Ὅσιος Παΐσιος: Ἂν δῶ κάποιον νὰ γκρεμίζη ἕνα προσκυνηταράκι, τότε θὰ δώσω τὸν ἑαυτό μου ὑπερασπίζοντας τὰ ἱερά!
Ἱερομονάχου Ἰσαὰκ (2004). Βίος Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς: Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος.
Ἔλεγε ὁ Ὅσιος Παΐσιος:
«Ἂν
μᾶς ζητήσουν κάτι καὶ λυπούμαστε νὰ τὸ δώσουμε ἢ λυπηθοῦμε ὅταν τὸ
χάσουμε, τότε ἀγαπᾶμε αὐτὸ περισσότερο ἀπὸ τὸν Χριστό. Εἶναι σημεῖο καλὸ
νὰ χαίρεται κανεὶς ὅταν δίνη καὶ νὰ λυπᾶται ὅταν παίρνη. Ἂν κάποιος μπῆ
στὸ Κελλί μου καὶ μοῦ πάρη τὰ πάντα, δὲν θὰ μὲ πειράξει. Ἂν δῶ ὅμως
κάποιον νὰ βρίζη τὸν Χριστὸ ἢ τὴν Παναγία ἢ νὰ γκρεμίζη ἕνα
προσκυνηταράκι, τότε θὰ δώσω τὸν ἑαυτό μου ὑπερασπίζοντας τὰ ἱερά».
Ὅσιος Παΐσιος: «Θὰ ΄ρθεῖ καιρὸς ποὺ θὰ δώσουμε ἐξετάσεις, θὰ ὑποστοῦμε καὶ διωγμοὺς γιὰ τὴν Πίστη μας»
«Σήμερα
ἦρθε ἡ ἐποχὴ νὰ διαχωρισθοῦν τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ ἐρίφια, οἱ πιστοὶ ἀπὸ
τοὺς ἀπίστους. Ἀργότερα θὰ ΄ρθεῖ καιρὸς ποὺ θὰ δώσουμε ἐξετάσεις, θὰ
ὑποστοῦμε καὶ διωγμοὺς γιὰ τὴν Πίστη μας, καὶ τότε θὰ φανεῖ τὸ μπακίρι
ἀπὸ τὸν χρυσὸ»
Ἐτήσιο μνημόσυνο τῆς γιαγιᾶς Βεατρίκης Καλαϊτζῆ, συμμαθήτριας τοῦ Ὁσίου Παϊσίου
Ἕνας
χρόνος συμπληρώθηκε ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἐκοιμήθη πλήρης ἡμερῶν (Κυριακὴ
17/5/2020) ἡ γιαγιὰ Βεατρίκη Καλαϊτζή. Ὅσοι τὴν γνώρισαν ἀπὸ κοντὰ ἔχουν
νὰ μαρτυρήσουν πολλὰ γιὰ τὴν ἀγάπη της καὶ τὴν πνευματικότητά της.
Πολύτεκνη μητέρα, γιαγιὰ μὲ πολλὰ ἐγγόνια καὶ δισέγγονα, ἐπιστήμονες, οἰκογενειάρχες, κληρικοὺς καὶ Μοναχούς στό Ἅγιον Ὅρος.
Ὁ λόγος της πάντοτε παραμυθητικὸς γεμᾶτος ἀγάπη καὶ Λόγο Θεοῦ. Ὑπῆρξε
συμμαθήτρια τοῦ Ἁγίου Παΐσίου, τὸν ὁποῖο καὶ εὐλαβοῦνταν ἰδιαιτέρως καὶ
γιὰ τὸν ὁποῖο πάντοτε εἶχε κάτι νὰ θυμηθεῖ καὶ νὰ ὑπενθυμίσει καὶ σὲ
ἐμᾶς. Παραθέτουμε βίντεο μὲ μία συνομιλία ποὺ εἶχε μὲ ὁμάδα νέων τὸ 2015
(πρὶν τὴν αγιοκατάταξη) μὲ σκοπὸ νὰ θυμηθοῦμε ὅλοι μας καὶ νὰ
ὠφεληθοῦμε ἀπὸ τὶς μαρτυρίες καὶ τὶς ἐμπειρίες της σχετικὰ μὲ τὸν Ἅγιο
Παΐσιο. Ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύσει τὴν ψυχή της. Αἰωνία ἡ μνήμη!
Ὅσιος Παΐσιος: «Οἱ Καθολικοί πᾶνε σιγά - σιγὰ νὰ κουτσουρέψουν τούς Ἁγίους, ὁ Ἅγιος Γεώργιος λένε ὅτι εἶναι μύθος»
Ἁγίου
Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄, «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο
ἄνθρωπο», ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»,
Βασιλικά Θεσσαλονίκης, 1998
Πόσο
ἔχουν ἐπιδράσει οἱ Προτεστὰντες, οἱ Καθολικοί! Τὸ ἄθεο πνεῦμα πόσο
μπῆκε στὸν Καθολικισμό! Οἱ Καθολικοί πᾶνε σιγά - σιγὰ νὰ κουτσουρέψουν
τούς Ἁγίους. «Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, λένε, δὲν ἦταν μεγάλη Ἁγία· ἕνας μικρός
βασιλίσκος ἦταν ὁ πατέρας της. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἦταν μικρός Ἅγιος. Ὁ
Ἅγιος Γεώργιος μύθος. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ δὲν ὑπῆρχε· ἦταν μία παρουσία
τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ». Μετά θὰ ποῦν: «Ὁ Χριστός
δὲν εἶναι Θεός· ἦταν μόνον ἕνας δάσκαλος μεγάλος». Μετά θὰ προχωρήσουν
καὶ ἄλλο: «Ὁ Θεὸς εἶναι μία δύναμη».
Καὶ
μετά θὰ ποῦν: «Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ φύση»! ἐνῶ ὑπάρχουν γεγονότα χειροπιαστὰ,
Προφῆτες, προφητεῖες, τόσο ζωντανά θαύματα, φθάνουν καὶ μερικοί δικοί
μας στὸ σημεῖο νὰ...
Ὅσιος Παΐσιος: «Τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ἐὰν θέλη κάποιος νὰ νιώση κάτι, δὲν πρέπει νὰ κάνη τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ προσευχὴ»
- Γέροντα, πῶς μπορεῖ νὰ ζήση κανεὶς πνευματικὰ τὶς γιορτές;
- Τὶς γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες. Νὰ σκεφτώμαστε τὰ γεγονότα τῆς κάθε ἅγιας ἡμέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογώντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ γιορτάζουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια κάθε γιορτή.
Οἱ κοσμικοὶ ζητοῦν νὰ καταλάβουν τὰ Χριστούγεννα μὲ τὸ χοιρινό, τὸ Πάσχα μὲ τὸ ἀρνί, τὶς Ἀποκριὲς μὲ τὸ κομφετί. Οἱ ἀληθινοὶ μοναχοὶ ὅμως κάθε μέρα ζοῦν τὰ θεία γεγονότα καὶ ἀγάλλονται συνέχεια. Κάθε ἑβδομάδα ζοῦν τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευὴ ζοῦν τὴν Μεγάλη Τετάρτη, τὴν Μεγάλη Πέμπτη, τὴν Μεγάλη Παρασκευή, δηλαδὴ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, καὶ κάθε Κυριακὴ τὸ Πάσχα, τὴν Ἀνάσταση. Τί, θὰ πρέπη νὰ ἔρθη...
- Τὶς γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες. Νὰ σκεφτώμαστε τὰ γεγονότα τῆς κάθε ἅγιας ἡμέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογώντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ γιορτάζουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια κάθε γιορτή.
Οἱ κοσμικοὶ ζητοῦν νὰ καταλάβουν τὰ Χριστούγεννα μὲ τὸ χοιρινό, τὸ Πάσχα μὲ τὸ ἀρνί, τὶς Ἀποκριὲς μὲ τὸ κομφετί. Οἱ ἀληθινοὶ μοναχοὶ ὅμως κάθε μέρα ζοῦν τὰ θεία γεγονότα καὶ ἀγάλλονται συνέχεια. Κάθε ἑβδομάδα ζοῦν τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευὴ ζοῦν τὴν Μεγάλη Τετάρτη, τὴν Μεγάλη Πέμπτη, τὴν Μεγάλη Παρασκευή, δηλαδὴ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, καὶ κάθε Κυριακὴ τὸ Πάσχα, τὴν Ἀνάσταση. Τί, θὰ πρέπη νὰ ἔρθη...
Ἅγιος Παΐσιος: «Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες, οὔτε τώρα θὰ χαθοῦμε. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια, μιὰ μπόρα θὰ εἶναι. Νὰ εἶστε μὲ τὸν Χριστό, νὰ ζῆτε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του»
Ὁσίου Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β΄ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση», (1999) Βασιλικά Θεσσαλονίκης: Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος».
«Γιὰ νὰ περάσης στὴν βουλὴ τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ γίνης "βουλευτὴς" τοῦ Θεοῦ, ὄχι "βολευτὴς" τοῦ ἑαυτοῦ σου».
Γέροντα, πῶς τὰ βλέπετε τὰ πράγματα;
– Ἐσεῖς πῶς τὰ βλέπετε;
– Ἐμεῖς τί νὰ ποῦμε, Γέροντα; Ἐσεῖς νὰ μᾶς λέγατε.
–
Ἡ ἡσυχία ποὺ ἐπικρατεῖ μὲ ἀνησυχεῖ. Κάτι ἑτοιμάζεται. Δὲν
ἔχουμε καταλάβει καλὰ σὲ τί χρόνια ζοῦμε οὔτε σκεφτόμαστε ὅτι θὰ
πεθάνουμε. Δὲν ξέρω τί θὰ γίνη· πολὺ δύσκολη κατάσταση! Ἡ τύχη τοῦ
κόσμου κρέμεται ἀπὸ τὰ χέρια μερικῶν, ἀλλὰ ἀκόμη ὁ Θεὸς κρατᾶ
φρένο. Χρειάζεται νὰ κάνουμε πολλὴ προσευχὴ μὲ...
Τὸν Ἅγιο Παΐσιο συγκινοῦσε πολὺ τὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ, γι΄ αὐτὸ δὲν ἐπιθυμοῦσε θέσεις καὶ ἀξιώματα στὴν ζωὴ αὐτή, παρὰ μόνο νὰ πάσχη καὶ ὁ ἴδιος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ!
Ἱερομονάχου Παϊσίου (2018). ἃ ἐωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμεν. Πρόμαχοι Ἀριδαίας: Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Ἰλαρίωνος.
Ἡ
ζωὴ στὸν «Τίμιο Σταυρὸ» ἦταν σημαδεμένη ἀπὸ τὸν ἐσταυρωμένο βίο, ὅπως
καὶ σὲ ὅλες τὶς πόρτες ὑπῆρχε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Πολὺ συγκινοῦσε τὸν
Γέροντα τὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ, γι΄ αὐτὸ δὲν ἐπιθυμοῦσε θέσεις καὶ
ἀξιώματα στὴν ζωὴ αὐτή, παρὰ μόνο νὰ πάσχη καὶ ὁ ἴδιος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ
Χριστοῦ. Ἔτσι ἔμαθε...
Ἅγιος Παΐσιος: Ἀπὸ τὴν κοσμικὴ εὐτυχία βγαίνει τὸ κοσμικὸ ἄγχος
Ὅσο
ἀπομακρύνονται οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν φυσικὴ ζωή, τὴν ἁπλή, καὶ προχωροῦν
στὴν πολυτέλεια, τόσο αὐξάνει καὶ τὸ ἀνθρώπινο ἄγχος. Καὶ ὅσο
ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν Θεό, ἑπόμενο εἶναι νὰ μὴ βρίσκουν πουθενὰ
ἀνάπαυση. Γι' αὐτὸ γυρίζουν ἀνήσυχοι ἀκόμη καὶ γύρω ἀπό τὸ φεγγάρι -σάν
τὸ λουρὶ τῆς μηχανῆς γύρω ἀπό τὴν τρελλὴ ρόδα -, γιατί ὁλόκληρος ὁ
πλανήτης μας δὲν χωράει τὴν πολλή τους ἀνησυχία.
Ἀπὸ
τὴν κοσμικὴ καλοπέραση, ἀπὸ τὴν κοσμικὴ εὐτυχία, βγαίνει τὸ κοσμικὸ
ἄγχος. Ἡ ἐξωτερικὴ μόρφωση μὲ τὸ ἄγχος ὁδηγεῖ καθημερινῶς ἑκατοντάδες
ανθρώ-πων (ἀκόμη καὶ μικρά,μικρᾷ μὲ ἄγχος) στὶς ψυχαναλύσεις καὶ στοὺς
ψυχιάτρους καὶ κτίζει συνεχῶς Ψυχιατρεῖα καὶ μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους,
ἐνῶ πολλοὶ ψυχίατροι οὔτε Θεὸ πιστεύουν οὔτε ψυχή,ψυχῇ παραδέχονται.
Ἑπομένως, πῶς εἶναι δυνατὸν αὐτοὶ οἱ άν-θρωποι νὰ βοηθήσουν ψυχές, ἀφοῦ
καὶ οἱ ἴδιοι εἶναι γεμᾶτοι ἀπὸ ἄγχος; Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ
παρηγορηθῆ ἀληθινά, ἂν δὲν πιστέψη στὸν Θεὸ καὶ στὴν ἀληθινὴ ζωή, τὴν
μετὰ θάνατον, τὴν αἰώνια; Ὅταν συλλάβη ὁ ἄνθρωπος τὸ βαθύτερο νόημα τῆς
ζωῆς τῆς ἀληθινῆς, τότε...
Προσπαθεῖ κανείς σήμερα νά κρατήσει λίγο τήν παράδοση, νά τηρεῖ τίς νηστεῖες, νά μή δουλεύει τίς γιορτές, να εἶναι εὐλαβής καί τόν λένε ἀναχρονιστικό καί ξεπερασμένο
Συχνά
γίνεται λόγος γιά ἀνανέωση στήν Ἐκκλησία· λές καί ἡ Ἐκκλησία γηράσκει
καί χρειάζεται ἀνανέωση. Προσπαθεῖ κανείς σήμερα νά κρατήσει λίγο τήν
παράδοση, νά τηρεῖ τίς νηστεῖες, νά μή δουλεύει τίς γιορτές, να εἶναι
εὐλαβής καί τόν λένε ἀναχρονιστικό καί ξεπερασμένο. Σέ ποιά ἐποχή ζεῖς;
Αὐτά δέν γίνονται τώρα. Πᾶνε αὐτά τά πράγματα! Εἶναι μερικές ἀπό τίς
ἐκφράσεις πού ἀκούει κανείς ἀπό τόν κόσμο. Δηλαδή, σιγά σιγά οἱ ἄνθρωποι
ὅλα αὐτά τά παίρνουν γιά παραμύθια. Ἀκόμη και τίς ἀξίες τίς λένε
κατεστημένο τώρα και πᾶνε νά ἀντικαταστήσουν τίς ἀξίες με ἀταξίες.
Μεγάλη διαστροφή ὑπάρχει στόν κόσμο! Τήν ὀμορφιά τήν πνευματική τήν
θεωροῦν ἀσχήμια. Ἡ πνευματική ὀμορφιά δηλαδή...
Ὁ ὅσιος Παΐσιος γιὰ τὸν Μακρυγιάννη
Μὰ
γιατί νὰ μᾶς φαίνεται παράξενο τὸ νὰ βλέπει θεϊκὰ ὁράματα ἕνας τόσο
καλὸς ἄνθρωπος ὅπως ὁ Μακρυγιάννης μὲ ψυχικὴ καθαρότητα, εἰλικρίνεια,
θεϊκὴ δικαιοσύνη, ἀρχοντιὰ πνευματική, φιλότιμο, θυσία κ.ἅ;
Ἀπὸ
μικρὸ παιδάκι ἔκανε ἐδαφιαῖες μετάνοιες ἀντὶ γυμναστική, προσκυνοῦσε
τὸν Θεὸ μὲ εὐλάβεια, μέχρι τὰ γεράματά του μετάνοιες μὲ τὶς ὧρες, παρόλο
ποὺ εἶχε καὶ τραύματα, ποὺ ἄνοιγαν οἱ πληγὲς του προσκυνώντας τὸν Θεὸ
καὶ ζητώντας τὴν βοήθεια γιὰ τὴν σωτηρία του γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου
καὶ τὴν σωτηρία τοῦ Ἔθνους, μὲ πολὺ ταπείνωση ἔβρεχε τὸ πάτωμα μὲ τὰ
πολλά του δάκρυα. Ἑπόμενον ἦταν νὰ ἀναπαυθεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου