Γέροντα, πώς θα φύγη η μεγάλη ιδέα που έχω για τον εαυτό μου;
– Αν στραφής μέσα σου και γνωρίσης τον εαυτό σου, θα δής τόση ασχήμια, που θα σιχαθής τον εαυτό σου.
Αν ο άνθρωπος δεν γνωρίση τον εαυτό του για να ταπεινωθή φυσιολογικά, η ταπείνωση δεν μπορεί να του γίνη κατάσταση, για να παραμένη μέσα του η θεία Χάρις.
Τότε είναι σε θέση ο διάβολος να του φάη όλα τα χρόνια της ζωής του  ακόμη και τα χρόνια του Μαθουσάλα να του δώση ο Θεός –, παίζοντας το παιχνίδι της κολοκυθιάς.
Δηλαδή μια θα του φέρνη ο διάβολος τον λογισμό ότι κάτι είναι, μια θα φέρνη αυτός έναν ταπεινό λογισμό ότι δεν είναι τίποτε· μια ο διάβολος, μια ο άνθρωπος, μια θα κερδίζη ο ένας μια ο άλλος, και θα συνεχίζεται το ίδιο βιολί.

Γέροντα, όταν έρχεται ένας λογισμός υπερήφανος, υποφέρω.
- Τον κρατάς μέσα σου;
-Ναί.
- Γιατί τον κρατάς; Νά τοϋ κλεινής την πόρτα. Άμα τον κρατάς μέσα σου, ζημία έχεις. Έρχεται
ό λογισμός σαν τον κλέφτη, του ανοίγεις την πόρτα, τον βάζεις μέσα, πιάνεις κουβέντα μαζί του, και μετά εκείνος σε κλέβει. Με τον κλέφτη πιάνει κανείς κουβέντα; Όχι μόνον κουβέντα δέν πιάνει, αλλά κλειδώνει την πόρτα, γιά νά μην μπή μέσα. Μπορεί ακόμη καί νά μή συζήτησης μαζί του, αλλά γιατί νά τον άφήσης νά περάση; Ας ποϋμε ένα παράδειγμα δέν λέω ότι έχεις τέτοιους λογισμούς, αλλά άς υποθέσουμε ότι σοϋ έρχεται ένας λογισμός ότι μπορούσες νά είσαι εσύ Γερόντισσα. Εντάξει, ήρθε ό λογισμός.
Μόλις ερθη, πες στον εαυτό σου: ¨πολύ καλά θέλεις νά  είσαι Γερόντισσα; γίνε πρώτα στον εαυτό σου Γερόντισσα³, οπότε αμέσως κόβεις την συζήτηση. Τί, με τον διάβολο θά συζητάμε; Βλέπεις, όταν ό διάβολος πήγε νά πειράξη τον
Χριστό, Εκείνος τοϋ είπε:
­Ύπαγε οπίσω μου, σατανά¯. Άφοϋ ό Χριστός είπε στον διάβολο: άντε πήγαινε...³, έμεϊς τί νά συζητάμε;

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές» - 48