Πολλοί ἅγιοι Μάρτυρες, ὅταν δὲν ἤξεραν τὸ δόγμα, ἔλεγαν: «Πιστεύω ὅ,τι θέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες». Ἄν κάποιος τὸ ἔλεγε αὐτό, μαρτυροῦσε. Δὲν ἤξερε δηλαδή νὰ φέρη ἀποδείξεις στούς διῶκτες γιὰ τὴν πίστη του καὶ νὰ τούς πείση, ἀλλὰ εἶχε ἐμπιστοσύνη στούς Ἁγίους Πατέρες. Σκεφτόταν; «Πῶς νὰ μήν ἔχω ἐμπιστοσύνη στούς Ἁγίους Πατέρες; Αὐτοί ἦταν καὶ πιὸ ἔμπειροι καὶ ἐνάρετοι καὶ ἅγιοι. Πῶς ἐγώ νὰ δεχθῶ μία ἀνοησία; Πῶς νὰ ἀνεχθῶ νὰ βρίζη ἕνας τους Ἁγίους Πατέρες;» Νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν παράδοση. Σήμερα, δυστυχῶς, μπῆκε ἡ εὐρωπαϊκή εὐγένεια καὶ πᾶνε νὰ δείξουν τὸν καλό. Θέλουν νὰ δείξουν ἀνωτερότητα καὶ τελικά πᾶνε νὰ προσκυνήσουν τὸν διάβολο μὲ τὰ δύο...
Ἅγιος Παΐσιος: «Πῶς ἦταν οἱ νέοι τότε καὶ πῶς εἶναι σήμερα. Ἂν ἦταν τὰ σημερινὰ παιδιά τότε, θὰ εἶχαν κάψει τὴν Λάρισα, ὅλη τὴν Θεσσαλία, ὅλη τὴν Μακεδονία!»
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης»,
Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικὰ Θεσσαλονίκης.
…Τὸν Μάρτιο τοῦ 1950, ὁ Ἀρσένιος ἀπολύθηκε ἀπὸ τὸν στρατὸ …πῆρε τὸ τραῖνο γιὰ τὴν Θεσσαλονίκη, τὸ ὁποῖο ἦταν γεμάτο στρατιῶτες, διότι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη εἶχαν ἀπολυθῆ πολλὲς κλάσεις μαζί. Ὅταν τὸ τραῖνο ἔφθασε βράδυ στὴν Λάρισα, οἱ στρατιῶτες πῆγαν νὰ διανυκτερεύσουν στὰ Κέντρα Διερχομένων, ἀλλὰ ἦταν γεμάτα. Πῆγαν μετὰ στὰ ξενοδοχεῖα, ἀλλὰ ἐκεῖ δὲν τοὺς δέχονταν, γιὰ νὰ μὴ λερώσουν τὶς κουβέρτες. Τελικά, ἐπειδὴ ἔκανε πολὺ κρύο, ἕνας ἀξιωματικὸς συνεννοήθηκε μὲ τὸν σταθμάρχη νὰ μείνουν μέσα στὰ τραῖνα, τὰ ὁποῖα ὅλο τὸ βράδυ ἔκαναν μανοῦβρες. Ὅταν τὴν ἄλλη μέρα ἔφθασαν στὴν Θεσσαλονίκη, καὶ ἐκεῖ τὰ Κέντρα Διερχομένων ἦταν γεμάτα, καὶ τὰ ξενοδοχεῖα δὲν τοὺς δέχονταν. Ἔτσι, ὅσοι στρατιῶτες ἔπρεπε τὴν ἑπόμενη μέρα νὰ ταξιδέψουν γιὰ τὸν τόπο τους, ξημέρωσαν στὸν δρόμο.
Ἀναφερόμενος ὁ Ὅσιος Παΐσιος στὸ γεγονὸς αὐτό, λίγους μῆνες πρὶν ἀπὸ τὴν κοίμησή του, εἶπε:...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου