Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

Ρωτήθηκε κάποτε ένας ερημίτης.
Πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους επαίνους και τα εγκώμια;
Και απάντησε.
Να έχετε ταπείνωση και να γνωρίζεται καλά τον εαυτό σας.
Να σας πω ένα παράδειγμα.
Όταν σκαλίζω στο ξύλο την μορφή αγίου και τελειώνω, νομίζω ότι είναι καλή.
Την ξανακοιτάω μετά από λίγο και βλέπω ότι έχει ελλείψεις.
Αν βάλω τον φακό θα δω ότι δεν είναι τίποτα το σπουδαίο.
Το ίδιο πάλι και με τα χέρια. Βλέπουμε ότι είναι καθαρά. Αν βάλουμε όμως τον φακό, θα δούμε ότι έχουν βρωμιά και πολλά μικρόβια.
Έτσι, να κοιτάμε προσεκτικά τον εαυτό μας και θα Βλέπουμε ότι δεν είμαστε τίποτα κι ας λέει ο κόσμος.
Έχω δει εργάτες που μπορεί να πελεκάνε πέτρες μέσα στον ήλιο ή να κόβουν ξύλα όλη μέρα, αλλά τριπλό μεροκάματο να τους δώσης, μισή ώρα στην εκκλησία δεν μπορούν να σταθούν· βγαίνουν έξω και καπνίζουν. Το έχω παρατηρήσει αυτό.
Όταν ο άνθρωπος δεν προσεύχεται, απομακρύνεται από τον Θεό και γίνεται σαν το βόδι· δουλεύει, τρώει, κοιμάται.
Και όσο απομακρύνεται από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Ψυχραίνεται η καρδιά του, και ύστερα δεν μπορεί καθόλου να προσευχηθή. Για να συνέλθη, πρέπει να μαλακώση η καρδιά του, να πάρη στροφή μετανοίας, να συγκλονισθή.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!!