Ο άνθρωπος μπορεί να κάνη την ζωή του παραδεισένια, εάν έχη εμπιστοσύνη στον Θεό. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

  iconandlight

«Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. στ΄ 33)
«Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγητε και τι πίητε» (Ματθ. στ΄ 31)

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Ο άνθρωπος που έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό χαίρεται τα πάντα.

Κάποτε βαδίζοντας στον δρόμο ο Γέροντας είδε ένα ωραίο µεγάλο µανιτάρι. «Δόξα τω Θεώ», είπε, «στην επιστροφή θα το κόψω για να περάσω µ᾿ αυτό το βράδυ».
Όταν επέστρεψε κάποιο ζωντανό είχε φάει το µισό µανιτάρι. Δίχως να στενοχωρηθή ευχαρίστησε πάλι τον Θεό: «Δόξα τω Θεώ, τόσο έπρεπε να φάω», σκέφθηκε και το πήρε. Όταν την άλλη µέρα το πρωΐ βγήκε από το Καλύβι του, όλος ο τόπος ήταν γεµάτος µανιτάρια. Και πάλι ευχαρίστησε τον Θεό. «Δόξα τω Θεώ» και για το ένα, και για το µισό και για τα πολλά.

Όταν εµπιστευώµαστε τον εαυτό µας στον Θεό, ο Καλός Θεός µας παρακολουθεί και µας οικονοµάει. Σαν καλός οικονόµος δίνει στον καθένα µας ο,τι του χρειάζεται και µας φροντίζει ακόµη και σε λεπτοµέρειες για τις υλικές ανάγκες µας. Και για να καταλάβουµε την φροντίδα Του, την πρόνοια Του, µας δίνει ακριβώς ο,τι µας χρειάζεται….

Ο Γέροντας είχε μεγάλη πίστη στον Θεό και τελεία εμπιστοσύνη στην θεία πρόνοια, γι᾿ αυτό έλεγε: «Είμαι σίγουρος χίλια τοις εκατό, αν δώσω τώρα σε κάποιον αυτό το πλεκτό, μέχρι να πάω στο Καλύβι μου, ο Θεός θα μου στείλει άλλο. Αλλά στην αρχή, για να μας δοκιμάση, μας αφήνει λίγο και να κρυώσουμε και να αρρωστήσουμε και εκεί χρειάζεται προσοχή. Να μην πη κανείς «Χριστέ μου, εγώ για την αγάπη σου το έδωσα και συ μ᾿ άφησες να αρρωστήσω;».

Η ελπίδα, που «ουδέποτε καταισχύνει», τον συνώδευε σε όλη του την ζωή και περισσότερο στις δυσκολίες. Μέσα στο σκότος και στην ομίχλη μιλούσε για ξαστεριά. «Όλα θα πάνε καλά, με την χάρι του Θεού», έλεγε σε απεγνωσμένες ψυχές. Σε κάποιον που ανησυχούσε για τις εχθρικές επιβουλές εναντίον της Πατρίδος, έδωσε την εξής ελπιδοφόρο απάντηση: «Κι αν μου πούν ότι δεν υπάρχει κανείς Έλληνας, εγώ δεν ανησυχώ. Μπορεί ο Θεός να αναστήση έναν Έλληνα. Φθάνει και ένας». Ακόμη πίστευε: «Και ένας Χριστιανός να μείνη μόνο, ο Χριστός θα κάνει το σχέδιό Του». Όταν άλλοι μιλούσαν για δυσάρεστες μελλοντικές εξελίξεις στο Έθνος και έσπερναν τον φόβο, ο Γέροντας μετέδιδε αισιοδοξία και ελπίδα˙ μιλούσε για αναστημένη Ελλάδα και για ανάκτηση της Αγια-Σοφιάς. «Υπάρχει και Θεός˙ τον Θεό που τον έχεις βάλει;», είπε σε κάποιον κληρικό που έβλεπε το μέλλον της Πατρίδος ζοφερό.

Έλεγε: «Αν δεν είχα εμπιστοσύνη στον Θεό, δεν ξέρω τι θα γινόμουν. Ο άνθρωπος να ενεργή μέχρις ενός σημείου. Μετά ο Θεός. Να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη». Αυτό δεν ήταν για τον Γέροντα μια ακαθόριστη ελπίδα, αλλά χειροπιαστή βεβαιότητα, μαρτυρουμένη μάλιστα με άπειρα παραδείγματα.

Στην ζωή του δοκίμασε πάμπολλες φορές την επέμβαση του Θεού με διαφόρους τρόπους. Ως στρατιώτης είχε ένα Ευαγγέλιο και το χάρισε. Έπειτα ζητούσε να βρη Ευαγγέλιο, να διαβάζη τον λόγο του Θεού. Έστειλαν στην Μονάδα τους τα Χριστούγεννα 200 δέματα, και μόνο στο δικό του υπήρχε Ευαγγέλιο.

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924-1994) (Ο Ασυρματιστής του Στρατού και του Θεού).

***

Όσοι αγωνίζονται και συναισθάνονται την αμαρτωλότητα τους και τις ευεργεσίες του Θεού και εμπιστεύονται τον εαυτό τους στην μεγάλη του ευσπλαχνία, ανεβάζουν την ψυχή τους στον Παράδεισο με πολλή σιγουριά και με λιγότερο κόπο σωματικό

Όλο το κακό σήμερα προέρχεται από την απιστία. Παλιά ο κόσμος πίστευε· και ο πιο αδιάφορος είχε μέσα του πίστη. Η κοσμική λογική κλονίζει την πίστη. «Εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε , πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε », είπε ο Κύριος. Όλη η βάση εκεί είναι. Στην πνευματική ζωή κινούμαστε στο θαύμα. Ένα συν δύο δεν κάνει πάντα τρία· κάνει και πέντε χιλιάδες και ένα εκατομμύριο!

Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο « χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν », που είπε ο Χριστός. Να απελπισθή δηλαδή από τον εαυτό του με την καλή έννοια και να πιστέψη στην δύναμη του Θεού. Όταν κανείς απελπισθή με την καλή έννοια από τον εαυτό του,τότε βρίσκει τον Θεό.

«Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι »… Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει. Να έχουµε απόλυτη εµπιστοσύνη.
Ας αναθέσουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, την ζωή μας ολόκληρη στον Χριστό ο οποίος σαν Θεός που είναι μπορεί να μας περάσει μέσα από την φωτιά και την τρικυμία χωρίς να πάθουμε το παραμικρό.

Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη.

Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. 

Δεν φθάνει η πίστη στον Θεό· χρειάζεται και η εμπιστοσύνη στον Θεό. Η εμπιστοσύνη στον Θεό ελκύει την βοήθειά Του. Ο Χριστιανός πιστεύει και εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό μέχρι θανάτου, και τότε βλέπει καθαρά το χέρι του Θεού που τον σώζει…. Αν ο άνθρωπος δεν εμπιστευθή στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψη τελείως τον εαυτό του στα χέρια Του, θα βασανίζεται. Μεγάλη υπόθεση να αφήνεται κανείς στα χέρια του Θεού! 

 Γιατί ο άνθρωπος μπορεί να κάνη την ζωή του παραδεισένια, εάν έχη εμπιστοσύνη στον Θεό, Τον δοξάζη για όλα και δέχεται να τον κυβερνάη σαν καλός Πατέρας. Διαφορετικά, κάνει την ζωή του κόλαση. Είναι μεγάλο πράγμα να νιώθη ο άνθρωπος από τούτη την ζωή ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου.

Όλα τα αγαθά πού έχουμε είναι δώρα του Θεού.
Όλα να τα δέχεσαι σαν μεγάλα δώρα του Θεού.
Να δοξάζετε μέρα-νύχτα τον Θεό για τις ευεργεσίες Του.
Η δοξολογία αγιάζει τα πάντα.

Απόσπασμα από το βιβλίο: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

Απολυτίκιον Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου Ήχος πλάγιος α΄. Τον Συνάναρχον.

Tης ενθέου αγάπης το πυρ δεξάμενος υπερβαλλούση ασκήσει εδόθης όλος Θεώ και παράκλησις πολλών ανθρώπων γέγονας, λόγους θείους νουθετών, προσευχαίς θαυματουργών Παΐσιε Θεοφόρε, και νυν πρεσβεύεις απαύστως υπέρ παντός του κόσμου, Όσιε.