Ο Γέροντας είχε δει ένα όραμα για το έγκλημα των εκτρώσεων, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Το όραμα ο π. Παΐσιος το είχε πει σε πολλούς επισκέπτες του. Είναι φοβερό και αποκαλυπτικό. Είπε, λοιπόν, ο Γέροντας: «Ενώ είχα ανάψει δύο κεράκια, όπως συνήθως, και όταν κοιμάμαι ακόμα, για όσους πάσχουν ψυχικά και σωματικά, που συμπεριλαμβάνονται και οι κεκοιμημένοι, βλέπω ένα φοβερό όραμα! Έναν κάμπο από σιτάρι, αλλά το σιτάρι δεν είχε ξεσταχυάσει ακόμη, μόλις άρχιζε να καλαμιάζει. Εγώ βρισκόμουν έξω από την μάνδρα του χωραφιού και κολλούσα κεριά απ’ έξω στον τοίχο για τους κεκοιμημένους. Αριστερά ήταν ένας τόπος ανώμαλος, κρημνώδης και χέρσος, ο οποίος σειόταν από μία δυνατή βοή, από χιλιάδες φωνές σπαρακτικές, που έκαναν να ραγίζει και η πιο σκληρή καρδιά. Ενώ υπέφερα από το άκουσμα των σπαρακτικών εκείνων φωνών και δεν μπορούσα να εξηγήσω το όραμα, άκουσα μία φωνή να μου λέει: ‘’Ο μεν καρπός με το σπαρμένο σιτάρι, που δεν έχει ξεσταχυάσει, είναι το κοιμητήρι με τις ψυχές των νεκρών που θ’ αναστηθούν. Ο δε τόπος εκείνος, που σείεται από τις σπαρακτικές φωνές, είναι ο τόπος που βρίσκονται οι ψυχές των παιδιών από τις εκτρώσεις’’».
“Ενώ, λοιπόν, συνήλθα από το όραμα,
δεν μπορούσα, όμως, να συνέλθω από τον πόνο που ένιωσα και δεν μπορούσα να
πλαγιάσω, για να ξεκουραστώ λίγο, παρ' όλο που ήμουν κατάκοπος από την
οδοιπορία και ορθοστασία της προηγούμενης ημέρας!” [Ισαάκ, Βίος, σελ. 295-296].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου