Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Γέροντα, βοηθάει να σημειώνη κανείς τα σφάλματά του, για να μην τα
ξεχάση, μέχρι να τα εξομολογηθή;
– Όταν έχω πονέσει πραγματικά για ένα σφάλμα που έκανα, δεν μπορώ να το ξεχάσω.
Με ελέγχει η συνείδησή μου, πονάει η ψυχή μου και το θυμάμαι συνέχεια. Όσο διάστημα μεσολαβεί μέχρι να το εξομολογηθώ, τόσο το σφάλμα δουλεύει μέσα μου, κεντάει την καρδιά μου, και ελέγχομαι. Υποφέρω δηλαδή, αλλά και ανταμείβομαι από τον Θεό ανάλογα. Όταν όμως κάνω ένα σφάλμα και δεν το ξανασκέφτωμαι, τότε το σφάλμα δεν με κεντάει καθόλου· το ξεχνάω και μένω αδιόρθωτος.
Γι᾿ αυτό μερικοί, ενώ τους κάνεις παρατήρηση για ένα σφάλμα που έκαναν, γελάνε, σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Αυτό έχει αναίδεια, αδιαφορία· είναι κάτι τελείως σατανικό. Είδες τί λέει ο Δαβίδ; «Την ανομίαν μου εγώ αναγγελώ και μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου»12 και «η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός»13
Παρόλο που ο Θεός τον είχε συγχωρήσει, εκείνος από φιλότιμο πάλι μέσα του πονούσε, γι᾿ αυτό δεχόταν συνέχεια θεία παρηγοριά.
Άλλοι πάλι χάνονται με συνεχείς διαγνώσεις του εαυτού τους.Σημειώνουν‐σημειώνουν σχολαστικά τα σφάλματά τους, δήθεν για να κάνουν πιο λεπτή εργασία, τα περνάνε από διυλιστήριο, ζαλίζονται, αλλά δεν διορθώνονται. Ενώ, αν πιάσουν ένα‐ένα τα μεγάλα ελαττώματα και αγωνισθούν να διορθωθούν σ᾿ αυτά, θα εξαφανισθούν και τα μικρά. .
ξεχάση, μέχρι να τα εξομολογηθή;
– Όταν έχω πονέσει πραγματικά για ένα σφάλμα που έκανα, δεν μπορώ να το ξεχάσω.
Με ελέγχει η συνείδησή μου, πονάει η ψυχή μου και το θυμάμαι συνέχεια. Όσο διάστημα μεσολαβεί μέχρι να το εξομολογηθώ, τόσο το σφάλμα δουλεύει μέσα μου, κεντάει την καρδιά μου, και ελέγχομαι. Υποφέρω δηλαδή, αλλά και ανταμείβομαι από τον Θεό ανάλογα. Όταν όμως κάνω ένα σφάλμα και δεν το ξανασκέφτωμαι, τότε το σφάλμα δεν με κεντάει καθόλου· το ξεχνάω και μένω αδιόρθωτος.
Γι᾿ αυτό μερικοί, ενώ τους κάνεις παρατήρηση για ένα σφάλμα που έκαναν, γελάνε, σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Αυτό έχει αναίδεια, αδιαφορία· είναι κάτι τελείως σατανικό. Είδες τί λέει ο Δαβίδ; «Την ανομίαν μου εγώ αναγγελώ και μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου»12 και «η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός»13
Παρόλο που ο Θεός τον είχε συγχωρήσει, εκείνος από φιλότιμο πάλι μέσα του πονούσε, γι᾿ αυτό δεχόταν συνέχεια θεία παρηγοριά.
Άλλοι πάλι χάνονται με συνεχείς διαγνώσεις του εαυτού τους.Σημειώνουν‐σημειώνουν σχολαστικά τα σφάλματά τους, δήθεν για να κάνουν πιο λεπτή εργασία, τα περνάνε από διυλιστήριο, ζαλίζονται, αλλά δεν διορθώνονται. Ενώ, αν πιάσουν ένα‐ένα τα μεγάλα ελαττώματα και αγωνισθούν να διορθωθούν σ᾿ αυτά, θα εξαφανισθούν και τα μικρά. .
Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
12 Ψαλμ. 37, 19.
13 Ψαλμ. 50, 5.
12 Ψαλμ. 37, 19.
13 Ψαλμ. 50, 5.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου