Ὅταν ρωτήθηκε ἀπὸ κάποιον προσκυνητὴ γιὰ τὸ ἂν θὰ λυθεῖ τὸ Κυπριακό, ὁ Γέροντας ἀπάντησε:

«Τί νὰ σοῦ πῶ, εὐλογημένε˙ ὅπως ἔγιναν τὰ πράγματα, εἶναι πολὺ δύσκολο. Ἐμεῖς, συνέχεια προσευχόμαστε νὰ βροῦν τὴ λύση τους, ἀλλὰ τὸ Κυπριακὸ μοιάζει μὲ τὸ πηγάδι γιὰ τὸ ὁποῖο τσακώνονταν δύο μονές, ποιὰ θὰ παίρνει τὸ νερό. Καί, ἐπειδὴ δὲν μπόρεσαν νὰ συμφωνήσουν, ἔριξαν μέσα ἕναν ὀγκόλιθο καὶ τὸ ἔφραξαν. Ὅταν πέρασαν τὰ χρόνια καὶ οἱ μονὲς βρῆκαν πῶς θὰ μοίραζαν τὸ νερὸ μεταξύ τους, δὲν εἶχαν μέρος νὰ σταθοῦν οἱ μοναχοὶ γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ βγάλουν τὸν ὀγκόλιθο! Πράγματι, ὅλοι, καὶ οἱ Τοῦρκοι καὶ ἐμεῖς, θέλουμε νὰ τὸ λύσουμε, ἀλλά, ὅπως οἱ μοναχοὶ δὲν εἶχαν τόπο νὰ καθίσουν γιὰ νὰ τραβήξουν τὸν ὀγκόλιθο, ἔτσι καὶ οἱ κυβερνήσεις δὲν ἔχουν τρόπο γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ συμφωνήσουν γιὰ τὴ λύση.» [Μαρτυρία Ταξίαρχου. Κ. Γ, Γ.Ε.Σ..]