– Γέροντα, πολλοὶ ἀνησυχοῦν· τί θὰ γίνη μὲ τὸ ἕνα θέμα, τί θὰ γίνη μὲ τὸ ἄλλο.
– Κοίταξε νὰ δῆς· τώρα ὁ Θεός, καὶ νὰ ἤθελε νὰ μᾶς ἀφήση, δὲν μπορεῖ.
– Τί ἐννοεῖτε, Γέροντα;
– Νά, οἱ γονεῖς ὅταν φέρνουν ἕνα παιδάκι στὸν κόσμο, ὅσο ἀγωνίζονται νὰ τὸ μεγαλώσουν, τόσο περισσότερο τὸ ἀγαποῦν καὶ τὸ πονοῦν. Ἔτσι καὶ ὁ Θεός, μᾶς ἔφερε στὸν κόσμο, ἀγωνίσθηκε κατὰ κάποιον τρόπο, μᾶς μεγάλωσε, κουράσθηκε νὰ μᾶς κάνη ὅ,τι μᾶς ἔκανε. Τώρα, καὶ νὰ θέλη νὰ μᾶς ἀφήση, δὲν μπορεῖ, γιατὶ μᾶς
πονάει, ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ ἔχουμε λίγο φιλότιμο. Ἂν ἔχουμε λίγο φιλότιμο, δὲν θὰ χάσουμε τὸν Παράδεισο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου