ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ (εκοιμήθη στις 12 Ιουλίου του 1994)
Ο Όσιος Παΐσιος υπήρξε μια από τις πιο φωτισμένες αγίες μορφές της
Εκκλησίας μας, των τελευταίων δεκαετιών. Γεννήθηκε στα Φάρασα της
Καππαδοκίας, που βρίσκεται στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924 και
προτού γίνει μοναχός ονομαζόταν Αρσένιος. Οι γονείς του, Πρόδρομος και
Ευλαμπία Ενζεπίδη, ήταν πολύ ευσεβείς, ενώ ο Αρσένιος είχε άλλα 9
αδέλφια. Ο Αρσένιος από τη βρεφική κιόλας ηλικία, δέχτηκε την ευλογία
από το Θεό να βαπτισθεί από έναν Αγιο που ζούσε στην περιοχή του, τον
Αγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη. Ο Αγιος Αρσένιος προβλέποντας τον μελλοντικό
αγιασμένο βίο του παιδιού, ζήτησε από την νονά του να το βαφτίσει
Αρσένιο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ήθελε να αφήσει και αυτός καλόγερο
στο πόδι του, δηλαδή που να έχει το όνομά του. Έναν μήνα σχεδόν μετά τη
βάπτιση του Αρσενίου η οικογένεια του ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς
για την Ελλάδα, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε στη Κόνιτσα. Ο μικρός
Αρσένιος ζούσε έχοντας μεγάλη αγάπη στο Χριστό και την Παναγία μας και
είχε πολύ μεγάλο πόθο να γίνει μοναχός. Πολύ του άρεσε να πηγαίνει στο
δάσος όπου, κρατώντας έναν ξύλινο σταυρό, που είχε φτιάξει μόνος του,
προσευχόταν.
Σε ηλικία 21 ετών κατατάσσεται στο στρατό, όπου διακρίνεται για το
ήθος και τη γενναιότητα του. Πάντα ζητούσε να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή
και στις πιο επικίνδυνες θέσεις, προτιμώντας έτσι να βρίσκεται εκείνος
σε κίνδυνο και όχι κάποιος άλλος. Πάρα πολλές φορές κινδύνευσε να
σκοτωθεί ο ίδιος, να γλυτώσει κάποιος άλλος στρατιώτης του. Αφού
τελείωσε το στρατό πήγε στο Άγιο Όρος γιατί είχε αποφασίσει να μονάσει
εκεί.
ΑΝ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ! (Οσίου Παϊσίου)
Οι απομακρυσμένοι άνθρωποι από τον Θεό πάντα απαρηγόρητοι βρίσκονται και διπλά βασανίζονται.
Όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, εκτός του ότι μένει απαρηγόρητος, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια.
Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις, από αυτό θα πληρωθείς. Αν δουλεύεις στο μαύρο αφεντικό, σου κάνει τη ζωή μαύρη από εδώ. Αν δουλεύεις στην αμαρτία, θα πληρωθείς από τον διάβολο. Αν εργάζεσαι την αρετή, θα πληρωθείς από τον Χριστό. Και όσο εργάζεσαι στον Χριστό, τόσο θα λαμπικάρεσαι, θα αγάλλεσαι. Αλλά εμείς λέμε: “Χαμένο τόχουμε, να εργασθούμε στον Χριστό;” Μα είναι φοβερό! Να μην αναγνωρίζουμε την θυσία του Χριστού για τον άνθρωπο! Σταυρώθηκε ο Χριστός, για να μας λυτρώσει από την αμαρτία, για να εξαγνισθεί όλο το ανθρώπινο γένος.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!
✟ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!
Ο Γέροντας Παϊσιος διηγήθηκε σε έναν επισκέπτη του:
«Ήταν ένα παλικάρι που ήταν πολύ πιστό, είχε όμως έναν πατέρα άπιστο και η στεναχώρια του ήταν πολύ μεγάλη. Έκανε πολύ προσευχή, για να του δώσει ο Θεός μετάνοια.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο πατέρας του αρρώστησε βαριά και τον πήγε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός στην Αθήνα.
Εκεί προσπάθησε πάλι με κάθε τρόπο να τον πείσει να εξομολογηθεί, αλλά μάταια.
Συνέχισε την προσευχή…
Μέσα στο νοσοκομείο, ενώ γινόταν οι εξετάσεις, πεθαίνει ο πατέρας του!
Πάνε οι νοσοκόμες, οι γιατροί, επιβεβαιώνουν τον θάνατό του και δίνουν εντολή να τον κατεβάσουν στον νεκροθάλαμο.
Το παλικάρι όμως συνέχιζε την προσευχή του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. «ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΙΝΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ…», έλεγε ασταμάτητα.
Και τότε συνέβη το θαύμα. Δεν πρόφτασαν να κατεβάσουν κάτω τον νεκρό και επανήλθε στη ζωή!
Κατάλαβες τι έγινε;
Έζησε αυτός ο άνθρωπος άλλα τρία χρόνια και έφυγε με πλήρη μετάνοια.
Αυτό κάνει η δύναμη της πίστης και της προσευχής!»
(Ο ασκητής της Παναγούδας, π. Δ. Τάτση, 105)
Ο Γέροντας Παϊσιος και η Αγία Ευφημία
Ήταν στην αυλή της Καλύβης του ο Γέροντας (Παΐσιος), όταν τον
επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο. Επαναλάμβανε συνεχώς από την
καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις. Σε μια στιγμή ο
Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια»;
-Ποιός, Γέροντα;
-Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω.
-Τι συμβαίνει, Γέροντα;
-Θα σου πω, αλλά μην το πεις σε κανέναν.
Του διηγήθηκε τότε το έξης: «Είχα γυρίσει από τον κόσμο, όπου είχα βγει για ένα εκκλησιαστικό θέμα. (Με το μακαρίτη Τρίτση).
Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελί μου και έκανα τις
Ώρες. Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέει: «Δι'
ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα:
«Πώς βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα:
-Ποιος είναι;
-Η Ευφημία! (απαντά).
Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΚΟ (Οσίου Παϊσίου)
Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΚΟ
(Οσίου Παϊσίου)
- Γέροντα, κάθε μέρα λέω: «Από αύριο θα προσέχω, θα διορθωθώ», αλλά και πάλι πέφτω στα ίδια.
Να βάζεις τον Θεό μπροστά να λες: «με την δύναμη του Θεού, θα προσπαθήσω να διορθωθώ», ώστε να βοηθήσει ο Θεός. Το ότι θέλεις να διορθωθείς, αυτό σημαίνει ότι δέχεσαι βοήθεια.
Ζητάς και από τον Θεό να σε βοηθήσει και ρίχνει ο Θεός το βλέμμα Του
επάνω σου. Κάνεις και την μικρή σου προσπάθεια και προχωρείς.
Ποιός, όταν δει ένα μικρό παιδάκι να προσπαθεί με τα χεράκια του να
κυλήσει μια κοτρώνα, δεν θα τρέξει να το βοηθήσει, για να μην παιδεύεται;
Έτσι και ο Θεός, όταν δει την μικρή σου προσπάθεια, θα σε βοηθήσει να
νικήσεις.
Μερικοί, ενώ δεν καταβάλλουν καμμιά προσπάθεια να διορθωθούν,
λένε: «Χριστέ μου, έχω αυτά τα πάθη. Εσύ μπορείς να με απαλλάξεις
απάλλαξέ με». Ε, πώς να βοηθήσει τότε ο Θεός; Για να βοηθήσει ο
Θεός, πρέπει να καταβάλλει και ο άνθρωπος την προσπάθεια που μπορεί. Δηλαδή
είναι μερικά πράγματα που πρέπει να κάνει ο ίδιος ο άνθρωπος, για να
βοηθήσει μετά ο Θεός. Σε καμμιά περίπτωση δεν βοηθιέται, αν δεν θέλει να
βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου