ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ
ΓΟΝΕΙΣ:ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ
«ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΗΡΩΪΝΗ»
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
«Ουδέν καινόν όλα κενά»
Μ. Χάκκας
Ως γνωστόν κάθε νέος υπουργός Παιδείας μας απειλεί, έχει δυστυχώς και ένα «νέο όραμα» για την Παιδεία.
Και υποστυλώνει το «όραμα» του με μια
εμβληματική λέξη, μια λέξη – σύνθημα, που σαν αφηρημένο αναφορικό
υποκατάστατο σημαίνει δυνητικά τα πάντα, χωρίς στην πραγματικότητα να
περιέχει τίποτε.
Αν σήμερα δεν ομολογούμε την πίστη μας, στα χειρότερα τί θα κάνουμε;
Σάλος με την πρόταση του Ισραήλ: Μικροτσίπ σε όλα τα παιδιά
Ὁ Bill Gates καὶ ὁ «πόλεμος τοῦ κατὰ τῶν μετρητῶν» εἶναι ἡ ἀπειλὴ κατὰ τῆς ἐλευθερίας μας, προειδοποιεῖ o οἰκονομολόγος Norbert Ηäring
Ἅγιος
Παΐσιος: «Θὰ στριμώξουν τὰ πράγματα καὶ θὰ ποῦν: "Μόνο μὲ τὶς κάρτες θὰ
κινεῖσθε, τὰ χρήματα θὰ καταργηθοῦν". Θὰ δίνει κανεὶς τὴν κάρτα στὸ
κατάστημα καὶ θὰ ψωνίζει, καὶ ὁ καταστηματάρχης θὰ παίρνει τὰ χρήματα
ἀπὸ τὴν τράπεζα. Ὅποιος δὲν θὰ ἔχει κάρτα, δὲν θὰ μπορεῖ οὔτε νὰ πουλάη
οὔτε νὰ ἀγοράζει»!*
Μία σύμπραξη
ἰσχυρῶν οἰκονομικῶν συμφερόντων στὴν ὁποία περιλαμβάνονται ἡ Visa καὶ ἡ
Mastercard, τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο (ΔΝΤ), ὁ δισεκατομμυριοῦχος
Bill Gates καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν της Ἀμερικῆς, ἔχει ἀρχίσει
σιγὰ-σιγὰ νὰ ἀσκεῖ παρασκηνιακὴ πολιτικὴ πίεση σχετικὰ μὲ τὰ μετρητά,
προκειμένου νὰ καταργηθοῦν παγκοσμίως καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν
ἀποκλειστικὰ ἀπὸ ψηφιακὰ νομίσματα.
Ο
Norbert Haring εἶναι κάτοχος διδακτορικοῦ τίτλου στὰ Οἰκονομικὰ καὶ
εἶναι συνιδρυτὴς καὶ συνδιευθυντὴς ἑνὸς παγκόσμιου οἰκονομικοῦ
ὀργανισμοῦ, τὸν δεύτερο μεγαλύτερο ὀργανισμὸ οἰκονομολόγων παγκοσμίως. Ὁ
Καθηγητὴς Haring εἶναι ἐπίσης δημοσιογράφος οἰκονομικοῦ ρεπορτάζ,
δημιουργὸς-συγγραφέας ἑνὸς ἰστολογίου καὶ συγγραφέας διάσημων...
'Αγιος Γέροντας Παΐσιος: «Θέλουν να εξαφανίσουν την Ελλάδα, αλλά δε θα προλάβουν…»
«Ο Θεός επιτρέπει να γίνει τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά.
Καλόν όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά.
Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν… Τώρα δεν πάμε να υπερασπισθούμε την Πατρίδα ή να αγωνισθούμε, για να μη μας κάψουν οι βάρβαροι τα σπίτια μας… ούτε πάμε για ένα έθνος ή για μια ιδεολογία. Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο… Πάντως, θα δούμε φοβερά πράγματα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρότεροι (Αποκ. ΚΒ΄ 11). Νοιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι, και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή-Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό».
«Θα συμβούν γεγονότα πολλά. Ίσως προλάβετε να ζήσετε και εσείς πολλά από τα σημεία, που γράφει η Αποκάλυψη. Σιγά-σιγά, αρκετά αρχίζουν και βγαίνουν. Φωνάζω ο ταλαίπωρος πριν από τόσα χρόνια. Είναι φοβερή, εξωφρενική η κατάσταση.
Η παλαβωμάρα έχει ξεπεράσει τα όρια. Ήρθε η αποστασία και μένει τώρα να έρθη ο ‘’υιός της απωλείας’’ (Β΄ Θεσσ. Β΄ 3). Θα γίνη τρελλοκομείο […]. Κάθε λίγο θα ακούμε κάτι καινούριο. Θα βλέπουμε να γίνονται τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα πράγματα. Μόνον, που τα γεγονότα θα περνάνε τάκα-τάκα (γρήγορα). Οικουμενισμός, κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων […].
Θα γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πη: ‘’Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδδας, εγώ είμαι ο Χριστός, που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός, που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων’’. Πέντε ‘’εγώ’’ θα έχει… Ο Αντίχριστος θα είναι ο αναμενόμενος, κατά κάποιον τρόπον, ενσαρκωμένος διάβολος, που θα παρουσιασθή στον ισραηλιτικό λαό ως Μεσσίας και θα πλανήση τον κόσμον. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες. Θα έχουν μεγάλο διωγμό οι Χριστιανοί. Και βλέπεις, οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα. Είναι σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Γι’ αυτό λέγει η Γραφή ότι θα πλανηθούν και οι εκλεκτοί (Ματθ. ΚΔ΄ 24 και Μάρκ. ΙΓ΄ 22)»…
«Εμείς σαν Έλληνες δεν κάνουμε τίποτα. Ευτυχώς που θα κάνει ο Θεός τώρα κάτι, γιατί αλλιώς με μας χωριό δεν γίνεται. Θα τα βολέψει ο Θεός τα πράγματα. Μετά από ένα διάστημα δεν θα βρίσκεται άπιστος άνθρωπος. Τώρα πρέπει να εργασθεί κανείς. Περνάμε τα χειρότερα χρόνια. Πολλοί Άγιοι θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας, γιατί θα τους δίνονταν η ευκαιρία να αγωνιστούν πολύ. Και πολλοί ευλαβείς χριστιανοί θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας για να αγωνιστούν κι αυτοί. Εμείς δυστυχώς μένουμε έτσι».
Πηγές τα βιβλία των: Πρεσβύτερου Διονυσίου Τάτση «Ο γέροντας Παΐσιος» και του Δημοσιογράφου Παναγιώτη Σωτήρχου «Γέρων Παΐσιος.
Ελληνορθοδοξία, το μόνιμον πρόβλημα των Δυτικών
Εις πολλά έτη Πόλη μας και σύντομα Ελληνικά!
Ἀπολυτίκιον (Ἦχος δ’) Τῆς Θεοτόκου ἡ Πόλις, τῇ Θεοτόκῳ προσφόρως, τὴν ἑαυτῆς ἀνατίθεται σύστασιν, ἐν αὐτῇ γὰρ ἐστήρικται διαμένειν, καὶ δι᾽ αὐτῆς περισώζεται καὶ κραταιοῦται, βοῶσα πρὸς αὐτήν, Χαῖρε ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ ΤΟΥ Covid -19
Η
ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΣΦΑΓΜΕΝΗΣ στην Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ( φώτο από fb
ΠΑΝΑΓΊΑ
ΠΑΡΑΜΥΘΊΑ)
Με
τις άτοπες αποφάσεις μας να μην γίνουμε
δράστες ιερόσυλων συμπεριφορών .
Όχι
μόνο πρέπει να προσκυνούμε σεβαστικά, αλλά και σεμνοπρεπώς να ασπαζόμεθα τις Ιερές
Θαυματουργές εικόνες μας και τα Ιερά Λείψανα. Η ενοικούσα αγιαστική ΧΑΡΙΣ των
είναι θεραπευτική και σωστική.
« πολλά θα είδομεν και πολλά θα
ακούσουμε, αν κατορθώσουμε και μείνουμε στερεοί , ακλόνητοι, και αμετακίνητοι εις
εκείνα που μας δίδαξε ο αρχηγός και ο τελειωτής της Πίστεως μας ο Κύριος ημών
Ιησούς Χριστός , οι Θεοφόροι Πατέρες της εκκλησίας μας, να είμεθα πλέον βέβαιοι , ότι πάντα εμείς θα προοδεύουμε εις το αγαθόν και την αρετήν , οι δε εχθροί θα
υποστούν εκείνα που υπέστη ο αρχιερεσιάρχης Αρειος και όλοι εκείνοι που
επολέμησαν την εκκλησία. (16_3_1997) - Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
(16_3_1997) - Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης
Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Ἀντώνιος Κόμπος ἐγεννήθη τῷ 1920 εἰς Ἄργος Ἀργολίδος.
Ὑπῆρξε ἀπόφοιτος τῆς Μαρασλείου Παιδαγωγικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν καὶ τῆς Θεολογικῆς
Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Μετεξεπαιδεύθη εἰς τὰ Πανεπιστήμια Ὀξφόρδης καὶ
Παρισίων. Διετέλεσε καθηγητὴς καὶ Διευθυντὴς Ἱερατικῶν Σχολῶν. Κατὰ τὰ ἔτη
1971-74 ὑπηρέτησεν ὡς Ἱεροκήρυξ εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας.
Διάκονος ἐχειροτονήθη εἰς τὰς 3.12.67, πρεσβύτερος δὲ εἰς τὰς 4.12.67. Τὴν 23ην
Μαΐου 1974 ἐξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης. Ἐξέδωκεν ἀξιόλογα ἐπιστημονικὰ
ἔργα. Ἐδημοσίευσε βιβλιοκρισίας καὶ ἄρθρα ἐποικοδομητικὰ εἰς διάφορα περιοδικά.
Ἐκοιμήθῃ ἐν Κυρίῳ τῇ 17ῃ Δεκεμβρίου 2005.
Από το ιστολόγιο ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Τούτες
τις ώρες όλοι οι άγιοι πατέρες νοιάζονται για εμάς , να μην προδώσουμε το ΑΓΙΟ
ΒΑΠΤΙΣΜΑ μας, γιατί σαν εικόνες και πρόσωπα ΘΕΟΥ είμαστε συνέχεια των
Οικουμενικών Συνόδων της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΠΡΙΝ να συμβούν τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα θα επικρατήσει κύμα πανζουρλισμού – κοινωνικού δαιμονισμού.
ΦΩΤΟ από fb συνοδεύτε με την λεζάντα ( αυτοί που το έκαναν το μόνο που δείχνει είναι ότι δεν
τους αρέσει η Δημοκρατία …)
Είναι και αυτό
μέρος του ευρύτερου σχεδιασμού που ελήφθηκε στο ανώτερο επίπεδο πλανητικής
λήψης αποφάσεων...δηλ. ότι :
Η ανθρωπότητα
πρέπει να απωλέσει με ψυχοτρονικές επεμβάσεις τον κοινό νου , αυτό το Δώρο του
ΘΕΟΥ για να γίνει εύκολα διαχειρίσιμη στον φόβο και στα πάθη .
Η ανθρωπότητα
πρέπει να χάσει και τις τελευταίες νησίδες αγιότητας της που την συνδέουν με την
προοπτική της αιωνιότητας και της σωτηρίας.
Η απαγόρευση της
ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ , των ΘΕΙΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ στην αποκορύφωση της εκκλησιαστικής
ζωής της Ορθοδοξίας εν μέσω της Μεγάλης Eβδομάδος άραγε
τι στόχο εξυπηρετούσε; Μόνο υγειονομικής ασφάλειας;
ΓΈΡΟΝΤΑΣ
-« αυτές τις μέρες
έγινε η μεγαλύτερη σατανική τελετή όλων των εποχών, μαύρισε ο ουρανός και η γη
σείστηκε»
-« όλοι τους εκεί
συνέχαιραν ο ένας τον άλλον γιατί σκοτείνιασε και φοβήθηκε η Ελλάδα»
-« αλλά ήταν
σκεπτικοί γιατί η Ελλάδα δεν είχε πολλές απώλειες και σιγά- σιγά φεύγει ο φόβος
της»
-« για αυτό
σκέφτονται άλλα σενάρια φόβου και τρόμου
, άλλης μορφής και εκδοχής»
-« άκου να δεις
τι έγινε παιδί μου , τούτες τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ;»
-« οι πιστοί
έτρωγαν το ένα χαστούκι μετά το άλλο . Δηλώσεις επί δηλώσεων που μόνο
σκανδάλιζαν και δεν στήριζαν»
-« όλοι μας αναρωτιόμασταν
αν είναι αλήθεια αυτό που μας συμβαίνει;»
-« πολλοί πιστοί
ακόμα και εκκλησιαστικοί έπεσαν στα πόδια και ζητούσαν έλεος γιατί θεώρησαν ότι
οι αμαρτίες τους ήταν η αιτία να επιτραπούν αυτά»
-« και τότε
έγινε αυτό …»
-« σηκώθηκε η
ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ αυτής της πραγματικής εκκλησίας των μικρών και καταφρονεμένων αδελφών
του ΧΡΙΣΤΟΥ και έφτασε στο ΘΡΟΝΟ της ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ»
-« αυτή η
ταπείνωση ήταν το μόνο αληθινό που δώσαμε τα τελευταία χρόνια Θυσία τω Θεώ»
-« εδώ που
φτάσαμε, αυτό το δάκρυ της πονεμένης ψυχής ανοίγει την Ερυθρά θάλασσα για να
περάσει ο σημερινός λαός του ΘΕΟΥ»
-« αυτοί που τον
καταδιώκουν για να τον αποτελειώσουν θα εξαφανιστούν από προσώπου της γης και
ουδείς θα ενθυμείται το μνημόσυνο τους»
-« ο ΘΕΟΣ είναι
παιδαγωγός, αλλά και τιμωρός» « αυτά που ζούμε και θα ζήσουμε θα θυμίζουν
πολεμικά γεγονότα από την Παλαιά Διαθήκη»
-« άλλωστε προφητεύθηκαν μέσα σε αυτήν, αυτά
που γίνονται στις μέρες μας για τον λόγο αυτό και θα διαδραματίζονται κατά κόρον στην Μέση
Ανατολή, την Παλαιστίνη και την Μεσοποταμία»
-« ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ
είδε την ταπείνωση των λίγων και ελαχίστων αδελφών μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα και αναπαύτηκε»
-« όλα έχουν ένα
λόγο που γίνονται»
-« από καταβολής κόσμου γνώριζε ο ΘΕΟΣ αυτό το κλείσιμο
των εκκλησιών από τους εχθρούς του»
-« όλα αυτά τα
παράδοξα δείχνουν ότι ζούμε μέσα σε έσχατους καιρούς και πρέπει γρήγορα να
ανασκουμπωθούμε»
-« ΠΡΙΝ να
συμβούν τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα θα
επικρατήσει κύμα πανζουρλισμού – κοινωνικού δαιμονισμού.»
-« μην χάσετε το
μυαλό σας και την ΠΙΣΤΗ σας»
-« αυτοί που
κατηγορούν και συκοφαντούν λογίζονται οι μεγαλύτεροι ευεργέτες μας γιατί μας δίδουν
το όπλο της υψοποιούς ταπείνωσης»
-« τα γεγονότα
ξεκίνησαν αλλά οι άπιστοι θέλουν να δουν και τα πυρηνικά για να πιστέψουν οι
κακόμοιροι, αλλά τότε είναι αργά»
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Βιώνουμε μέρες – έρχονται μέρες δύσκολες. Έχουμε μεγάλη ανάγκη από τους ΑΓΙΟΥΣ μας. Όταν μαθαίνομε το συναξάρι τους, τους ευαρεστούμε.( βίντεο)
Το αμέσως χρονικό διάστημα το Αγιοτόκο νησί της Λέσβου καθώς και τα άλλα μεγαλονήσια του
ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ μας θα γράψουν ιστορία. Ο τούρκος καραδοκεί και ποτέ του δεν
έκρυψε την πρόθεση ότι τα θέλει « ο αναίσχυντος »
Οι Έλληνες τα εξόπλισαν τα
νησιά αυτά με στρατιωτικές δυνάμεις και ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ τα εξόπλισε με ΜΕΓΑΛΟΥΣ
ΑΓΙΟΥΣ.
« ΡΩΜΙΟΣ οδοδείκτης ο Άγιος Ραφαήλ και τον ΣΤΑΥΡΟ του δεν τον
έκρυψε από τους Τούρκους-Αγαρηνούς και αποκεφαλίστηκε για την ΠΙΣΤΗ και την
ΠΑΤΡΙΔΑ.
Τέτοιες ακριβώς Λαμπροφόρες – Πασχαλινές ημέρες του
1463 τζιχαντιστές τούρκοι έκοψαν πρώτα την κάτω σιαγόνα του Νεοφανή
Αγίου Ραφαήλ που εορτάζει την ΛΑΜΠΡΟΤΡΙΤΗ στην νήσο Λέσβου
δίχως να κατορθώσουν να τρώσουν την Καρωτίδα του ΑΓΙΟΥ.
Ο ΑΓΙΟΣ έτσι με κομμένη την κάτω σιαγόνα του υπέστη και
άλλους βασανισμούς με τους συμμαρτυρήσαντες του στον Λόφο των Καρυών
της Θερμής Λέσβου για να του αποκόψουν τελικά οι βάρβαροι τούρκοι την Τίμια
Κεφαλή του μετά δυο 24 ώρα, την ΛΑΜΠΡΟΤΡΙΤΗ του 1463 και να τον καταστήσουν
άθελα τους τον πρώτο Οσιομάρτυρα της Ρωμιοσύνης ακριβώς μετά την
άλωση της Κωνσταντινούπολης .
Πρόσφυγας ο ίδιος ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ, θλιβόμενος βαρύτατα από τα γεγονότα της διπλωματικής ψευτοένωσης με τους Παπικούς πριν την άλωση , καταδιωκόμενος από την μανία των Αγαρηνών μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε μέσω της ακτογραμμής της Μακεδονίας- Θράκης στην Αγιοτόκο νήσο Λέσβο που πρόσφατα ( Απρίλιο του 2016) δέχτηκε τον μεγάλο « ανθρωπιστή- φιλάνθρωπο» Πάπα για το προσφυγικό πρόβλημα που δημιούργησαν οι νεοποχίτες μαζί με τους τούρκους.
Μεγάλη Παρασκευή του 1463 μετά την Αποκαθήλωση η ασκητική
παλαίστρα του Αγίου Ραφαήλ στο Λόφο των Καρυών στην Θερμή της Λέσβου
δέχεται την επίσκεψη Αγαρηνών- Τούρκων από την απέναντι πλευρά της
Μικρασιατικής Γης .
Όμως τότε δηλ. την Μεγάλη Παρασκευή του 1463 ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ
υποδέχεται τους τζιχαντιστές εκείνης της εποχής φορώντας τον ΣΤΑΥΡΟ του.
Προτάσσει τον επιστήθιο ΣΤΑΥΡΟ του και τους λέει: ¨εμείς για ΑΥΤΟΝ αγωνιζόμαστε…¨
Και αρχίζουν τα βασανιστήρια όλων των
παρευρισκομένων την Μεγάλη εκείνη Παρασκευή μετά την Αποκαθήλωση του Άχραντου
Σώματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Είναι η σειρά των Νεοφανών Μαρτύρων του
Λόφου των Καρυών να ανέβουν τιμητικά στον ΣΤΑΥΡΟ του ΧΡΙΣΤΟΥ και να γίνουν
οδοδείκτες της πονεμένης και αγωνιούσας Ρωμιοσύνης των ημερών μας.»
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Το μήνυμα που δίνει η ίδια ΥΠΕΡΑΓΊΑ
ΘΕΟΤΟΚΟΣ για την πράξη αυτή των ΑΓΙΩΝ και των μαρτύρων.
¨- την πρόσεξα καλά στο πρόσωπο και κατάλαβα
ότι ήταν η Παναγία. Σκέφτηκα αμέσως να την ρωτήσω για την Εικόνα της. Δεν
πρόλαβα να ανοίξω το στόμα μου και αποκρίνεται από μόνη της¨
¨- Όσο για την Εικόνα μου που ζητάτε,
είναι μέσα στο Ιερό. Στο Ιερό ήταν και η άλλη Εικόνα μου που είχαν φέρει οι καλόγηροι,
όταν ήλθαν στη Λέσβο από την Θράκη και την είχαν κρυμμένη στον κόρφο τους για
να την φυλάξουν. Πότε ο ένας την έκρυβε και πότε ο άλλος.
-Όταν την βρείτε, στην κρύπτη που
βρίσκεται τώρα και είναι καλώς τακτοποιημένη και φυλαγμένη, θέλω να ψάλετε τον
ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ.
Εδώ πάνω στις Καρυές μαρτύρησαν για την
Πίστη στον ΧΡΙΣΤΟ και για την Πατρίδα¨ σελ.387
Πηγή ¨ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ
ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ Α΄ ΤΟΜΟΣ έκδοση 2013
Μητροπολίτου Γουμενίσσης Δημητρίου
Θεοφανέρωτο Μαρτυρικό Συναξάρι
Ὁ κόσμος τῆς Δυτικῆς καί τῆς Ἀμερικάνικης καί τῆς παγκοσμιοποιούμενης κουλτούρας πάσχει ἀπό τόν κορωναϊό τῆς κοσμικότητας, τῆς ἀποκλειστικῆς κοσμικοποίησης τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτό τό ἔλεγε ὁ καθηγητής π. Ἰωάννης Ρωμανίδης (†) πρίν 50 χρόνια καί τό
ἔζησε ὡς ἀρρωστημένη κοινωνική καί θρησκευτική κατάσταση ὁ γέρων Ἐφραίμ ὁ
Ἀριζονίτης πού ἀπό τό 1975 μέχρι φέτος ἔστησε 19 μοναστήρια Ἀθωνικῆς παραδόσεως
στήν Ἀμερική καί τόν Καναδά.
῞Οταν ἔρχονται σήμερα καί, μέ τό πρόσχημα τῆς πανδημίας, δημοσιογράφοι καί
πολιτικοί καί ἐπιστήμονες (ὄχι ὅλοι, ἀλλά μερικοί), τολμοῦν νά ἀσεβοῦν στό
μυστήριο τῆς θείας κοινωνίας σέ μιά χώρα μέ Ρωμέϊκη λεβέντικη
ἐκκλησιαστικότητα, αὐτό δέν εἶναι προληπτική εὐαισθησία γιά τήν πανδημία.
Εἶναι εὐθεία ἀπόπειρα προσβολῆς τῆς ζωῆς μας.
Του Σεβ. Μητροπολίτη Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου κ. Δημητρίου από το https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/36979-goumenissis-i-dialektiki-metaju-leitourgikis-theologias-kai-kosmikis-amixanias
''Η διαλεκτική μεταξύ λειτουργικής θεολογίας και κοσμικής αμηχανίας''
" Κάθε παιδί χαίρεται καί ξεχνιέται μέ τά κάθε λογῆς δῶρα. Καί ἀποκλαίει τή
στέρησή τους, ἔχοντας βεβαίως τήν κυριότερη αἴσθηση τῆς παρουσίας καί τή
σπουδαιότερη δυνατότητα ἄμεσης καταφυγῆς στή γονεϊκή προστασία.
Κι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ξεχνιόμαστε μέ τά προϊόντα τῆς ἐξελιγμένης ἐποχῆς μας.
Καί ἀποκλαίουμε τή στέρηση τῶν ἀτομικῶν μας ἐλευθεριῶν καί τῶν ἐθισμῶν μας.
Ὅλο τό σύστημα τῶν ΜΜΕ καί τῶν κάθε λογῆς διαφωτιστῶν, προσπαθοῦν μέ κάθε
τρόπο νά μᾶς πείσουν νά ξεχάσουμε τήν πατρική ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ καί νά
καταφεύγουμε στά ὑποκατάστατα τῆς ἐπιστήμης, τῶν ἰδεολογιῶν, τῶν πολιτικῶν
διευθυντηρίων, τῶν πεφωτισμένων ἡγετῶν ἤ καί ἡγετικῶν ὁμάδων.
Ἔτσι μᾶς ὠθοῦν στό νά συνηθίσουμε σέ μιά συλλογική θρησκειακή ἐξατομίκευση
ὀλιγίστων ἀτομικῶν λατρειακῶν στιγμῶν.
Ξεχάσαμε νά μιλᾶμε τοῦ Θεοῦ, νά ἀποζητοῦμε τό Θεό, νά λατρεύουμε τό Θεό, νά
τόν δοξολογοῦμε “ὅλῃ ψυχῇ καί διανοίᾳ καί καρδίᾳ καί πόθῳ”. Αὐτό τό “ἐργαλεῖο
ζωῆς”, τήν καρδιά μας, τήν παγιδεύουμε στήν ἐγκοσμιότητα.
Μόλις ὅμως φθάσουμε στά ἀδιέξοδα τοῦ βίου, τότε ἀποζητοῦμε μιά βέβαιη
προσφυγή γιά τά παρόντα καί μιά σίγουρη ἐλπίδα γιά τά ἐπέκεινα.
Ἡ ἀρρώστια, τό ἐνδεχόμενο τοῦ θανάτου, ἡ ἀπειλή (ἐν προκειμένῳ) μιᾶς
ἐπιθανάτιας πανδημίας, ὅλα αὐτά μᾶς ξαναθυμίζουν τή θεολογική ὄψη τοῦ βίου μας
καί τῆς ζωῆς μας καί τῆς ὕπαρξής μας· μᾶς ξαναθυμίζουν τή θεολογική ἑρμηνεία
τῆς κάθε ἀρρώστιας, ἀκόμη καί τοῦ βιολογικοῦ τέλους.
Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος εἶχε δεῖ κάποτε ἁπλωμένες στή γῆ τίς ἀναρίθμητες παγίδες
τοῦ διαβόλου, πού παγίδευαν τούς πάντες. “Ποιός μπορεῖ νά ξεφύγει;” ἀναρωτήθηκε
ὁ ἐρημίτης μεγάλος Ἅγιος. Καί ἄκουσε ἀπό τόν οὐρανό τήν ἀπάντηση: “Ἡ ταπείνωση!”
Ἰδού, λοιπόν, σήμερα ἡ ἀκούσια ταπείνωση τῆς πανδημίας, ἡ ταπείνωση τῆς
ἀπελπισίας, ἡ ταπείνωση τοῦ ἀποκλεισμοῦ, ἡ ταπείνωση τῶν στερήσεων, ἡ ταπείνωση
τοῦ κοσμικοῦ περιορισμοῦ, ἡ ταπείνωση τῶν συλλογικῶν τρόπων διαφυγῆς καί
διασκέδασης… αὐτή ἡ ἀκούσια ἀναγκαστική ταπείνωση μᾶς φέρνει ἀντιμέτωπους μέ τά
ἀληθινά ἀνθρώπινα “μέτρα” μας.
Δέν εἴμαστε παντοδύναμοι, ἀλλά ἀδύναμοι. Δέν εἴμαστε ἀθάνατοι, ἀλλά
μελλοθάνατοι. Δέν εἴμαστε κυρίαρχοι τῆς ζωῆς μας, ἀλλά διαχειριστές τοῦ βίου
μας. Δέν εἴμαστε μόνιμοι ἐπί γῆς, ἀλλά προσωρινοί.
Τό πιό σίγουρο εἶναι τά ὅριά μας, ἡ συλλογική καί ἀτομική ἀδυναμία μας.
“Σήμερα ζεῖς καί αὔριο πεθαίνεις” ἔλεγε μέ τόση σαφήνεια ἡ λαϊκή σοφία.
Ἐνῶ ὁ τωρινός κόσμος μέ τίς τόσες ἀνέσεις, μέ τόσες ἠλεκτρονικές σελίδες,
μέ τούς ἠλεκτρονικούς “εἰκονικούς κόσμους”, μέ τίς ἀτέλειωτες ἀποκοιμιστικές
πληροφορίες “δια-σκέ-δα-σης” (δηλ. δια-σκο-ρπι-σμοῦ τῆς προσοχῆς), αὐτός ὁ
ψεύτικα δομημένος κόσμος τῆς ψεύτικης εὐτυχίας μᾶς εἶχε ξεμάθει τά ὅριά μας.
Εἴχαμε τήν ψευδαίσθηση ὅτι μέ τήν ἐπιστήμη τῆς ἱατρικῆς, πού τόσα
προσφέρει, θά νικοῦμε ὅλες τίς ἀσθένειες καί στό τέλος θά παρατείνουμε τά
χρόνια τῆς ζωῆς, καί ἴσως νικήσουμε καί τόν θάνατο.
Τό μόνο καλό πού προέκυψε ἀπό τό μεγάλο κακό τῆς πανδημίας εἶναι ἡ ἐπίγνωση
τῶν συλλογικῶν καί τῶν ἀτομικῶν ὁρίων μας.
Τό μόνο καλό πού γεννήθηκε ἀπό τήν ἀπειλή τοῦ νέου κορωναϊοῦ-covid 19 εἶναι
ἡ ἐπίγνωση τῶν μέτρων μας, εἴτε εἴμαστε κυβερνῆτες μιᾶς χώρας, εἴτε εἴμαστε
ἁπλοί μεροκαματιάρηδες πού χάσαμε τή δουλειά μας.
Διότι καί οἱ μέν καί οἱ δέ χάνουμε τόν ὕπνο μας καί τήν ἡσυχία μας μπροστά
στήν ἀπειλή ἑνός πανδημικοῦ ἰοῦ καί ἡ ἐπιστήμη φανερώνει τά ὅριά της.
Καί ὅσοι ἔχουμε λίγο μυαλό, ἀποζητοῦμε τήν διαφυγή στήν ἀκούσια ταπείνωση
καί στήν ἀκούσια ὑπακοή ὑπέρ τῆς κοινῆς συλλογικῆς καί ἀτομικῆς προστασίας (κι
ἐμεῖς νά διαφυλαχθοῦμε καί ὁ κόσμος νά διαφυλαχθεῖ δίπλα μας καί γύρω μας).
Ξαναμαθαίνουμε τήν αἴσθηση τῆς ἀνθρωπιᾶς ὡς κοινωνικοῦ ἄμεσου χρέους.
Καί ἔρχεται στό σημεῖο αὐτό ἕνα μεγάλο (ὅσο καί ἁπλό) κήρυγμα, μιά
διακήρυξη γιά τά ἀληθινά ἀνθρώπινα ὅριά μας: εἴμαστε σῶμα Χριστοῦ καί ἐπί
μέρους μέλη τοῦ Σώματος αὐτοῦ!
Δέν εἴμαστε ξεκομμένες μονάδες, δέν εἴμαστε εὐχείρωτοι ψηφοφόροι, δέν
εἴμαστε ταυτοτικοί ἀριθμοί, δέν εἴμαστε ποσοστά δημογραφικά, δέν εἴμαστε
ἀριθμοί ἀναγνωστῶν διαδικτύου ἤ θεατῶν ἠλεκτρονικῶν εἰκόνων.
Εἴμαστε σῶμα Χριστοῦ καί ἐπί μέρους μέλη αὐτοῦ τοῦ σώματος! Αὐτό πού τό
λέει τόσο καθαρά ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, τό ζοῦμε στό ἅγιο βάπτισμα καί
στό ἄγιο μύρωμα, τό ζοῦμε στόν ἅγιο γάμο καί στή γέννησή μας καί σέ κάθε
ἁγιασμό τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, τό ζοῦμε προπαντός στή θεία λειτουργία καί
στή θεία κοινωνία.
Ἐπιβεβαιώνουμε αὐτό πού μᾶς ἔκανε ὁ Θεός μας: σῶμα Χριστοῦ καί ἐπιμέρους
μέλη τοῦ θείου αὐτοῦ σώματος.
Ὅταν λοιπόν ἀκοῦμε γιά μέτρα ἀτομικῆς θείας λατρείας, σάν ὀρθοδόξους μᾶς
πιάνει κυριολεκτικά ὁ “πνιγμός” μιᾶς πιό φρικτῆς πανδημίας.
Αὐτό μποροῦν νά τό ἀκούσουν καί νά τό ἐφαρμόσουν στή Δύση καί ἰδιαίτερα
στόν Προτεσταντισμό, μέ τόν κατακερματισμένο χριστιανισμό πού δέν εἶναι τίποτε
παραπάνω ἀπό ἕνα ἀτομικό δικαίωμα συλλογικῆς ἤ πολυατομικῆς θρησκείας.
Ἄν τοποθετήσεις τόν ἄνθρωπο ἔξω ἀπό τή θεολογία τῆς ἱστορικῆς θείας
ἀποκαλύψεως καί ἔξω ἀπό τή θεολογία τῆς ἄμεσης κοινωνίας τοῦ Θεοῦ, τότε ἀκόμη
καί ὁ θρησκευτικός ἄνθρωπος γίνεται ἀριθμός ἑνός θρησκευτικοῦ συνόλου.
Καί ἔρχεται ἡ ἐπιστήμη (μέ ὅλο τόν ἀνθρωπισμό της) νά “στοιχειώσει μέ
ἀνείπωτο τρόμο τίς κοινωνίες μας” (βλ. ἄρθρο τοῦ Ignatio Ramonet στήν ἐφημερίδα
Le Monde diplomatique, ἀναδημοσιευμένο στήν Κυριακάτικη ᾽Ελευθεροτυπία
06.08.2000).
Ὅλη ἡ Ἀμερικάνικη καί ἡ Δυτικοευρωπαϊκή κουλτούρα ―σέ σχέση μέ τό
Χριστιανισμό― ἔχει πετύχει τήν πιό τραγική ἀνθρωπιστική “αἵρεση”: ἔθεσε τή
θρησκευτικότητα ἀντιμέτωπη πρός τήν καθημερινή ζωή τῶν ἀνθρώπων! (διαπίστωση
τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ λειτουργικῆς π. Ἀλεξάνδρου Σμέμαν).
Αὐτό πού ζοῦν, αὐτό μέσα στό ὁποῖο σπουδάζουν ὅλοι οἱ μεταπτυχιακοί
μορφωμένοι μας ἐπί τῆς Δύσης, αὐτόν τό διαχωρισμό μεταξύ θρησκευτικότητας καί
καθημερινῆς ζωῆς: αὐτό βλέπουμε σήμερα νά ἐπιχειροῦν μέ τόση εὐκολία νά τό
ἐπιβάλουν ὡς νοοτροπία ζωῆς στήν πατρίδα μας.
Μιά ἄψυχη καί ἀσώματη καί περιθωριακή καί ἐλάχιστη θρησκειακή ἀοριστία
ἀτομικῆς ἐκδοχῆς, μιά καλλιτεχνική εἰκόνα ὡσάν ντεκόρ στό γραφεῖο ἤ στό σπίτι,
ἕνα ξεθυμασμένο σταυροκόπημα, χωρίς ἀντίκρισμα καθημερινοῦ βίου καί
λειτουργημένης ἐκκλησιαστικῆς συμμετοχῆς.
Αὐτό πού λέγεται διατόρως περί τῶν ἐκκλησιῶν ὡς χώρων ἀτομικῆς λατρείας
εἶναι ἡ καταφρόνηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ψυχῆς καί ὁ εὐτελισμός τῆς ἀνθρώπινης
ὕπαρξης. Καί στοχεύει μικροπρόθεσμα καί μακροπρόθεσμα στόν ἐθισμό τοῦ λαοῦ σέ
μιά ἀποεκκλησιοποίηση.
Δέν εἶναι ἁπλῶς ἡ πρόληψη ἐξάπλωσης τῆς πανδημίας. Δέν εἶναι ἁπλῶς ἡ
ὑποστήριξη τῶν λιγοστῶν μέτρων Κρατικῆς Ἰατρικῆς Ἀντιμετώπισης γιά μιά πανδημία
σάν αὐτήν πού περνοῦμε.
Δέν εἶναι οἱ ἀπρόβλεπτες ἐπιθανάτιες συνέπειες τῆς πανδημίας, μέ ἀριθμούς
νεκρῶν καί ἀσθενῶν πού ἐπηρεάζουν τό πολιτικό σκηνικό… Εἶναι κάτι παραπέρα ἀπό
ὅλα αὐτά.
Εἶναι ἡ εὐκαιριακή μετάφραση μιᾶς πολιτικῆς αἴσθησης περί θρησκείας, ἡ
εὐκαιριακή μετάφραση μιᾶς δημοσιογραφικῆς αἴσθησης περί θρησκείας, ἡ εὐκαιριακή
μετάφραση μιᾶς ἐπιστημονικῆς αἴσθησης περί θρησκείας… ἡ ὁποία αἴσθηση εἶναι
μάθημα εἰσαγόμενο, εἶναι μάθημα ἑνός κόσμου δίχως κοινωνία Θεοῦ.
Ὁ κόσμος τῆς Δυτικῆς καί τῆς Ἀμερικάνικης καί τῆς παγκοσμιοποιούμενης
κουλτούρας πάσχει ἀπό τόν κορωναϊό τῆς κοσμικότητας, τῆς ἀποκλειστικῆς
κοσμικοποίησης τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτό τό ἔλεγε ὁ καθηγητής π. Ἰωάννης Ρωμανίδης (†) πρίν 50 χρόνια καί τό
ἔζησε ὡς ἀρρωστημένη κοινωνική καί θρησκευτική κατάσταση ὁ γέρων Ἐφραίμ ὁ
Ἀριζονίτης πού ἀπό τό 1975 μέχρι φέτος ἔστησε 19 μοναστήρια Ἀθωνικῆς παραδόσεως
στήν Ἀμερική καί τόν Καναδά.
῞Οταν ἔρχονται σήμερα καί, μέ τό πρόσχημα τῆς πανδημίας, δημοσιογράφοι καί
πολιτικοί καί ἐπιστήμονες (ὄχι ὅλοι, ἀλλά μερικοί), τολμοῦν νά ἀσεβοῦν στό
μυστήριο τῆς θείας κοινωνίας σέ μιά χώρα μέ Ρωμέϊκη λεβέντικη
ἐκκλησιαστικότητα, αὐτό δέν εἶναι προληπτική εὐαισθησία γιά τήν πανδημία.
Εἶναι εὐθεία ἀπόπειρα προσβολῆς τῆς ζωῆς μας. Καί κατά βάθος εἶναι ἕνας
τρόπος φίμωσης τῶν δικῶν τους τῶν συνειδήσεων ἀπό τά ἐλάχιστα ὑπολείμματα
φιμωμένης διαμαρτυρίας. Εἶδες ἀθεΐζοντα ἄνθρωπο;
Πρωτίστως παλεύει ἀσυνειδήτως μέ τό ἀσυνείδητο καί τό ὑποσυνείδητό του, μέ
τήν ἐλάχιστη ἀνθρώπινη συνειδητότητα τῆς θεοπλασίας μας.
Ἔπειτα, ὁ συνωστισμός π.χ. σέ ἄλλους θρησκειακούς χώρους δέν στηλιτεύθηκε
δεόντως, ὅταν δριμέως ἐλέγχθηκε ὁ συνεσταλμένος καί ὀλιγομελής τρόπος σεβασμοῦ
μακραίωνων παραδόσεων καί τοῦ στοιχειωδέστερου ἐκκλησιαστικοῦ μας δικαιώματος
(τῆς ὀλιγομελοῦς ἔστω θείας λειτουργίας καί τῆς θείας κοινωνίας ἐλαχίστων καί
τῆς ὀλιγομελεστέρας λιτάνευσης τῶν ἱερῶν ἐπιταφίων, σεβασμάτων τῆς
ἐκκλησιαστικῆς μας ψυχῆς).
Δέν θά σταθῶ σέ ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα ἤδη ἀποτιμήθηκαν καί ἀποτιμῶνται
πολλαχόθεν. Θά σταθῶ σέ κάτι οὐσιωδέστερο.
Στό τεράστιο ἔλλειμμα κατηχήσεως τοῦ λαοῦ μας καί τῆς κοινῆς μας γνώμης καί
τῶν δημοσιογράφων μας καί τῶν πολιτικῶν μας καί τῶν ἐπιστημόνων μας…, πού ὅλοι
ἐπιχειροῦν νά ἀσχολοῦνται (τό λιγότερο ἀνεπιστημόνως καί ἀνερείστως) μέ τήν
οὐσία τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ταυτότητος καί ψυχῆς καί ζωῆς.
Ὁ χριστιανισμός στήν Ὀρθοδοξία δέν εἶναι ἀριθμητική σύγκλιση ἀτομικῆς
θρησκευτικῆς ἀνάγκης· δέν εἶναι ἕνα εἴδους θρησκειακό ΚΑΠΗ· δέν εἶναι ἕνα εἴδους
θρησκειακό νηπιαγωγεῖο· δέν εἶναι ἕνα εἶδος θρησκειακό γυναικεῖο σωματεῖο εἴτε
ἀνδρικός σύλλογος.
Ὁ χριστιανισμός δέν εἶναι “―ισμός”, ἀλλά εἶναι Ἐκκλησία (λεκτικό δάνειο ἐκ
τοῦ ἐκκλησία-σύναξη τοῦ δήμου), εἶναι λειτουργική σύναξη, εἶναι λατρευτικό σῶμα,
εἶναι λειτουργημένη θεανθρώπινη λατρειακή ἑνότητα καί λειτουργημένη θεία
κοινωνία, εἶναι μετάληψη τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, εἶναι
ἐπάνοδος στόν κόσμο μέ τήν εἰρηναία μετάληψη τῆς θείας χάριτος τῆς κοινῆς
λειτουργικῆς συμμετοχῆς.
Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ἡ συμμετοχή στή θεία Κοινωνία εἶναι ἕνα προαιρετικό
δικαίωμα τοῦ κάθε πιστοῦ.
Καί ἐπ᾽ αὐτοῦ (τουλάχιστον ὡς ἀτομικοῦ θρησκευτικοῦ δικαιώματος) δέν
νομιμοποιοῦνται νά ἔχουν λόγο οἱ ἀθεϊστές κάθε ἀποχρώσεως, εἴτε συνειδητοί εἴτε
ἐπαγγελματίες τῆς ἐπικοινωνίας.
Ἀκόμη καί οἱ ἐπιστήμονες κάθε εἰδικεύσεως, ἀνίκανοι νά προβλέψουν καί
ἀδύναμοι νά θεραπεύσουν τά ἀναρίθμητα προβλήματα τοῦ κόσμου καί ἐν προκειμένῳ
τῆς νέας πανδημίας, δέν δικαιοῦνται νά προχωροῦν σέ ξένα ἐδάφη καί νά
φιλοσοφοῦν περί τῆς Ἐκκλησίας. Ἄς ἀρκεσθοῦν στά ὅρια τοῦ ἐπιστητοῦ καί τῆς
ἐπιστήμης.
Πράγματι ἕνα ἀκόμη καλό πού μᾶς προέκυψε στό μεγάλο καί εἰσέτι ἀγιάτρευτο
βάσανό μας: ἡ διαλεκτική μεταξύ λειτουργικῆς θεολογίας καί κοσμικῆς ἀμηχανίας.
Ἀμφότερες ἐμβιώνονται μέσα στό θεόκτιστο καί θεοσυντήρητο κόσμο μας (κατά
τή λειτουργική θεολογία τῶν πιστευόντων), μέσα στόν ἀπρονόητο καί αὐθαίρετο
κόσμο μας (κατά τήν κοσμική ἀμηχανία τῶν ἀπιστούντων).
Ἄς προχωρήσουμε μέ τήν ἐμπειρία τῆς Χριστολογικῆς διαβεβαίωσης: “ἐγώ ἦλθον
ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσι”. Μέ τή λειτουργική παρουσία καί μετάδοση τοῦ
Χριστοῦ σέ μᾶς γιά τή μετάληψη τῆς ζωῆς Του καί τῆς θεανθρωπείας Του."
"Θ' ανοίξει κι εδώ η γη μας... Σημειώσατέ το!"
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΔΙΑΔΟΘΕΙ!
ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!
Ακούστε την με απόλυτη προσοχή!
"Θ' ανοίξει κι εδώ η γη μας... Σημειώσατέ το!"
!!!!!!!!!!!
"ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΜΕ": Η ΕΠΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΙΒΗΡΙΤΗ
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΔΙΑΔΟΘΕΙ!
ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!
Ακούστε την με απόλυτη προσοχή!
Ο γέροντας δεν μασάει τα λόγια του!
Μιλά για τις απειλές εναντίον του Αγίου Όρους από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, για τους κυβερνώντες νενέκους (!!!) που τα ονόματά των, καταγράφηκαν στις μαύρες σελίδες του νέου ελληνισμού!
Για
την μη παραχώρηση οικοπέδου από τις εκάστοτε κυβερνήσεις για την
δημιουργία του Τάματος του Έθνους την ίδια στιγμή που δίνεται οικόπεδο
στους μουσουλμάνους για τζαμί...
Είπε χαρακτηριστικά σ' αυτό το σημείο:
Είπε χαρακτηριστικά σ' αυτό το σημείο:
Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
Από τον «ομόσταυλο» Γιώργο Μιχαήλ
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νιώσει η γαλαρία
του χαρτοπόλεμου τη βία
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ,
τη λογική απαρνιέμαι
μ' ένα σαράκι αρμένικο
για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι
Bάστα το νού, βάστα το νου
να μην γκρινιάξει του καιρού
πού `φτιαξε με τον πόνο κλίκα
και τσιγκουνεύεται στη γλύκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου