Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

Γέροντα, μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν τί να πούν στην εξομολόγηση.
– Αυτό δείχνει ότι δεν κάνουν λεπτή εργασία στον εαυτό τους. Αν δεν κάνουμε λεπτή εργασία στον εαυτό μας, τότε και τα χοντρά μας ξεφεύγουν. Πρέπει να καθαρίσουμε τα μάτια της ψυχής μας. Ένας τυφλός δεν βλέπει τίποτε.
Ένας που έχει ένα μάτι, έ, αυτός βλέπει· αλλά πιο καλά βλέπει αυτός που έχει και τα δυο μάτια γερά. Και αν έχη και τηλεσκόπιο και μικροσκόπιο, θα βλέπη και τα μακρινά και τα κοντινά πολύ καθαρά. Ένα ξυλόγλυπτο εικονάκι λ.χ. μπορώ να το τελειώσω σε τρεις ώρες.

Αν όμως το αφήσω λίγες μέρες και το ξαναδώ, βρίσκω αρκετές ελλείψεις. Το ίδιο μπορεί να το δουλέψω και μια εβδομάδα και έναν μήνα και δύο χρόνια. Το ίδιο μπορώ να το δουλεύω και πέντε χρόνια, αν θέλω. Αλλά μετά πρέπει να δουλεύω με φακό. Θέλω να πω ότι και η πνευματική εργασία δεν έχει τελειωμό.
Όσο προχωράει κανείς πνευματικά, καθαρίζουν τα μάτια της ψυχής του πιο πολύ–πιό πολύ, και βλέπει τα σφάλματά του όλο και μεγαλύτερα, και έτσι ταπεινώνεται και έρχεται η χαρις του Θεού.
Οι Άγιοι που έλεγαν: «είμαι αμαρτωλός, ελεεινός», το πίστευαν, γιατί τα μάτια της ψυχής τους είχαν γίνει μικροσκόπια.
Όσο προχωρούσαν, αποκτούσαν ισχυρότερο μικροσκόπιο και έβλεπαν ότι είναι πιο αμαρτωλοί. Νά, τώρα βλέπω με γυμνό μάτι το χέρι μου και μου φαίνεται όμορφο.
Αν όμως το δώ με φακό, θα δώ αυτές τις τρίχες, που καλά–καλά τώρα δεν τις βλέπω, σαν κυπαρισσάκια! «Βρέ παιδάκι μου, τί είμαι; αγριάνθρωπος;», θα πώ. Αν δουλεύετε έτσι πνευματικά, θα σιχαθήτε τον παλαιό εαυτό σας.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.!