–Γέροντα, ἐπειδὴ ἀκόμη ζῶ στὸν κόσμο, ἂν εἶναι εὐλογημένο, νὰ μοῦ πῆτε πῶς θὰ προφυλαχθῶ ἀπὸ τὸν περισπασμὸ τοῦ κόσμου.
–Σχετικὰ μὲ αὐτὸ τὸ θέμα θὰ βρῆς στὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ. Μελέτησε τὶς τέσσερις πρῶτες σειρὲς τοῦ Α ́ Κεφαλαίου, μὲ τὶς ὁποῖες καὶ νὰ ἀσχοληθῆς.
Λέει ὁ Ἅγιος: «Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀρχὴ τῆς ἀρετῆς, ὁ ὁποῖος φόβος, ὡς λέγουσι, γεννᾶται ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ σπείρεται εἰς τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ὁ νοῦς αὐτοῦ, ἀφοῦ ἀποχωρισθῇ ἀπὸ τὸν περισπασμὸν τοῦ κόσμου καὶ συνάξῃ τοὺς συλλογισμοὺς αὐτοῦ τοὺς περιπλανωμένους τῇδε κἀκεῖσε, καταγίνηται εἰς τὴν μελέτην τῆς μελλούσης ἀποκαταστάσεως τῆς ψυχῆς»133.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι γιὰ τὴν πνευματικὴ αὐτὴν ἐργασία χρειάζονται καὶ οἱ κατάλληλες προϋποθέσεις, τὶς ὁποῖες δὲν ἔχεις πρὸς τὸ παρόν. Μία ἀνάλογη ὅμως πνευματικὴ ἐργασία, ποὺ μπορεῖς νὰ κάνης τώρα ποὺ βρίσκεσαι ἀκόμη στὸν κόσμο, εἶναι ἡ ἑξῆς: Ὅταν ὁ νοῦς σου εἶναι ἀργὸς καὶ δὲν λέη τὴν εὐχὴ ἢ ὅταν θέλης νὰ ξεκουρασθῆς λίγο ἀπὸ αὐτὴ
–διότι ἡ εὐχὴ εἶναι λιγάκι κουραστικὴ στὴν ἀρχή, ἐπειδὴ ὑπάρχουν ἀκόμη πάθη μέσα μας –, νὰ προσπαθῆς νὰ δίνης ἐργασία στὸν νοῦ σου, γιὰ νὰ μὴ βρίσκη εὐκαιρία ὁ διάβολος νὰ σπέρνη τὰ δικά του. Μία ἐργασία ποὺ μπορεῖ νὰ δώση κανεὶς στὸννοῦ του, γιὰ νὰ τὸν συμμαζέψη, εἶναι ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Ἀλλά, ἐπειδὴ ἐσεῖς οἱ γυναῖκες ἀφορμὴ θέλετε, γιὰ νὰ σᾶς πιάση ἡ ἀπελπισία, ἡ λεγόμενη κακομοιριά, γι’ αὐτὸ καλύτερα εἶναι νὰ ζῆς συνέχεια τὰ γεγονότα τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Νὰ ἀρχίζης ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμὸ καὶ νὰ τελειώνης στὴν Σταύρωση, καὶ ὁ νοῦς σου νὰ περιστρέφεται γύρω ἀπὸ αὐτά. Ὅταν κατορθώσης ὁ νοῦς σου νὰ περιστρέφεται μόνο γύρω ἀπὸ αὐτὰ τὰ θεῖα γεγονότα, τότε θὰ σοῦ γίνη ἡ ἐσωτερικὴ ἀλλοίωση καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ ἀνάστασή σου

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» -93-
133Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, Οἱ Ἀσκητικοὶ Λόγοι, Λόγος Α ́, σ. 1