Ὅσιος Παΐσιος: «Πιστεύω δὲν θὰ τὴν ἀφήση τὴν Ἁγια Σοφιά μας στὰ χέρια τῶν βρώμικων Τούρκων»
Τὴν
παρακάτω ἐπιστολὴ ἀπέστειλε ὁ μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος τὸν Ὀκτώβριο
τοῦ 1974 σὲ κάποιον νέο ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἔγινε μοναχὸς κοντά του.
«Ἀγαπητέ μου ἀδελφὲ Ἰωάννη,
Εὔχομαι
ὁ Θεὸς νὰ δώση γρήγορα νὰ ἔλθη ἡ χάση τοῦ τουρκικοῦ φεγγαριοῦ. Ἀμήν.
Τοῦ Ἁγίου Δημητρίου κλείνω δύο χρόνια πού προσευχήθηκα στὴν Ἁγία Σοφιά
μας καὶ εἶπα τὰ παράπονά μου στὸν καλὸν Θεόν. Μὲ κατάλαβε ὁ Τοῦρκος
φύλακας πού προσευχόμουν καὶ μὲ ἔδιωχνε ἔξω κ.τ.λ. καὶ πρόσθεσα καὶ ἄλλα
παράπονα στὸν Θεόν.
Πιστεύω
δὲν θὰ τὴν ἀφήση τὴν Ἁγία Σοφιά μας στὰ χέρια τῶν βρώμικων Τούρκων.
Εἶναι ἕνας λαὸς σὰν τοὺς γύφτους, βρώμικος καὶ φοβιτσιάρικος. Τώρα δὲν
ἔχουν ἰδανικά, διότι πρὶν πιστεύανε στὸν Μωάμεθ, ἀργότερα στὸν Κεμάλ.
Τώρα οὔτε στὸ Μωάμεθ πιστεύουν (γιατί μορφώθηκαν κάπως καὶ εἶδαν ὅτι ἦτο
ἕνας ἀγύρτης ὁ Μωάμεθ) οὔτε καὶ στὸν Κεμὰλ πιστεύουν, ἄλλα στὴν
σαρκολατρεία.
Ἐνῶ ἐμεῖς πιστεύουμε στὸ Χριστό, ὁ
Ὁποῖος ἔχει συνέχεια τὴν θεϊκή Του ἀξία. Καὶ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἔχει πάντα
ἰδανικὰ καὶ τὸν Χριστὸ μὲ τὴν Παναγία μαζί του.
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ Μοναχὸς Παϊσιος»
Σημείωσις: Προκειμένου νὰ
διευκολυνθῆ ὁ ἀναγνώστης, κρίθηκε σκόπιμο ὥστε, τὸ ἰδιόγραφο
«κοχλιοειδὲς» κείμενο (γύρω ἀπὸ τὴν Ἁγία Σοφία) τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα
Παϊσίου νὰ στοιχειοθετηθῆ σὲ ὁριζόντια διάταξη. Σημειωτέον ὅτι τὸ
κείμενο αὐτὸ ἀποτυπώνει ἀκριβῶς τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Γέροντα.
(«Μαρτυρίες προσκυνητῶν», σελ. 376)
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ…
Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος: «Νὰ ἐμπιστευθοῦν οἱ γονεῖς τὰ παιδιά τους στὸν Θεὸ»
Ὁ Θεός
ἔδωσε στοὺς Πρωτοπλάστους, στὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὕα, τὴ μεγάλη εὐλογία νὰ
γίνονται συνδημιουργοί Του. Στὴ συνέχεια οἱ γονεῖς, οἱ παπποῦδες κ.λπ.
εἶναι καὶ αὐτοὶ συνδημιουργοὶ μὲ τὸν Θεό, γιατί δίνουν τὸ σῶμα.
Ὁ Θεὸς εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο
ὑποχρεωμένος νὰ νοιαστεῖ γιὰ τὰ παιδιά. Ὅταν βαπτιστεῖ τὸ παιδάκι, ὁ
Θεὸς διαθέτει καὶ ἕναν Ἄγγελο, γιὰ νὰ τὸ προστατεύει, ὁπότε τὸ παιδὶ
προστατεύεται ἀπὸ τὸν Θεό, ἀπὸ τὸν φύλακα Ἄγγελο καὶ ἀπὸ τοὺς γονεῖς. Ὁ
φύλακας Ἄγγελος εἶναι συνέχεια κοντά του καὶ τὸ βοηθάει. Ὅσο μεγαλώνει
τὸ παιδί, τόσο οἱ γονεῖς ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὶς εὐθύνες. Ἂν οἱ γονεῖς
πεθάνουν, ὁ Θεός, καὶ ἀπὸ ψηλὰ καὶ ἀπὸ κοντά, ἀλλὰ καὶ ὁ φύλακας Ἄγγελος
ἀπὸ κοντά, συνεχίζουν γιὰ πάντα νὰ προστατεύουν τὸ παιδί.
Οἱ γονεῖς πρέπει νὰ βοηθοῦν πνευματικὰ
τὰ παιδιά, ὅταν εἶναι μικρά, γιατί τότε καὶ τὰ ἐλαττώματά τους εἶναι
μικρὰ καὶ εὔκολα μποροῦν νὰ κοποῦν. Εἶναι ὅπως ἡ φρέσκα πατάτα λίγο ἂν
τὴν ξύσεις, ξεφλουδίζεται. Ἂν ὅμως παλιώσει, πρέπει νὰ πάρεις μαχαίρι νὰ
τὴν καθαρίσεις καί, ἂν ἔχει καὶ κανένα μαυράκι, πρέπει νὰ προχωρήσεις
καὶ πιὸ βαθιά. Ἂν τὰ παιδιὰ βοηθηθοῦν ἀπὸ μικρὰ καὶ γεμίσουν Χριστό, θὰ
εἶναι κοντά Του γιὰ πάντα. Καὶ νὰ ξεφύγουν λίγο, ὅταν μεγαλώσουν, λόγω
τῆς ἡλικίας ἢ μίας κακῆς συναναστροφῆς, πάλι θὰ συνέλθουν. Γιατί ὁ φόβος
τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ εὐλάβεια, ποὺ πότισαν τὶς καρδιές τους στὴ μικρὴ...
"Ὁ θάνατος εἶναι μετάβαση πρός τήν ἀληθινή ζωή"
Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου
- Γέροντα, πονᾶτε;
- Ἐσὺ τί λές; Ἄν δὲν ξημερώσω ἀπόψε,
τότε θὰ ἔχω μεγάλη ἡμέρα· δὲν θὰ βραδιάζη ποτὲ οὔτε θὰ ξημερώνη! Τὸν
ἥλιο κρατῆστε τὸν ἐσεῖς !
- Γέροντα, ὅταν πλησιάζη ὁ καιρὸς νὰ φύγη ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωὴ κάποιος ποὺ εἶναι τακτοποιημένος πνευματικά, ἄραγε πῶς νιώθει;
- Ποὺ νὰ ξέρω;
- Γέροντα, δὲν σᾶς εἶπε κανένας καμμιὰ φορά;
- «Μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν», δὲν λέει; Ἄρα, αὐτὴ ἡ ζωὴ
εἶναι θάνατος καὶ ὁ θάνατος εἶναι μετάβαση πρὸς τὴν ἀληθινὴ ζωή.
Ἑπομένως, πηγαίνει χαρούμενος πρὸς τὴν ζωή!
- Γέροντα, πολλοὶ Ἅγιοι ἔχουν δεῖ ψυχές, ὅταν φεύγουν ἀπὸ τὸ σῶμα. Τί μορφὴ ἔχουν;
- Εἶναι σὰν παιδάκια. Στὴν ἄλλη ζωὴ ὅλοι θὰ εἶναι ὅπως οἱ Ἄγγελοι· δὲν
θὰ ὑπάρχουν οὔτε ἄνδρες οὔτε γυναῖκες οὔτε γέροι οὔτε γριὲς οὔτε μωρά·
ὅλοι θὰ εἶναι ἕνα φῦλο, θὰ ἔχουν μιὰ ἡλικία. Γι' αὐτό, καὶ ὅταν δὴ
κανεὶς ψυχὲς ποὺ φεύγουν ἀπὸ τὴν ζωή, τὶς βλέπει...
Ἅγιος Παΐσιος: «Ἡ καλύτερη ἡλικία γιὰ νὰ παντρεύεται ὁ ἄνθρωπος»
Ἅγιος Παΐσιος: «Ἡ καλύτερη ἡλικία γιὰ νὰ παντρεύεται ὁ ἄνθρωπος»
Ὅσιος Παΐσιος: «Γιὰ νὰ κατοικήσει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χρειάζεται πολλή αὐταπάρνηση, πολὺ φιλότιμο, ταπείνωση, ἀρχοντιά, θυσία»
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: "ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ"
Τοῦ Ἱερομονάχου Ἰσαὰκ
Μερικὰ
χαρακτηριστικὰ σημεῖα τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τὰ ὁποία
συμπεριλαμβάνονται στὸ βίντεο: «Πρῶτα πιστεύουμε στὸν Θεὸ καὶ ὕστερα
ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ καὶ τὴν εἰκόνα Του, τὸν ἄνθρωπο. Ἡ πίστη αὐξάνει μὲ τὴν
προσευχή. "Πρόσθες ἠμὶν πίστιν"» «Ὅλο τὸ κακὸ προέρχεται ἀπὸ τὴν
ἀπιστία.» «Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ συλλάβει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς, ὅτι
αὐτὴ ἡ ζωὴ εἶναι νὰ ἑτοιμαστοῦμε γιὰ τὴν ἄλλη.» «Πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε
μὲ φιλότιμο νὰ σωθοῦμε, γιὰ νὰ μὴ λυπήσουμε τὸν Χριστό.»
«Ὁ κάθε ἄνθρωπος
πρέπει νὰ βρεῖ καὶ νὰ ἁγιάσει τὴν κλίση του.» «Νὰ προτιμοῦμε τὶς θλίψεις
καὶ νὰ τὶς δεχόμαστε καλύτερα ἀπὸ τὶς χαρές. Ἡ πραγματικὴ χαρὰ
γεννιέται ἀπὸ τὸν πόνο.» «Σήμερα ἦρθε ἡ ἐποχὴ νὰ διαχωριστοῦν τὰ πρόβατα
ἀπὸ τὰ κατσίκια, οἱ πιστοὶ ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Ἀργότερα θὰ ἔρθει καιρὸς
ποὺ θὰ...
Ὁ ἅγιος Παΐσιος συνεννοεῖται μὲ ἑτερογλώσσους μὲ τὴν γλώσσα τῆς Πεντηκοστῆς!
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ τοῦ ἱερομονάχου Ἰσαὰκ, κεφάλαιο: «Συνεννόηση μὲ ἑτερογλώσσους» σ. 618-621
Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Γέροντας, ἐκτὸς ἀπὸ
τὰ ἑλληνικά, δὲν γνώριζε ἄλλη γλώσσα. Ὅμως συνέβη ἐπανειλημμένως –ὅταν
ὑπῆρχε λόγος- μὲ τὴν γλώσσα τῆς Πεντηκοστῆς νὰ συνομιλήσει καὶ νὰ
συνεννοηθεῖ θαυμάσια μὲ ἑτεροδόξους.
«Ἤμουν παρών», διηγεῖται ὁ Ι.Ε.Κ., «κάποτε στὸ Κελλὶ τοῦ Γέροντα μαζὶ μὲ ἄλλους τρεῖς ἐπισκέπτες καὶ ἕνα Γάλλο ποὺ δὲν μιλοῦσε λέξη Ἑλληνικά. Ὅταν ἦρθε ἡ σειρά του νὰ μιλήσει μὲ τὸν Γέροντα , πῆγαν πιὸ πέρα καὶ γιὰ δεκαπέντε λεπτὰ συνομιλοῦσαν καθισμένοι στὰ κούτσουρα. Τοὺς βλέπαμε ποὺ συζητοῦσαν μὲ ἐνδιαφέρον. Πῶς ἐπικοινωνοῦσαν, ἀφοῦ δὲν ὑπῆρχε κοινὴ γλώσσα ἐπικοινωνίας; Ὁ ξένος ἔφυγε χαρούμενος. Ἡ ἰκανοποίηση φαινοταν ἔκδηλη στὸ πρόσωπό του».
Γάλλος περιηγητὴς εἶχε συμφωνήσει μὲ κάποιο μοναχὸ νὰ πάνε μαζὶ νὰ δοῦνε τὸν Γέροντα . Τὸ βράδυ εἶχε ἀγρυπνία στὸ μοναστήρι ποὺ ἔμενε. Ὁ μοναχὸς μετὰ τὴν ἀγρυπνία πῆγε στὸ κελλί του νὰ ξεκουραστεῖ. Ἀλλὰ ὁ ἀλλοδαπὸς ἀπὸ τὸν πόθο νὰ δεῖ τὸν Γέροντα κατέβηκε μόνος του στὸ Καλύβι. Συνομίλησαν θαυμάσια καὶ ἀπὸ τὴν συζήτηση σχημάτισε τὴν ἐντύπωση ὅτι ὁ Γέροντας γνώριζε ἄπταιστα Γαλλικά.
Πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντα διηγεῖται: «Μία μέρα πῆγα πρωὶ στὴν «Παναγούδα». Μόλις εἶχε φωτίσει. Χτύπησα τὸ σιδεράκι καὶ μοῦ ἄνοιξε ὁ Γέροντας χαμογελώντας. Μὲ ρώτησε:
– Τί λὲς ἐσύ, πάπα-… ὅταν ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος ἐπισκέφτηκε τὸν Μέγα Βασίλειο ,χρειάσθηκαν διερμηνέα;
-Νομίζω ὄχι, Γέροντα, τοῦ εἶπα.
»Πέρασα στὸ Ἀρχονταρίκι καὶ βρῆκα ἕναν....
«Ἤμουν παρών», διηγεῖται ὁ Ι.Ε.Κ., «κάποτε στὸ Κελλὶ τοῦ Γέροντα μαζὶ μὲ ἄλλους τρεῖς ἐπισκέπτες καὶ ἕνα Γάλλο ποὺ δὲν μιλοῦσε λέξη Ἑλληνικά. Ὅταν ἦρθε ἡ σειρά του νὰ μιλήσει μὲ τὸν Γέροντα , πῆγαν πιὸ πέρα καὶ γιὰ δεκαπέντε λεπτὰ συνομιλοῦσαν καθισμένοι στὰ κούτσουρα. Τοὺς βλέπαμε ποὺ συζητοῦσαν μὲ ἐνδιαφέρον. Πῶς ἐπικοινωνοῦσαν, ἀφοῦ δὲν ὑπῆρχε κοινὴ γλώσσα ἐπικοινωνίας; Ὁ ξένος ἔφυγε χαρούμενος. Ἡ ἰκανοποίηση φαινοταν ἔκδηλη στὸ πρόσωπό του».
Γάλλος περιηγητὴς εἶχε συμφωνήσει μὲ κάποιο μοναχὸ νὰ πάνε μαζὶ νὰ δοῦνε τὸν Γέροντα . Τὸ βράδυ εἶχε ἀγρυπνία στὸ μοναστήρι ποὺ ἔμενε. Ὁ μοναχὸς μετὰ τὴν ἀγρυπνία πῆγε στὸ κελλί του νὰ ξεκουραστεῖ. Ἀλλὰ ὁ ἀλλοδαπὸς ἀπὸ τὸν πόθο νὰ δεῖ τὸν Γέροντα κατέβηκε μόνος του στὸ Καλύβι. Συνομίλησαν θαυμάσια καὶ ἀπὸ τὴν συζήτηση σχημάτισε τὴν ἐντύπωση ὅτι ὁ Γέροντας γνώριζε ἄπταιστα Γαλλικά.
Πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντα διηγεῖται: «Μία μέρα πῆγα πρωὶ στὴν «Παναγούδα». Μόλις εἶχε φωτίσει. Χτύπησα τὸ σιδεράκι καὶ μοῦ ἄνοιξε ὁ Γέροντας χαμογελώντας. Μὲ ρώτησε:
– Τί λὲς ἐσύ, πάπα-… ὅταν ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος ἐπισκέφτηκε τὸν Μέγα Βασίλειο ,χρειάσθηκαν διερμηνέα;
-Νομίζω ὄχι, Γέροντα, τοῦ εἶπα.
»Πέρασα στὸ Ἀρχονταρίκι καὶ βρῆκα ἕναν....
«Οἱ νέοι ποὺ θὰ κρατηθοῦν σήμερα καθαροὶ θὰ ἀριθμηθοῦν μὲ τοὺς μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας»
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔβλεπε καθημερινὰ τὸν
πόλεμο ποὺ τὸ ἀπάνθρωπο καὶ διαβολικὸ δημιούργημα τῆς Νέας Ἐποχῆς κάνει
στὴν νεολαία μας, ρίχνοντας την στὰ ναρκωτικά, στὴν ψυχασθένεια, στὴν
κατάθλιψη, προσπαθῶντας μὲ κάθε τρόπο νὰ προωθήσει τὴν ἀνωμαλία καὶ τὴν
διαστροφὴ ὡς φυσικὲς καταστάσεις γιὰ τὸ ἀνθρώπινο ὅν.
Ὁ Γέροντας εἶχε ἰδιαίτερη πνευματικὴ
σχέση μὲ τοὺς νέους. Τοὺς ἀγαποῦσε πραγματικὰ σὰν παιδιά του,
ἐνδιαφερόταν νὰ βροῦν τὸν δρόμο τους καὶ προσευχόταν γι' αὐτούς. Τοὺς
βοηθοῦσε νὰ ὑπερβοῦν τὶς δυσκολίες καὶ τὰ προβλήματά τους.
Συνέπασχε καὶ συμπονοῦσε μαζί τους. Αὐτοὶ διαισθανόμενοι τὴν μεγάλη του
ἀγάπη, τοῦ εἶχαν ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη, τοῦ ἔκαναν ὑπακοή, καὶ
κυριολεκτικά τον λάτρευαν.
Ἔβλεπες στὸ Κελλί του νέους ποὺ ζοῦσαν πνευματικὰ καὶ ἤθελαν
νὰἀφιερωθοῦν στὸν Θεὸ καὶ ἄλλους ποὺ ἤθελαν νὰ κάνουν οἰκογένεια, ἀλλὰ
καὶ ναρκομανεῖς, ἀναρχικούς, παραστρατημένους, ψυχασθενείς,
μπερδεμένους, ἀπελπισμένους μέχρι αὐτοκτονίας.
Ἀφοῦ μὲ τὶς συμβουλὲς τοῦ Γέροντα μετανοοῦσαν καὶ συνέρχονταν, στὴν συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου