Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Νὰ μὴν ξέρη οὔτε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως! Ποῦ ἔχουμε φθάσει! Νέα παιδιὰ τὰ ρωτᾶς:
«Τί πιστεύεις;».
«Δὲν ξέρω, σοῦ λένε, ἀκόμη δὲν κατέληξα».
«Τί θρησκεία ἔχει ἡ μάνα σου, ὁ πατέρας σου;».
«Δὲν ξέρω· δὲν τοὺς ρώτησα».
Δὲν ἐνδιαφέρθηκε νὰ μάθη τί θρησκεία ἔχουν οἱ γονεῖς του! Ὅταν κανεὶς εἶναι τόσο ἀδιάφορος, πῶς νὰ βοηθηθῆ;

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -143-

Ἡ πίστη καὶ ἡ ἐλπίδα στὸν Θεὸ.
Ὅλο τὸ κακὸ σήμερα προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπιστία .
–Γέροντα, βλέπω ὅτι μερικοὶ ἄνθρωποι ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν Θεό, ἔχουν ἔντονη τὴν ἐπιθυμία νὰ γνωρίσουν τὸν κόσμο,νὰ ταξιδέψουν, νὰ διασκεδάσουν.
–Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν πιστεύη στὴν ἄλλη ζωή, ζητάει νὰ γνωρίση τὸν κόσμο, νὰ χαρῆ σ ̓ αὐτὴν τὴν ζωὴ ἐκεῖνο, τὸ ἄλλο..., καὶ τελικὰ τί βγαίνει; Ἔχει συνέχεια μέσα του ἕνα κενό. Ἐνῶ, ἅμα πιστέψη στὸν Θεό, γνωρίζει τὸν Θεό, τὸν γνωρίζει ὁ Θεός, καὶ τότε νιώθει μέσα του γεμάτος.
–Γέροντα, ἂν οἱ ἄνθρωποι σκέφτονταν ὅτι αὐτὴ ἡ ζωὴ εἶναι πρόσκαιρη, δὲν θὰ ἄλλαζαν;
–Ἐξαρτᾶται.
Ἂν ποῦμε τώρα: «τελειώνει ὁ κόσμος», ἕνας ποὺ δὲν πιστεύει θὰ ἀποθρασυνθῆ περισσότερο καὶ θὰ ὁρμήση στὸκακό, στὴν ἁμαρτία.
Ἕνας ὅμως ποὺ πιστεύει, θὰ φρενάρη τὸν ἑαυτό του. «Τί νὰ ξανοιχτῶ μὲ χαμένα; θὰ πῆ. Νὰ κοιτάξω τὴν ψυχή μου, νὰ ζήσω πνευματικά, νὰ κάνω καμμιὰ ἐλεημοσύνη».
Ὅλο τὸ κακὸ σήμερα προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπιστία.
Παλιὰ ὁ κόσμος πίστευε· καὶ ὁ πιὸ ἀδιάφορος εἶχε μέσα του πίστη. Μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι νὰ ἦταν ἁπλοί· μπορεῖ νὰ μὴν καταλάβαιναν τίποτα ἀπὸ ὅσα ἄκουγαν στὴν ἐκκλησία. Μερικοὶ δὲν ἤξεραν οὔτε ὅτι τὰ Εὐαγγέλια εἶναι τέσσερα· νόμιζαν ὅτι εἶναι δώδεκα, ἀλλὰ τί πίστη εἶχαν, τί εὐλάβεια!
Καὶ οἱ νοσοκόμες τί παλληκαριὰ εἶχαν! Πόσες στὸν πόλεμο πήγαιναν ἐθελόντριες! Εἶχαν καὶ πίστη καὶ θυσία καὶ βοηθοῦσαν πάρα πολύ. Σήμερα μοῦ εἶπε κάποιος ὅτι ἕνας ἄρρωστος ἔλεγε τὸ «Πιστεύω» καὶ ἡ νοσοκόμα τὸν χτυποῦσε, γιατὶ νόμιζε ὅτι τῆς ἔκανε μάγια!
Νὰ μὴν ξέρη οὔτε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως! Ποῦ ἔχουμε φθάσει! Νέα παιδιὰ τὰ ρωτᾶς:
«Τί πιστεύεις;». «Δὲν ξέρω, σοῦ λένε, ἀκόμη δὲν κατέληξα». «Τί θρησκεία ἔχει ἡ μάνα σου, ὁ πατέρας σου;». «Δὲν ξέρω· δὲν τοὺς ρώτησα».
Δὲν ἐνδιαφέρθηκε νὰ μάθη τί θρησκεία ἔχουν οἱ γονεῖς του! Ὅταν κανεὶς εἶναι τόσο ἀδιάφορος, πῶς νὰ βοηθηθῆ;

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -143-

Γέροντα, ἔχω μέσα μου μιὰ φοβία.
–Ἡ φοβία ποὺ ἔχεις εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό· εἶναι οἰκονομία Θεοῦ, γιὰ νὰ καταφεύγης πάντα σ ̓ Ἐκεῖνον διὰ τῆς προσευχῆς. Θὰ σὲ βοηθήση νὰ πιασθῆς ἀπὸ τὸν Θεό. Βλέπεις, τὸ μικρὸ παιδί, ἂν δὲν τὸ φοβερίσουν, δὲν μποροῦν νὰ τὸ συμμαζέψουν. Νὰ ἀγωνίζεσαι φιλότιμα καὶ μὲ ἐλπίδα στὸν Θεὸ καὶ τότε δὲν θὰ φοβᾶσαι τίποτε. «Τὸν δὲ φόβον ἡμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν οὐδ ̓ οὐ μὴ ταραχθῶμεν, ὅτι μεθ ̓ ἡμῶν ὁ Θεός», δὲν ψάλλουμε στὸ Μεγάλο Ἀπόδειπνο;
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς»

Γέροντα, μᾶς ἔχετε πεῖ ὅλα νὰ μᾶς ἀνεβάζουν πρὸς τὰ πάνω, πρὸς τὸν Θεό. Πῶς θὰ τὸ πετύχουμε αὐτό;
–Ὅταν τὰ ἀξιοποιῆτε ὅλα πρὸς τὸ καλό. Ὅλα ἂν τὰ στρέψη στὰ πνευματικὰ κανείς, ξέρετε τί πνευματικὸ κέρδος βγάζει καὶ τί πνευματικὴ πεῖρα ἀποκτάει; Πιάνεις λ.χ. τὸ τσιμέντο, μπορεῖς νὰ βρῆς τὸν Θεό! Πιάνεις τὸ τοῦβλο, μπορεῖς νὰ πιάσης τὸν Θεό! Πιάνεις αὐτό, νὰ πιάσηςτὸν Θεό! Πιάνεις ἐκεῖνο, νὰ πιάσης τὸν Θεό! Πιάνεις τὸ ἄλλο, νὰ πιάσης τὸν Θεό! Ναί, μὲ ὅλα νὰ πιάνετε τὸν Θεό! Ἂν δὲν δουλεύη κανεὶς ἔτσι, ἂν μέσα ἀπὸ ὅλα δὲν βλέπη τὸν Θεό, βάλ ̓ τον μέσα στὴν Ἐκκλησία, θὰ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Δῶσ ̓ του ψαλτικὰ νὰ ψάλη, θὰ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Δῶσ ̓ του βιβλίο πνευματικὸ νὰ διαβάση, πάλι θὰ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅ,τι πνευματικὸ κι ἂν τοῦ δώσης νὰ κάνη, δὲν τὸν πάει στὸν Θεό.Καθένας, ὁτιδήποτε βλέπει, ὁτιδήποτε φτιάχνει, εἴτε ράβει εἴτε κεντάει, ὅλα νὰ τὰ ἀξιοποιῆ πνευματικά. Λουλούδια βλέπει; Εἶδε τὸν Θεό. Γουρούνια βλέπει; Ναί, βρὲ παιδί, πάλι εἶδε τὸν Θεό! Θὰ πῆς: «Ἀπὸ τὸ γουρούνι μπορῶ νὰ δῶ τὸν Θεό;». Ναί, ἀπὸ τὸ γουρούνι. Βλέπεις πῶς τὸ ἔχει κάνει ὁ Καλὸς Θεός!
Τοῦ ἔχει δώσει ἕνα ρύγχος, νὰ σκάβη στὸ χῶμακαὶ νὰ βρίσκη τοὺς βολβοὺς μέσα στὴν γῆ, χωρὶς νὰ βλέπη. Ἡμύτη του νὰ εἶναι ἔτσι, ποὺνὰ μὴν κόβεται, ὅταν συναντάη ξυράφια, γυαλιά, ἀγκάθια κ.λπ.! Ὄχι μόνον ὅταν βλέπη κανεὶς ἕνα ὄμορφο καὶ εὐωδιαστὸ λουλούδι, νὰ λέη «μὲ τί σοφία τὸ δημιούργησε ὁ Θεός!», ἀλλὰ καὶ ὅταν βλέπη τὸ γουρούνι, καὶ ἐκεῖ νὰ βλέπη τὸν Θεό! Καὶ ἂν σκεφθῶ ὅτι ὁ Θεὸς μποροῦσε νὰ μὲ κάνη γουρούνι καὶ μὲ ἔκανε ἄνθρωπο!
Σᾶς φαίνεται παράξενο; Δὲν μποροῦσε νὰ μᾶς εἶχε κάνει γουρούνια ὁ Θεός; Οἱ κυνηγοὶ τραυματίζουν τὸ ἀγριογούρουνο καὶ πολλὲς φορὲς δὲν τὸ βρίσκουν. Πᾶνε μετὰ τὰ ἀγρίμια καὶ τὸ τρῶνε τὸ καημένο ζωντανό! Ἰατρικὴ περίθαλψη δὲν ἔχει καὶ βασανίζεται, παρόλο ποὺτὸν Δημιουργό του δὲν Τὸν ἔχει πληγώσει. Ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος καὶ τὸν Δημιουργό του Τὸν ἔχει πληγώσει καὶ Τὸν πληγώνει συνέχεια καὶ ἔχει καὶ ἀχαριστία πολλὲς φορές. Γι' αὐτὸ λέω νὰ δουλεύετε σωστά. Πόσο καλὰ τὰ ἔκανε ὅλα ὁ Θεός! Τί δύναμη δίνει ὁ Θεὸς καὶ στὰ ζῶα! Λέει ὁ γιατρός: «Γιὰ νὰ ἔχης γεροὺς μῦς, νὰ τρῶς κρέας». Καὶ βλέπεις, οἱ ταῦροι χόρτο τρῶνε, οἱ καημένοι, καὶ ὅμως ἔχουν κάτι... μπράτσα! Ἐκεῖ δὲν βλέπεις τὸν Θεό; Μόνο μὲ χόρτο δηλαδὴ ποὺ τρῶνε τοὺς δυναμώνει ὁ Θεός. Πόσο μᾶλλον τὸν ἄνθρωπο! Τὸ καταλάβατε;Ὅταν κανεὶς δουλεύη μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, φθάνει σὲ μιὰ κατάσταση νὰ βοηθιέται ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς Ἁγίους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλούς. Ὁ Ἅγιος μᾶς ἐνισχύει μὲ τὸ ἅγιο παράδειγμά του. Ὁ ἁμαρτωλὸς μᾶς συγκρατεῖ μὲ τὴν πτώση του, μᾶς βάζει χαλινό· μᾶς φρενάρει, ὄχι γιὰ νὰ μὴν ξεπέσουμε στὰ μάτια τῶν ἄλλων, ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴ λυπήσουμε τὸν Θεό.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -151

Θέλεις να διαβάσης λίγο;
Θέλεις να κάνης ένα κομποσχοίνι; Θέλεις να κάνης μια Παράκληση; Θέλεις να διαβάσης Ψαλτήρι ή να κάνης λίγες μετάνοιες;
Αν δεν έχης όρεξη για τίποτε,
έ, τότε θέλεις βρεγμένη σανίδα.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου.