Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ο διάβολος εμποδίζει τον άνθρωπο από την προσευχή.
– Γέροντα, όταν προγραμματίζω να αγρυπνήσω στο κελλί και παρουσιάζεται
κάποιο εμπόδιο, τί φταίει;
– Για να επιτρέψη ο Θεός εμπόδιο, κάτι καλύτερο θα βγή. – Και όταν, Γέροντα, αυτό γίνεται συνέχεια; – Τότε θα υπάρχη υπερηφάνεια.
– Δεν καταλαβαίνω, Γέροντα, να υπάρχη υπερηφάνεια.
– Κοίταξε, εξαρτάται και από το πώς τοποθετείς τα πράγματα. Αν βάζης πρώτα τις δουλειές και ύστερα την προσευχή, δίνεις δικαίωμα στον πειρασμό και σού φέρνει εμπόδια. Αλλά, όταν κάποιος δίνη μεγαλύτερη αξία στις δουλειές απ’ ό,τι στα πνευματικά, αυτό δεν έχει μέσα υπερηφάνεια; Και υπερηφάνεια έχει και ανευλάβεια.
– Γέροντα, τί κάνει ο πειρασμός για να εμποδίση κάποιον να προσευχηθή;
– Τί κάνει;
Βρίσκει χίλιους δυο τρόπους. Μόλις αρχίση ο άνθρωπος την προσευχή, μπορεί να του φέρη μετεωρισμό ή προσπαθεί να διασκορπίση τον νού του με φαντασίες, θορύβους κ.λπ. Να δής τί γινόταν, όταν ήμουν στην Μονή Στομίου31!
Ένα βράδυ είχα πάει να προσευχηθώ μέσα στον ναό. Η πύλη του μοναστηριού ήταν κλειστή και στην πόρτα του ναού είχα βάλει το μάνταλο. Κατά τα μεσάνυχτα άρχισε το ταγκαλάκι να χτυπάη το μάνταλο συνέχεια «κρίκι-κρίκι» και δεν σταματούσε, για να με κάνη να πάω να δώ τί συμβαίνει. Μπήκα στο Ιερό, για να μην ακούω, και εκεί, πίσω από την Αγία Τράπεζα, κοντά στον Εσταυρωμένο, έμεινα μέχρι το πρωί.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»