Καλὰ εἶναι ὁ... ἀσύρματός μας νὰ δουλεύη συνέχεια, γιὰ νὰ προλαβαίνη ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ζητοῦν βοήθεια. Στὸν στρατό, στὶς Διαβιβάσεις, παρακολουθούσαμε τοὺς ξένους σταθμούς, ἀλλὰ καὶ βοηθούσαμε τοὺς δικούς μας. Κάναμε τὸν ἐνδιάμεσο στοὺς δικούς μας σταθμοὺς ποὺ ἦταν μακριὰ ἀπὸ τὸ κέντρο καὶ δὲν ἀκούγονταν· παίρναμε τὰ σήματά τους καὶ τὰ διαβιβάζαμε. Ἤμασταν πάντοτε δύο ἄτομα καὶ κάναμε δύο βάρδιες. Γιατί, ἂν ἦταν μόνον ἕνας, θὰ διέκοπτε καὶ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ βοηθηθῆ ὁ ἄλλος ποὺ ζητοῦσε βοήθεια, καὶ τὰ σήματά του δὲν θὰ ἔφθαναν στὸν προορισμό τους. Ἕνας τέτοιος σταθμός, ὅταν δουλεύη συνέχεια, μπορεῖ νὰ βοηθάη αὐτοὺς ποὺ τὰ σήματά τους δὲν φθάνουν στὴν μονάδα τους. Ἔτσι καὶ αὐτὸς ποὺ ἔχει παρρησία στὸν Θεὸ καὶ προσεύχεται γιὰ τὸν ἄλλον κάνει τὸν ἐνδιάμεσο στὸν ἄνθρωπο ποὺ ζητᾶ βοήθεια καὶ στὸν Θεό. Ἂν ὁ ἕνας ὅμως ζητᾶ βοήθεια, καὶ ὁ ἄλλος ἔχη κλειστὸ τὸν σταθμό του, δὲν προσεύχεται, τί γίνεται;

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β'- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ