Γέροντα, ζηλεύω, μαλώνω και φέρομαι αδιάκριτα.
– Σού λείπει η πατερική, η πνευματική, αρχοντιά, και επόμενο είναι να μαλώνης.
Κοίταξε να αποκτήσης πνευματική αρχοντιά, για να αποκτήσης και διάκριση. Αλλά, για πές μου τί λογισμοί ανέβηκαν και κατέβηκαν, όταν δεν έστειλα και σ᾿ εσένα μικρή εικονίτσα όπως στις άλλες αδελφές και τί σκέφτηκες, όταν έλαβες την άλλη φορά την μεγαλύτερη; Κάνε και έναν πνευματικό λογαριασμό, να ρίξω κι εγώ μια ματιά καί, αν είναι σωστός, θα σού φτιάξω ένα ξυλόγλυπτο Άγιον Όρος και θα σού το στείλω από το Άγιον Όρος.
Είχα ξεκινήσει να φτιάχνω ένα με τα μοναστήρια, τις πέτρες, τα δρομάκια, τα καλντερίμια... Ήταν περίπου είκοσι εκατοστά, μισοέτοιμο, αλλά μου το πήραν κάποια παιδιά. Το ήθελαν για ευλογία και επέμεναν να τους το δώσω.
– Γέροντα, θα ήταν πολύ καλά παιδιά...
– Άμα ήταν πολύ καλά παιδιά, θα είχαν αρχοντιά και δεν θα το ζητούσαν με τέτοια απαίτηση! Τους είπα: «Να το τελειώσω· πώς να σάς το δώσω μισό;».
Εκείνα επέμεναν: «Όχι, δώσ᾿ το μας έτσι! Τί να παιδευτής να το τελειώσης»!
Κατάλαβες; Με διευκόλυναν!
Τί κόσμος υπάρχει!... Να φαντασθήτε κάποιος μου ζήτησε το μάτι μου για ευλογία.
– Σοβαρά, Γέροντα;
– Ναί, σοβαρά! Να του δώσω το μάτι μου για ευλογία!
Ήταν καμμιά τριανταριά χρονών, είχε χάσει το φως του και θα έκανε μια εγχείρηση.
Τον είχαν φέρει στο Καλύβι. Τον λυπήθηκα, τον πόνεσα τόσο, που του είπα: «Κοίταξε, μη στενοχωριέσαι, αν τυχόν δεν πετύχη η επέμβαση, θα σού δώσω το δικό μου μάτι. Εμένα μου φθάνει το ένα, για να εξυπηρετούμαι».
Ήρθε μετά από λίγο καιρό, χαρούμενος, γιατί πέτυχε η εγχείρηση και έβλεπε καλά και με τα δυο του μάτια και μου λέει: «Ήρθα, να μου δώσης το μάτι»!
«Καλά, του λέω, αφού βλέπεις τώρα!». «Όχι, το θέλω για ευλογία», μου λέει. Πάλι τον πόνεσα, αλλά αυτήν την φορά τον πόνεσα που δεν είχε ίχνος αρχοντιάς! Άλλος πόνος αυτός..
.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές» ‐ 131
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου