Σὲ μερικοὺς λέω ἕνα-δυὸ λόγια καὶ ἀμέσως γυαλίζουν τὰ μάτια τους.
Τὰ σημειώνουν σὲ ἕνα τόσο δὰ χαρτάκι, τὰ ἐφαρμόζουν καὶ προχωροῦν παραπέρα. «Δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτερος ἔσται», δὲν λέει ὁ Σολομών; Καὶ ἄλλοι, ἂν καὶ ἔχουν ἀκούσει ἕνα σωρὸ καὶ ἔχουν βοηθηθῆ πολύ, δὲν κάνουν τίποτε, γιατὶ δὲν μπῆκε μέσα τους ἡ καλὴ ἀνησυχία.
Ἔρχονται καὶ μοῦ κάνουν ἁπλῶς μιὰ ἔκθεση τῆς καταστάσεώς τους, χωρὶς νὰ ἔχουν τὴν καλὴ ἀνησυχία γιὰ νὰ ἀγωνισθοῦν. Αὐτὸ εἶναι μιὰ ρηχὴ κατάσταση. Ἀπορῶ! Δὲν προβληματίζονται στὴν πνευματικὴ ζωή; Δὲν ἔχουν ἐρωτηματικά;
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ μπαίνει στὸν ἄνθρωπο ἡ καλὴ ἀνησυχία, παρατηρεῖ τί τοῦ λείπει, ρωτάει πῶς θὰ τὸ ἀποκτήση καὶ ὠφελεῖται.
Πῶς θὰ μάθη κανείς, ἅμα δὲν ρωτάη; Ταξίδευα μιὰ φορὰ μὲ ἕνα ἀνδρόγυνο ποὺ εἶχαν μαζί τους καὶ τὸ παιδάκι τους.
Τὸ παιδάκι σὲ ὅλη τὴν διαδρομὴ δὲν ἄφησε ἥσυχο τὸν πατέρα του μὲ τὶς ἐρωτήσεις του. «Μπαμπά, ἐκεῖνο τί εἶναι; μπαμπά, ἐκεῖνο γιατί;». «Πάψε, τὸν ζάλισες τὸν πατέρα σου», τοῦ λέει ἡ μάνα. «Ἄσ ̓ το τὸ παιδί, λέει ἐκεῖνος· ἂν δὲν ρωτήση, πῶς θὰ μάθη;».
Ἔτσι καὶ στὰ πνευματικά.
Γιὰ νὰ καταλάβετε πιὸ καλὰ πῶς ἐργάζεται πνευματικὰ αὐτὸς ποὺ ἔχει καλὴ ἀνησυχία, θὰ ἔπρεπε νὰ σᾶς πῶ τί θέματα ἀπασχολοῦν ἐδῶ μιὰ ἀδελφή. Τὴν βλέπω καὶ τὴν χαίρομαι.
Σὲ κάθε ἐρώτηση ποὺ μοῦ κάνει, ἀπὸ καλὴ ἀνησυχία καὶ ὄχι γιὰ νὰ βρισκώμαστε σὲ συζήτηση, χρειάζεται νὰ γράψω ὁλόκληρο τετράδιο, γιὰ νὰ τῆς ἀπαντήσω.
Ἔχει μεγάλη καλὴ ἀνησυχία, πιάνει πολλά, ἀγωνίζεται πολύ, γι ̓ αὐτὸ καὶ χαριτώνεται πολύ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ψάχνη νὰ βρῆ ποῦ δὲν πηγαίνει καλὰ καὶ προσπαθῆ νὰ διορθωθῆ, ταπεινώνεται, ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα προχωράει κανονικά.
Τὰ σημειώνουν σὲ ἕνα τόσο δὰ χαρτάκι, τὰ ἐφαρμόζουν καὶ προχωροῦν παραπέρα. «Δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτερος ἔσται», δὲν λέει ὁ Σολομών; Καὶ ἄλλοι, ἂν καὶ ἔχουν ἀκούσει ἕνα σωρὸ καὶ ἔχουν βοηθηθῆ πολύ, δὲν κάνουν τίποτε, γιατὶ δὲν μπῆκε μέσα τους ἡ καλὴ ἀνησυχία.
Ἔρχονται καὶ μοῦ κάνουν ἁπλῶς μιὰ ἔκθεση τῆς καταστάσεώς τους, χωρὶς νὰ ἔχουν τὴν καλὴ ἀνησυχία γιὰ νὰ ἀγωνισθοῦν. Αὐτὸ εἶναι μιὰ ρηχὴ κατάσταση. Ἀπορῶ! Δὲν προβληματίζονται στὴν πνευματικὴ ζωή; Δὲν ἔχουν ἐρωτηματικά;
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ μπαίνει στὸν ἄνθρωπο ἡ καλὴ ἀνησυχία, παρατηρεῖ τί τοῦ λείπει, ρωτάει πῶς θὰ τὸ ἀποκτήση καὶ ὠφελεῖται.
Πῶς θὰ μάθη κανείς, ἅμα δὲν ρωτάη; Ταξίδευα μιὰ φορὰ μὲ ἕνα ἀνδρόγυνο ποὺ εἶχαν μαζί τους καὶ τὸ παιδάκι τους.
Τὸ παιδάκι σὲ ὅλη τὴν διαδρομὴ δὲν ἄφησε ἥσυχο τὸν πατέρα του μὲ τὶς ἐρωτήσεις του. «Μπαμπά, ἐκεῖνο τί εἶναι; μπαμπά, ἐκεῖνο γιατί;». «Πάψε, τὸν ζάλισες τὸν πατέρα σου», τοῦ λέει ἡ μάνα. «Ἄσ ̓ το τὸ παιδί, λέει ἐκεῖνος· ἂν δὲν ρωτήση, πῶς θὰ μάθη;».
Ἔτσι καὶ στὰ πνευματικά.
Γιὰ νὰ καταλάβετε πιὸ καλὰ πῶς ἐργάζεται πνευματικὰ αὐτὸς ποὺ ἔχει καλὴ ἀνησυχία, θὰ ἔπρεπε νὰ σᾶς πῶ τί θέματα ἀπασχολοῦν ἐδῶ μιὰ ἀδελφή. Τὴν βλέπω καὶ τὴν χαίρομαι.
Σὲ κάθε ἐρώτηση ποὺ μοῦ κάνει, ἀπὸ καλὴ ἀνησυχία καὶ ὄχι γιὰ νὰ βρισκώμαστε σὲ συζήτηση, χρειάζεται νὰ γράψω ὁλόκληρο τετράδιο, γιὰ νὰ τῆς ἀπαντήσω.
Ἔχει μεγάλη καλὴ ἀνησυχία, πιάνει πολλά, ἀγωνίζεται πολύ, γι ̓ αὐτὸ καὶ χαριτώνεται πολύ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ψάχνη νὰ βρῆ ποῦ δὲν πηγαίνει καλὰ καὶ προσπαθῆ νὰ διορθωθῆ, ταπεινώνεται, ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα προχωράει κανονικά.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου