Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015



Εγώ υποτάχθηκα στους γεροντάδες μου μ’ εμπιστοσύνη. Κι εκείνοι μου φέρονταν σοφά, χωρίς να το ξέρουν
Δεν ήξερα το μπράβο κι ούτε το ζητούσα. 
Στο έχω πει για τον κότσυφα. Έτσι όπως βγήκα από την Εκκλησία, μετά την προσευχή που μ’ άρεσε τόσο, τον είδα να τρώει την ρώγα από το καρυστινό σταφύλι, και μ’ έπιασε κάτι. Και πήγα αμέσως μέσα κι έπιασα με τα πριονάκια και τον έφτιασα. Κι είχα μια χαρά! Ήθελα από την χαρά μου να τους τον δείξω, αλλά δεν τολμούσα στον μεγάλο Γέροντα. Και τον έδειξα στον μικρό. Κι εκείνος με επετίμησε: «Ποιος σου έδωσε την άδεια να τον φτιάσεις;», μου είπε. Και του δίνει μια και τον σπάει.


Α.Κ.:
-                      Αν το πάθαινε ένα σημερινό παιδί αυτό, ίσως να μην έκανε τίποτα πια στη ζωή του. Είναι αδύνατος ψυχικά σήμερα ο άνθρωπος.
-                      Ίδιος είναι και σήμερα όπως κι εχθές. Οι γονείς χαλάνε τα παιδιάΟι γεροντάδες μου δεν μου είπαν ποτέ μπράβο. Με αγαπούσαν, όμως, με αγία αγάπη κι όχι ανθρώπινηΉθελα και αγιογραφία να μάθω και μουσικά. Αλλά δεν το έλεγα, διότι ήξερα ότι θα έλεγαν όχι. Και δινόμουν μόνο στην προσευχή. Με αγαπούσαν όμως κι έτσι δεν πείραζε..."

Πηγή: «Συνομιλώντας με τον Γέροντα Πορφύριο» Άννας Κωστάκου, εκδ. Η Μεταμόρφωσις τους Σωτήρος, Μήλεσι 2012 (Σελ.82)
  Η χριστιανική ανατροφή είναι ο πολυτιμότερος θησαυρός που μπορούν να δώσουν οι γονείς στα παιδιά τους.

 Όλα τα υλικά αγαθά και οι περιουσίες έχουν σχετική αξία, ενώ η κατά Θεόν ανατροφή είναι το μεγάλο εφόδιο της ζωής. Ο Γέροντας έλεγε: “Όταν το παιδί από μικρό γεμίσει με Χριστό, πηγαίνει στην εκκλησία με τους γονείς, κοινωνεί, ψάλλει, προσεύχεται, αργότερα όταν μεγαλώσει και φύγει μακριά από τους γονείς και βρεθεί ακόμα και σε άσχημο περιβάλλον δεν έχει ανάγκη. Είναι σαν το ξύλο που όταν έχει ποτιστεί με λινέλαιο, μετά δεν έχει ανάγκη από την βροχή, επειδή είναι ποτισμένο με το λάδι, δεν δέχεται τα νερά, τα πετάει έξω” [Ρακοβαλή, Παΐσιος, σελ. 39].



Γέροντας Πα'ί'σιος
-Αν δεν εξηγής,θα σε δικαιώση ο Θεός- Γέροντα, πολλές φορές ,όταν μου κάνουν μια παρατήρηση ,νομίζω πως πρέπει να δώσω εξηγήσεις, και λέω: « ναι, έτσι είναι, αλλά… » . - Τι το θέλεις το « αλλά » ; Το « αλλά » δεν έχει … αλάτι και όλα τα αλλοιώνει με την κακή έννοια. Να λες: « Ευλόγησον, με την ευχή σου άλλη φορά θα προσέχω » .
 - Γέροντα, όταν κάποιος βγάλη ένα λανθασμένο συμπέρασμα για μια ενέργειά μου, χρειάζεται να εξηγήσω πώς κινήθηκα; 
- Αν έχης πνευματική δύναμη , δηλαδή ταπείνωση, να δεχτής ότι έφταιξες και να μη μιλήσης. Άφησε να σε δικαιώση ο Θεός.
 Αν δεν μιλήσης εσύ, θα μιλήση μετά ο Θεός. Βλέπεις ο Ιωσήφ, όταν τα αδέλφια του τον πούλησαν, δεν είπε: « Είμαι αδελφός τους . δεν είμαι δούλος. Ο πατέρας μου με αγαπούσε πιο πολύ από όλα τα παιδιά του » . Δεν μίλησε, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Το νομίζεις, δεν πληροφορεί ο Θεός; Και αν ο Θεός για το συμφέρον σου δείξη την αλήθεια, καλά. Αν όμως δεν την δείξη, πάλι για το συμφέρον σου θα είναι.Όποτε σε αδικεί κάποιος,να σκέφτεσαι ότι δεν σε αδικεί από κακία, αλλά επειδή έτσι είδε τα πράγματα. Ύστερα, αν δεν έχη κακία, ο Θεός θα τον πληροφορήση, θα καταλάβη ότι αδίκησε και θα μετανοήση.
 Μόνον όταν υπάρχει κακία δεν πληροφορεί ο Θεός, γιατί η συχνότητα στην οποία εργάζεται ο Θεός είναι ταπείνωση- αγάπη. - -
Κάνει , Γέροντα, να ζητάω εξηγήσεις μετά από μία παρεξήγηση; - --Χάλασε ο λογισμός σου;

- Όχι. 
- Αν δεν χάλασε ο λογισμός σου  δεν χρειάζεται να σου εξηγήση ο άλλος.Αν χάλασε ο λογισμός σου,καλό είναι να δοθεί μία εξήγηση, για να μην χαλάση περισσότερο.
-Γέροντα, αν δεν εξηγής, για να δικαιολογήσης τον εαυτό σου, αλλά λες πώς αντιμετώπισες ένα περιστατικό ,πώς κινήθηκες κ.λ.π.; - Δεν χρειάζεται .Καλύτερα να λες « ευλόγησον » και να μην εξηγής. Εκτός αν σου ζητήσουν να δώσης εξηγήσεις. Τότε ταπεινά να πης πώς έγινε.
Δηλαδή , Γέροντα, πότε πρέπει να εξηγή κανείς; 
- Όταν πρόκειται να για παρεξήγηση που αφορά άλλους, τότε επιβάλλεται να εξηγήση κανείς, για να βοηθήση μια κατάσταση. Ή όταν είναι κανείς ευαίσθητος, έχη και λίγο εγωισμό και μπορεί να καμφθή, αν δεν μιλήση ,τότε καλύτερα είναι να εξηγήση πώς κινήθηκε. 
- Μερικές φορές, Γέροντα, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την δικαιολογία από την εξήγηση. 
- Η δικαιολογία δεν φέρνει ανάπαυση στην ψυχή, ενώ η εξήγηση φέρνει ανάπαυση και ειρήνη. 

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας » ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



1 σχόλιο: