Ο Γέροντας πρόσεχε ιδιαίτερα τα
μικρά παιδιά, που πήγαιναν στο κελί του συνοδευόμενα από τους γονείς τους. Τα
χάιδευε, αστειευόταν μαζί τους, τους έδινε εκτός από την ευχή του, και κάποιο
«εργόχειρο», συνήθως ξηρούς καρπούς, για να χαίρονται και συνάμα να
απασχολούνται, προκειμένου να μιλήσει με τους γονείς τους. Πάντα κάτι το
ιδιαίτερο είχε για τα παιδιά. Συνήθιζε να τους δίνει και καραμέλες με έναν
πρωτότυπο και παιγνιώδη τρόπο: «Στο καλύβι, έλεγε, όταν έρχεται η άνοιξη και
ανθίζουν τα δέντρα, βάζω καραμέλες πάνω στα πουρνάρια, που είναι κοντά στην
πόρτα του φράχτη και λέω στα μικρά παιδιά που έρχονται εκεί: ‘’Πηγαίνετε,
παιδιά, να κόψετε καραμέλες από τα πουρνάρια, γιατί, αν πιάσει βροχή, θα
λιώσουν και θα πάνε χαμένες!’’» [Λόγοι Δ’, σελ. 120].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου