«Με την εξομολόγηση ο άνθρωπος λυτρώνεται. Για να νιώση κανείς ανάπαυση, πρέπει να πετάξη τα μπάζα από μέσα του. Αυτό θα γίνη με την εξομολόγηση. Ανοίγοντας ο άνθρωπος την καρδιά του στον πνευματικό και λέγοντας τα σφάλματά του, ταπεινώνεται, και έτσι ανοίγει την πύλη του Ουρανού, έρχεται πλούσια η Χάρις του Θεού και ελευθερώνεται...»

*«Πρέπει συνεχώς αδιαλείπτως να λέμε την ευχή. Μέσα στη καρδιά μας και το νου μας πρέπει να μείνει μόνο το όνομα του Χριστού μας. Γιατί όταν εμείς αφήνουμε την προσευχή, την επικοινωνία μας με το Θεό, τότε ο διάβολος με λογισμούς αρχίζει και μας ζαλίζει και δεν ξέρουμε πλέον ούτε τι θέλουμε, ούτε τι λέμε , ούτε τι κάνουμε...»

*«Το Θαύμα γίνεται, όταν συμμετέχει κανείς στον πόνο τού άλλου. Όλη ή βάση είναι τον άλλον νά τον νιώσεις αδελφό και νά τον πονέσεις. Αυτός ό πόνος συγκινεί τον Θεό και κάνει το θαύμα...»

*«Ἐάν θέλης νά βοηθήσης τήν Ἐκκλησία διόρθωσε τόν ἑαυτό σου, καί ἀμέσως διορθώνεται ἕνα κομματάκι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐάν φυσικά αὐτό τό ἔκαναν ὅλοι, ἡ Ἐκκλησία θά ἦταν διορθωμένη».

*«Αν έχεις φιλότιμο, ή ήρωας θα γίνεις ή άγιος...»

*“Στήν Ἀλήθεια δέν γίνονται ἐκπτώσεις. Ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός...”

(Πηγή: Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση»)