Η μέθοδος της ευχής εις την Υπεραγία Θεοτόκο, εις τους Αγίους και Κεκοιμεημένους
Εἰς τήν προηγούμενη σύναξί μας, ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εἴχαμε ἀναφερθῆ εἰς τήν προσευχή γιά τούς κεκοιμημένους ἀδελφούς μας, εἰς τό ''Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τούς δούλους σου'', καί εἴχαμε ἀναφέρει, ὅτι αὐτή ἡ προσευχή ἐνδείκνυται καί ἐπιβάλλεται, μέ τό παραπάνω γιά τούς κεκοιμημένους σέ σχέσι μέ τούς ζῶντας ἀδελφούς μας, ἐφ᾽ ὅσον οἱ κεκοιμημένοι δέν μποροῦν πλέον νά βοηθήσουν τόν ...
Συνεχίστε την ανάγνωση
Γέροντα, κινδυνεύσατε καμμιὰ φορὰ στὸν πόλεμο;
–Ὤ, μιὰ καὶ δυό;
Τὰ σκέφτομαι τώρα πῶς βοηθοῦσε ὁ Θεὸς καὶ συγκλονίζομαι.
Τότε δὲν τὰ σκεφτόμουν.
Εἰδικὰ τὸν θάνατο δὲν τὸν σκεφτόμουν καθόλου. Ὅταν εἶσαι ἀποφασισμένος γιὰ τὸν θάνατο, δὲν φοβᾶσαι τίποτε. Ἡ ἀπόφαση γιὰ τὸν θάνατο ἰσοδυναμεῖ μὲ χίλιους φύλακες. Ὁ θάνατος εἶναι ἀσφάλεια. Στὸν πόλεμο οἱ ἱεροὶ λόχοι ἔχουν τὴν νεκροκεφαλή· εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ πεθάνουν. Ὅποιος δὲν ὑπολογίζει τὸν ἑαυτό του γιὰ τὸ καλὸ τοῦ ἄλλου ἢ γιὰ τὸ κοινὸ καλό, δέχεται μέσα του θεϊκὴ δύναμη.
Καὶ νὰ δῆτε, ἂν κινηθῆ κανεὶς μὲ θυσία, ὁ Θεὸς τὸν σκεπάζει.Θυμᾶμαι, μιὰ φορὰ εἴχαμε ὀχυρωθῆ πίσω ἀπὸ ἕναν βράχο.
. Ἐγὼ εἶχα σκάψει ἕνα λακκάκι καὶ εἶχα κρυφτῆ λίγο.
Ἔρχεται ὁ ἕνας καὶ μοῦ λέει «νὰ μπῶ κι ἐγώ»· ἔρχεται ὁ ἄλλος, μοῦ λέει «νὰ μπῶ κι ἐγώ». Τοὺς ἄφησα νὰ μποῦν, ἀφοῦ μοῦ τὸ ζητοῦσαν καὶ ἔμεινα ἐγὼ ἔξω.
Τὸ βράδυ, ὅταν ἔπεφταν τὰ πολλὰ βλήματα, μὲ παίρνει ἕνα βλῆμα ξυστὰ στὸ κεφάλι. Φοροῦσα κουκούλα· δὲν φοροῦσα κράνος. «Παιδιά, φωνάζω, μὲ χτύπησε βλῆμα!». Πιάνω μὲ τὸ χέρι μου τὸ κεφάλι, δὲν βλέπω αἵματα· τὸ ξαναπιάνω, τίποτε. Τὸ βλῆμα εἶχε περάσει ξυστὰ ἀπὸ τὸ κεφάλι μου καὶ εἶχε κουρέψει μόνον ἀπὸ μπρὸς πρὸς τὰ πίσω τὰ μαλλιά μου καὶ εἶχε σχηματισθῆ μιὰ λωρίδα ἕξι πόντους φάρδος χωρὶς μαλλιά!
Ἐσεῖς δὲν περάσατε δύσκολα χρόνια, κατοχές, δὲν εἴδατε πόλεμο, ἐχθροὺς κ.λπ. –εὔχομαι νὰ μὴ δῆτε
–καὶ οὔτε καταλαβαίνετε ἀπὸ αὐτά.
Τὰ χρόνια ὅμως αὐτὰ εἶναι σὰν μιὰ χύτρα ποὺ βράζει καὶ σφυρίζει. Θέλει μιὰ σκληραγωγία, μιὰ παλληκαριὰ καὶ ἕναν ἀνδρισμό.
Ἂν τυχὸν γίνη κάτι, κοιτάξτε μὴ βρεθῆτε τελείως ἀπροετοίμαστες. Νὰ ἑτοιμασθῆτε ἀπὸ τώρα, γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε μιὰ δυσκολία. Καὶ ὁ Χριστὸς τί εἶπε; «Γίνεσθε ἕτοιμοι»
δὲν εἶπε; Σήμερα ποὺ ζοῦμε σὲ τέτοια δύσκολα χρόνια, γιὰ ἕναν λόγο παραπάνω, τρεῖς φορὲς πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι. Δὲν εἶναι μόνον ὁ αἰφνίδιος θάνατος ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσουμε, εἶναι καὶἄλλοι κίνδυνοι. Νὰ φύγη λοιπὸν τὸ βόλεμα τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Νὰ δουλεύη τὸ φιλότιμο. Νὰ ὑπάρχη τὸ πνεῦμα τῆς θυσίας.Τώρα βλέπω σὰν νὰ εἶναι κάτι ποὺ πάει νὰ γίνη καὶ συνέχεια ἀναβάλλεται. Ὅλο ἀναβολὲς μικρές. Ποιός τὶς κάνει Ὁ Θεὸς σπρώχνει;
Ἄντε ἀκόμη ἕνανμήνα, δύο μῆνες!... Ἡὑπόθεση ἔτσι πάει.Ἀλλά, ἐπειδὴ δὲν ξέρουμε τί μᾶς περιμένει, ὅσο μπορεῖτε, νὰ καλλιεργήσετε τὴν ἀγάπη.
Αὐτὸ εἶναι τὸ κυριώτερο ἀπ ̓ ὅλα: νὰ ἔχετε μεταξύ σας ἀγάπη ἀληθινή, ἀδελφική, ὄχι ψεύτικη. Πάντα, ὅταν ὑπάρχη τὸ καλὸ ἐνδιαφέρον, ὁ πόνος, ἡἀγάπη, ἐνεργεῖ κανεὶς σωστά. Ἡκαλωσύνη, ἡἀγάπη, εἶναι δύναμη.
–Ὤ, μιὰ καὶ δυό;
Τὰ σκέφτομαι τώρα πῶς βοηθοῦσε ὁ Θεὸς καὶ συγκλονίζομαι.
Τότε δὲν τὰ σκεφτόμουν.
Εἰδικὰ τὸν θάνατο δὲν τὸν σκεφτόμουν καθόλου. Ὅταν εἶσαι ἀποφασισμένος γιὰ τὸν θάνατο, δὲν φοβᾶσαι τίποτε. Ἡ ἀπόφαση γιὰ τὸν θάνατο ἰσοδυναμεῖ μὲ χίλιους φύλακες. Ὁ θάνατος εἶναι ἀσφάλεια. Στὸν πόλεμο οἱ ἱεροὶ λόχοι ἔχουν τὴν νεκροκεφαλή· εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ πεθάνουν. Ὅποιος δὲν ὑπολογίζει τὸν ἑαυτό του γιὰ τὸ καλὸ τοῦ ἄλλου ἢ γιὰ τὸ κοινὸ καλό, δέχεται μέσα του θεϊκὴ δύναμη.
Καὶ νὰ δῆτε, ἂν κινηθῆ κανεὶς μὲ θυσία, ὁ Θεὸς τὸν σκεπάζει.Θυμᾶμαι, μιὰ φορὰ εἴχαμε ὀχυρωθῆ πίσω ἀπὸ ἕναν βράχο.
. Ἐγὼ εἶχα σκάψει ἕνα λακκάκι καὶ εἶχα κρυφτῆ λίγο.
Ἔρχεται ὁ ἕνας καὶ μοῦ λέει «νὰ μπῶ κι ἐγώ»· ἔρχεται ὁ ἄλλος, μοῦ λέει «νὰ μπῶ κι ἐγώ». Τοὺς ἄφησα νὰ μποῦν, ἀφοῦ μοῦ τὸ ζητοῦσαν καὶ ἔμεινα ἐγὼ ἔξω.
Τὸ βράδυ, ὅταν ἔπεφταν τὰ πολλὰ βλήματα, μὲ παίρνει ἕνα βλῆμα ξυστὰ στὸ κεφάλι. Φοροῦσα κουκούλα· δὲν φοροῦσα κράνος. «Παιδιά, φωνάζω, μὲ χτύπησε βλῆμα!». Πιάνω μὲ τὸ χέρι μου τὸ κεφάλι, δὲν βλέπω αἵματα· τὸ ξαναπιάνω, τίποτε. Τὸ βλῆμα εἶχε περάσει ξυστὰ ἀπὸ τὸ κεφάλι μου καὶ εἶχε κουρέψει μόνον ἀπὸ μπρὸς πρὸς τὰ πίσω τὰ μαλλιά μου καὶ εἶχε σχηματισθῆ μιὰ λωρίδα ἕξι πόντους φάρδος χωρὶς μαλλιά!
Ἐσεῖς δὲν περάσατε δύσκολα χρόνια, κατοχές, δὲν εἴδατε πόλεμο, ἐχθροὺς κ.λπ. –εὔχομαι νὰ μὴ δῆτε
–καὶ οὔτε καταλαβαίνετε ἀπὸ αὐτά.
Τὰ χρόνια ὅμως αὐτὰ εἶναι σὰν μιὰ χύτρα ποὺ βράζει καὶ σφυρίζει. Θέλει μιὰ σκληραγωγία, μιὰ παλληκαριὰ καὶ ἕναν ἀνδρισμό.
Ἂν τυχὸν γίνη κάτι, κοιτάξτε μὴ βρεθῆτε τελείως ἀπροετοίμαστες. Νὰ ἑτοιμασθῆτε ἀπὸ τώρα, γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε μιὰ δυσκολία. Καὶ ὁ Χριστὸς τί εἶπε; «Γίνεσθε ἕτοιμοι»
δὲν εἶπε; Σήμερα ποὺ ζοῦμε σὲ τέτοια δύσκολα χρόνια, γιὰ ἕναν λόγο παραπάνω, τρεῖς φορὲς πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι. Δὲν εἶναι μόνον ὁ αἰφνίδιος θάνατος ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσουμε, εἶναι καὶἄλλοι κίνδυνοι. Νὰ φύγη λοιπὸν τὸ βόλεμα τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Νὰ δουλεύη τὸ φιλότιμο. Νὰ ὑπάρχη τὸ πνεῦμα τῆς θυσίας.Τώρα βλέπω σὰν νὰ εἶναι κάτι ποὺ πάει νὰ γίνη καὶ συνέχεια ἀναβάλλεται. Ὅλο ἀναβολὲς μικρές. Ποιός τὶς κάνει Ὁ Θεὸς σπρώχνει;
Ἄντε ἀκόμη ἕνανμήνα, δύο μῆνες!... Ἡὑπόθεση ἔτσι πάει.Ἀλλά, ἐπειδὴ δὲν ξέρουμε τί μᾶς περιμένει, ὅσο μπορεῖτε, νὰ καλλιεργήσετε τὴν ἀγάπη.
Αὐτὸ εἶναι τὸ κυριώτερο ἀπ ̓ ὅλα: νὰ ἔχετε μεταξύ σας ἀγάπη ἀληθινή, ἀδελφική, ὄχι ψεύτικη. Πάντα, ὅταν ὑπάρχη τὸ καλὸ ἐνδιαφέρον, ὁ πόνος, ἡἀγάπη, ἐνεργεῖ κανεὶς σωστά. Ἡκαλωσύνη, ἡἀγάπη, εἶναι δύναμη.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -116-
Αναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:
«Ὅταν ὁ ἐχθρός σου σοῦ κάνη κακὸ καὶ ἐσὺ τοῦ κάνης καλωσύνη, κάρβουνα ἀναμμένα συσσωρεύεις στὸ κεφάλι του». Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι τὸν καῖς, ἀλλά, ὅταν τοῦ κάνης καλωσύνη, τότε ἀρχίζει νὰ δουλεύη μέσα του ἡ ἀγάπη ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἐνεργεῖ ἡ θεία Χάρις.
«Ὅταν ὁ ἐχθρός σου σοῦ κάνη κακὸ καὶ ἐσὺ τοῦ κάνης καλωσύνη, κάρβουνα ἀναμμένα συσσωρεύεις στὸ κεφάλι του». Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι τὸν καῖς, ἀλλά, ὅταν τοῦ κάνης καλωσύνη, τότε ἀρχίζει νὰ δουλεύη μέσα του ἡ ἀγάπη ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἐνεργεῖ ἡ θεία Χάρις.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -97
Ὅταν ἕνας σοῦ ζητᾶ πράγματα, γιὰ νὰ τὰ καμαρώνη, δῶσ ̓ τα. Βλέπεις,
ὁ Χριστὸς δὲν εἶπε στὸν Ἰούδα «τί Ἀπόστολος εἶσαι σύ; κόψε τὴν φιλαργυρία σου», ἀλλὰ τοῦ ἔδωσε καὶ τὸ ταμεῖο 17. Ἐὰν ὅμως ἕνας σοῦ ζητᾶ π.χ. ἕνα κουτὶ μαρμελάδα ποὺ ἔχεις, καὶ ἐσὺ ξέρης ὅτι αὐτὸς ἔχει ἕνα κιούπι γεμάτο, ἐνῶ κάποιος ἄλλος δὲν ἔχει καθόλου καὶ ἔχει ἀνάγκη, τότε πὲς σ ̓ αὐτὸν ποὺ ἔχει καὶ ζητάει καὶ ἄλλο: «Ἂν θέλης, ἀδελφέ, δῶσε καὶ ἐσὺ λίγο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔχεις στὸν τάδε». Ἂν δὲν ὑπάρχη κάποιος ποὺ νὰ μὴν ἔχη, τότε δῶσ ̓ το, χωρὶς νὰ τοῦ πῆς τίποτε, μιὰ ποὺ σοῦ τὸ ζήτησε. Μπορεῖ ἀπὸ αὐτὸ τὸ δόσιμο, ἂν ὑπάρχη μιὰ χορδὴ εὐαισθησίας μέσα του, νὰ συγκινηθῆ καὶ νὰ διορθωθῆ.
Σ' αὐτὲς τὶς περιπτώσεις δηλαδὴ συμβαίνει αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ὅταν ὁ ἐχθρός σου σοῦ κάνη κακὸ καὶ ἐσὺ τοῦ κάνης καλωσύνη, κάρβουνα ἀναμμένα συσσωρεύεις στὸ κεφάλι του». Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι τὸν καῖς, ἀλλά, ὅταν τοῦ κάνης καλωσύνη, τότε ἀρχίζει νὰ δουλεύη μέσα του ἡἀγάπη ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἐνεργεῖ ἡθεία Χάρις. Μετὰ ἀλλοιώνεται ὁ ἄνθρωπος, γιατὶ τὸν πειράζει ἡσυνείδηση, καίγεται δηλαδὴ ἀπὸ τὴν συνείδησή του. Δὲν εἶναι ὅμως σωστὸ νὰ κάνης τὸ καλό, γιὰ νὰ ἐλεγχθῆ ὁ ἄλλος καὶ νὰ συνετισθῆ, γιατὶ καὶ αὐτὸ ἀποδυναμώνει τὸ καλό, ἀλλὰ νὰ τὸ κάνης μὲ ἀγάπη. Ὅταν τὸν ἐκδικῆσαι μὲ τὸ καλό, ἀλλοιώνεται μὲ τὴν καλὴ ἔννοια καὶ διορθώνεται.
Ἦταν ἕνας μέθυσος στὴν Κόνιτσα, ποὺ εἶχε καὶ οἰκογένεια, καὶ τοῦ ἔδινα κάτι. Εἶχαν μάθει μερικοὶ ὅτι τὸν βοηθοῦσα τὸν καημένο, γιατὶ καὶ ὁ ἴδιος τὸ ἔλεγε, καὶ μοῦ εἶπαν: «Μὴν τοῦ δίνης· αὐτὸς πίνει». Ἐκεῖνος μοῦ ἔλεγε «δῶσ' μου γιὰ τὰ παιδιά μου», καὶ ἐγώ, ὅταν τοῦ ἔδινα, τοῦ ἔλεγα: «Πάρε αὐτὰ γιὰ τὰ παιδιά σου». Ἤξερα ὅτι πίνει, ἀλλὰ ἤξερα ὅτι αὐτὸς ὁ λόγος θὰ τὸν βοηθήση λίγο· θὰ πηγαίνη νὰ πίνη, ἀλλὰ θὰ σκέφτεται καὶ λίγο τὰ παιδιά του. Ἂν δὲν τοῦ ἔδινα, θὰ βασάνιζε τὴν γυναίκα του, γιατὶ θὰ τῆς ἔπαιρνε ἀπὸ τὰ χρήματα ποὺ ἔβγαζε ἐκείνη –πήγαινε ἡκαημένη καὶ ξενοδούλευε –καὶ θὰ ἔπινε, καὶ τὰ παιδιά του θὰ δυστυχοῦσαν πιὸ πολύ.
Ὅταν ὅμως τοῦ ἔλεγα «πάρε γιὰ τὰ παιδιά σου», θυμόταν καὶ λίγο τὰ παιδιά του. Κατάλαβες; Τὸν πονοῦσα, καὶ αὐτὸ ἦταν πολὺ αἰσθητό· δούλευε μέσα του. Πολλοὶ ἔχουν βοηθηθῆ ἔτσι. Μερικοί, ἐπειδὴ τοὺς πείραζε ὕστερα ἡσυνείδηση, ἔστελναν τὰ χρήματα πίσω.Ἐμεῖς μὲ τὴν λογική μας δὲν ἀφήνουμε τὸν Χριστὸ νὰ δουλέψη. Μάθετε τὸ σωστὸ Εὐαγγέλιο τώρα, ἂν θέλετε νὰ γίνετε ἄνθρωποι «Εὐαγγελικοί», ὄχι Προτεστάντες.
ὁ Χριστὸς δὲν εἶπε στὸν Ἰούδα «τί Ἀπόστολος εἶσαι σύ; κόψε τὴν φιλαργυρία σου», ἀλλὰ τοῦ ἔδωσε καὶ τὸ ταμεῖο 17. Ἐὰν ὅμως ἕνας σοῦ ζητᾶ π.χ. ἕνα κουτὶ μαρμελάδα ποὺ ἔχεις, καὶ ἐσὺ ξέρης ὅτι αὐτὸς ἔχει ἕνα κιούπι γεμάτο, ἐνῶ κάποιος ἄλλος δὲν ἔχει καθόλου καὶ ἔχει ἀνάγκη, τότε πὲς σ ̓ αὐτὸν ποὺ ἔχει καὶ ζητάει καὶ ἄλλο: «Ἂν θέλης, ἀδελφέ, δῶσε καὶ ἐσὺ λίγο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔχεις στὸν τάδε». Ἂν δὲν ὑπάρχη κάποιος ποὺ νὰ μὴν ἔχη, τότε δῶσ ̓ το, χωρὶς νὰ τοῦ πῆς τίποτε, μιὰ ποὺ σοῦ τὸ ζήτησε. Μπορεῖ ἀπὸ αὐτὸ τὸ δόσιμο, ἂν ὑπάρχη μιὰ χορδὴ εὐαισθησίας μέσα του, νὰ συγκινηθῆ καὶ νὰ διορθωθῆ.
Σ' αὐτὲς τὶς περιπτώσεις δηλαδὴ συμβαίνει αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ὅταν ὁ ἐχθρός σου σοῦ κάνη κακὸ καὶ ἐσὺ τοῦ κάνης καλωσύνη, κάρβουνα ἀναμμένα συσσωρεύεις στὸ κεφάλι του». Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι τὸν καῖς, ἀλλά, ὅταν τοῦ κάνης καλωσύνη, τότε ἀρχίζει νὰ δουλεύη μέσα του ἡἀγάπη ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἐνεργεῖ ἡθεία Χάρις. Μετὰ ἀλλοιώνεται ὁ ἄνθρωπος, γιατὶ τὸν πειράζει ἡσυνείδηση, καίγεται δηλαδὴ ἀπὸ τὴν συνείδησή του. Δὲν εἶναι ὅμως σωστὸ νὰ κάνης τὸ καλό, γιὰ νὰ ἐλεγχθῆ ὁ ἄλλος καὶ νὰ συνετισθῆ, γιατὶ καὶ αὐτὸ ἀποδυναμώνει τὸ καλό, ἀλλὰ νὰ τὸ κάνης μὲ ἀγάπη. Ὅταν τὸν ἐκδικῆσαι μὲ τὸ καλό, ἀλλοιώνεται μὲ τὴν καλὴ ἔννοια καὶ διορθώνεται.
Ἦταν ἕνας μέθυσος στὴν Κόνιτσα, ποὺ εἶχε καὶ οἰκογένεια, καὶ τοῦ ἔδινα κάτι. Εἶχαν μάθει μερικοὶ ὅτι τὸν βοηθοῦσα τὸν καημένο, γιατὶ καὶ ὁ ἴδιος τὸ ἔλεγε, καὶ μοῦ εἶπαν: «Μὴν τοῦ δίνης· αὐτὸς πίνει». Ἐκεῖνος μοῦ ἔλεγε «δῶσ' μου γιὰ τὰ παιδιά μου», καὶ ἐγώ, ὅταν τοῦ ἔδινα, τοῦ ἔλεγα: «Πάρε αὐτὰ γιὰ τὰ παιδιά σου». Ἤξερα ὅτι πίνει, ἀλλὰ ἤξερα ὅτι αὐτὸς ὁ λόγος θὰ τὸν βοηθήση λίγο· θὰ πηγαίνη νὰ πίνη, ἀλλὰ θὰ σκέφτεται καὶ λίγο τὰ παιδιά του. Ἂν δὲν τοῦ ἔδινα, θὰ βασάνιζε τὴν γυναίκα του, γιατὶ θὰ τῆς ἔπαιρνε ἀπὸ τὰ χρήματα ποὺ ἔβγαζε ἐκείνη –πήγαινε ἡκαημένη καὶ ξενοδούλευε –καὶ θὰ ἔπινε, καὶ τὰ παιδιά του θὰ δυστυχοῦσαν πιὸ πολύ.
Ὅταν ὅμως τοῦ ἔλεγα «πάρε γιὰ τὰ παιδιά σου», θυμόταν καὶ λίγο τὰ παιδιά του. Κατάλαβες; Τὸν πονοῦσα, καὶ αὐτὸ ἦταν πολὺ αἰσθητό· δούλευε μέσα του. Πολλοὶ ἔχουν βοηθηθῆ ἔτσι. Μερικοί, ἐπειδὴ τοὺς πείραζε ὕστερα ἡσυνείδηση, ἔστελναν τὰ χρήματα πίσω.Ἐμεῖς μὲ τὴν λογική μας δὲν ἀφήνουμε τὸν Χριστὸ νὰ δουλέψη. Μάθετε τὸ σωστὸ Εὐαγγέλιο τώρα, ἂν θέλετε νὰ γίνετε ἄνθρωποι «Εὐαγγελικοί», ὄχι Προτεστάντες.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -97-
17Βλ. Ἰω. 12, 6
17Βλ. Ἰω. 12, 6
Τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν1
Γέροντα, πέστε μας κάτι γιὰ τὸν Ἀντίχριστο.
–Ἂς ποῦμε μιὰ φορὰ γιὰτὸν Χριστό
... Ὅσο μποροῦμε νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστό. Ἂν εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό, τὸν Ἀντίχριστο θὰ φοβηθοῦμε; ...
Συνεχίστε την ανάγνωση–Ἂς ποῦμε μιὰ φορὰ γιὰτὸν Χριστό
... Ὅσο μποροῦμε νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστό. Ἂν εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό, τὸν Ἀντίχριστο θὰ φοβηθοῦμε; ...
Τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν1
Γέροντα, πέστε μας κάτι γιὰ τὸν Ἀντίχριστο.
–Ἂς ποῦμε μιὰ φορὰ γιὰτὸν Χριστό
... Ὅσο μποροῦμε νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστό. Ἂν εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό, τὸν Ἀντίχριστο θὰ φοβηθοῦμε;
Μήπως τὸ ἀντίχριστο πνεῦμα δὲν ὑπάρχει τώρα; Τὸ κακὸ οὕτως ἢ ἄλλως τὸ κάνει τὸ ἀντίχριστο πνεῦμα. Καὶ ἂν γεννηθῆ καὶ ἕνα ἀντίχριστο τέρας καὶ κάνη μερικὰ μπανταλά, θὰ γελοιοποιηθῆ στὸ τέλος. Θὰ συμβοῦν ὅμως γεγονότα πολλά. Ἴσως προλάβετε νὰ ζήσετε καὶ ἐσεῖς πολλὰ ἀπὸ τὰ σημεῖα ποὺ γράφει ἡ Ἀποκάλυψη.
Σιγὰ-σιγὰ ἀρκετὰ ἀρχίζουν νὰ βγαίνουν. Φωνάζω ὁ ταλαίπωρος πρὶν ἀπὸ πόσα χρόνια! Εἶναι φοβερή, ἐξωφρενικὴ ἡκατάσταση! Ἡ παλαβομάρα ἔχει ξεπεράσει τὰ ὅρια. Ἦρθε ἡ ἀποστασία καὶ μένει τώρα νὰ ἔρθη «ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας»
. Θὰ γίνη τρελλοκομεῖο. Μέσα στὴν ἀναμπουμπούλα ποὺ θὰ ἐπικρατῆ, θὰ ξεσηκωθῆ κάθε κράτος νὰ κάνη ὅ,τι τοῦ λέει ὁ λογισμός. Ὁ Θεὸς νὰ βάλη τὸ χέρι Του, τὰ συμφέροντα τῶν μεγάλων νὰ εἶναι τέτοια, ποὺ νὰ μᾶς βοηθήσουν. Κάθε λίγο θὰ ἀκοῦμε κάτι καινούργιο. Θὰ βλέπουμε νὰ γίνωνται τὰ πιὸ ἀπίθανα, τὰ πιὸ παράλογα πράγματα. Μόνον ποὺ τὰ γεγονότα θὰ περνᾶνε τάκα-τάκα.
Οἰκουμενισμός, κοινὴ ἀγορά, ἕνα κράτος μεγάλο, μιὰ θρησκεία στὰ μέτρα τους. Αὐτὰ εἶναι σχέδια διαβόλων. Οἱ Σιωνιστὲς ἑτοιμάζουν κάποιον γιὰ Μεσσία. Γι' αὐτοὺς ὁ Μεσσίας εἶναι βασιλιάς, δηλαδὴ θὰ κυβερνήση ἐδῶ στὴν γῆ. Οἱ Ἰεχωβάδες καὶ αὐτοὶ ἀποβλέπουν σὲ ἕναν βασιλιὰ ἐπίγειο. Θὰ παρουσιάσουν οἱ Σιωνιστὲς ἕναν, καὶ οἱ Ἰεχωβάδες θὰ τὸν δεχθοῦν. Θὰ ποῦν «αὐτὸς εἶναι». Θὰ γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στὴν σύγχυση αὐτὴ ὅλοι θὰ ζητοῦν ἕναν Μεσσία, γιὰ νὰ τοὺς σώση. Καὶ τότε θὰ παρουσιάσουν κάποιον ποὺ θὰ πῆ: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰμάμης, ἐγὼ εἶμαι ὁ πέμπτος Βούδδας, ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστὸς ποὺ περιμένουν οἱ Χριστιανοί, ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς ποὺ περιμένουν οἱ Ἰεχωβάδες, ἐγὼ εἶμαι ὁ Μεσσίας τῶν Ἑβραίων». Πέντε «ἐγὼ» θὰ ἔχη!..Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅταν λέη στὴν πρώτη ἐπιστολὴ «Παιδία,... ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν...», δὲν ἐννοεῖ ὅτι καὶ ὁ ἀναμενόμενος Ἀντίχριστος θὰ εἶναι σὰν τοὺς διῶκτες Μαξιμιανοὺς καὶ Διοκλητιανούς, ἀλλὰ ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θὰ εἶναι ὁ ἀναμενόμενος κατὰ κάποιον τρόπο ἐνσαρκωμένος διάβολος, ποὺ θὰ παρουσιασθῆστὸν ἰσραηλιτικὸ λαὸ ὡς Μεσσίας καὶ θὰ πλανήση τὸν κόσμο. Ἔρχονται δύσκολα χρόνια· θὰ ἔχουμε δοκιμασίες μεγάλες. .
–Πιστεύουν, Γέροντα, οἱ Σιωνιστὲς τὰ περὶ Ἀντιχρίστου;
–Αὐτοὶ θέλουν νὰ κυβερνήσουν
ὅλον τὸν κόσμο.
Χρησιμοποιοῦν γιὰ νὰ πετύχουν τὸν σκοπό τους τὴν μαγεία καὶ τὸν σατανισμό.
Τὴν σατανολατρία τὴν βλέπουν σὰν μιὰ δύναμη, ποὺ θὰ τοὺς βοηθήση στὰ σχέδιά τους.
Πᾶνε δηλαδὴ νὰ κυβερνήσουν τὸν κόσμο μὲ σατανικὴ δύναμη. Τὸν Θεὸ δὲν Τὸν βάζουν στὸν λογαριασμό τους. Θὰ εὐλογηθοῦν ὅμως ἔτσι ἀπὸ τὸν Θεό;
Μέσα ἀπὸ αὐτὸ ὁ Θεὸς θὰ βγάλη πολλὰ καλά.
Οἱ ἄλλες σατανικὲς θεωρίες κράτησαν τοὐλάχιστον ἑβδομῆντα χρόνια· αὐτοὶ οὔτε ἑπτὰ χρόνια δὲν θὰ κρατήσουν.
–Γέροντα, ὅταν ἀκούω γιὰ τὸν Ἀντίχριστο, νιώθω ἕναν φόβο μέσα μου.
–Τί φοβᾶσαι;
Πιὸ φοβερὸς θὰ εἶναι ἀπὸ τὸν διάβολο; Αὐτὸς εἶναι ἄνθρωπος. Ἐδῶ ἡ Ἁγία Μαρίνα ἔδερνε τὸν διάβολο καὶ ἡ Ἁγία Ἰουστίνα τόσους δαίμονες διέλυσε.
Στὸ κάτω-κάτω ἐμεῖς δὲν ἤρθαμε νὰ βολευτοῦμε σ ̓ αὐτὸν τὸν κόσμο.
–Ἂς ποῦμε μιὰ φορὰ γιὰτὸν Χριστό
... Ὅσο μποροῦμε νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστό. Ἂν εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό, τὸν Ἀντίχριστο θὰ φοβηθοῦμε;
Μήπως τὸ ἀντίχριστο πνεῦμα δὲν ὑπάρχει τώρα; Τὸ κακὸ οὕτως ἢ ἄλλως τὸ κάνει τὸ ἀντίχριστο πνεῦμα. Καὶ ἂν γεννηθῆ καὶ ἕνα ἀντίχριστο τέρας καὶ κάνη μερικὰ μπανταλά, θὰ γελοιοποιηθῆ στὸ τέλος. Θὰ συμβοῦν ὅμως γεγονότα πολλά. Ἴσως προλάβετε νὰ ζήσετε καὶ ἐσεῖς πολλὰ ἀπὸ τὰ σημεῖα ποὺ γράφει ἡ Ἀποκάλυψη.
Σιγὰ-σιγὰ ἀρκετὰ ἀρχίζουν νὰ βγαίνουν. Φωνάζω ὁ ταλαίπωρος πρὶν ἀπὸ πόσα χρόνια! Εἶναι φοβερή, ἐξωφρενικὴ ἡκατάσταση! Ἡ παλαβομάρα ἔχει ξεπεράσει τὰ ὅρια. Ἦρθε ἡ ἀποστασία καὶ μένει τώρα νὰ ἔρθη «ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας»
. Θὰ γίνη τρελλοκομεῖο. Μέσα στὴν ἀναμπουμπούλα ποὺ θὰ ἐπικρατῆ, θὰ ξεσηκωθῆ κάθε κράτος νὰ κάνη ὅ,τι τοῦ λέει ὁ λογισμός. Ὁ Θεὸς νὰ βάλη τὸ χέρι Του, τὰ συμφέροντα τῶν μεγάλων νὰ εἶναι τέτοια, ποὺ νὰ μᾶς βοηθήσουν. Κάθε λίγο θὰ ἀκοῦμε κάτι καινούργιο. Θὰ βλέπουμε νὰ γίνωνται τὰ πιὸ ἀπίθανα, τὰ πιὸ παράλογα πράγματα. Μόνον ποὺ τὰ γεγονότα θὰ περνᾶνε τάκα-τάκα.
Οἰκουμενισμός, κοινὴ ἀγορά, ἕνα κράτος μεγάλο, μιὰ θρησκεία στὰ μέτρα τους. Αὐτὰ εἶναι σχέδια διαβόλων. Οἱ Σιωνιστὲς ἑτοιμάζουν κάποιον γιὰ Μεσσία. Γι' αὐτοὺς ὁ Μεσσίας εἶναι βασιλιάς, δηλαδὴ θὰ κυβερνήση ἐδῶ στὴν γῆ. Οἱ Ἰεχωβάδες καὶ αὐτοὶ ἀποβλέπουν σὲ ἕναν βασιλιὰ ἐπίγειο. Θὰ παρουσιάσουν οἱ Σιωνιστὲς ἕναν, καὶ οἱ Ἰεχωβάδες θὰ τὸν δεχθοῦν. Θὰ ποῦν «αὐτὸς εἶναι». Θὰ γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στὴν σύγχυση αὐτὴ ὅλοι θὰ ζητοῦν ἕναν Μεσσία, γιὰ νὰ τοὺς σώση. Καὶ τότε θὰ παρουσιάσουν κάποιον ποὺ θὰ πῆ: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰμάμης, ἐγὼ εἶμαι ὁ πέμπτος Βούδδας, ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστὸς ποὺ περιμένουν οἱ Χριστιανοί, ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς ποὺ περιμένουν οἱ Ἰεχωβάδες, ἐγὼ εἶμαι ὁ Μεσσίας τῶν Ἑβραίων». Πέντε «ἐγὼ» θὰ ἔχη!..Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅταν λέη στὴν πρώτη ἐπιστολὴ «Παιδία,... ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν...», δὲν ἐννοεῖ ὅτι καὶ ὁ ἀναμενόμενος Ἀντίχριστος θὰ εἶναι σὰν τοὺς διῶκτες Μαξιμιανοὺς καὶ Διοκλητιανούς, ἀλλὰ ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θὰ εἶναι ὁ ἀναμενόμενος κατὰ κάποιον τρόπο ἐνσαρκωμένος διάβολος, ποὺ θὰ παρουσιασθῆστὸν ἰσραηλιτικὸ λαὸ ὡς Μεσσίας καὶ θὰ πλανήση τὸν κόσμο. Ἔρχονται δύσκολα χρόνια· θὰ ἔχουμε δοκιμασίες μεγάλες. .
–Πιστεύουν, Γέροντα, οἱ Σιωνιστὲς τὰ περὶ Ἀντιχρίστου;
–Αὐτοὶ θέλουν νὰ κυβερνήσουν
ὅλον τὸν κόσμο.
Χρησιμοποιοῦν γιὰ νὰ πετύχουν τὸν σκοπό τους τὴν μαγεία καὶ τὸν σατανισμό.
Τὴν σατανολατρία τὴν βλέπουν σὰν μιὰ δύναμη, ποὺ θὰ τοὺς βοηθήση στὰ σχέδιά τους.
Πᾶνε δηλαδὴ νὰ κυβερνήσουν τὸν κόσμο μὲ σατανικὴ δύναμη. Τὸν Θεὸ δὲν Τὸν βάζουν στὸν λογαριασμό τους. Θὰ εὐλογηθοῦν ὅμως ἔτσι ἀπὸ τὸν Θεό;
Μέσα ἀπὸ αὐτὸ ὁ Θεὸς θὰ βγάλη πολλὰ καλά.
Οἱ ἄλλες σατανικὲς θεωρίες κράτησαν τοὐλάχιστον ἑβδομῆντα χρόνια· αὐτοὶ οὔτε ἑπτὰ χρόνια δὲν θὰ κρατήσουν.
–Γέροντα, ὅταν ἀκούω γιὰ τὸν Ἀντίχριστο, νιώθω ἕναν φόβο μέσα μου.
–Τί φοβᾶσαι;
Πιὸ φοβερὸς θὰ εἶναι ἀπὸ τὸν διάβολο; Αὐτὸς εἶναι ἄνθρωπος. Ἐδῶ ἡ Ἁγία Μαρίνα ἔδερνε τὸν διάβολο καὶ ἡ Ἁγία Ἰουστίνα τόσους δαίμονες διέλυσε.
Στὸ κάτω-κάτω ἐμεῖς δὲν ἤρθαμε νὰ βολευτοῦμε σ ̓ αὐτὸν τὸν κόσμο.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -99-
1Ὅσα ἀναφέρονται σ ̓ αὐτὸ τὸ κεφάλαιο ἔχουν εἰπωθῆ ἢ γραφῆ στὴν διάρκεια τῶν ἐτῶν 1981-1994.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου