Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ἡ ὑπομονὴ χαριτώνει τὸν ἄνθρωπο
–Γέροντα, πῶς μπορεῖς νὰ ἀντιμετωπίσης τὸν ἄλλον, ὅταν εἶναι νευριασμένος;
–Μὲ τὴν ὑπομονή! –
Καὶ ἂν δὲν ἔχης;–Νὰ πᾶς νὰ ἀγοράσης! Πουλᾶνε στὰ σοῦπερ-μάρκετ!...
Κοίταξε, ὅταν ὁ ἄλλος εἶναι μπουρινιασμένος, ὅ,τι καὶ νὰ τοῦ πῆς,δὲν γίνεται τίποτε. Καλύτερα ἐκείνη τὴν στιγμὴ νὰ σιωπήσης καὶ νὰ λὲς τὴν εὐχή. Μὲ τὴν εὐχὴ θὰ καλμάρη ὁ ἄλλος, θὰ ἠρεμήση καὶ θὰ μπορέσης μετὰ νὰ συνεννοηθῆς μαζί του. Βλέπεις, καὶ οἱ ψαράδες δὲν πᾶνε νὰ ψαρέψουν, ἂν δὲν...

Συνεχίστε την ανάγνωση

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Μὲ τὴν ὑπομονὴ σώζεται ἡ οἰκογένεια.
–Τί κάνει ἡ ἀδελφή σου; Πῶς τὰ πάει μὲ τὸν σύζυγό της;
–Γέροντα, μαθαίνω ὅτι ἔχει δυσκολίες, ἀλλὰ κάνει ὑπομονὴ καί, ὅταν χρειάζεται, τραβάει μπροστά.
–Ἔτσι εἶναι. Ὅταν δύο βόδια εἶναι στὸν ζυγὸ καὶ τὸ ἕνα εἶναι λίγο ἀδύνατο ἢ τεμπέλικο, τότε τὸ ἄλλο βάζει περισσότερη δύναμη καὶ τραβάει, σβαρνίζει κατὰ κάποιον τρόπο καὶ τὸ ἄλλο. Εἶδες; Κοσμικοὶ ἄνθρωποι καὶ κάνουν δουλειὰ στὸν ἑαυτό τους. Ἐσεῖς ἐδῶ εἶστε ἀρχοντοποῦλες. Σκέψου μιὰ μητέρα νὰ ἔχη τέσσερα παιδιὰ καὶ τὸ ἕνα νὰ εἶναι καθυστερημένο, τὸ ἄλλο νὰ ἔχη ψυχοπάθεια, τὸ ἄλλο μεσογειακὴ ἀναιμία, τὸ ἄλλο νὰ γυρνάη τὰ μεσάνυχτα. Καὶ μὲ τὸν σύζυγο, ἀνάλογα μὲ τὸ τί ἄνθρωπος εἶναι, νὰ ἔχη ἡ καημένη ἄλλα βάσανα. Καὶ νὰ ὑπομένη τόσα καὶ τόσα καὶ νὰ μὴ μιλάη, νὰ πάη νὰ σκάση, νὰ μὴν ἔχη ποῦ νὰ πῆ τὸν πόνο της, γιατὶ καὶ μερικὰ πράγματα ἀπὸ τὴνοἰκογένεια δὲν μπορεῖ νὰ τὰ πῆ κανεὶς πιὸ πέρα. Μπορεῖ λ.χ. ὁ ἄνδρας νὰ σηκώνεται νὰ φεύγη καὶ νὰ μὴν τῆς δίνη οὔτε διατροφή. Νὰ μὴν ἔχη χρήματα ἡ καημένη οὔτε τὸ νοίκι νὰ πληρώση, νὰ θέλουν νὰ τὴν βγάλουν ἀπὸ τὸ σπίτι. Νὰ ἀναγκάζεται νὰ ἐργάζεται ὁπουδήποτε, νὰ συναντᾶ κινδύνους, καὶ νὰ σοῦ λέη: «Κάνε προσευχὴ νὰ ἀπαλλαγῶ τοὐλάχιστον ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς κινδύνους»! Ἢ νὰ εἶναι μέθυσος ὁ ἄνδρας της καὶ νὰ μὴ δουλεύη, νὰ ἀναγκάζεται νὰ δουλεύη ἐκείνη, νὰ καθαρίζη σκάλες στὶς πολυκατοικίες, κι ἐκεῖνος νὰ πηγαίνη στὴν ταβέρνα. Νὰ ἔρχεται τὰ μεσάνυχτα μεθυσμένος, νὰ τὴν δέρνη καὶ νὰ τῆς ζητάη τὰ χρήματα ποὺ πῆρε ἢ νὰ πηγαίνη νὰ τὰ παίρνη μόνος του ἀπὸ τὰ ἀφεντικά της. Ἄχ, μαρτύριο εἶναι! Καὶ καλά, μερικὲς γυναῖκες ἔχουν ἁμαρτίες καὶ ἐξοφλοῦν ἔτσι, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἄλλες ποὺ δὲν ἔχουν ἁμαρτίες. Αὐτὲς ἔχουν καθαρὸ μισθὸ ἀπὸ τὴν ταλαιπωρία ποὺ περνοῦν. Γνωρίζω μιὰ μάνα ποὺ ἦταν ἕνα ἀγγελούδι, πολὺ καλὴ ψυχή, τὸ πιὸ καλό, τὸ πιὸ ἥσυχο παιδὶ ἀπὸ τὴν οἰκογένεια, καὶ σὲ τί στραβόξυλο ἔπεσε! Πῶς ξεγελάστηκαν οἱ δικοί της! Παντρεύτηκε ἕναν μέθυσο, ποὺ ἀπὸ μικρὸς ἦταν ἀλητάκι. Ὁ πατέρας του μεθοῦσε καὶ πῆρε καὶ αὐτὸς τὴν ἴδια συνήθεια. Νὰ ξενοδουλεύη ἡ καημένη, νὰ σκοτώνεται στὴν δουλειά, καὶ ἐκεῖνος νὰ τὴν δέρνη καὶ νὰ τὴν ἀπειλῆ μὲ τὸ μαχαίρι. Πόσες φορὲς τῆς λέει: «Θὰ σὲ σφάξω»! Καὶ νὰ φοβᾶται μὴν τὴν σφάξη! Μαρτύριο περνάει!
Ἔχει καὶ τέσσερα παιδιά. Οἱ δικοί της ἔφθασαν σὲ σημεῖο νὰ τῆς λένε νὰ τὸν χωρίση, ἀλλὰ ἐκείνη τοὺς ἀπαντάει: «Λέω νὰ κάνω ἀκόμη ὑπομονή», καὶ κάνει ὑπομονή.
Τὸ καταλαβαίνετε;
Οὔτε Γεροντικὸ διάβασε οὔτε Συναξάρια, καὶ ὅμως κάνει ὑπομονή. «Καλά, τῆς εἶπα μιὰ φορά, τὰ παιδιὰ δὲν ἐπεμβαίνουν;». «Ἀκόμη εἶναι δεκαπέντε-δεκαέξι χρονῶν, μοῦ εἶπε. Ἂς πᾶνε στρατιῶτες, καὶ μετὰ θὰ τὸν περιλάβουν!». Δηλαδή, μέχρι νὰ πᾶνε στρατιῶτες τὰ παιδιά, νὰ τρώη ξύλο!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή» -26

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

–Γέροντα, τί βοηθάει νὰ δεθοῦν πνευματικὰ οἱ ἄνθρωποι;
–Στὶς μέρες μας καὶ νὰ μὴ θέλουν νὰ δεθοῦν οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι, θὰ τοὺς ἀναγκάση ὁ διάβολος νὰ δεθοῦν. Ὁ διάβολος μὲ τὴν πολλή του κακία κάνει τὸ μεγαλύτερο καλὸ σήμερα στὸν κόσμο. Γιατί, ἂς ποῦμε, ἕνας πατέρας ποὺ εἶναι πιστὸς καὶ θέλει λ.χ. νὰ κάνη φροντιστήριο στὰ παιδιά του, θὰ εἶναι ἀναγκασμένος νὰ βρῆ ἕναν καλὸ καὶ πιστὸ δάσκαλο, γιὰ νὰ βάλη στὸ σπίτι του. Ἕνας δάσκαλος πάλι ποὺ εἶναι πιστὸς καὶ θέλει νὰ κάνη φρ...

Συνεχίστε την ανάγνωση

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν καλὴ συναναστροφὴ ;
Η αδελφοσύνη .
Γέροντα, ἀνησυχῶ, ὅταν λέτε ὅτι θὰ περάσουμε δύσκολα χρόνια.
–Νὰ εἶστε ἀγαπημένες, μονοιασμένες, καταρτισμένες πνευματικά, νὰ ἔχετε παλληκαριά, νὰ εἶστε ἕνα σῶμα, καὶ μὴ φοβᾶσθε τίποτε. Βοηθάει μετὰ ὁ Θεός. Νὰ καλλιεργήσετε τὴν ἀγάπη τὴν πνευματική. Νὰ ἔχετε τέτοια ἀγάπη ποὺ ἔχει ἡ μάνα γιὰ τὸ παιδί. Νὰ ὑπάρχη ἡ ἀδελφοσύνη, ἡ θυσία. Θὰ περάσουμε σιγὰ-σιγὰ δύσκολες μέρες.Φυσικὰ ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ φεύγουμε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἀφήνουμε γνωστοὺς καὶ συγγενεῖς, γιὰ νὰ μποῦμε στὴν μεγάλη οἰκογένεια τοῦ Ἀδὰμ–τοῦ Θεοῦ.
Οἱ λαϊκοὶ ὅμως ἐπιβάλλεται νὰ ἔχουν σχέσεις μὲ γνωστοὺς καὶ συγγενεῖς ποὺ ζοῦν πνευματικά, γιὰ νὰ βοηθιοῦνται. Ὁ Χριστιανὸς ποὺ ἀγωνίζεται μέσα στὸν κόσμο βοηθιέται, ὅταν ἔχη σχέσεις μὲ πνευματικοὺς ἀνθρώπους. Ὅσο πνευματικὰ καὶ νὰ ζῆ κανείς, ἔχει ἀνάγκη –ἰδίως στὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε –ἀπὸ τὴν καλὴ συντροφιά.
Ἡ ἐπαφὴ μὲπνευματικοὺς ἀνθρώπους πολὺ τὸν βοηθάει
–περισσότερο καὶ ἀπὸ τὴν πνευματικὴ μελέτη –, διότι αὐτὴ ἡχαρὰ τοῦ πνευματικοῦ συνδέσμου τοῦ δίνει ὄρεξη μεγάλη, γιὰ νὰ ἀγωνίζεται πνευματικά. Ἀκόμη καὶ στὴν ἐργασία, σὲ μιὰ δημόσια ὑπηρεσία κ.λπ., καλὰ εἶναι νὰ γνωρίζωνται μεταξύ τους οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι, γιὰ νὰ ἀλληλοβοηθιοῦνται. Μπορεῖ, ἂς ὑποθέσουμε, νὰ παρουσιασθῆ ἕνα πρόβλημα μεταξὺ συναδέλφων, νὰ χρειάζωνται ἀλληλοσυμπαράσταση καὶ νὰ διστάζη ὁ ἕνας νὰ μιλήση στὸν ἄλλον, ἂν δὲν γνωρίζωνται.–Ὅταν, Γέροντα, ἕνας ἀρνηθῆ νὰ μᾶς ἐξυπηρετήση σὲ κάποια ἀνάγκη μας, εἶναι σωστὸ νὰ δυσκολευώμαστε νὰ τοῦ ξαναζητήσουμε κάτι ποὺ θὰ χρειασθοῦμε;
–Ὄχι, δὲν πρέπει. Ἴσως τότε νὰ μὴν εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ ἐξυπηρετήση. Εἶναι σὰν νὰ μοῦ ζητᾶς ἕνα σταυρουδάκι, καὶ σοῦ τὸδίνω. Ἄλλη φορὰ μοῦ ζητᾶς, ἀλλὰ δὲν ἔχω νὰ σοῦ δώσω, καὶ δὲν σοῦ δίνω. Ἐγὼ ὕστερα ἀγοράζω σταυρουδάκια, γιὰ νὰ ἔχω νὰ δίνω, καὶ ἔρχεσαι ἐσὺ καὶ δὲν μοῦ ζητᾶς, ἐνῶ ἐγὼ περιμένω μιὰ εὐκαιρία γιὰ νὰ τὰ μοιράσω.Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ζοῦν στὴν ἴδια πολυκατοικία καὶ δὲν γνωρίζονται μεταξύ τους. Παλιὰ ὑπῆρχε ἡγειτονιά, ποὺ βοηθοῦσε τοὺς ἀνθρώπους νὰ γνωρισθοῦν, καὶ σὲ μιὰ ἀνάγκη στήριζε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Πήγαινε, ἂς ὑποθέσουμε, ἕνας κάπου μὲ τὸ κάρο καὶ συναντοῦσε στὸν δρόμο ἕναν γνωστό του. «Ἀπὸ ποῦ ἔρχεσαι; ποῦ πᾶς; τὸν ρωτοῦσε. Πρὸς τὰ ἐκεῖ πάω καὶ ἐγώ. Ἀνέβα πάνω νὰ πᾶμε μαζί». Ἢ ἄλλος, ἂν εἶχε πρόγραμμα νὰ πάη κάπου μὲ τὸ ἄλογο, τὸ ἔλεγε καὶ στὸν γείτονα καὶ τὸν ρωτοῦσε: «Ἐσὺ ποῦ θέλεις νὰ πᾶς; Ἂν μπορῆς νὰ περιμένης, σὲ τρεῖς ὧρες φεύγω μὲ τὸ ἄλογο καὶ μπορῶ νὰ σὲ πάρω μαζί μου» ἢ «αὔριο θὰ φύγω γιὰ ̓κεῖ·ἔλα ἀπὸ τὸ σπίτι νὰ κοιμηθῆς σ ̓ ἐμᾶς, γιὰ νὰ φύγουμε συντροφιὰ νωρὶς τὸ πρωί». Σκέφτονταν οἱ ἄνθρωποι τὸν ἄλλον καί, ὅταν μποροῦσαν νὰ κάνουν μιὰ ἐξυπηρέτηση, δὲν τὴν ἀπέφευγαν. Εἶχαν τὴν καλὴ περιέργεια καὶ ρωτοῦσαν, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις. Ἀκόμη καὶ ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ εἶχαν γνωστούς.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -68-

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Η φτωχή χήρα , ο πλούσιος και ο Θεός

Μια φτωχιά χήρα, που επαιτούσε από σπίτι σε σπίτι, χτύπησε κάποτε και την πόρτα ενός πολύ πλουσίου. Της άνοιξε ο πλούσιος και η χήρα του είπε:
– Με συγχωρείτε, είμαι χήρα και άρρωστη! Έχω και δύο παιδιά. Αν νομίζετε και μπορείτε, βοηθείστε με, σας παρακαλώ…!
Ο πλούσιος έψαξε να της δώσει κάτι, αλλά δεν βρήκε τίποτα.
– Με συγχωρείτε, της είπε, αλλά δεν κρατώ τίποτα στο σπίτι.
Η χήρα τον ευχαρίστησε και πήγε να φύγει, όταν ο πλούσιος της είπε:
– Περίμενε!
Πήγε μέσα στο γραφείο του και πήρε μία επιταγή, την συμπλήρωσε και δίνοντάς την, της είπε:
– Πάνε σε οποιαδήποτε τράπεζα με αυτήν την επιταγή, για να εισπράξεις το ποσό.
Η χήρα ήταν αγράμματη (δεν γνώριζε από επιταγές), πήρε την επιταγή και είπε μέσα της:
– Με κορόϊδεψε, με έδωσε ένα απλό χαρτί.
Οι μέρες περνούσαν και αυτήν δεν πήγαινε στην τράπεζα, διότι ντρεπόταν και φοβόταν, νομίζοντας, ότι το χαρτί που της έδωσε ο πλούσιος, ήταν κάτι το ψεύτικο.
Μία μέρα τόλμησε και το έδειξε σε μία φίλη της και εκείνη της είπε:
– Αυτό το χαρτί που κρατάς, είναι μία επιταγή για την τράπεζα. Πάνε να δεις.
Τότε η χήρα αναθάρρεψε και πήγε στην τράπεζα.

Εκεί αφού ρώτησε, πήγε στον ταμία να την εξυπηρετήσει.
Μόλις το είδε ο ταμίας, της είπε, ότι είναι να εισπράξει 50 χρυσές λίρες!
Εκείνη εξεπλάγη, διότι ήταν μεγάλο το ποσό. Κάποιο λάθος θα έκανε ο άνθρωπος, σκέφτηκε και έτσι ζήτησε να πάρει πίσω την επιταγή, χωρίς να την εξαργυρώσει. Την πήρε λοιπόν και την πήγε κατευθείαν, στο σπίτι του πλουσίου και του είπε:
– Με συγχωρείτε, αλλά είναι πολλά τα λεφτά που γράψατε στην επιταγή. Εγώ δεν αξίζω τόσα λεφτά! Και σκέφτηκα, ότι θα κάνατε λάθος.
Μόλις το άκουσε αυτό ο πλούσιος, της είπε:
– Πράγματι έκανα λάθος!
Πήρε την επιταγή και συμπλήρωσε πίσω από το 50 ένα μηδενικό και οι 50 χρυσές λίρες έγιναν 500! Της την έδωσε και της είπε:
– Πήγαινε τώρα στην τράπεζα και γνώριζε, ότι δεν έχω κάνει λάθος!
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της ταπεινώσεως!
Αν άνθρωπος ενεργεί έτσι σε έναν ταπεινό συνάνθρωπο, σκεφθείτε ο Θεός τι προσφέρει στους ταπεινούς.

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Η καλή αρχή της οικογενειακής ζωής.
... Αν ό νέος σκέφτεται κάποια κοπέλα σοβαρά για σύζυγο, νομίζω, καλύτερα είναι πρώτα να το κάνει γνωστό με κάποιο συγγενικό του πρόσωπο στους γονείς της και κατόπιν να το συζητήσει και ό ίδιος μαζί τους και με την κοπέλα. Στην συνέχεια, αν δώσουν λόγο και κάνουν αρραβώνες - καλό είναι ο αρραβώνας να μη διαρκεί πολύ -, να προσπαθήσει, στο διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι τον γάμο, να βλέπει την κοπέλα σαν αδελφή του και να την σέβεται. Αν ...

Συνεχίστε την ανάγνωση

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Σοφά λόγια του Οσίου Παϊσίου
ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ.

Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
— Γέροντα, μιά γνωστή μου έχει σχέσεις με κάποιον και σκέφτεται το γάμο.

— Αυτός το σκέφτεται, το θέλει;

-Έ!… Λίγο.

— Για να παντρευτεί κανείς λίγο, πρέπει να το θέλει πολύ.
Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΗΛΙΚΙΑ ΓΑΜΟΥ
Όταν ήμουν ανύπανδρος συζητούσα τα θέματά μου με τον γέροντα και με νουθετούσε σχετικά. Έλεγε ο γέροντας:

«Καλό είναι ο άνθρωπος να παντρεύεται σε μικρή σχετικά ηλικία. Τότε το πράγμα έρχεται πιο φυσιολογικά. Προσαρμόζεται φυσικά και εύκολα ο ένας στον άλλο. Βλέπετε ζευγάρια που παντρεύτηκαν σε μικρή ηλικία διατηρούν, μέχρι τα γεράματά τους μέσα στην σχέση τους, μια παιδική απλότητα. Το ίδιο παρατηρεί κανείς και σε μοναχούς που ήρθαν μικροί στο Άγιον Όρος. Είναι σωστή η παροιμία που λέει: «’Η μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου».

Όταν μεγαλώσει ο άνθρωπος αρχίζει και δουλεύει πιο πολύ η λογική και όλα τα εξετάζει και όλα τα μετράει, έχει παγιωθεί και ο χαρακτήρας του… δύσκολα να προσαρμοσθεί.

Όταν φτάσει κανείς στα τριάντα, για να παντρευτεί, πρέπει… τριάντα να τον σπρώχνουν, όταν φτάσει στα σαράντα χρειάζεται… εξήντα να σπρώχνουν…

Δύσκολα να το πάρει απόφαση να μπει στο ζυγό. Να, εσύ τώρα συνήθισες ρέμπελος. Και κάνεις σαν τα άγρια άλογα που πάνε να τους βάλουν χαλινάρι. Τινάζονται, κλωτσάνε, και… τρέχουν μακριά.

(Γελώντας) Την προηγούμενη μέρα από τον γάμο σου ή την κουρά σου, αν έρθω και σου κλείσω τη μύτη... θα σκάσεις, θα κάνεις μπούμ!! (Γέλια).
ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΙΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ
Τα ζευγάρια που παντρεύονται πρέπει να έχουν τον ΙΔΙΟ πνευματικό. Να συμφωνήσουν από την αρχή για να μην έχουν ύστερα προβλήματα. Βλέπετε ο πνευματικός πολύ βοηθάει. Βλέπει τις ανωμαλίες και τα εξογκώματα και των δύο και τα «πελεκάει» ώστε να ταιριάξουν. Σαν δύο ξύλα που πρέπει να ενώσουν. Εγώ όταν ήμουν μαραγκός πελεκούσα τα ξύλα ώστε να ταιριάξουν καλά. Να κάθονται από μόνα τους. Ύστερα έβαζα ένα καρφάκι και δεν είχαν ανάγκη. Ενώ αν δεν ταιριάζουν δεν εφάπτονται καλά τα ξύλα και τα ζορίσεις νάρθουν στην θέση τους με καρφιά, κάποτε από την πίεση θα κλωτσήσουν.

Γι’ αυτό πρέπει ο «μαραγκός» νάχει και τα δύο ξύλα στα χέρια του. Για να βλέπει τι δουλειά γίνεται στο ένα, για να δουλέψει αντίστοιχα και το άλλο. Έτσι πρέπει να είναι και ο πνευματικός.

Πολύ βοηθάει ο πνευματικός. Πολλά ζευγάρια που ταίριαζαν, που παντρεύτηκαν από έρωτα, χώρισαν μετά, γιατί δεν βοηθήθηκαν από έναν καλό πνευματικό. Ένώ ζευγάρια που δεν ταίριαζαν,
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΣΑ
Η γυναίκα όταν είναι έγκυος πρέπει να είναι ήρεμη, να διαβάζει το Ευαγγέλιο, να προσεύχεται, να λέει την ευχή. Έτσι αγιάζεται και το παιδί. Από τώρα αρχίζει η ανατροφή του παιδιού. Να προσέχεις να μην στεναχωρείς την έγκυο για κανένα λόγο.

***
(Όταν περίμενε η γυναίκα μου παιδί)
— Κοίταξε να μην την στεναχωρείς τώρα για τίποτα! Να προσέχεις πολύ!! Να της πεις να λέει την ευχή και να ψάλλει. Θα βοηθήσει αυτό πολύ το παιδί! Όχι μόνο τώρα αλλά και αργότερα.