Αν όμως θέλουμε να μη βασανιζώμαστε, να ζητούμε την θεία παρηγοριά, γιατί αυτή είναι και η μόνη αληθινή παρηγοριά.
Δεν φθάνει η πίστη11 στον Θεό·
χρειάζεται και η εμπιστοσύνη στον Θεό.
Η εμπιστοσύνη στον Θεό ελκύει την βοήθειά Του. Ο Χριστιανός πιστεύει
και εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό μέχρι θανάτου, και τότε βλέπει
καθαρά το χέρι του Θεού που τον σώζει. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι πίστη
είναι να πιστεύουμε στα μη βλεπόμενα, όχι απλώς στα βλεπόμενα12.
Όταν αναθέτουμε το μέλλον μας στον Θεό, Τον υποχρεώνουμε να μας βοηθήση.
Η απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού έχει μητέρα την πίστη, με την
οποία προσεύχεται κανείς μυστικά και απολαμβάνει τους καρπούς της
ελπίδος. Είναι μία συνεχής προσευχή και φέρνει θεία αποτελέσματα την ώρα
που πρέπει. Τότε φυσικά ο άνθρωπος ζη αγγελική ζωή και ξεσπάει σε
δοξολογία: «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ»13.
Γιατί ο άνθρωπος
μπορεί να κάνη την ζωή του παραδεισένια, εάν έχη εμπιστοσύνη στον Θεό,
Τον δοξάζη για όλα και δέχεται να τον κυβερνάη σαν καλός Πατέρας.
Διαφορετικά, κάνει την ζωή του κόλαση. Είναι μεγάλο πράγμα να νιώθη ο
άνθρωπος από τούτη την ζωή ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» ‐ 152 ‐4
11 Στο σημείο αυτό η πίστη έχει την έννοια της αποδοχής απλώς της υπάρξεως του Θεού, η οποία δεν αρκεί για την εν Χριστω ζωη
12 Βλ. Εβρ. 11, 1.
13 Ησ. 6, 3.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου