Ὅταν δώση κανεὶς τὴν καρδιά του στὸν Θεό, ὅλα τὰ ἀγαπάει· ὄχι μόνον ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ τὰ πουλιὰ καὶ τὰ δένδρα, ἀκόμη καὶ τὰ φίδια. Τότε
προσκυνάει μὲ εὐλάβεια ὄχι μόνον τὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους ἀλλὰ καὶ τὶς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἀνθρώπους. Κι ὅλα τὰ δημιουργήματα, μεγάλα ἢ μικρά, πολύτιμα ἢ ἀσήμαντα πετραδάκια καὶ ξυλάκια, τὰ παίρνει μὲ εὐλάβεια καὶ τὰ ἀσπάζεται, σὰν εὐλογία ἀπὸ τὸν Δημιουργό του, ὅπως ἀσπάζεται κανεὶς ἕνα μικρὸ ἢ μεγάλο
ἀντικείμενο ποὺ παίρνει εὐλογία ἀπὸ κάποιο σεβαστό του πρόσωπο.