«Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν»14
Ὁ ἄνθρωπος, ἂν θέλη νὰ μὴ βασανίζεται, πρέπει νὰ πιστέψη στὸ «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»,
ποὺεἶπε ὁ Χριστός. Νὰ ἀπελπισθῆ δηλαδὴ ἀπὸ τὸν ἑαυτό του μὲ τὴν καλὴ ἔννοια καὶ νὰ πιστέψη στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ὅταν κανεὶς ἀπελπισθῆ μὲ τὴν καλὴ ἔννοια ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, τότε βρίσκει τὸν Θεό.
«Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι»15.
Ἀκόμη καὶ οἱ πιὸ πνευματικοὶ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν ἐξασφαλίσει τὴν ζωή τους, γι' αὐτὸ καὶ κρατοῦν συνέχεια τὸν ἑαυτό τους στὴν ἀσφάλεια τοῦ Θεοῦ, ἐλπίζουν στὸν Θεὸ καὶ ἀπελπίζονται μόνον ἀπὸ τὸ «ἐγώ» τους, διότι τὸ «ἐγὼ» φέρνει στὸν ἄνθρωπο ὅλη τὴν πνευματικὴ δυστυχία.
Ἡ αὐτοπεποίθηση εἶναι ὁ μεγαλύτερος καὶ χειρότερος ἐχθρός μας, γιατὶ μᾶς τινάζει ξαφνικὰ ἀλύπητα στὸν ἀέρα καὶ μᾶς ἀφήνει δυστυχισμένους στοὺς δρόμους. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχη αὐτοπεποίθηση, δένεται καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κάνη τίποτε ἢ παλεύει μόνος του. Τότε ἑπόμενο εἶναι νὰ νικηθῆ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ ἢ νὰ ἀποτύχη καὶ νὰ συντριβῆ τὸ «ἐγώ» του. Ὁ Καλὸς Θεὸς πολλὲς φορὲς οἰκονομάει πολὺσοφὰ νὰ δοῦμε καὶ τὴν θεία Του ἐπέμβαση καὶ τὴν ἀποτυχία ποὺεἴχαμε μὲ τὴν αὐτοπεποίθησή μας. Ὅταν κανεὶς παρακολουθῆ καὶ ἐξετάζη κάθεγεγονὸς ποὺσυμβαίνει στὴν ζωή του, ἀποκτάει πεῖρα, προσέχει καὶ ἔτσι προοδεύει.
Ὁ Χριστὸς ζητοῦσε πρῶτα τὴν πίστη στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ ὕστερα ἔκανε τὸ θαῦμα.
«Ἂν πιστεύης στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, θὰ γιατρευθῆς»16, ἔλεγε. Ὄχι ὅπως λένε λανθασμένα μερικοὶ σήμερα:
«Ὁ ἄνθρωπος ἔχει δυνάμεις, καὶ ἂν πιστεύη στὶς δυνάμεις του, μπορεῖ νὰ κάνη τὰ πάντα.
"Νὰ πιστεύης" δὲν λέει καὶ τὸ Εὐαγγέλιο; Συμφωνοῦμε ἑπομένως».
Ναί, ὁ Χριστὸς ἔλεγε «πιστεύεις;»,
ἀλλὰ ἐννοοῦσε:
«Πιστεύεις στὸν Θεό; Πιστεύεις ὅτι μπορεῖ ὁ Θεός;». Ζητοῦσε τὴν διαβεβαίωση τοῦ ἀνθρώπου ὅτι πιστεύει στὸν Θεό, καὶ τότε βοηθοῦσε. Πουθενὰ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν λέει νὰ πιστεύω στὸν ἐγωισμό μου, ἀλλὰ νὰ πιστεύω στὸν Θεό, ὅτι μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ μὲ βοηθήση, νὰ μὲ θεραπεύση. Αὐτοὶ ὅμως τὰ παίρνουν ἀνάποδα καὶ λένε: «Ὁ ἄνθρωπος ἔχει δυνάμεις καὶ πρέπει νὰ πιστεύη στὸν ἑαυτό του». Τὸ νὰ πιστεύη κανεὶς στὸν ἑαυτό του ἔχει ἢ ἐγωισμὸ ἢ δαιμονισμό.
ποὺεἶπε ὁ Χριστός. Νὰ ἀπελπισθῆ δηλαδὴ ἀπὸ τὸν ἑαυτό του μὲ τὴν καλὴ ἔννοια καὶ νὰ πιστέψη στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ὅταν κανεὶς ἀπελπισθῆ μὲ τὴν καλὴ ἔννοια ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, τότε βρίσκει τὸν Θεό.
«Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι»15.
Ἀκόμη καὶ οἱ πιὸ πνευματικοὶ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν ἐξασφαλίσει τὴν ζωή τους, γι' αὐτὸ καὶ κρατοῦν συνέχεια τὸν ἑαυτό τους στὴν ἀσφάλεια τοῦ Θεοῦ, ἐλπίζουν στὸν Θεὸ καὶ ἀπελπίζονται μόνον ἀπὸ τὸ «ἐγώ» τους, διότι τὸ «ἐγὼ» φέρνει στὸν ἄνθρωπο ὅλη τὴν πνευματικὴ δυστυχία.
Ἡ αὐτοπεποίθηση εἶναι ὁ μεγαλύτερος καὶ χειρότερος ἐχθρός μας, γιατὶ μᾶς τινάζει ξαφνικὰ ἀλύπητα στὸν ἀέρα καὶ μᾶς ἀφήνει δυστυχισμένους στοὺς δρόμους. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχη αὐτοπεποίθηση, δένεται καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κάνη τίποτε ἢ παλεύει μόνος του. Τότε ἑπόμενο εἶναι νὰ νικηθῆ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ ἢ νὰ ἀποτύχη καὶ νὰ συντριβῆ τὸ «ἐγώ» του. Ὁ Καλὸς Θεὸς πολλὲς φορὲς οἰκονομάει πολὺσοφὰ νὰ δοῦμε καὶ τὴν θεία Του ἐπέμβαση καὶ τὴν ἀποτυχία ποὺεἴχαμε μὲ τὴν αὐτοπεποίθησή μας. Ὅταν κανεὶς παρακολουθῆ καὶ ἐξετάζη κάθεγεγονὸς ποὺσυμβαίνει στὴν ζωή του, ἀποκτάει πεῖρα, προσέχει καὶ ἔτσι προοδεύει.
Ὁ Χριστὸς ζητοῦσε πρῶτα τὴν πίστη στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ ὕστερα ἔκανε τὸ θαῦμα.
«Ἂν πιστεύης στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, θὰ γιατρευθῆς»16, ἔλεγε. Ὄχι ὅπως λένε λανθασμένα μερικοὶ σήμερα:
«Ὁ ἄνθρωπος ἔχει δυνάμεις, καὶ ἂν πιστεύη στὶς δυνάμεις του, μπορεῖ νὰ κάνη τὰ πάντα.
"Νὰ πιστεύης" δὲν λέει καὶ τὸ Εὐαγγέλιο; Συμφωνοῦμε ἑπομένως».
Ναί, ὁ Χριστὸς ἔλεγε «πιστεύεις;»,
ἀλλὰ ἐννοοῦσε:
«Πιστεύεις στὸν Θεό; Πιστεύεις ὅτι μπορεῖ ὁ Θεός;». Ζητοῦσε τὴν διαβεβαίωση τοῦ ἀνθρώπου ὅτι πιστεύει στὸν Θεό, καὶ τότε βοηθοῦσε. Πουθενὰ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν λέει νὰ πιστεύω στὸν ἐγωισμό μου, ἀλλὰ νὰ πιστεύω στὸν Θεό, ὅτι μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ μὲ βοηθήση, νὰ μὲ θεραπεύση. Αὐτοὶ ὅμως τὰ παίρνουν ἀνάποδα καὶ λένε: «Ὁ ἄνθρωπος ἔχει δυνάμεις καὶ πρέπει νὰ πιστεύη στὸν ἑαυτό του». Τὸ νὰ πιστεύη κανεὶς στὸν ἑαυτό του ἔχει ἢ ἐγωισμὸ ἢ δαιμονισμό.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -154-
14Ἰω. 15,5
15 Θεοτοκίο β´ ἤχου.1
16Βλ. Ματθ. 9, 29 καὶ Μάρκ. 9, 23
15 Θεοτοκίο β´ ἤχου.1
16Βλ. Ματθ. 9, 29 καὶ Μάρκ. 9, 23
Γέροντα, μερικές φορές, όταν βλέπω πόσο υποφέρει ο κόσμος, δεν μπορώ να
κάνω προσευχή για τον εαυτό μου.
– Την προσευχή για τον εαυτό μας δεν την κάνουμε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά είναι απαραίτητη σαν μια προετοιμασία, για να σταθούμε μπροστά στον Θεό με ευπρεπές ένδυμα.
Για να μπορής να δής τον πόνο των άλλων, χρειάζεται να έχης κατά κάποιον τρόπο τακτοποιημένο τον εαυτό σου.
Και όταν προσεύχεσαι για τον εαυτό σου με πολλή συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου, τότε και ένα «Κύριε ελέησον» να πής για τους άλλους, αυτό το «Κύριε ελέησον» έχει μεγάλη δύναμη, γιατί έχει πολλή ταπείνωση, η οποία ελκύει το μεγάλο έλεος του Θεού.
Εκείνος που έχει πολλή πίστη και αληθινή ευλάβεια τρέφεται από κάτι ανώτερο, πνευματικό, που δεν περιγράφεται. Υπάρχουν όμως μερικοί που έχουν μια ξερή εξωτερική ευλάβεια.
Λένε ξερά: «Τώρα, αφού μπαίνω στην Εκκλησία, πρέπει να καθήσω προσεκτικά, δεν πρέπει να κουνηθώ, πρέπει να σκύψω το κεφάλι, έτσι πρέπει να κάνω τον σταυρό μου!».
Άλλοι μπορεί να κλονίζωνται στο θέμα της πίστεως, και όμως σε ολόκληρη αγρυπνία να στέκωνται όρθιοι.
– Έχουν, Γέροντα, ανησυχία για κάτι, ψάχνουν κάτι, γι᾿ αυτό το κάνουν; – Κάτι θα έχουν μέσα τους.
Καλά είναι αυτά, αλλά να τα αισθάνεται κανείς και από μέσα του, να μη γίνωνται μόνον εξωτερικά. Άλλο είναι να βγάζης τον σκούφο σου, όταν μπαίνης στην Εκκλησία, από ευλάβεια, και άλλο να τον βγάζης, επειδή θέλεις να δροσισθή το κεφάλι σου.
Η ευλάβεια φαίνεται .
κάνω προσευχή για τον εαυτό μου.
– Την προσευχή για τον εαυτό μας δεν την κάνουμε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά είναι απαραίτητη σαν μια προετοιμασία, για να σταθούμε μπροστά στον Θεό με ευπρεπές ένδυμα.
Για να μπορής να δής τον πόνο των άλλων, χρειάζεται να έχης κατά κάποιον τρόπο τακτοποιημένο τον εαυτό σου.
Και όταν προσεύχεσαι για τον εαυτό σου με πολλή συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου, τότε και ένα «Κύριε ελέησον» να πής για τους άλλους, αυτό το «Κύριε ελέησον» έχει μεγάλη δύναμη, γιατί έχει πολλή ταπείνωση, η οποία ελκύει το μεγάλο έλεος του Θεού.
Εκείνος που έχει πολλή πίστη και αληθινή ευλάβεια τρέφεται από κάτι ανώτερο, πνευματικό, που δεν περιγράφεται. Υπάρχουν όμως μερικοί που έχουν μια ξερή εξωτερική ευλάβεια.
Λένε ξερά: «Τώρα, αφού μπαίνω στην Εκκλησία, πρέπει να καθήσω προσεκτικά, δεν πρέπει να κουνηθώ, πρέπει να σκύψω το κεφάλι, έτσι πρέπει να κάνω τον σταυρό μου!».
Άλλοι μπορεί να κλονίζωνται στο θέμα της πίστεως, και όμως σε ολόκληρη αγρυπνία να στέκωνται όρθιοι.
– Έχουν, Γέροντα, ανησυχία για κάτι, ψάχνουν κάτι, γι᾿ αυτό το κάνουν; – Κάτι θα έχουν μέσα τους.
Καλά είναι αυτά, αλλά να τα αισθάνεται κανείς και από μέσα του, να μη γίνωνται μόνον εξωτερικά. Άλλο είναι να βγάζης τον σκούφο σου, όταν μπαίνης στην Εκκλησία, από ευλάβεια, και άλλο να τον βγάζης, επειδή θέλεις να δροσισθή το κεφάλι σου.
Η ευλάβεια φαίνεται .
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
Η προσευχή είναι που βοηθάει.
Ας πούμε ότι θα δω την ημέρα διακόσιους πονεμένους, μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο;
Αν δεν δω κανέναν και προσευχηθώ για όλον τον κόσμο, τότε βλέπω όλον τον κόσμο.
Γι' αυτό λέω στον κόσμο:
«Εγώ θέλω να μιλώ για σας στον Θεό, και όχι σ' εσάς για τον Θεό. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αλλά δεν με καταλαβαίνετε» .
Να μην παραμελούμε το θέμα τnς προσευχής σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια.
Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό.
Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη,
πώς θα βρω παρηγοριά;
- Να καταφύγης στην προσευχή.
Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μια εικόνα, θα βρης παρηγοριά.
Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν,
και θα δης,
θα βρίσκης μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά.
Ας πούμε ότι θα δω την ημέρα διακόσιους πονεμένους, μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο;
Αν δεν δω κανέναν και προσευχηθώ για όλον τον κόσμο, τότε βλέπω όλον τον κόσμο.
Γι' αυτό λέω στον κόσμο:
«Εγώ θέλω να μιλώ για σας στον Θεό, και όχι σ' εσάς για τον Θεό. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αλλά δεν με καταλαβαίνετε» .
Να μην παραμελούμε το θέμα τnς προσευχής σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια.
Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό.
Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη,
πώς θα βρω παρηγοριά;
- Να καταφύγης στην προσευχή.
Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μια εικόνα, θα βρης παρηγοριά.
Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν,
και θα δης,
θα βρίσκης μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά.
Αγίου. Παϊσίου Αγιορείτου.
Αληθινή ελεημοσύνη
Σπείρε την ελεημοσύνη με ταπείνωση και θα θερίσεις το έλεος του Θεού την ημέρα που θα σε κρίνει.
Ποια αμαρτήματα σε έκαναν να χάσεις τη χάρη του Θεού; απ’ αυτά να θεραπευθείς για να την αποκτήσεις.
Έχασες τη σωφροσύνη;
Δεν δέχεται από σένα ο Θεός την ελεημοσύνη ενόσω επιμένεις στην πορνεία.
Διότι ο Θεός από σένα θέλει τον αγιασμό του σώματος.
Σπείρε την ελεημοσύνη με ταπείνωση και θα θερίσεις το έλεος του Θεού την ημέρα που θα σε κρίνει.
Ποια αμαρτήματα σε έκαναν να χάσεις τη χάρη του Θεού; απ’ αυτά να θεραπευθείς για να την αποκτήσεις.
Έχασες τη σωφροσύνη;
Δεν δέχεται από σένα ο Θεός την ελεημοσύνη ενόσω επιμένεις στην πορνεία.
Διότι ο Θεός από σένα θέλει τον αγιασμό του σώματος.
Aνθολόγιο από την ασκητική εμπειρία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου.
Η Αγία Γραφή, Γέροντα, λέει να προσευχώμαστε για το καθετί.
Οι Πατέρες όμως απέφευγαν να προσεύχωνται για προσωπικά τους θέματα.
Εγώ πώς να προσεύχωμαι;
– Να προσεύχεσαι για κάθε ανάγκη που έχει η ψυχή σου και να δίνης λιγώτερη σημασία στις ανάγκες του σώματος.
Και στο «Πάτερ ημών», όταν λέμε: «τόν άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον», δεν ζητάμε μόνον την υλική τροφή, αλλά και ό,τι μας χρειάζεται, για να ζήσουμε πνευματικά, όπως θέλει ο Θεός.
Οι Πατέρες όμως απέφευγαν να προσεύχωνται για προσωπικά τους θέματα.
Εγώ πώς να προσεύχωμαι;
– Να προσεύχεσαι για κάθε ανάγκη που έχει η ψυχή σου και να δίνης λιγώτερη σημασία στις ανάγκες του σώματος.
Και στο «Πάτερ ημών», όταν λέμε: «τόν άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον», δεν ζητάμε μόνον την υλική τροφή, αλλά και ό,τι μας χρειάζεται, για να ζήσουμε πνευματικά, όπως θέλει ο Θεός.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
Στον πνευματικό αγώνα χρειάζεται
να επισημαίνουμε τα αδύνατα σημεία του χαρακτήρα μας
, τα ελαττώματά μας,
και ύστερα να προσπαθούμε να χτυπάμε εκεί.
Και στον πόλεμο, όταν κάνουμε αναγνώριση μιας περιοχής, επισημαίνουμε τα σημεία, όπου είναι ο εχθρός ή απ᾿ όπου μπορεί να χτυπήση, και έχουμε τον νού μας εκεί.
Γιατί, όταν ξέρης σε ποιά συγκεκριμένα σημεία βρίσκεται ο εχθρός, κινείσαι με σιγουριά. Βάζεις τον χάρτη κάτω και λές: «Ο εχθρός είναι εδώ κι εδώ· εμείς πρέπει να προλάβουμε να πιάσουμε εκείνα κι εκείνα τα σημεία.
Από εκεί θα ζητήσουμε ενίσχυση, εδώ χρειάζονται αυτά τα όπλα» κ.λπ.
Μπορείς δηλαδή να καταστρώσης ένα σχέδιο. Αλλά, για να μάθης που βρίσκεται ο εχθρός, πρέπει να ανησυχής και να ερευνάς· δεν μπορείς να κοιμάσαι.
να επισημαίνουμε τα αδύνατα σημεία του χαρακτήρα μας
, τα ελαττώματά μας,
και ύστερα να προσπαθούμε να χτυπάμε εκεί.
Και στον πόλεμο, όταν κάνουμε αναγνώριση μιας περιοχής, επισημαίνουμε τα σημεία, όπου είναι ο εχθρός ή απ᾿ όπου μπορεί να χτυπήση, και έχουμε τον νού μας εκεί.
Γιατί, όταν ξέρης σε ποιά συγκεκριμένα σημεία βρίσκεται ο εχθρός, κινείσαι με σιγουριά. Βάζεις τον χάρτη κάτω και λές: «Ο εχθρός είναι εδώ κι εδώ· εμείς πρέπει να προλάβουμε να πιάσουμε εκείνα κι εκείνα τα σημεία.
Από εκεί θα ζητήσουμε ενίσχυση, εδώ χρειάζονται αυτά τα όπλα» κ.λπ.
Μπορείς δηλαδή να καταστρώσης ένα σχέδιο. Αλλά, για να μάθης που βρίσκεται ο εχθρός, πρέπει να ανησυχής και να ερευνάς· δεν μπορείς να κοιμάσαι.
Αγίου. Παϊσίου Αγιορείτου.
Για πες μου, παιδί μου, μπορεί ένας άνθρωπος να τα βάλει με τετρακόσιους;
- Αδύνατον, Γέροντα.
- Όταν έχει τη Χάρη του Θεού, μπορεί να τα βάλει και με τετρακόσιους και με όλο τον κόσμο.
Γι’ αυτό θα ζητάς:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»,
και ο πειρασμός θα φεύγει.
Έτσι είναι ο «άλλος», έχει δύναμη ίση με τετρακόσιους. Αλλά ο Θεός τον κρατάει σαν ένα σκυλί με αλυσίδα.
Του αφήνει λίγο χαλαρή την αλυσίδα, για να μας δοκιμάζει μέχρι το όριο που αντέχουμε, και, όταν βλέπει ότι εμείς δεν μπορούμε άλλο, τη σφίγγει την αλυσίδα και το γυρνάει.
- Αδύνατον, Γέροντα.
- Όταν έχει τη Χάρη του Θεού, μπορεί να τα βάλει και με τετρακόσιους και με όλο τον κόσμο.
Γι’ αυτό θα ζητάς:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»,
και ο πειρασμός θα φεύγει.
Έτσι είναι ο «άλλος», έχει δύναμη ίση με τετρακόσιους. Αλλά ο Θεός τον κρατάει σαν ένα σκυλί με αλυσίδα.
Του αφήνει λίγο χαλαρή την αλυσίδα, για να μας δοκιμάζει μέχρι το όριο που αντέχουμε, και, όταν βλέπει ότι εμείς δεν μπορούμε άλλο, τη σφίγγει την αλυσίδα και το γυρνάει.
Διδακτικά και προφητικά αποφθέγματα γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη
Πνευματικού της Ι. Μovής Δαδίου «Παναγία η Γαυριώτισσα»
Πνευματικού της Ι. Μovής Δαδίου «Παναγία η Γαυριώτισσα»
Γέροντα, όλοι έχουμε Φύλακα Άγγελο;
– Ναί, όταν βαπτίζεται ο άνθρωπος, ο Θεός του δίνει και τον Φύλακα Άγγελό
του.
– Όσοι δεν είναι βαπτισμένοι, δεν έχουν Φύλακα Άγγελο;
– Οι αβάπτιστοι προστατεύονται από τον Θεό, αλλά Φύλακα Άγγελο δεν έχουν· μόνον οι βαπτισμένοι έχουν.
Τους αναλαμβάνει στο Βάπτισμα και τους συνοδεύει σε όλη τους την ζωή.
– Γέροντα, ο Φύλακας Άγγελός μας είναι συνέχεια κοντά μας; – Κοντά μας είναι· μας παρακολουθεί σε κάθε βήμα.
– Πόσο κοντά μας;
– Ανάλογα με την πνευματική μας κατάσταση.
– Όταν, Γέροντα, αμαρτάνουμε, φεύγει;
– Τότε απομακρύνεται, αλλά δεν μας εγκαταλείπει. Όταν δίνουμε δικαιώματα στον πειρασμό με την αμαρτωλή ζωή μας, ο Άγγελός μας δεν αποθαρρύνεται, ώστε να μας εγκαταλείψη, αλλά μας παρακολουθεί θλιμμένος από μακριά.
– Γιατί, Γέροντα, δεν καταλαβαίνουμε την παρουσία του;
– Γιατί ακόμη δεν καταλάβαμε ούτε την παρουσία του Θεού. Τα μάτια μας είναι σκεπασμένα με ένα θαμπό πέπλο. Για να διαλυθή το πέπλο αυτό, χρειάζεται αγάπη και ταπείνωση. Όταν ο άνθρωπος νιώθη την παρουσία του Θεού, νιώθει και τον Φύλακα Άγγελο δίπλα του, και τότε οι κινήσεις του είναι λεπτές, προσεκτικές, αλλά και άνετες.
Όταν ο άνθρωπος ζη πνευματική ζωή και κινήται σαν φρόνιμο παιδί, ο Άγγελός του δεν ταλαιπωρείται, αλλά χαίρεται δίπλα του και στο τέλος θα επιστρέψη χαρούμενος στον Θεό μαζί με την ψυχή, διότι η ψυχή έκανε ό,τι αναπαύει τον Άγγελο, ό,τι αναπαύει τον Θεό.
Ξέρετε όμως τί είναι, ο Φύλακας Άγγελος να ταλαιπωρήται χρόνια με μια ψυχή, και τελικά να επιστρέψη στον Θεό με άδεια χέρια πληγωμένος; Και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, από φιλότιμο για τον κόπο που κάνει ο Φύλακας Άγγελός μου, πρέπει να αγωνισθώ, για να μην πάω στην κόλαση.
– Ναί, όταν βαπτίζεται ο άνθρωπος, ο Θεός του δίνει και τον Φύλακα Άγγελό
του.
– Όσοι δεν είναι βαπτισμένοι, δεν έχουν Φύλακα Άγγελο;
– Οι αβάπτιστοι προστατεύονται από τον Θεό, αλλά Φύλακα Άγγελο δεν έχουν· μόνον οι βαπτισμένοι έχουν.
Τους αναλαμβάνει στο Βάπτισμα και τους συνοδεύει σε όλη τους την ζωή.
– Γέροντα, ο Φύλακας Άγγελός μας είναι συνέχεια κοντά μας; – Κοντά μας είναι· μας παρακολουθεί σε κάθε βήμα.
– Πόσο κοντά μας;
– Ανάλογα με την πνευματική μας κατάσταση.
– Όταν, Γέροντα, αμαρτάνουμε, φεύγει;
– Τότε απομακρύνεται, αλλά δεν μας εγκαταλείπει. Όταν δίνουμε δικαιώματα στον πειρασμό με την αμαρτωλή ζωή μας, ο Άγγελός μας δεν αποθαρρύνεται, ώστε να μας εγκαταλείψη, αλλά μας παρακολουθεί θλιμμένος από μακριά.
– Γιατί, Γέροντα, δεν καταλαβαίνουμε την παρουσία του;
– Γιατί ακόμη δεν καταλάβαμε ούτε την παρουσία του Θεού. Τα μάτια μας είναι σκεπασμένα με ένα θαμπό πέπλο. Για να διαλυθή το πέπλο αυτό, χρειάζεται αγάπη και ταπείνωση. Όταν ο άνθρωπος νιώθη την παρουσία του Θεού, νιώθει και τον Φύλακα Άγγελο δίπλα του, και τότε οι κινήσεις του είναι λεπτές, προσεκτικές, αλλά και άνετες.
Όταν ο άνθρωπος ζη πνευματική ζωή και κινήται σαν φρόνιμο παιδί, ο Άγγελός του δεν ταλαιπωρείται, αλλά χαίρεται δίπλα του και στο τέλος θα επιστρέψη χαρούμενος στον Θεό μαζί με την ψυχή, διότι η ψυχή έκανε ό,τι αναπαύει τον Άγγελο, ό,τι αναπαύει τον Θεό.
Ξέρετε όμως τί είναι, ο Φύλακας Άγγελος να ταλαιπωρήται χρόνια με μια ψυχή, και τελικά να επιστρέψη στον Θεό με άδεια χέρια πληγωμένος; Και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, από φιλότιμο για τον κόπο που κάνει ο Φύλακας Άγγελός μου, πρέπει να αγωνισθώ, για να μην πάω στην κόλαση.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
Γέροντα, διάβασα κάπου ότι οι Άγιοι την ημέρα της μνήμης τους δίνουν δώρα
σε όσους τους επικαλούνται.
Έτσι είναι;
– Ναί, κερνούν πνευματικά κανταΐφια! Άμα γλυκαίνουμε τους Αγίους με την
ζωή μας, μας κερνούν γλυκά πνευματικά.
– Γέροντα, πώς θα αγαπήσω έναν Άγιο;
– Ποιόν Άγιο θέλεις να αγαπήσης;
– Τους Αγίους Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα.
– Εσύ να κάνης ευχή για μένα στους Αγίους Θεοπάτορες να με βοηθούν, κι εγώ θα εύχωμαι να τους αγαπήσης.
Εάν μπορής, να διαβάζης κάθε μέρα το Συναξάρι του Αγίου που γιορτάζει, για να συνδέεσαι με όλους τους Αγίους.
Η μελέτη του βίου του Αγίου της ημέρας, και γενικά των Συναξαρίων, πολύ βοηθάει, γιατί θερμαίνεται η ψυχή και παρακινείται να μιμηθή τους Αγίους. Αφήνει τότε ο άνθρωπος στην άκρη κάθε είδος κακομοιριάς και προχωρεί με λεβεντιά.
Τα Συναξάρια βοηθούν στην ανδρεία την ψυχική, ακόμη και στο μαρτύριο.
σε όσους τους επικαλούνται.
Έτσι είναι;
– Ναί, κερνούν πνευματικά κανταΐφια! Άμα γλυκαίνουμε τους Αγίους με την
ζωή μας, μας κερνούν γλυκά πνευματικά.
– Γέροντα, πώς θα αγαπήσω έναν Άγιο;
– Ποιόν Άγιο θέλεις να αγαπήσης;
– Τους Αγίους Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα.
– Εσύ να κάνης ευχή για μένα στους Αγίους Θεοπάτορες να με βοηθούν, κι εγώ θα εύχωμαι να τους αγαπήσης.
Εάν μπορής, να διαβάζης κάθε μέρα το Συναξάρι του Αγίου που γιορτάζει, για να συνδέεσαι με όλους τους Αγίους.
Η μελέτη του βίου του Αγίου της ημέρας, και γενικά των Συναξαρίων, πολύ βοηθάει, γιατί θερμαίνεται η ψυχή και παρακινείται να μιμηθή τους Αγίους. Αφήνει τότε ο άνθρωπος στην άκρη κάθε είδος κακομοιριάς και προχωρεί με λεβεντιά.
Τα Συναξάρια βοηθούν στην ανδρεία την ψυχική, ακόμη και στο μαρτύριο.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
Πρέπει νὰ σπείρουμε, γιὰ νὰ δώση ὁ Θεὸς .
– Γέροντα, κάθε μέρα λέω:«Ἀπὸ αὔριο θὰ προσέχω, θὰ διορθωθῶ», ἀλλὰ καὶ πάλι πέφτω στὰ ἴδια.
– Νὰ βάζης τὸν Θεὸ μπροστά· νὰ λές:«μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, θὰ προσπαθήσω νὰ διορθωθῶ», ὥστε νὰ βοηθήση ὁ Θεός. Τὸ ὅτι θέλεις νὰ διορθωθῆς,αὐτὸ σημαίνει ὅτι δέχεσαι βοήθεια. Ζητᾶς καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σὲ βοηθήση καὶ ρίχνει ὁ Θεὸς τὸ βλέμμα Του ἐπάνω σου. Κάνεις καὶ τὴν μικρή σου προσπάθεια καὶ προχωρεῖς.Ποιός, ὅταν δῆ ἕνα μικρὸ παιδάκι νὰπροσπαθῆ μὲ τὰ χεράκια του νὰ κυλήση μιὰ κοτρώνα, δὲν θὰ τρέξη νὰ τὸ βοηθήση, γιὰ νὰ μὴν παιδεύεται; Ἔτσι καὶ ὁ Θεός, ὅταν δῆ τὴν μικρή σου προσπάθεια, θὰ σὲ βοηθήση νὰ νικήσης.Μερικοί, ἐνῶ δὲν καταβάλλουν καμμιὰ προσπάθεια νὰ διορθωθοῦν, λένε:«Χριστέ μου, ἔχω αὐτὰ τὰ πάθη. Ἐσύ, μπορεῖς νὰ μὲ ἀπαλλάξης· ἀπάλλαξέ με».
Ἔ,πῶς νὰ βοηθήση τότε ὁ Θεός; Γιὰ νὰ βοηθήση ὁ Θεός, πρέπει νὰ καταβάλη ὁ ἄνθρωπος τὴν προσπάθεια ποὺ μπορεῖ. Δηλαδὴ εἶναι μερικὰ πράγματα ποὺ πρέπει νὰ κάνη ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ βοηθήση μετὰ ὁ Θεός. Σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν βοηθιέται, ἂν δὲν θέλη νὰ βοηθήση ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του.Ἐμεῖς μερικὲς φορὲς πᾶμε νὰ ἀποκτήσουμε τὴν Χάρη καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ μὲ ἕναν μαγικὸ τρόπο. Νομίζουμε πὼς χωρὶς ἀγώνα θὰ ἀποκτήσουμε μιὰ ἀρετὴ ἢ ἀκόμη καὶ θὰ ἁγιάσουμε. Γιὰ νὰ δώση ὅμως ὁ Θεός, πρέπει νὰ σπείρουμε. Πῶς θὰ δώση ὁ Θεὸς χωρὶς νὰ ἐργασθοῦμε; Τί λέει τὸ τροπάριο;«Τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας»8. Ὁ Θεὸς ρίχνει‐ρίχνει βροχή, μαλακώνει τὸ χῶμα, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ «γεωργήσουμε» τὸ χωράφι μας. Τὸ χῶμα εἶναι ἕτοιμο, ἀλλὰ πρέπει νὰ βάλουμε τὸ ὑνὶ στὸ χωράφι καὶ νὰ τὸ σπείρουμε· καὶ ὅ,τι σπείρουμε, θὰ θερίσουμε.
Ἂν ὅμως δὲν ὀργώσουμε, πῶς θὰ σπείρουμε; Κι ἂν δὲν σπείρουμε, τί θὰ θερίσουμε;Γι ̓ αὐτὸ νὰ μὴ ρωτᾶτε μόνον τί μπορεῖ νὰ κάνη ὁ Θεός, ἀλλὰ νὰ ρωτᾶτε καὶ τὸν ἑαυτό σας τί μπορεῖτε νὰ κάνετε κι ἐσεῖς. Ἡ τράπεζα τοῦ Χριστοῦ δίνει πολὺ μεγάλο τόκο. Ἀλλά, ἂν δὲν κάναμε κατάθεση στὴν τράπεζα, πῶς θὰ κάνουμε ἀνάληψη;
– Γέροντα, κάθε μέρα λέω:«Ἀπὸ αὔριο θὰ προσέχω, θὰ διορθωθῶ», ἀλλὰ καὶ πάλι πέφτω στὰ ἴδια.
– Νὰ βάζης τὸν Θεὸ μπροστά· νὰ λές:«μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, θὰ προσπαθήσω νὰ διορθωθῶ», ὥστε νὰ βοηθήση ὁ Θεός. Τὸ ὅτι θέλεις νὰ διορθωθῆς,αὐτὸ σημαίνει ὅτι δέχεσαι βοήθεια. Ζητᾶς καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σὲ βοηθήση καὶ ρίχνει ὁ Θεὸς τὸ βλέμμα Του ἐπάνω σου. Κάνεις καὶ τὴν μικρή σου προσπάθεια καὶ προχωρεῖς.Ποιός, ὅταν δῆ ἕνα μικρὸ παιδάκι νὰπροσπαθῆ μὲ τὰ χεράκια του νὰ κυλήση μιὰ κοτρώνα, δὲν θὰ τρέξη νὰ τὸ βοηθήση, γιὰ νὰ μὴν παιδεύεται; Ἔτσι καὶ ὁ Θεός, ὅταν δῆ τὴν μικρή σου προσπάθεια, θὰ σὲ βοηθήση νὰ νικήσης.Μερικοί, ἐνῶ δὲν καταβάλλουν καμμιὰ προσπάθεια νὰ διορθωθοῦν, λένε:«Χριστέ μου, ἔχω αὐτὰ τὰ πάθη. Ἐσύ, μπορεῖς νὰ μὲ ἀπαλλάξης· ἀπάλλαξέ με».
Ἔ,πῶς νὰ βοηθήση τότε ὁ Θεός; Γιὰ νὰ βοηθήση ὁ Θεός, πρέπει νὰ καταβάλη ὁ ἄνθρωπος τὴν προσπάθεια ποὺ μπορεῖ. Δηλαδὴ εἶναι μερικὰ πράγματα ποὺ πρέπει νὰ κάνη ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ βοηθήση μετὰ ὁ Θεός. Σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν βοηθιέται, ἂν δὲν θέλη νὰ βοηθήση ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του.Ἐμεῖς μερικὲς φορὲς πᾶμε νὰ ἀποκτήσουμε τὴν Χάρη καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ μὲ ἕναν μαγικὸ τρόπο. Νομίζουμε πὼς χωρὶς ἀγώνα θὰ ἀποκτήσουμε μιὰ ἀρετὴ ἢ ἀκόμη καὶ θὰ ἁγιάσουμε. Γιὰ νὰ δώση ὅμως ὁ Θεός, πρέπει νὰ σπείρουμε. Πῶς θὰ δώση ὁ Θεὸς χωρὶς νὰ ἐργασθοῦμε; Τί λέει τὸ τροπάριο;«Τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας»8. Ὁ Θεὸς ρίχνει‐ρίχνει βροχή, μαλακώνει τὸ χῶμα, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ «γεωργήσουμε» τὸ χωράφι μας. Τὸ χῶμα εἶναι ἕτοιμο, ἀλλὰ πρέπει νὰ βάλουμε τὸ ὑνὶ στὸ χωράφι καὶ νὰ τὸ σπείρουμε· καὶ ὅ,τι σπείρουμε, θὰ θερίσουμε.
Ἂν ὅμως δὲν ὀργώσουμε, πῶς θὰ σπείρουμε; Κι ἂν δὲν σπείρουμε, τί θὰ θερίσουμε;Γι ̓ αὐτὸ νὰ μὴ ρωτᾶτε μόνον τί μπορεῖ νὰ κάνη ὁ Θεός, ἀλλὰ νὰ ρωτᾶτε καὶ τὸν ἑαυτό σας τί μπορεῖτε νὰ κάνετε κι ἐσεῖς. Ἡ τράπεζα τοῦ Χριστοῦ δίνει πολὺ μεγάλο τόκο. Ἀλλά, ἂν δὲν κάναμε κατάθεση στὴν τράπεζα, πῶς θὰ κάνουμε ἀνάληψη;
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’«Πάθη καὶ Ἀρετὲς» ‐ 20 ‐
8 Ἀπὸ τὸ Ἀπολυτίκιο τῶν Ὁσίων:«Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς».
Η ψυχή πρέπει να παρακολουθήται από τον πνευματικό,
για να μη λαθέψη τον δρόμο της.
Τον πνευματικό οδηγό φυσικά κανείς θα τον διαλέξη. Δεν θα εμπιστευθή στον οποιονδήποτε την ψυχή του.
Όπως για την υγεία του σώματος ψάχνει να βρη καλό γιατρό, έτσι και για την υγεία της ψυχής του θα ψάξη να βρη κάποιον καλό πνευματικό και θα πηγαίνη σ᾿ αυτόν, τον γιατρό της ψυχής, τακτικά
για να μη λαθέψη τον δρόμο της.
Τον πνευματικό οδηγό φυσικά κανείς θα τον διαλέξη. Δεν θα εμπιστευθή στον οποιονδήποτε την ψυχή του.
Όπως για την υγεία του σώματος ψάχνει να βρη καλό γιατρό, έτσι και για την υγεία της ψυχής του θα ψάξη να βρη κάποιον καλό πνευματικό και θα πηγαίνη σ᾿ αυτόν, τον γιατρό της ψυχής, τακτικά
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου.
Ανατριχίλα: Το συγκλονιστικό θαύμα στον τάφο του Γέροντα Παϊσιου
Αυτό είναι το συγκλονιστικό θαύμα στον τάφο του Γέροντα Παϊσιου…
Αυτό είναι το συγκλονιστικό θαύμα στον τάφο του Γέροντα Παϊσιου…
Ο ίδιος ισχυρίζεται πως η «παρουσία» του Γέροντα Παϊσιου του άλλαξε τη ζωή. Κάνει λόγο για θαύμα. Εξιστορείται το γεγονός και αφήνουμε στη κρίση σας τα υπόλοιπα…
«Από τα δώδεκα μου χρόνια υπέφερα από δαιμόνιο. Η ζωή μου είχε γίνει μαρτύριο. Μετά τους εξορκισμούς που μου διαβάζανε αισθανόμουν σαν να με είχαν δείρει.
Το Α” Σάββατο των νηστειών, το έτος 1995, ο πνευματικός μου προγραμμάτισε να κάνουμε αγρυπνία στην Σουρωτή.
Πριν ξεκινήσουμε, αισθάνθηκα άγριο πόλεμο. Σε όλη την αγρυπνία δεν αισθάνθηκα καθόλου νύστα. Ήμουν στο κέντρο της Εκκλησίας κάτω και γύρω-γύρω μοναχές. Τελείωσε η αγρυπνία και άρχισαν να διαβάζουν αγιασμό. Αγρίεψα πολύ. Με πήγαν να φιλήσω τα λέιψανα του Αγίου Αρσενίου.
Ήταν η πρώτη φορά, το λέω και ανατριχιάζω, που αισθάνθηκα και σωματικά κάψιμο. Στο τέλος γύρισα και είπα «Παΐ., Παΐ.». Με ρώτησε η Ηγουμένη : «Παΐσιος;» και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Τότε αγρίεψα πάρα πολύ, άρχισα να τσιρίζω, με πήγαν στον τάφο, και εκεί φώναξα τρεις φορές «Άγιος».
Ενώ ήθελα και προσπαθούσα να φύγω με πιάσανε και… με το ζόρι με ξαπλώσανε στον τάφο του Γέροντα ανάσκελα. Είδα τότε το γέροντα να ανασηκώνεται από τη μέση και πάνω σαν να ξυπνά από ύπνο, όχι σαν νεκρός. Ήταν ακριβώς ο ίδιος με τα γένια και τα ράσα του. Ήταν θέμα δευτερολέπτου. Με ακούμπησε με το χέρι του στο μέτωπο και την ίδια στιγμή είδα να βγαίνει μαύρος καπνός από το στόμα μου. Ηρέμησα παντελώς, αλλά ο σωματικός πόνος δεν έφυγε αμέσως. Κοιμήθηκα και από τον πόνο ξυπνούσα λέγοντας «Πονάω πολύ».
Πριν ξεκινήσουμε, αισθάνθηκα άγριο πόλεμο. Σε όλη την αγρυπνία δεν αισθάνθηκα καθόλου νύστα. Ήμουν στο κέντρο της Εκκλησίας κάτω και γύρω-γύρω μοναχές. Τελείωσε η αγρυπνία και άρχισαν να διαβάζουν αγιασμό. Αγρίεψα πολύ. Με πήγαν να φιλήσω τα λέιψανα του Αγίου Αρσενίου.
Ήταν η πρώτη φορά, το λέω και ανατριχιάζω, που αισθάνθηκα και σωματικά κάψιμο. Στο τέλος γύρισα και είπα «Παΐ., Παΐ.». Με ρώτησε η Ηγουμένη : «Παΐσιος;» και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Τότε αγρίεψα πάρα πολύ, άρχισα να τσιρίζω, με πήγαν στον τάφο, και εκεί φώναξα τρεις φορές «Άγιος».
Ενώ ήθελα και προσπαθούσα να φύγω με πιάσανε και… με το ζόρι με ξαπλώσανε στον τάφο του Γέροντα ανάσκελα. Είδα τότε το γέροντα να ανασηκώνεται από τη μέση και πάνω σαν να ξυπνά από ύπνο, όχι σαν νεκρός. Ήταν ακριβώς ο ίδιος με τα γένια και τα ράσα του. Ήταν θέμα δευτερολέπτου. Με ακούμπησε με το χέρι του στο μέτωπο και την ίδια στιγμή είδα να βγαίνει μαύρος καπνός από το στόμα μου. Ηρέμησα παντελώς, αλλά ο σωματικός πόνος δεν έφυγε αμέσως. Κοιμήθηκα και από τον πόνο ξυπνούσα λέγοντας «Πονάω πολύ».
Επί σαράντα μέρες όμως ένοιωθα μια τέτοια χαρά, που από την χαρά μου έκλαιγα. Ίσως να ήταν παράτολμο αυτό που είπα : «Θεέ μου, έστω και μια ολόκληρη ζωή να βασανίζομαι όπως πρώτα, φθάνει να αισθανθώ πάλι, έστω και για ένα λεπτό αυτή την χαρά».
πηγη Athens magazine
ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Γέροντα, όταν αντιμετωπίζω ένα θέμα και προσεύχωμαι γι᾿ αυτό, πώς θα
καταλάβω ποιό είναι το θέλημα του Θεού;
– Το θέλημα του Θεού δεν βρίσκεται έτσι. Καλύτερα να ρωτάς για ένα πρόβλημά σου.
Να μη ζητάς πληροφορία από τον Θεό, εφόσον μπορείς να συμβουλευθής κάποιον άνθρωπο, γιατί μπορεί να πλανηθής. Κάποιος πήγαινε σε μια εκκλησία, στεκόταν μπροστά στο εικονοστάσι και έλεγε: «Παναγία μου, να πάρω τα χρήματα από το κουτί;».
Του έλεγε ο λογισμός: «Πάρ᾿ τα». «Ναί, θα τα πάρω», ...
Δείτε περισσότερακαταλάβω ποιό είναι το θέλημα του Θεού;
– Το θέλημα του Θεού δεν βρίσκεται έτσι. Καλύτερα να ρωτάς για ένα πρόβλημά σου.
Να μη ζητάς πληροφορία από τον Θεό, εφόσον μπορείς να συμβουλευθής κάποιον άνθρωπο, γιατί μπορεί να πλανηθής. Κάποιος πήγαινε σε μια εκκλησία, στεκόταν μπροστά στο εικονοστάσι και έλεγε: «Παναγία μου, να πάρω τα χρήματα από το κουτί;».
Του έλεγε ο λογισμός: «Πάρ᾿ τα». «Ναί, θα τα πάρω», ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου