Κυριακή 30 Ιουλίου 2017




Ηλιας Στεφανου Χαιντουτη

–Γέροντα, αἰσθάνομαι ὅτι δὲν εἶμαι ἐντάξει ἀπέναντι στὸν Θεό, καὶ αὐτὸ μὲ πονάει.
–Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ αἰσθάνεσαι ὅτι δὲν εἶσαι ἐντάξει καὶ λὲς ταπεινὰ «ἥμαρτον, Θεέ μου», ὁ Θεὸς συγχωρεῖ, βοηθάει καὶ χαριτώνει, καὶ ἂν σὲ βρῆ στὴν κατάσταση αὐτὴν ὁ θάνατος, θὰ σωθῆς. Γιατὶ δὲν λὲς ἁπλῶς πὼς δὲν εἶσαι ἐντάξει καὶ μένεις σὲ ἕναν στραβὸ δρόμο, ἀλλὰ ἀγωνίζεσαι. Δὲν εἶσαι, Θεὸς φυλάξοι, σὲ δαιμονικὴ κατάσταση.
Λίγο-πολύ, ἐδῶ στὸ μοναστήρι, ὅλες οἱ ἀδελφές, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, εἶστε ἐν μετανοίᾳ. Ὕστερα, νὰ ξέρης, ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος, ὅταν αἰσθάνεται ὅτι εἶναι χάλια, δέχεται τὴν θεία Χάρη, γιατὶ εἶναι ἕνα ξέπλυμα αὐτὴ ἡ συναίσθηση ποὺ ἔχει γιὰ τὴν ἁμαρτωλότητά του.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»-83-

Ἂν καὶ τὰ σωστὰ ὀνόματα σήμερα τὰ ἔχουν κάνει!... Βίκυ, Πέπη, Μιμή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου