Του.Αγίου Παϊσίου ΑγιορείτουΓέροντα, όταν αγρυπνώ στο κελλί μου την παραμονή της μνήμης ενός Αγίου που ευλαβούμαι, τί θα με βοηθήση να νιώσω περισσότερο τον Άγιο;
Η πραγματική προσευχή είναι το «Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών» που λέμε πριν από κάθε τροπάριο.
Στην συνέχεια να ζητήσης την βοήθεια του Αγίου για διάφορα θέματα και να κάνης ό,τι μπορείς, μετάνοιες, κομποσχοίνι κ.λπ., αρκεί να προσεύχεσαι.
Όταν η ψυχή ζη τον Άγιο, ζητά με ευλάβεια και με πίστη την βοήθειά του.
Η προσευχή με ευλάβεια γίνεται φυσιολογικά, όταν στον άνθρωπο υπάρχη ευλάβεια για τους Αγίους στους οποίους απευθύνεται. Προηγείται η γνωριμία, ύστερα έρχεται η φιλία και μετά η γλυκειά συνομιλία με σεβασμό και απλότητα.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
– Γέροντα, πώς συμβαίνει, ενώ προσεύχεται κανείς με πόνο για κάτι, να τον παίρνη ο ύπνος;
Αν πραγματικά υπάρχη πόνος για ένα θέμα, τότε δεν τον πιάνει υπνηλία τον άνθρωπο. Χρειάζεται όμως να βιάση και λίγο τον εαυτό του. Αν είναι στο κελλί, να ρίξη λίγο νερό στο πρόσωπο, για να φύγη ο ύπνος.
– Στις αγρυπνίες νυστάζω πολύ· τί να κάνω; – Να τον τσακίζης τον ύπνο.
Στην εκκλησία, επειδή ο άνθρωπος ηρεμεί ψυχικά και κουράζεται σωματικά, νυστάζει.
Αλλά, όταν επιμείνης να μη σε πάρη ο ύπνος, τότε ο ύπνος τσακίζεται και φεύγει.
Βέβαια ύστερα από μιά-δυό ώρες πάλι νυστάζεις, κι εκείνος ο ύπνος είναι βαρύς και πιο δύσκολα τον διώχνεις· με την επιμονή όμως τσακίζεται και αυτός. Αν φύγη η πρώτη και η δεύτερη αμαξοστοιχία του ύπνου, πάει μετά ο ύπνος, έφυγε.Στείλτε τον ύπνο σε όσους δεν μπορούν να κοιμηθούν!!!!!!
– Γέροντα, γιατί νυστάζω, όταν προσεύχωμαι; – Δεν ζής έντονα. Άφησες χαλαρό τον εαυτό σου και τώρα πάς σπρώχνοντας. Αν έχης αγωνία για ένα θέμα που σε απασχολεί, μπορείς να κοιμηθής; Βλέπεις, κά-ποιος από ευγνωμοσύνη για τον ευεργέτη του μπορεί να μην κοιμηθή μια βραδιά, για να κάνη προσευχή γι’ αυτόν. Μετά όμως πρέπει να σκεφθή: «Καλά, για τον [άνθρωπο που με ευεργέτησε, αγρύπνησα· για τον Θεό, που σταυρώθηκε για μένα, να μην αγρυπνήσω, για να Τον ευχαριστήσω;».
– Γέροντα, μπορεί η υπνηλία να προέρχεται από σωματική αδυναμία;
– Ναί, καμμιά φορά η υπνηλία προέρχεται και από εξάντληση, από υπόταση ή υποθερμία κ.λπ. Να βρίσκη κανείς την αιτία και να ενεργή ανάλογα.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
Γέροντα, μερικές φορές αισθάνομαι έντονα την αγάπη του Θεού και πονώ βλέποντας την δική μου αχαριστία.
– Εύχομαι να ανταποκριθής στις πολλές ευεργεσίες του Θεού. «Το έλεός Σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου», έλεγε ο Δαβίδ.
Να το λές κι εσύ, γιατί είναι αλήθεια ότι αυτό συμβαίνει και σ᾿ εσένα· αλλά και πάλι είναι αλήθεια ότι το αναγνωρίζεις και ευχαριστείς και δοξολογείς τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζη την αγάπη του Θεού, τότε και ο Θεός τον ...«βομβαρδίζει» με την αγάπη Του.
Ίσως παραξενευθήτε με την λέξη «βομβαρδίζει», αλλά, για να διαλυθή το πουρί ή ο γρανίτης που είναι γύρω από την καρδιά μας, χρειάζονται βόμβες θεϊκές που να έχουν ως ύλη εκρηκτική την αγάπη του Θεού.
Όταν πια διαλυθή ο σκληρός αυτός φλοιός, τότε η καρδιά γίνεται ευαίσθητη και ο άνθρωπος συγκινείται ακόμη και από τις πιο μικρές ευεργεσίες του Θεού. Αισθάνεται καταχρεωμένος στον Θεό και είναι συνέχεια κατασυγκινημένος, διότι, ενώ σκέφτεται πώς να ξεχρεωθή, ο Θεός του δίνει όλο και περισσότερες ευλογίες, μέχρι που λειώνει η ψυχή η φιλότιμη από την αγάπη Του.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.
Γέροντα, γιατί νυστάζω, όταν προσεύχωμαι; – Δεν ζής έντονα. Άφησες χαλαρό τον εαυτό σου και τώρα πάς σπρώχνοντας. Αν έχης αγωνία για ένα θέμα που σε απασχολεί, μπορείς να κοιμηθής; Βλέπεις, κά-ποιος από ευγνωμοσύνη για τον ευεργέτη του μπορεί να μην κοιμηθή μια βραδιά, για να κάνη προσευχή γι’ αυτόν. Μετά όμως πρέπει να σκεφθή: «Καλά, για τον [άνθρωπο που με ευεργέτησε, αγρύπνησα· για τον Θεό, που σταυρώθηκε για μένα, να μην αγρυπνήσω, για να Τον ευχαριστήσω;».
– Γέροντα, μπορεί η υπνηλία να προέρχεται από σωματική αδυναμία;
– Ναί, καμμιά φορά η υπνηλία προέρχεται και από εξάντληση, από υπόταση ή υποθερμία κ.λπ. Να βρίσκη κανείς την αιτία και να ενεργή ανάλογα. – Γέροντα, πώς συμβαίνει, ενώ προσεύχεται κανείς με πόνο για κάτι, να τον παίρνη ο ύπνος;
Αν πραγματικά υπάρχη πόνος για ένα θέμα, τότε δεν τον πιάνει υπνηλία τον άνθρωπο. Χρειάζεται όμως να βιάση και λίγο τον εαυτό του. Αν είναι στο κελλί, να ρίξη λίγο νερό στο πρόσωπο, για να φύγη ο ύπνος.
– Στις αγρυπνίες νυστάζω πολύ· τί να κάνω;
– Να τον τσακίζης τον ύπνο.
Στην εκκλησία, επειδή ο άνθρωπος ηρεμεί ψυχικά και κουράζεται σωματικά, νυστάζει.
Αλλά, όταν επιμείνης να μη σε πάρη ο ύπνος, τότε ο ύπνος τσακίζεται και φεύγει.
Βέβαια ύστερα από μιά-δυό ώρες πάλι νυστάζεις, κι εκείνος ο ύπνος είναι βαρύς και πιο δύσκολα τον διώχνεις· με την επιμονή όμως τσακίζεται και αυτός. Αν φύγη η πρώτη και η δεύτερη αμαξοστοιχία του ύπνου, πάει μετά ο ύπνος, έφυγε.
Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου