Μερικές φορές, Γέροντα, την ώρα της προσευχής μου έρχεται μια ιδέα· βρίσκω μια λύση για ένα θέμα, η οποία μετά αποδεικνύεται εσφαλμένη.

– Ο διάβολος είναι πονηρός.

Ξέρει ότι, αν την ώρα της προσευχής σού φέρη βρώμικο λογισμό, θα τον τινάξης πέρα. Γι’ αυτό σού δίνει λύσεις σε κάποιο πρόβλημά σου, οπότε λές: «Αφού την ώρα της προσευχής το σκέφθηκα, άρα είναι έμπνευση!».

Αν ήθελε ο διάβολος το καλό σου, άλλες ώρες θα σού τα έφερνε αυτά στον νού, όχι την ώρα της προσευχής. Μπαίνει όμως «ενδιάμεσος» και πιάνει μαζί σου την κουβεντούλα!

Γι’ αυτό να μη δίνης καθόλου σημασία.

«Σ’ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου, να του λές, αλλά να μου λείπη!».

Πάει, βλέπεις, με πονηριά να ξεγελάση τον πνευματικό άνθρωπο με πνευματικές σκέψεις, οπότε «η προσευχή αυτού, όπως λέει ο Δαβίδ, γενέσθω εις αμαρτίαν».

ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου