Οἱ καημένοι οἱ κοσμικοί ντύνονται ὅπως εἶναι μέσα τους.
–Δῶστε μου, Γέροντα, μίαεὐχή.
–Εὔχομαι νὰ γίνης πνευματικό καρναβάλι σάν τὴν Ἁγία Ἰσιδώρατὴν σαλή· νὰ ἀποκτήσης τὴν καλή ὑποκρισία. Βλέπεις, οἱ καημένοι οἱ κοσμικοί γιορτάζουν κάθε μέρα τὴν κοσμική τους ὑποκρισία καὶ ντύνονται ὅπως εἶναι μέσα τους. Παλιά, καρναβάλια γίνονταν οἱ ἄνθρωποι μία φορά τὸν χρόνο, μόνον τὶς Ἀποκριές. Τώρα οἱ περισσότεροι συνέχεια καρναβάλια εἶναι. Δηλαδή, παλιά ἔβλεπε κανεὶς καρναβάλια μία ἑβδομάδα, μόνον τὶς Ἀποκριές. Τώρα βλέπει κάθε μέρα... Καθένας ντύνεται ὅπως τοῦ λέει ὁ λογισμός! Ἔχουν γίνει τελείως παράξενοι. Παλάβωσαν! Λίγοι εἶναι οἱ συμμαζεμένοι ἄνθρωποι, οἱ σεμνοί, εἴτε ἄνδρες εἴτε γυναῖκες εἴτε παιδιά. Ἰδίως οἱ γυναῖκες εἶναι τελείως χάλια. Σήμερα ποὺ κατέβαινα στὴν πόλη εἶδα κάποια μὲ μία κορδέλα τόοοσο φαρδιά, σάν ἐπίδεσμο, κάτι μπότες μέχριἐπάνω καὶ ἕνα κοντό φόρεμα. Μοῦ εἶπαν: «Εἶναι τῆς μόδας»! Ἄλλες περπατοῦν μὲ κάτι τόοοσο λεπτά τακούνια! Λίγο νὰ στραβοπατήσουν, στὸν ὀρθοπεδικό θὰ πᾶνε... Τὰ δέ μαλλιά, μήν τὰ ρωτᾶς! Μία ἄλλη –ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση –τί ἄνθρωπος ἦταν; Ἕνα πρόσωπο ἄγριο, μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα, φού, φού, τὰ μάτια κόκκινα!... Τώρα λένε ὅτι ἔχουν σάν ἀρχή νὰ μήν καπνίζουν στὸ σπίτι, ὅταν ἔχουν μικρά παιδιά. Τὰ παιδιά ἐν τῷ μεταξύ, τὰ καημένα, ἔχουν γεννηθῆ... καπνιστές ρέγγες! Καὶ ἀπὸ τούς καφέδες οἱ ἄνθρωποι παθαίνουν· κάνουνκάτι γκριμάτσες... Ἔχει φύγει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Τέλεια ἐγκατάλειψη!Θυμᾶμαι, ὅταν ἤμουν στὸ Σινά, ἦταν καὶ ἐκεῖ... μήν τὰ συζητᾶς! Πόσο πονοῦσα, ὅταν ἔβλεπα τὶς τουρίστριες ποὺ ἔρχονταν στὸ Μοναστήρι! Τί χάλια ἦταν! Σάν νὰ ἔβλεπα ὡραῖες εἰκόνες, βυζαντινές, πεταγμένες στὰ σκουπίδια, μόνον ποὺ αὐτές εἶχαν πεταχθῆ μόνες τους. Μία φορά εἶδα μία ποὺ φοροῦσε κάτι σάν φαιλόνι καὶ εἶπα: «Δόξα τῷ Θεῶ, νὰ καὶ μία ποὺ φοράει κάτι συμμαζεμένο· τέλος πάντων φαιλόνι-ξεφαιλόνι, τουλάχιστον δὲν εἶναι σάν τὶς ἄλλες». Ὕστερα, ὅταν γύρισε μπροστὰ, τί νὰ δῶ; Ἦταν ὅλα ἀνοικτά!Ποῦ ἔφθασε ὁ κόσμος!... Μοῦ ἔστειλαν μία φωτογραφία μίας νύφης, γιὰ νὰ κάνω προσευχή νὰ πάη καλά ὁ γάμος της. Φοροῦσε ἕνα νυφικό τελείως χάλια. Τέτοιο ντύσιμο εἶναι ἀσέβεια στὸ Μυστήριο, στὸν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Πνευματικοί ἄνθρωποι καὶ δὲν σκέφτονται! Τί νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι; Γι' αὐτὸ λέω, ἄν καὶ τὰ Μοναστήρια δὲν κρατήσουν, δὲν ὑπάρχει φρένο πουθενά· εἶναι ξέφρενοι οἱ ἄνθρωποι σήμερα.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α' «ΜὲΠόνο καὶἈγάπη»-149-
– Γέροντα, τί είναι καλύτερα, να ζητώ το έλεος του Θεού γενικά ή να αναφέρω και συγκεκριμένα αιτήματα σύμφωνα με το «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν»2; – Να προσεύχεσαι γενικά και να λές
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους πάσχοντας σωματικά και ψυχικά».
Σ᾿ αυτήν την ευχή περιλαμβάνονται και οι κεκοιμημένοι.
Αν σού έρχεται στον νού ένα συγγενικό σου πρόσωπο, πές και μια ευχή γι᾿ αυτό, «... ελέησον τον δούλόν Σου τάδε», και πέρασε αμέσως στην γενική ευχή για όλον τον κόσμο, «... ελέησον τον κόσμον Σου άπαντα».
Μπορείς να φέρνης στον νού σου έναν συγκεκριμένο άνθρωπο που έχει ανάγκη, να προσεύχεσαι λίγο γιʹ αυτόν και μετά να λές «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς» και να πονάς για όλους, για να μη φεύγη η... αμαξοστοιχία με έναν επιβάτη.
Να μη σκαλώνουμε σε ένα πρόσωπο και μετά δεν μπορούμε να βοηθήσουμε με την προσευχή ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους. Όταν προσεύχεσαι λ.χ. για έναν καρκινοπαθή, να προσεύχεσαι για τους καρκινοπαθείς και να λές και μια ευχή για τους κεκοιμημένους.
– Γέροντα, στο διακόνημα εύχομαι συνήθως μόνο για τον εαυτό μου.
– Δεν είναι σωστό αυτό.
Όταν στο κελλί εύχεσαι για τον εαυτό σου και έξω από το κελλί πάλι για τον εαυτό σου, τότε πώς θα κεντηθή η καρδιά; Όταν μπή η αγάπη, ο πόνος, η θυσία, μπαίνει ένα ανώτερο ενδιαφέρον και η καρδιά γλυκαίνεται. Έτσι δεν ξεχνάει κανείς την ευχή την ώρα της εργασίας.
Βοηθιέται τότε και ο κόσμος θετικά, βοηθιέται και ο ίδιος που προσεύχεται και νιώθει πνευματική χαρά. Να κάνης το διακόνημά σου και να λές «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς», για να βοηθιούνται όλοι οι άνθρωποι.
Στο «ελέησον ημάς» συμπεριλαμβάνονται όλοι. Ακόμη και οι πέντε‐έξι μεγάλοι – πόσοι είναι αυτοί – από τους οποίους κρέμεται η τύχη όλου του κόσμου. Να δουλεύης και να εύχεσαι γιʹ αυτούς που δουλεύουν.
Αυτή η ευχή πιάνει και αυτούς που εργάζονται σωματικά και αυτούς που εργάζονται πνευματικά.
Γιατί είναι πολλοί αυτοί που δουλεύουν, και μάλιστα δουλεύουν πολύ.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση
2 Ματθ. 7, 7.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου