Το
μικρό Καλυβάκι του Τιμίου Σταυρού δεν είχε πολλές δυνατότητες
φιλοξενίας και ο Γέροντας με το ησυχαστικό του τυπικό φιλοξενούσε με
διάκριση, όταν έκρινε ότι υπήρχε ανάγκη. Γράφει σε επιστολή του
(21-12-71): «...Έχω όλη την αγαθήν προαίρεσιν
να σας φιλοξενώ με όλην την γύφτικήν μου φιλοξενία στην Καλύβη μου και
να είμαι δικός σας όχι ο μισός Παΐσιος αλλά ολόκληρος. Όποτε θέλετε να
μην διστάζετε, (διότι όταν θα καταλάβω ότι διστάζετε, θα στενοχωρηθώ).
Μόνον τώρα τον χειμώνα, έναν μόνον δέχεται η Καλύβη. Δυστυχώς η Καλύβη
μου δεν συμφωνεί με την καρδιά μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου