Καθώς ο κόσμος μας μοιάζει σήμερα να φέρνει γύρους με αστραπιαίες ταχύτητες πάνω σε έναν κρατήρα ενεργού ηφαιστείου και πράγματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με την πεπερασμένη μας λογική συμβαίνουν καθημερινά, καλούμαστε σε λίγες μέρες να εορτάσουμε και να τιμήσουμε τη μνήμη του μεγάλου Αγίου των έσχατων καιρών, του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
Την Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015, έγινε πράξη αυτό που ήταν γεγονός στη συνείδηση των πιστών όταν ακόμα βρίσκονταν στην επίγεια ζωή. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, προχώρησε στην επίσημη αναγνώριση και αγιοκατάταξη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
Δάκρυα συγκίνησης και χαράς πλημμύρισαν το πλήρωμα της Εκκλησίας, διότι η σχέση με τους Αγίους μας είναι πάνω απ’ όλα βιωματική, ανεξήγητη για τους ανθρώπους που βρίσκονται μακριά από την Αγία Εκκλησία.
Ο Άγιος Παΐσιος είναι μια μεγάλη μορφή της εποχής μας. Άνθρωπος της αγάπης, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της παρηγοριάς, της νουθεσίας, του αγώνα, της ταπεινώσεως, της υπομονής. Ένας Άνθρωπος του Θεού, σκεύος εκλογής για τη σωτηρία του κόσμου.
Προσωπικά του χρωστάω πάρα πολλά, διότι είναι εκείνος που με έβγαλε από τα σκοτάδια της πλάνης και μου έδειξε έναν άλλο δρόμο, τον θείο δρόμο που εκείνος βάδισε, σκορπίζοντας στους ανθρώπους την ευωδία του ενάρετου βίου, μια ευωδία μεθυστική που έχει τη δύναμη να οδηγήσει τους ανθρώπους με θαυμαστό τρόπο στη γνωριμία με το Δημιουργό τους.
Ζητώ να με συγχωρέσει ο Άγιος και εσείς αδελφοί μου που τολμώ να γράψω στην αγάπη του και στην αγάπη σας, όμως φλέγει την καρδιά μου ένα σωτήριο γεγονός που νομίζω είναι σημαντικό για όλους μας, για όσα μέλλει να συμβούν και είναι προ των πυλών, το οποίο αισθάνομαι ολόψυχα πως το οφείλουμε στον Μεγάλο Άγιο της εποχής μας.
«Είναι φανερό πλέον σε όλους μας, ότι η ανθρωπότητα έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Βρισκόμαστε στους έσχατους καιρούς. Στους πραγματικούς έσχατους καιρούς, σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννου. Δυστυχώς, η άγνοια, η μητέρα όλων των παθών και των κακών, στις μέρες έχει γιγαντωθεί σε σημείο μεγαλύτερο απ΄ ότι υπήρξε πριν την εμφάνιση του Χριστού στη γη. Μοιραία όμως, όταν οι άνθρωποι απομακρυνθούν από το Θεό, στερούνται τη Θεία Χάρη.
Με διάφορους τρόπους και νομοθετήματα (αντιρατσιστικά κλπ) προσπαθεί η Νέα Τάξη να απομονωθεί από την διδασκαλία του Χριστού για να μην ενοχλείται από το ελεγκτικό άκουσμα των εντολών του Θεού. Βάζει έτσι ένα κάλυμμα στον νου των ανθρώπων που την ακολουθούν, με το οποίο παρεμποδίζονται και αδυνατούν να δουν την Αλήθεια που είναι ο Χριστός, αλλά άγονται και φέρονται από υποκατάστατες «θεότητες» που εκπροσωπούν πάθη και κρατούν τον νου πολύ χαμηλά.
«Όταν λακτἰζεις σαν ὀνος, και πηδἀς ὀπως ο ταὐρος και χρεμετἰζεις για τις γυναἰκες ὀπως ο ἰππος καἰ εἰσαι λαἰμαργος ὀπως η αρκοὐδα καἰ παχαἰνεις το σὠμα σου ὀπως ο ημἰονος καἰ μνησικακεἰς σαν καμήλα και αρπἀζεις ὀπως ο λὐκος, και οργἰζεσαι ὀπως το φἰδι, και δαγκὠνεις ὀπως ο σκορπιὀς, και εἰσαι ὐπουλος ὀπως η αλεποὐ, και ἐχεις μἐσα στην ψυχἠ σου δηλητἠριο ὀπως η κὀμπρα και η ἐχιδνα καἰ διεξἀγεις πὀλεμο κατἀ των αδελφὠν σου ὀπως ο πονηρὀς εκεἰνος διἀβολος, πὠς εἰναι δυνατὀν να σε υπολογἰσω μεταξὐ των ανθρὠπων,αφου βλἐπω να ἐχεις αυτοὐ του εἰδους τα χαρακτηριστικἀ; Νἀ σε ονομἀσω θηρἰο; Τα θηρἰα ἐχουν ἐνα απὀ αυτἀ τἀ ελαττὠματα. Πὠς θα σἐ αποκαλὠ ἀνθρωπο,ὀταν ἐχεις περισσὀτερα ελαττὠματα απὀ τἀ θηρἰα και το σατανἀ;» μας προειδοποιεί ο αειθαλής λόγος του Ιερού Χρυσσστόμου.
Επειδή όμως ο πνευματικός νόμος δεν αλλάζει με τον καιρό, είναι μοιραίο το σύγχρονο Βαβυλωνιακό σύστημα να καταστραφεί, όπως προειπώθηκε για την αρχαία Βαβυλώνα από τον Ησαΐα τον προφήτη. Αυτό θα γίνει με τον τρόπο που καταστράφηκαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα με φωτιά και θειάφι.
Οι ηθικά ξεπεσμένες διοικήσεις των Η.Π.Α. και της Ε.Ε. προωθούν την διαστροφή και αυτό το επιτυγχάνουν τοποθετώντας πειθήνια όργανα τους και στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια δυστυχώς και στην Αγιοτόκο Θεσσαλονίκη.
Ο ισαπόστολος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε προβλέψει την επιδρομή των «αλλοφύλων» με σκοπό να μας αλλάξουν τα έθιμα: «Θα δούμε και θα ζήσουμε τα Σόδομα και τα Γόμορρα στον τόπο μας», (χειρόγραφο Βασ. Βασιλοπούλου). Και οι παρελάσεις τους στους δρόμους των δικών μας πόλεων δίνουν εν μέρει το «δικαίωμα» στο διάβολο να προκαλέσει καταστροφές είτε από εσωτερική βία, είτε από το πέρασμα των ανήθικων «βρωμερών εθνών» από τη χώρα μας αργότερα, σαν εκστρατευτικό σώμα: «Αλλοίμονο στους κάμπους. Θάρθουν βρωμερά έθνη. Όταν έρθουν μη φοβάστε, όταν θα φεύγουν αναμερίστε». (Δηλ. θα είναι ανήθικοι και ισχυρογνώμονες, γι’ αυτό να είστε προσεκτικοί… και από μακριά! 122η προφητεία Αγίου Κοσμά του Αιτωλού).
Η δυνατότητα να μην περάσουν αυτά τα «βρωμερά» στρατεύματα από τη Μακεδονία υπάρχει. Αν το θέμα το αντιμετωπίσουμε σαν θέμα πίστεως, τότε δεν θα πάθουμε κακό. Όμως αν η αντίδρασή μας στη διαστροφή είναι χλιαρή, τότε και η απομάκρυνση του κακού είναι προβληματική και αβέβαιη:«Από το ρέμπελο θα πάθετε πολλά. Αν περάσει από την Αυλώνα, χαρά στην Μακεδονία. Aν περάσει από τη Μακεδονία, αλίμονο στη Μακεδονία. Θα γίνει μεγάλο κακό», γράφει ο Μοναχός Λεόντιος της Ι.Μ. Διονυσίου Αγίου Όρους.
Ακόμα η χώρα μας μπορεί να μην κινδυνεύει από πυρηνικό ολοκαύτωμα, διότι δεν έχει γενικευθεί η κακία της αμετανοησίας, την οποία με τις «παρελάσεις υπερηφανείας» προσπαθούν να αυξήσουν, επικρατεί όμως ηθική κατάπτωση.
Τι ακριβώς θα συμβεί δεν γνωρίζουμε. Ο Θεός μας παρέχει χρόνο μετανοίας.
Ποια όμως είναι η θαυμαστή παρέμβαση του Αγίου Παϊσίου, η οποία πέτυχε να αλλάξει την εις βάρος μας απόφαση του Θεού;
Αναφέρεται στο βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητών», Τόμος Β’. Περιγράφουν οι μοναχές του Ησυχαστηρίου που ίδρυσε ο Άγιος Παΐσιος στη Θεσσαλονίκη:
«… Κάποια στιγμή, εἴδαμε τὸ Γέροντα πολὺ χαρούμενο. Ἐκεῖ ποὺ καθόταν, ἄρχισε ξαφνικὰ νὰ χοροπηδᾶ σὰν μικρὸ παιδὶ, χαμογελώντας ὁλόκληρος. Οἱ ἀδελφές, προβληματιστήκαμε καὶ παραξενευτήκαμε. Καμία ἄλλη φορὰ δὲν τὸν εἴχαμε δεῖ σὲ τέτοια κατάσταση. Τὸν ρωτήσαμε μὲ ἀπορία ποῦ ὀφειλόταν αὐτὴ ἡ στάση του, καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε: “Νὰ βλέπατε τὶ μεγάλο καλὸ μᾶς ἔκανε ἡ Παναγία μας!” Καὶ δῶσ᾽ του νὰ χοροπηδάει. “Ὁ Ἅγιος Θεὸς”, συνέχισε, “εἶχε πάρει μιὰ σκληρὴ ἀπόφαση ἐναντίον ὅλων μας, γιὰ τὴν ἀπιστία μας, καὶ ἡ Παναγία κατόρθωσε μὲ τὶς πρεσβεῖες της νὰ ἀλλάξει τὸ σχέδιό Του!”…».
Ο γλυκύτατος Αγιασμένος μας Γέροντας, από ταπείνωση απέκρυψε ότι ο δικός του αγώνας, έφερε αυτό το σωτήριο αποτέλεσμα!
Αυτό το σκεύος εκλογής, τον άνθρωπο της αγάπης, έστειλε ο Θεός να αγιάσει τα χώματα της Θεσσαλονίκης μας και της Ελλάδας μας. Συνεχίζει πλέον από ΄κει ψηλά, τον αγώνα για τη δική μας σωτηρία. Να έχουμε την ευχή του».
Αγαπημένε μας Άγιε Παΐσιε αθλοφόρε, παρρησίαν έχων προς Χριστόν, Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Απολυτίκιον
Τῆς ἐνθέου ἀγάπης
τό πῦρ δεξάμενος,
ὑπερβαλλούσῃ ἀσκήσει
ἐδόθης ὅλος Θεῷ,
καὶ παράκλησις πολλῶν ἀνθρώπων γέγονας,
λόγοις θείοις νουθετῶν,
προσευχαῖς θαυματουργῶν,
Παΐσιε θεοφόρε,
καὶ νῦν πρεσβεύεις ἀπαύστως
ὑπέρ παντός τοῦ κόσμου, Ὅσιε.
Α.Δ.