Στην δύσκολη εποχή μας ακόμη και οι λεγόμενοι συνειδητοί χριστιανοί, που για τους άλλους έχουν εύκολες τις συμβουλές, επιλέγουν να αναθέτουν την φροντίδα των γερασμένων γονέων τους σε κάποιο ίδρυμα ή σε κάποια αλλοδαπή γυναίκα, η οποία βρίσκεται στην χώρα μας για να εξασφαλίσει το ψωμί των πεινασμένων παιδιών της, προφασιζόμενοι ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να τους περιποιηθούν. Ο Γέροντας σε κάποιον που δεν μπορούσε να ανεχθεί τις γκρίνιες και παραξενιές των ηλικιωμένων γονέων του και ήθελε να τους βάλει σε κάποιο γηροκομείο, είπε: “Όχι, παιδί μου. Θα φροντίσετε τους γονείς σας, όπως και εκείνοι σας φρόντισαν με όλες τις δυσκολίες και σας μεγάλωσαν με όλα τα προβλήματα της παιδικής ηλικίας. Αλλιώς, το ίδιο θα κάνουν και τα παιδιά σας και σε σας τους ίδιους” [Ζουρνατζόγλου, Μαρτυρίες Β', σελ. 115].