Γέροντα,
αν κάποιος έχη αλλάξει ζωή και δεν παραμένη στις παλιές του αμαρτωλές
συνήθειες, αλλά μερικές φορές πέφτη σε κάποιο από τα παλιά του
αμαρτήματα, σημαίνει ότι δεν έχει μετάνοια;
– Έ, αν κάνη την προσπάθεια που χρειάζεται και πέφτη, έχει κάποια ελαφρυντικά. Στην αρχή δεν είναι εύκολο. Αλλά, όταν κανείς καταλάβη πραγματικά πόσο βαρύ ήταν αυτό που έκανε, δεν ξαναπέφτει. Παλιά υπήρχε μετάνοια ειλικρινής. Όταν κάποιος μετανοούσε, δεν γύριζε πίσω.
Γέροντα, όταν αλλάξη κανείς ζωή, πρέπει να ενδιαφερθή να διορθώση τον λογισμό που είχαν προηγουμένως οι άλλοι γι᾿ αυτόν;
– Δεν θα κοιτάξη εγωιστικά να διορθώση τον λογισμό των άλλων· θα κοιτάξη πώς να διορθωθή ο ίδιος, και τότε θα αναιρεθή από μόνος του ο λογισμός τους. Αν το στίγμα από την αμαρτωλή ζωή του έχει μείνει στην κοινωνία ή στο στενό του περιβάλλον, αυτό θα σβήση με την καλή του διαγωγή. Δεν χρειάζεται να μιλάη καθόλου. Θα μιλήση ο Θεός με την μετάνοιά του.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.
Γέροντα, μερικές φορές ξεκινάμε να κάνουμε μια δουλειά και παρουσιάζονται ένα σωρό εμπόδια.
Πώς θα καταλάβουμε αν τα εμπόδια είναι από τον Θεό; – Να εξετάσουμε αν φταίμε εμείς. Αν δεν φταίμε, το εμπόδιο θα είναι από τον Θεό για το καλό μας.
Γι' αυτό δεν πρέπει κανείς να στενοχωριέται, αν δεν έγινε η δουλειά ή αν καθυστέρησε να τελειώση. Μια φορά κατέβαινα βιαστικός από την Ιερά Μονή Στομίου, να πάω στην Κόνιτσα για μια επείγουσα δουλειά. Σε ένα δύσκολο σημείο του δρόμου – Γολγοθά το έλεγα – συνάντησα έναν γνωστό του μοναστηριού, τον μπαρμπα-Αναστάση, με τρία ζώα φορτωμένα. Από την πολλή ανηφόρα είχαν αναποδογυρισθή τα σαμάρια τους και ένα ζώο ήταν κοντά στον γκρεμό και κόντευε να πέση κάτω. «Ο Θεός σ' έστειλε, Πάτερ», μου είπε ο μπαρμπα-Αναστάσης. Τον βοήθησα να τα ξεφορτώσουμε και να τα ξαναφορτώσουμε, τα βάλαμε και στον δρόμο και τον άφησα. Όταν προχώρησα αρκετά, έφθασα σε ένα σημείο όπου μόλις πριν λίγο είχε γίνει κατολίσθηση σε μήκος τριακόσια μέτρα και είχε φαγωθή το μονοπάτι. Δένδρα και πέτρες είχαν κατεβή στο ποτάμι. Αν δεν καθυστερούσα, θα βρισκόμουν εκεί την ώρα ακριβώς που έγινε η κατολίσθηση. «Μπαρμπα-Αναστάση, είπα, μ᾿ έσωσες. Ο Θεός σ᾿ έστειλε». Ο Χριστός από ψηλά βλέπει τον καθένα μας πώς ενεργεί και ξέρει πώς και πότε θα ενεργήση για το καλό μας. Ξέρει πώς και που θα μας οδηγήση, αρκεί εμείς να ζητούμε βοήθεια, να του λέμε τις επιθυμίες μας και να αφήνουμε Εκείνον όλα να τα κανονίζη.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» - 143
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου