Όσο μπορεί κανείς να γίνει σωστός Χριστιανός.
Τότε θα έχει πνευματικό αισθητήριο.
Λίγο-πολύ θα πονάει και την Ορθοδοξία και την Πατρίδα του και θα αισθάνεται και την υποχρέωση που έχει ως Έλληνας.
Οπότε από εκεί και πέρα, αν μάθει κάτι, ενδιαφέρεται, ανησυχεί, προσεύχεται. Αλλά αν πρέπει να του λένε: «Τώρα να ενδιαφερθείς γι’ αυτό, ύστερα να ενδιαφερθείς για εκείνο», θα είναι σαν μια τετράγωνη ρόδα που θέλει συνέχεια σπρώξιμο, για να προχωρήσει.
Σκοπός είναι να σπρώχνεται από μέσα ο άνθρωπος.
Τότε θα κυλάει όμορφα σαν στρογγυλή ρόδα. Και αν γίνει σωστός Χριστιανός κανείς, σπρώχνεται από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν που διαβάζει, και για περισσότερα πράγματα. Γνωρίζει όχι μόνον αυτά που γράφουν, αλλά και αυτά που σκέφτονται να γράψουν. Καταλάβατε;
Έρχεται ο θείος φωτισμός και όλες οι ενέργειές του είναι φωτισμένες.Σήμερα ή ζωή μας έγινε άχαρη καί δύσκολη, γιατί λιγόστεψε ό ηρωισμός, τό φιλότιμο.
Ακόμη καί πνευματικοί άνθρωποι σκέφτονται μπακαλίστικα. Φθάνουν νά ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε νά απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί πού δέν κολάζονται. Λογαριάζουν: ¨Αυτό κολάζει; δέν κολάζει. Άρα μπορώ νά τό απολαύσω. Στο θέμα τής νηστείας π.χ. λένε:
¨Αύριο είναι Παρασκευή.
Έ, απόψε μπορώ νά φάω κρέας μέχρι δώδεκα παρά πέντε τήν νύχτα φέρε λοιπόν νά φάμε. Μετά τις δώδεκα όμως δέν κάνει αλλάζει ή μέρα είναι αμαρτία.
Δηλαδή, θέλουν καί τόν Παράδεισο νά μή χάσουν, άλλα καί αυτήν τήν ζωή νά τήν απολαύσουν.
Έτσι αντιμετωπίζουν καί τήν αμαρτία καί τήν κόλαση μέ τρόπο μπακαλίστικο.
Άν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θά έλεγαν: ¨Ό Χριστός σταυρώθηκε καί υπέφερε τόσα γιά μένα κι έγώ πώς νά Τόν πληγώσω μέ μιά αμαρτωλή πράξη μου; Δέν θέλω νά πάω στην κόλαση, όχι γιά τίποτε άλλο, άλλα γιατί δεν θά αντέξω νά στενοχωριέται ό Χριστός, πού θά είμαι στην κόλαση.
Εσύ να μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι ούτε να εξετάζεις πώς και γιατί το κάνουν.
Σκοπός δικός σου να είναι ο εξαγνισμός της ψυχής σου και η τέλεια υποταγή του νου σου στη Θεία Χάρη. Για χάρη αυτού του σκοπού να κάνεις τα πάντα, να προσεύχεσαι, να μελετάς, να λες την ευχή του Χριστού μας ταπεινά,
“ Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με"
συναισθανόμενος ότι έχεις απόλυτη ανάγκη από το έλεος του Θεού και με λίγα λόγια, να κοιτάς τα πνευματικά σου.
Τότε θα έχει πνευματικό αισθητήριο.
Λίγο-πολύ θα πονάει και την Ορθοδοξία και την Πατρίδα του και θα αισθάνεται και την υποχρέωση που έχει ως Έλληνας.
Οπότε από εκεί και πέρα, αν μάθει κάτι, ενδιαφέρεται, ανησυχεί, προσεύχεται. Αλλά αν πρέπει να του λένε: «Τώρα να ενδιαφερθείς γι’ αυτό, ύστερα να ενδιαφερθείς για εκείνο», θα είναι σαν μια τετράγωνη ρόδα που θέλει συνέχεια σπρώξιμο, για να προχωρήσει.
Σκοπός είναι να σπρώχνεται από μέσα ο άνθρωπος.
Τότε θα κυλάει όμορφα σαν στρογγυλή ρόδα. Και αν γίνει σωστός Χριστιανός κανείς, σπρώχνεται από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν που διαβάζει, και για περισσότερα πράγματα. Γνωρίζει όχι μόνον αυτά που γράφουν, αλλά και αυτά που σκέφτονται να γράψουν. Καταλάβατε;
Έρχεται ο θείος φωτισμός και όλες οι ενέργειές του είναι φωτισμένες.Σήμερα ή ζωή μας έγινε άχαρη καί δύσκολη, γιατί λιγόστεψε ό ηρωισμός, τό φιλότιμο.
Ακόμη καί πνευματικοί άνθρωποι σκέφτονται μπακαλίστικα. Φθάνουν νά ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε νά απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί πού δέν κολάζονται. Λογαριάζουν: ¨Αυτό κολάζει; δέν κολάζει. Άρα μπορώ νά τό απολαύσω. Στο θέμα τής νηστείας π.χ. λένε:
¨Αύριο είναι Παρασκευή.
Έ, απόψε μπορώ νά φάω κρέας μέχρι δώδεκα παρά πέντε τήν νύχτα φέρε λοιπόν νά φάμε. Μετά τις δώδεκα όμως δέν κάνει αλλάζει ή μέρα είναι αμαρτία.
Δηλαδή, θέλουν καί τόν Παράδεισο νά μή χάσουν, άλλα καί αυτήν τήν ζωή νά τήν απολαύσουν.
Έτσι αντιμετωπίζουν καί τήν αμαρτία καί τήν κόλαση μέ τρόπο μπακαλίστικο.
Άν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θά έλεγαν: ¨Ό Χριστός σταυρώθηκε καί υπέφερε τόσα γιά μένα κι έγώ πώς νά Τόν πληγώσω μέ μιά αμαρτωλή πράξη μου; Δέν θέλω νά πάω στην κόλαση, όχι γιά τίποτε άλλο, άλλα γιατί δεν θά αντέξω νά στενοχωριέται ό Χριστός, πού θά είμαι στην κόλαση.
Εσύ να μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι ούτε να εξετάζεις πώς και γιατί το κάνουν.
Σκοπός δικός σου να είναι ο εξαγνισμός της ψυχής σου και η τέλεια υποταγή του νου σου στη Θεία Χάρη. Για χάρη αυτού του σκοπού να κάνεις τα πάντα, να προσεύχεσαι, να μελετάς, να λες την ευχή του Χριστού μας ταπεινά,
“ Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με"
συναισθανόμενος ότι έχεις απόλυτη ανάγκη από το έλεος του Θεού και με λίγα λόγια, να κοιτάς τα πνευματικά σου.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου