Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ο Θεός ότι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ό διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ό Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό. Γι' αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ό Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμειφθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ό καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια, με την προσευχή, με την καλωσύνη.

Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι' αυτό αφαιρούν σιγά- σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό· όχι μόνον αυτοί πού αφαιρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, άλλα και όσοι βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε. Οποίος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι' αυτό. Και ό διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συνάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε.

Ό κόσμος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού έχει τον τρόπο να πείθει.

 

Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης.

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ἡ πνευματικὴ χαρὰ

Ἡ Παναγία ἔφερε στὸν κόσμο τὴν χαρὰ

– Γέροντα, μπορεῖτε νὰ μᾶς ψάλετε τὸ Μεγαλυνάριο ποὺ εἴχατε γράψει γιὰ τὴν Παναγία1;

– Ἔλα νὰ τὸ ψάλουμε μαζί.«Εὗρες πολλὴν Χάριν παρὰ Θεοῦ, Μῆτερ τοῦ Δεσπότου, Μεγαλόχαρη, ἀληθῶς, Κεχαριτωμένη, ὡς Γαβριὴλ ἐβόα, Βασίλισσα Ἀγγέλων,φρούρει τοὺς δούλους σου». Νὰ σοῦ πῶ τώρα καὶ ἕνα δογματικό: Ἡ Παναγία ἦταν Κόρη καὶ Μητέρα, Δούλη καὶ Βασίλισσα, Βασίλισσα ὅλου τοῦ κόσμου. Χωράει στὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου αὐτό; Καὶ ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου εἶναι κάτι τὸ ὑπερφυσικό,ἔξω τῆς λογικῆς. Εὔχομαι ἡ Παναγία νὰ σοῦ δώση τὴν χαρὰ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ ὁ Ἄγγελος νὰ σὲ εὐλογήση, γιὰ νὰ ἔχης πνευματικὴ πρόοδο. Ἀμήν.– Γέροντα, ἕνα τροπάριο λέει:«Χαῖρε ἡ τῆς Εὔας χαρά· ἡ γὰρ ἐκείνης λύπη διὰ τοῦ τόκου σου πέπαυται, Ἁγνή»2.

– Ὅ,τι καλὸ κι ἂν βρῆ ὁ ἄνθρωπος νὰ πῆ γιὰ τὴν Παναγία, δὲν θὰ μπορέση νὰ ἐκφράση τὸ μεγαλεῖο Της. Ἡ Παναγία μὲ τὴν ὑπακοή Της ἄνοιξε πάλι γιὰ μᾶς τὸν Παράδεισο, ποὺ τὸν εἶχε κλείσει ἡ παρακοὴ τῆς Εὔας. Ἡ Εὔα ἔσπασε τὸν κρίκο ποὺ μᾶς ἕνωνε μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔφερε στὸν κόσμο λύπη καὶ πόνο3· ἡ Παναγία ἕνωσε πάλι τὸν κρίκο καὶ ἔφερε στὸν κόσμο τὴν παραδεισένια χαρά. Μᾶς συνέδεσε μὲ τὸν Θεό,ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι Θεάνθρωπος.Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἔφερε στὸν κόσμο τὴν χαρμόσυνη ἀγγελία ὅτι οἱ ἄνθρωποι χάρη στὴν Παναγία βρῆκαν «χάριν παρὰ Θεοῦ». Χαίρεται ἡ Παναγία, γιατὶ σαρκώθηκε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς λύτρωσε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Χαιρόμαστε καὶ ἐμεῖς, γιατὶ ἡ Παναγία μᾶς ἔβγαλε ἀσπροπρόσωπους. Γι ̓ αὐτὸ ψάλλουμε τὰ Χριστούγεννα:

«Ἡ ἔρημος προσφέρει στὸν Χριστὸ τὴν φάτνη καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι προσφέρουμε τὴν Μητέρα Του, τὴν Παναγία»4.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’«Πάθη καὶ Ἀρετὲς» ‐ 154

1 Ὁ Γέροντας ἔγραψε τὸ Μεγαλυνάριο αὐτὸ καὶ τὸ ἔστειλε στὴν γιορτὴ ἀδελφῆς ποὺ ἔφερε ὄνομα τῆς Παναγίας, γιὰ νὰ τὸ ψάλλη στὸ κελλί της.

2 Ἀπὸ τὸ Θεοτοκίον τῆς α´ ὠδῆς τοῦ β´ κανόνος τῆς Δευτέρας τῆς Γ´ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν.

3 Βλ.Γέν.3,16.4 Βλ. Τέταρτον Ἰδιόμελον Ἑσπερίων τῶν Χριστουγέννων.

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Δὲν μοῦ λές, ὁ διάβολος τί φοβᾶται περισσότερο;

– Τὴν ταπείνωση, Γέροντα.

– Κι ἐγὼ νόμιζα ὅτι φοβᾶται τὴν ὑπερηφάνεια, γιατὶ νιώθει ...κόμπλεξ! «Περήφανος ἐγώ, λέει, περήφανος καὶ αὐτός, ποῦ θά πάη;»

! Ναί, βρὲ παιδί, ἔτσι εἶναι, τὴν ταπείνωση φοβᾶται ὁ διάβολος· αὐτὴ τὸν σακατεύει. Ὅπου ὑπάρχει ταπείνωση, δὲν μπορεῖ νὰ σταθῆ ὁ διάβολος. Μὲ τὴν ταπείνωση φωτίζεται ὁ ἄνθρωπος καὶ δὲν σκοντάφτει ποτὲ στὴν πνευματική του πορεία· ξεπερνάει ὅλα τὰ ἐμπόδια ποὺ τοῦ βάζει ὁ πειρασμός. Θυμᾶστε τὸν Μέγα Ἀντώνιο ποὺ εἶδε τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου ἁπλωμένες σὲ ὅλη τὴν γῆ; «Ποιός μπορεῖ νὰ γλυτώση ἀπ᾿ αὐτές;», φώναξε. Καὶ ἀμέσως ἄκουσε μιὰ φωνὴ νὰ τοῦ λέη:

«Ἡ ταπεινοφροσύνη»

 

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου..!!!

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, πέστε μας κάτι γιὰ τὶς οὐράνιες χαρές

– Καὶ σ ̓ αὐτὴν τὴν ζωὴ ὑπάρχουν οὐράνιες χαρὲς καὶ ἡδονὲς καὶ ἀναρωτιέται κανεὶς ἂν στὴν ἄλλη ζωὴ ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ζῆ ἐδῶ. Αὐτὲς οἱ χαρὲς δὲν ἐκφράζονται, μόνο βιώνονται.

– Γέροντα, πῶς μπορεῖς νὰ φθάσης σ ̓ αὐτὴν τὴν κατάσταση;– Γιὰ νὰ ἔρθης στὴν κατάσταση ποὺ νὰ μὴν μπορῆς νὰ χωρέσης τὴν χαρὰ οὔτε νὰ τὴν ἐκφράσης, χρειάζεται νὰ προσέξης τρία πράγματα:

Νὰ κινῆσαι ἁπλά, νὰ μὴν ἀσχολῆσαι μὲ τοὺς ἄλλους, νὰ λὲς τὴν εὐχή. Ἂν κάνης αὐτά, θὰ ἔρθη ὥρα ποὺ θὰ νιώθης τόση χαρὰ ποὺ θὰ μοῦ λές:«Παππούλη μου, παλάβωσα! Μήπως δὲν εἶμαι καλά; τί εἶναι αὐτὸ ποὺ νιώθω;». Τέτοια παλαβὴ χαρὰ θὰ ἔχης!– Γέροντα, γιὰ νὰ ἔχη κανεὶς πνευματικὴ χαρά, πρέπει νὰ εἶναι σὲ καλὴ κατάσταση;– Ἐσὺ τί λές; Πότε θὰ ἔχη κανεὶς πνευματικὴ χαρά; ὅταν εἶναι ἀκατάστατος;Ἡ ἐσωτερικὴ χαρὰ ἔρχεται μὲ τὴν ἐσωτερικὴ τακτοποίηση καὶ δίνει φτερὰ στὴν ψυχή.Ὅταν δὲν ζεσταθῆ ἡ ψυχὴ μὲ τὴν ἐσωτερικὴ ἐργασία, μοιάζει μὲ αὐτοκίνητο ποὺ ἔχει παγωμένη τὴν μηχανὴ καὶ τὸ σπρώχνουν, γιὰ νὰ προχωρήση. Ἐνῶ ἡ ἐσωτερικὴ ἐργασία – ἡ ἐγρήγορση μὲ τὴν παρακολούθηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἡ μελέτη καὶ ἡ εὐχὴ –θερμαίνει τὴν ψυχὴ καὶ ἡ μηχανὴ παίρνει μπρὸς καὶ τρέχει. Τότε ὁ ἄνθρωπος παραβλέπει πλέον τὰ ἐξωτερικὰ καὶ κάνει ἅλματα πνευματικά.– Καὶ τότε, Γέροντα, δὲν ἐπηρεάζεται, ἂν βρεθῆ σὲ δύσκολο περιβάλλον;– Ὄχι, δὲν ἐπηρεάζεται, γιατὶ κινεῖται σὲ ἄλλη ἀτμόσφαιρα· βρίσκεται ἔξω ἀπὸ αὐτὸ τὸ περιβάλλον. Καὶ ἐπειδὴ κινεῖται σὲ ἄλλη ἀτμόσφαιρα, αὐτὸ τὸ περιβάλλον δὲν τὸν ἐνοχλεῖ. Εἶναι σὰν νὰ μιλᾶνε μιὰ ἄλλη γλῶσσα ποὺ αὐτὸς δὲν τὴν γνωρίζεικαὶ γι ̓ αὐτὸ δὲν καταλαβαίνει τί λένε. Καὶ καλύτερα ποὺ δὲν καταλαβαίνει, γιατί, ἂν καταλάβαινε ἔστω καὶ κάτι, θὰ πήγαινε ἡ προσοχή του πρὸς τὰ ἐκεῖ. Τώρα ὅμως εἶναι ἀφοσιωμένος στὴν γλῶσσα ποὺ γνωρίζει. Ἔτσι ἀρχίζει τὸ φτερούγισμα τὸ ἐσωτερικό.Ξέρετε τί εἶναι φτερούγισμα ἐσωτερικό; Φτερὰ ποιό ἀγγελικὸ τάγμα ἔχει; Τὰ Χερουβὶμ ἢ τὰ Σεραφίμ;«Ἓξ πτέρυγες»8, ποὺ λέει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, ποιό τάγμα ἔχει;– Τὰ Σεραφίμ, Γέροντα.– Ξέρετε πῶς κάνουν τὰ Σεραφίμ; Χτυποῦν τὰ φτερά τους μὲ ἕναν ρυθμό...Ἔτσι χτυπάει καὶ ἡ καρδιά, μὲ παλμό, ὅταν ὑπάρχη φτερούγισμα ἐσωτερικό. Εἶναι πανηγύρι τότε ἡ ζωή. Ἐσεῖς ὅμως ἀκόμη εἶστε δεμένες μὲ τὸν ἑαυτό σας· δὲν λυθήκατε ἀπὸ τὸν ἑαυτό σας, κι ἔτσι ἡ καρδιὰ δὲν ἔχει ἐλευθερωθῆ, γιὰ νὰ φθάση σ ̓ αὐτὴν τὴν κατάσταση, νὰ σκιρτᾶ ἀπὸ χαρά. Γιὰ γευθῆτε, βρὲ παιδιά, πρῶτα αὐτὴν τὴν χαρὰ καὶ μετὰ ἐλᾶτε νὰ κουβεντιάσουμε!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’«Πάθη καὶ Ἀρετὲς» ‐ 155