ΤΑ ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ,

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Και έτσι φθάσαμε στο σήμερα μέσα σε μια αγωνία για το που θα καταλήξει αυτή η δοκιμασία πού ενέσκηψε στις μέρες μας. Κι όλοι ψάχνουμε ποιος μας έστειλε αυτόν τον διάολο να μας βασανίσει μήνες πολλούς, αν δεχτούμε ότι θα φτάσει μέχρι τον Μάη του 2021 κατά τα λεγόμενα αυτών που έχουν πληροφόρηση, η ασθένεια που τώρα τόσο μας τρομάζει. Μα θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει ασθένεια, πόνος, δάκρυ; Σταματάει η ζωή να έχει δυσάρεστες καταστάσεις; Όχι! Και πως να αλλάξουμε την κατάσταση; Έχουμε κάποιο μαγικό ραβδί; Μπορεί!!

Πάμε στην ουσία τώρα...

Ο καλός Θεός οδήγησε τα βήματά μου σε πολλούς γνωστούς Αγίους των ημερών μας. Παπά Γιάννης Καλαϊδης, π. Παϊσιος, π.Ιάκωβος Τσαλίκης, π. Ιωσήφ βατοπαιδινός, π. Νεκτάριος Καμάριζας, π. Εφραίμ Αριζόνας, επίσκοπος Αντώνιος Σιατίστης, παπά Ευθύμης από τους εν ζωή κλπ. 

Με άλλους μίλησα λίγο και γενικά και με άλλους πολύ διεξοδικά και κυρίως προφητικά. 

Τι μου έμεινε από όλη αυτήν την περιπλάνηση; Πέρα από την χαρά να ζήσω έστω καί λίγο την αγιότητά τους; 

Η σχέση με τους Αγίους μας αυτούς απέδειξε ότι η συνεχής ενασχόληση με τα προφητικά μόνο κι όχι με τα πνευματικά που τόσο επίμονα τονίζουν αλλα δεν τους ακούμε δυστυχώς, δεν τους ακούμε ....το τονίζω ιδιαίτερα αυτό,  κούραση προκαλούν συνήθως και κυρίως μας εγκλωβίζουν σε αρνητικά βιώματα  με τελείως γήινες, πρόσκαιρες καταστάσεις. Αγωνία, φόβος, απελπισία, μια συνεχής ανησυχία, κάτι σε κυνηγά αενάως, μια παράξενη δύναμη σε έχει πάντα αιχμάλωτο, ποτέ δεν χαίρεσαι την ζωή, τόσο σύντομη, τόσο όμορφη. Γνώρισα βλέπετε πολλά πρόσωπα που έχουν δώσει μαρτυρίες, προφητείες, συγκλονιστικές αποκαλύψεις. Με κάποια από αυτά τα πρόσωπα μιλήσαμε εκτεταμένα για προφητικά, πίεσα, έμαθα κάτι παραπάνω, είπαμε και χρόνους και καιρούς και ακόμη περιμένουμε. Φυσικά το επιμύθιο ήταν ότι όλα είναι στο χέρι του Θεού. Κι ο καιρός πάντα εγγύς και πάντα πάει πιο πίσω και μόνο η μετάνοια τα αλλάζει όλα.

Όμως  εκεί πού ουσιαστικά ένοιωσα την είσοδο στην ζωή μας των Αγίων και της Παναγίας μας, ήταν τώρα, αργά και μετά από δεκαετίες, με την γερόντισσα της Αττικής, όχι αμέσως, πολύ μετά βλέπετε. Εν αρχή ήταν τα προφητικά κείμενα, γνώσεις γεγονότων ασύλληπτες, λεπτομερείς, απόλυτες σε ρεαλιστικότητα. Όπως γράφτηκαν κι ειπώθηκαν γίνανε, γίνονται καί θα επαληθευτούν όλα όσα δέν πραγματοποιήθηκαν ακόμη.  Κι όμως....

Η ουσία δεν βρίσκεται φίλοι παρόλα αυτά στην πρόβλεψη, στην επαλήθευση, στην βίωση των γεγονότων. Σε παλιότερα κείμενά μας σας δώσαμε τρομερά λεπτομερείς αποκαλύψεις της. Τι δέν είπαμε; Γιά αρρώστιες πού θα μας γονατίσουν; Εκκλησίες πού θα κλείσουν; Θα γίνουν τα σπίτια μας εκκλησίες, ιατρεία και σχολεία, την τεχνολογία  θα την αποφεύγουμε, πείνα, έρχονται πληγές εφτά λέει, αφήστε τα, να ηρεμήσουμε δηλαδή....Πέρα από αυτά που λένε κι όλοι οι άλλοι δόθηκαν τα πάντα από αυτήν ευλογημένη ψυχή. Κι όμως η προφητεία δεν μας γέμισε ποτέ την ψυχή! Όχι. Απλά ήταν η παρότρυνση να μην θέλουμε να συμβεί ποτέ, τίποτε από αυτά τα κακά. Διαπίστωση; Τελικά δεν ήταν αυτό που ζητούσε η ψυχή μου. Η αληθινά μεγαλειώδης επιτυχία της προς εμένα βρίσκεται στο γεγονός ότι κατάλαβα πόσο μέ αγαπάει η Παναγία, ο Χριστός, οι Άγιοι Του, πόσο με αναζητούν μέσα στην αμαρτωλή ζωή μου. Μέ έκανε να νοιώσω βαθειά, να βιώσω, να γεμίσω την ψυχή μου με την βεβαιότητα πόσο κοντά μου είναι όλος ο ουρανός. Ποιός τώρα, εγώ ο μην πω τίποτε και αγανακτήσει η φύση! Τι έχω δώσει εγώ στον Θεό; Μόνο τις αμαρτίες μου, το γιατί το ένα καί γιατί το άλλο και τα θέλω μου. Αυτά έδωσα κι αυτά δίνω. Μέσα σε μένα δείτε όλοι σας καί τον δικό σας εαυτό. Τι δώσαμε και τι μας δίνει ο καλός Θεός σαν αντάλλαγμα για τις κακίες μας! Προσφέρουμε φαρμάκι, μας δίνει μέλι και γάλα. ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΘΛΙΨΗ, ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΛΥΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ. Μάς ψάχνει έναν έναν με το μικρό μας όνομα, μάς αναζητά αγωνιωδώς να μην χαθούμε μέσα σε αυτήν την παράνοια πού τώρα ζούμε, να μην προσβληθούμε από αρρώστια,να μην πεινάσουμε, να μην πονέσουμε, να μην κρυώσουμε, να μην πληγωθούμε απο εχθρό, να μην υποφέρουμε, να μην νοιώσουμε ότι κακό έρθει, να μην καταλαβαίνουμε ότι ζούμε χρόνια αποκαλυπτικά, να μην στενοχωρηθούμε.

Βλέπετε ότι η γνώση της προφητείας τελικά δέν σώζει αλλά όμως ξυπνάει τους έξυπνους ανθρώπους από τον λήθαργο. Τώρα εν μέσω πειρασμών και του τρόμου που ενέσκηψε καταλαβαίνουμε γιατί είναι χρήσιμη η προφητεία.

Πολλοί το προσπερνούν αυτό και ψάχνουν μόνο τα προφητικά καί πιστεύουν ότι όλα μπορεί ο άνθρωπος να τα αντιμετωπίσει, αρκεί να οργανωθεί. Πώς; Άντε να αντιμετωπίσει έναν εχθρό, να τα βάλει με την πιεστική εξουσία, με οργάνωση αντιμετώπισης ενός οποιουδήποτε εχθρικού ανθρώπινου παράγοντα. Με έναν σεισμό, με τυφώνες; Με ηφαίστειο, με ακρίδες, μέ τσουνάμι, μέ ξαφνικές επιδημίες; Πως να τα βάλεις; Τί οργάνωση να κάνει κανείς; 

Μέ πολύ ταπείνωση σας το λέμε και ειλικρινά κι εμείς πολύ παιδέψαμε αυτήν την καλοκάγαθη ψυχή μέχρι να καταλάβουμε πως τα μεγάλα λόγια και οι παλληκαρισμοί δεν είναι ενδεδειγμένοι όταν μιλάει ο Θεός. Ούτε μας προειδοποιεί γιατί απαιτεί εκβιαστικά προσευχή, ούτε  μάς θέλει να κλίνουμε γόνυ μπροστά του, θέλουμε δέν θέλουμε! Απλά μας περιγράφει τι ακολουθεί καί αφού παραθέτει όλα όσα επίκεινται, καταλαβαίνουμε πόσο αδύναμοι είμαστε να ανταπεξέλθουμε χωρίς βοήθεια στις πληγές αυτές.

Αλλοιώς τι νόημα έχει όλος ο ουρανός να γονατίζει μπροστά στον Κύριο, κι αυτή η ίδια η μητέρα Του η Παναγία μας και να τον ικετεύουν για εμάς; 

Αν μπορούσαμε μόνοι με λίγη ή πολλή προσπάθεια να τα βγάλουμε πέρα, θα μας άφηναν να το προσπαθήσουμε. Όμως είναι τόσες πολλές οι παγίδες των αντιχρίστων δυνάμεων και τόσο μεγάλο το κακό πού πλήθυνε στον κόσμο πού μόνον ο Θεός μας σώνει. ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ, ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ!

Το μόνο πού ζητάει είναι να Τον επικαλεστούμε. Καί Αυτόν και την μητέρα Του την Παναγία αλλά κι όλους τους Αγίους Του πρός βοήθειά μας. Λίγη ταπείνωση καί διόρθωση του βίου μας ζητάει, δεν μας ζήτησε να γίνουμε ασκητές!

Αυτό έμαθα κοντά σε αυτήν την μεγάλη πνευματική αυτή μητέρα. Ξέρω ότι πολλοί την αγαπήσατε, τόσα χρόνια μιλάω με σας, πολύς κόσμος ζήτησε και πήρε τρομερή βοήθεια από αυτήν. Δεν την γνωρίσαμε πρόσωπο μέ πρόσωπο οι πολλοί, όπως τους μεγάλους της εποχής μας, όμως κι αυτή ακόμη η ανωνυμία της λειτουργεί σάν μαγνήτης, να δούμε τι λέει, γιατί το λέει και πως το λέει. 

Έζησα όμορφες στιγμές κοντά στον πατέρα Ιωάννη Καλαϊδη, με  αποκαλύψεις, απόλαυσα την ζεστασιά καίιτην καταδεκτικότητα του πατρός Παισϊου στην Παναγούδα αρκετές φορές, επισκέφτηκα πολλούς πατέρες πού έχουν αγιότητα και είναι εν ζωή ακόμη και από τους παλιότερους πού είναι ήδη στον ουρανό και ευχαριστώ τον Θεό που είδα πώς είναι η αγιότητα. Την χαρά αυτήν όμως πού τώρα ζούμε όλοι μας, με αυτήν την ευλογημένη ψυχή, θεωρώ ότι πρέπει να την εκτιμήσουμε έτι περισσότερο. Γιατί τώρα πού χρειαζόμαστε μια τέτοια μορφή, εν καιρώ προφητικών βιουμένων γεγονότων, την έχουμε δίπλα μας κι όπου χρειαστεί είναι μπροστάρισσα στον πνευματικό αγώνα. Να το εκτιμήσουμε αυτό, ευλογία γιά την πατρίδα είναι ότι υπάρχει μιά τέτοια μορφή εν ζωή κι έπρεπε να το αξιοποιούσαμε αυτό. Βλέπετε; Έχουμε χαθεί στο τώρα τι γίνεται; Μπλέξαμε και ρωτάμε εδώ κι εκεί, ενώ η λύση υπήρχε.... 

Εκείνο πού κατά την ταπεινή μου γνώμη όμως πρέπει να μας συγκινήσει όλους είναι η γλυκύτητα με την οποία μας αγγίζει ο προφητικός ποιητικός λόγος της είναι το μεγαλείο της ψυχής της. Άγγιγμα ανάλαφρο στην ψυχή μας, σάν γλυκό χάδι στο κεφάλι μας είναι ο τρόπος που μας καλεί να ενωθούμε με τον Χριστό, δέν εκβιάζει, δέν πιέζει, δέν υποχρεώνει. Με πολύ απλότητα μας παροτρύνει να καλέσουμε την Θεία βοήθεια και θα την λάβουμε άμεσα μας λέει. Μπορούμε άραγε τέτοια χαρά να την αρνηθούμε;

Κοιτάξτε να βελτιωθείτε ,για να δικαιούσθε την Θεία βοήθεια έλεγε ο γέροντας Παϊσιος.

 Κείμενο ενός φίλου Αγιογράφου .