Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Αγωνιάτε
Γέροντα;
–Άχ, τί άσπρισαν τα γένια μου πρόωρα; Εγώ πονάω δυο φορές, μία, όταν προβλέπωμία κατάσταση και φωνάζω,για να προλάβουμε ένα κακόπου πρόκειταινα γίνη,και μία, όταν δεν δίνουν σημασία –ίσως όχι από περιφρόνηση –,και συμβαίνη μετάτο κακόκαι μου ζητούν τότε την συμπαράστασή μου. Τώρα καταλαβαίνω τί τραβούσαν οι Προφήτες. Μεγαλύτεροι Μάρτυρες ήταν οι Προφήτες! Πιό μεγάλοι Μάρτυρες από ό λους τους Μάρτυρες, παρ' όλου που δεν πέθαναν όλοι με μαρτυρικό θάνατο. Γιατί οι Μάρτυρες για λίγο υπέφεραν, ενώ οι Προφήτες έβλεπαν μία κατάστασηκαι υπέφεραν συνέχεια. Φώναζαν-φώναζαν,και οι άλλοι τον χαβά τους. Και όταν έφθανε η ώρακαι ερχόταν η οργή του Θεού εξ αιτίας τους, βασανίζοντανκαι εκείνοι μαζί τους. Τουλάχιστον όμως τότε τόσο έφθανε το μυαλό των ανθρώπων. Άφηναν τον Θεό και προσκυνουσαν τα είδωλα. Σήμερα που καταλαβαίνουν, είναι η μεγαλύτερη ειδωλολατρία.
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οδιάβολος βάλθηκε να καταστρέψητα πλάσματατου Θεού. Έχει κάνει παγοινιά ,να καταστρέψητον κόσμο. Λύσσαξε, γιατί άρχισενα μπαίνη στον κόσμο ηκαλή ανησυχία. Είναι πολύ αγριεμένος, γιατί γνωρίζει ότι είναι λίγη ηδράση του. Τώρα κάνει όπως ένας εγκληματίας πού, όταν τον κυκλώνουν, λέει: «Δεν έχω σωτηρία! Θα με πιάσουν!».και τα κάνει όλα γυαλιά-καρφιά. Ή όπως οι
στρατιώτες,που εν καιρώ πολέμου, όταν τελειώσουντα πυρομαχικά, βγάζουντην λόγχη ή το σπαθί και ρίχνονταικαι ό,τι γίνει. Σού λέει: «Έτσι κι αλλιώς χαμένοι είμαστε,ας σκοτώσουμε όσοπιο πολλούς μπορούμε». Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνετε; Έπεσε πολύς πειρασμός. Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος,που ούτε όλοι οι πυροσβέστεςαν μαζευθούν,δεν μπορούννα κάνουν τίποτε, αναγκάζονται οι άνθρωποι να στραφούνστον Θεό και να Τον παρακαλέσουννα ρίξη μία βροχή γερή,για να σβήση. Έτσι και για την πνευματική πυρκαγιά που άναψε οδιάβολος, μόνον προσευχή χρειάζεται,για να βοηθήση ο Θεός.Όλος οκόσμος πάεινα γίνη μία περίπτωση. Γενικό ξεχαρβάλωμα! Δεν είναινα πής: «Σ' ένα σπίτι χάλασε λίγοτο παράθυρο ήκάτι άλλο,ας το διορθώσω». Όλο το σπίτι είναι ξεχαρβαλωμένο. Έχει γίνει χαλασμένο χωριό. Δεν ελέγχεται πια η κατάσταση. Μόνον από πάνω, ό,τι κάνει ο Θεός. Τώρα είναιν α δουλεύη ο Θεός με το κατσαβίδι,με χάδια,με σκαμπίλια,να το διορθώση. Μία πληγή έχει ο κόσμοςπου κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά. Πάει να ωριμάσητο κακό, όπως τότε στην Ιεριχώ που ήταν για απολύμανση.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «ΜεΠόνο καιΑγάπη»-15-

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου  

Γέροντα, ότανμου έρχωνται επανωτές δυσκολίεςστον αγώνα μου, γογγύζωκαι με πιάνει λύπη.

–Έ,στην δύσκολη στιγμήφαίνεται ηδύναμητου ανθρώπου. Μη φοβάσαι,μην πανικοβάλλεσαι, όταν συναντάς κάποια δυσκολία. Να ζητάς από τον Θεό να σούδίνη πνευματικό ανδρισμό,για να αντιμετωπίζης τις δυσκολίες στην πνευματική σου πορεία με θάρροςκαι να αγωνίζεσαιμε λεβεντιά.
–Γέροντα, η λύπη που νιώθω αυτόν τον καιρό για την άσχημη πνευματική μου κατάστασημε παραλύει πνευματικά.
–Πάντως εκεί που ήσουν,δεν είσαι –δόξα τω Θεώ
–,αλλά και εκεί που έπρεπενα βρίσκεσαι,δεν βρίσκεσαι.
Πιστεύω όμως σύντομανα δείξηςτην παλληκαριάσου και να ξεγαντζωθής από τα υπόλοιπα σχοινιά της κακομοιριάς,τα οποία μπορείςνα κόψης με την Χάρητου Θεού, όπως το λιοντάρι κόβειτην κλωστή της αράχνης. Διώξε την κακομοιριά με την πνευματική λεβεντιά. Περιμένω, εύχομαικαι ελπίζωνα δώ την πρόοδόσουκαι να χαρώπολύ.
–Γέροντα, όταν παραλείπωτα πνευματικά μου καθήκοντα,με πιάνει λύπη.
–Ηλύπη για ό,τι παραλείψαμενα κάνουμε ή χαράγια ό,τι κάναμε, είναι κάτι φυσικό, αλλά μπορεί να μπαίνη μέσαββκαι οεγωισμός· γι ̓ αυτό να προσέχης. Να βάλης τώρα μια καλή αρχή και ένα πρόγραμμα στον αγώνα σου και σιγά-σιγά θα προχωράς. Έτσι θα σταθεροποιήσης κατάσταση και θα σταματήσουν τα ανεβοκατεβάσματα που σού προκαλεί ο καμουφλαρισμένος εχθρός. Εάν αξιοποιήσηςτις δυνάμεις σου με πνευματική λεβεντιά στην καλογερική,θα κάνης πολλή προκοπή. Εάν όμως αφήσης τον εαυτό σου στην κακομοιριά, εσύ θα μοιρολογάςκαι το ταγκαλάκι θα χτυπάη παλαμάκια
. –Γέροντα, η βίαμου λείπει;
–Επίθεση χρειάζεται, βρέ παιδί!
–Ηεπίθεση πώς γίνεται;
–Με λεβεντιά! Εγώ δεν θέλω κακομοίρες αδελφές, αλλάΣουλιώτισσες πνευματικές,να πολεμούντ ο ταγκαλάκι μ ε λεβεντιά πνευματική, δοξολογώντας τον Θεό.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καιΑρετές» -78-

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν λεπτὴ ψυχή, πολὺ φιλότιμο καὶ εἶναι εὐαίσθητοι, χρειάζεται νὰπροσέξουν, γιατὶ βάζει καὶ ὁ διάβολος τὴν οὐρά του καὶ τοὺς κάνει πιὸ εὐαίσθητους, καὶ μπορεῖ νὰ φθάσουν στὴν μελαγχολία ἢ ἀκόμη –Θεὸς φυλάξοι –καὶ στὴν αὐτοκτονία. Ὁ διάβολος, ἐνῶ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους μᾶς βάζει νὰ πηγαίνουμε κόντρα στὸν πλησίον μας καὶ νὰ μαλώνουμε, ὁ ἴδιος ποτὲ δὲν πάει κόντρα. Τὸν ἀμελῆ τὸν κάνει πιὸ ἀμελῆ· τὸν ἀναπαύει μὲ τὸν λογισμό: «Τὸ κεφάλι σου πονάει, εἶσαι ἀδιάθετος· δὲν πειράζει καὶ ἂν δὲν σηκωθῆς γιὰ προσευχή». Τὸν εὐλαβῆ τὸν κάνει πιὸ εὐλαβῆ, γιὰ νὰ τὸν ρίξη στὴν ὑπερηφάνεια, ἢ τὸν σπρώχνει νὰ ἀγωνισθῆ περισσότερο ἀπὸ τὶς δυνάμεις του, ὥστε νὰ ἀποκάμη καὶ νὰ ἀφήση μετὰ ὅλα τὰ πνευματικά του ὅπλα καὶ νὰ παραδοθῆ ὁ πρώην πολὺ ἀγωνιστής. Τὸν σκληρόκαρδο τὸν κάνει πιὸ σκληρόκαρδο, τὸν εὐαίσθητο ὑπερευαίσθητο.Καὶ βλέπεις πόσοι ἄνθρωποι, ἄλλοι γιατὶ ἔχουν κάποια εὐαισθησία καὶ ἄλλοι γιατὶ ἔχουν κλονισθῆ τὰ νεῦρα τους, ταλαιπωροῦνται μὲ ἀυπνίες καὶ παίρνουν χάπια ἢ βασανίζονται καὶ χαραμίζονται στὰ νοσοκομεῖα. Σπάνια νὰ δῆς σήμερα ἄνθρωπο ἰσορροπημένο. Ἔγιναν μπαταρίες οἱ ἄνθρωποι. Οἱ περισσότεροι εἶναι σὰν νὰ ἔχουν ἠλεκτρισμό. Ὅσοι μάλιστα δὲν ἐξομολογοῦνται, δέχονται ἐπιδράσεις δαιμονικές· ἔχουν ἕναν δαιμονικὸ μαγνητισμό, γιατὶ ὁ διάβολος ἔχει ἐξουσία ἐπάνω τους. Λίγοι ἄνθρωποι, εἴτε ἀγόρια εἴτε κοπέλες εἴτε ἡλικιωμένοι εἶναι, ἔχουν ἕνα βλέμμα γαλήνιο. Δαιμονισμός! Ξέρεις τί θὰ πῆ δαιμονισμός; Νὰ μὴν μπορῆς νὰ συνεννοηθῆς μὲ τὸν κόσμο.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -64-