Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

Ἡ πνευματικὴ ἀναγέννηση τῶν παιδιῶν.
–Γέροντα, γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν εὐθύνονται μόνον οἱ γονεῖς;
–Κυρίως οἱ γονεῖς εὐθύνονται, γιατί, ἀνάλογα μὲ τὴν ἀνατροφὴ ποὺ θὰ δώσουν στὰ παιδιά, θὰ γίνουν καλοὶ κληρικοί, καλοὶ ἐκπαιδευτικοὶ κ.λπ., καὶ θὰ βοηθοῦν καὶ αὐτὰ μὲ τὴν σειρά τους τὰ παιδιά, καὶ τὰ δικά τους καὶ τοῦ κόσμου. Ἡ μητέρα μάλιστα ἔχει περισσότερη εὐθύνη ἀπὸ τὸν πατέρα γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν.Ἂν οἱ γονεῖς, κατὰ τὸ διάστημα ποὺ τὸ παιδάκι εἶναι ἀκόμη στὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας, προσεύχωνται, ζοῦν πνευματικά, τὸ παιδάκι θὰ γεννηθῆ ἁγιασμένο. Καὶ στὴν συνέχεια, ἂν τὸ βοηθήσουν πνευματικά, θὰ γίνη ἁγιασμένος ἄνθρωπος καὶ θὰ βοηθάη τὴν κοινωνία, εἴτε στὴν Ἐκκλησία θὰ διακονῆ εἴτε στὴν ἐξουσία θὰ ἀνεβῆ κ.λπ. Πρέπει ὅλοι νὰ βοηθοῦμε τὰ παιδιά, ὥστε νὰ γίνουν σωστοὶ ἄνθρωποι καὶ νὰ μείνη λίγο προζύμι γιὰ τὶς ἑπόμενες γενιές. Γιατὶ τώρα, ὅπως πᾶνε τὰ πράγματα, πάει νὰ χαθῆ καὶ τὸ προζύμι. Καὶ ἂν χαθῆ τὸ προζύμι, μετὰ τί θὰ γίνη;Οἱ γονεῖς ποὺ γεννοῦν τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς δίνουν τὸ σῶμα πρέπει νὰ συντελέ-σουν, ὅσο μποροῦν, καὶ στὴν πνευματικὴ ἀναγέννησή τους.

Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος, ἐὰν δὲν ἀναγεννηθῆ πνευματικά, εἶναι γιὰ τὴν κόλαση. Ὕστερα οἱ γονεῖς, ὅ,τι δὲν μποροῦν νὰ κάνουν οἱ ἴδιοι γιὰ τὰ παιδιά τους, θὰ τὸ ἀναθέσουν σὲ δασκάλους. Γι ̓ αὐτὸ λέει καὶ ἡ Ἐκκλησία μας «τοὺς γονεῖς ἡμῶν καὶ διδασκάλους». Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ πνευματικοὶ Πατέρες, ποὺ μπορεῖ νὰ μὴν ἔχουν παιδιά, ἀλλὰ βοηθοῦν πιὸ θετικὰ στὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν, γιατὶ ἐργάζονται γιὰ τὴν πνευματική τους ἀναγέννηση.Θέλω νὰ πῶ, ὅλοι πρέπει νὰ βοηθοῦν, καθένας μὲ τὸν τρόπο του, μὲ τὸ παρά-δειγμά του, γιὰ νὰ ἀναγεννηθοῦν τὰ παιδιά, ὥστε νὰ ζήσουν εἰρηνικὰ σ ̓ αὐτὴν τὴν ζωὴ καὶ νὰ πᾶνε στὸν Παράδεισο. Ὅταν τὰ παιδιὰ γίνουν πνευματικοὶ ἄνθρωποι, οὔτε νόμους χρειάζονται οὔτε τίποτε. «Δικαίοις νόμος οὐ κεῖται». Ὁ νόμος εἶναι γιὰ τοὺς παρανόμους. Ἡ πνευματικὴ ἐξουσία εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἐξουσίες.
Τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ χορτάσουν στὸ σπίτι στοργὴ καὶ ἀγάπη .

Τὸ παιδὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ καὶ ἀπὸ πολλὴ καθοδήγηση. Θέλει νὰ καθήσης κοντά του, νὰ σοῦ πῆ τὰ προβλήματά του, νὰ τὸ χαϊδέψης, νὰ τὸ φιλήσης. Ὅταν τὸ μικρὸ παιδὶ εἶναι καμμιὰ φορὰ ἀνήσυχο καὶ κάνη σκανταλιές, ἂν τὸ πάρη ἡ μάνα στὴν ἀγκαλιά, τὸ χαϊδέψη καὶ τὸ φιλήση, ἠρεμεῖ, γαληνεύει. Ἂν χορτάση στοργὴ καὶ ἀγάπη, ὅταν εἶναι μικρό, ὕστερα ἔχει δύναμη νὰ ἀντιμετωπίση τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς. Σήμερα ὅμως τὰ περισσότερα παιδιὰ βλέπουν τοὺς γονεῖς τους γιὰ λίγο τὸ βράδυ καὶ δὲν χορταίνουν ἀγάπη.
Πολλὲς φορὲς οἱ γονεῖς ποὺ εἶναι ἐκπαιδευτικοὶ ἢ γιατροὶ καὶ ἀσχολοῦνται στὴν δουλειά τους μὲ παιδιὰ δίνουν τὴν στοργή τους στὰ ξένα παιδιὰ καί, ὅταν γυρίζουν στὸ σπίτι, δὲν ἔχουν στοργὴ γιὰ τὰ δικά τους παιδιά.
Εἶναι κουρασμένοι. Ἔχει τελειώσει πιὰ ἡ μπαταρία. Ὁ πατέρας ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ ξαπλώνει στὴν πολυθρόνα, παίρνει καὶ τὴν ἐφημερίδα νὰ διαβάση κανένα νέο καὶ δὲν ἀσχολεῖται καθόλου μὲ τὰ παιδιά· πάει κοντά του τὸ παιδάκι καί, ἀντὶ νὰ τοῦ μιλήση, ἀντὶ νὰ τὸ χαϊδέψη λίγο, τὸ διώχνει. Ἡ μάνα ἀπὸ τὴν ἄλλη πάει νὰ ἑτοιμάση κάτι γιὰ φαγητό, ὁπότε οὔτε αὐτὴ δὲν εὐκαιρεῖ νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὰ παιδιά, κι ἔτσι τὰ καημένα μεγαλώνουν στερημένα ἀπὸ ἀγάπη. Ἢ μερικοὶ δικαστικοί, ὅταν τὸ παιδὶ κάνη καμμιὰ ζημιά, κάνουν καὶ στὸ σπίτι δικαστήριο. Δὲν φέρονται στὰ παιδιὰ μὲ στοργὴ καὶ ἀγάπη, γι ̓ αὐτὸ μετὰ καὶ αὐτὰ ἔχουν ψυχολογικὰ προβλήματα.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή» -58-