε τὸν θεῖο φωτισμό.
Ὅποιος ζῆ ἐσωτερικά, ταπεινά, ξεπερνάει τὶς ἀνθρώπινες μικρότητες, τοὺς φανατισμοὺς κ.λπ., καὶ γίνεται ζηλωτὴς μὲ τὴν καλὴ ἔννοια.