" εμείς να πάμε να ψηφίσουμε ότι τραβάει η καρδιά μας και ο ΟΥΡΑΝΌΣ θα ψηφίσει για τον τρόπο της παιδαγωγίας μας"

" εμείς να πάμε να ψηφίσουμε ότι τραβάει η καρδιά μας και ο ΟΥΡΑΝΌΣ θα ψηφίσει για τον τρόπο της παιδαγωγίας μας"

 

η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ είναι ΑΙΜΑ και όχι λόγια του αέρα. 

Είναι αίμα μαρτυρίου και ομολογίας .

Ξέρετε γιατί μας δίνει χρόνο ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ; 

ΌΧΙ για να κοροϊδεύουμε τα λόγια των αγίων μας αλλά για να μετανοούμε να μονοιάζουμε και να ετοιμαζόμαστε.

Αυτό που φαίνεται στον ορίζοντα δεν έχει σχέση με τις προεκλογικές υποσχέσεις, αλλά είναι αυτό που θα καθορίσει τις αμέσως επόμενες μέρες μας, που δεν θα είναι ίδιες, αλλά οι άγιοι μας θα είναι ΙΔΙΟΙ για να μας οδηγήσουν ...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΠΟΥ ΣΤΙΣ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΝΕΥΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΩΝ ΚΑΡΥΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΡΜΗ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

Η ΦΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΟΠΟΥ Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΩΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ( ΠΕΡΑΧΩΡΙ) ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ..

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΓΕΦΥΡΑΚΙ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΚΤΙΣΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΠΕΤΡΟΚΤΙΣΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΦΕΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΝΔΗΛΙ ΤΟΥ

Τὸ Ἔθνος στὸν Οὐρανὸ ἠγέρθη καὶ ἐδῶ κάτω ἐξανέστη!

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ , Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Είμαστε έτοιμοι; τούρκοι και τοκογλύφοι κτυπούν πάντα μαζί. Οι Άγιοι της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ μετρούν μέρες.

( αναδημοσίευση βλ.https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2019/07/blog-post_2.html)

Ανήμερα της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ  έδειξαν που θα κτυπήσουν οι τούρκοι δίχως να δουν τα ΑΓΙΑ ΚΟΜΑΝΤΟ μας και ενώ το κακό της Συρίας έρχεται ολοταχώς στο Αρχιπέλαγος του ΑΙΓΑΙΟΥ.

Οι βάρβαροι στην Δύση και στην Ανατολή  ποτέ  δεν μπόρεσαν να δουν το ΦΩΣ της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, πόσο μάλλον να καταλάβουν ότι η  ΕΛΛΑΔΑ σαν έννοια δεν είναι μεγαλοϊδεατισμός.. είναι σκέτο ο Πολιτισμός της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ αδελφοί είναι Θεραπεία  της προσωπικής μας ζωής, της Πατρίδας και όλου του κόσμου.

Στώμεν καλώς αδελφοί με το ΦΩΣ της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ να λαμπροφορεί τις ψυχές μας.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ στα χρόνια της τουρκοκρατίας και στα χρόνια της μνημονιοκρατίας είναι ΠΑΝΗΓΥΡΙ.

Ευτυχώς έχουμε ΑΓΙΟΥΣ γιατί μπλέξαμε με γελοίους.

Οι μεν τοκογλύφοι μας ετοιμάζουν εκπλήξεις με ελάφρυνση του εικονικού χρέους των τοκοχρεωλυσίων της αρπαχτής με άλλα δυσβάστακτα νούμερα.

Οι δε  γείτονες νεοθωμανοί – κεμαλιστές ζούνε με το όνειρο να κόψουν τον λαιμό του ΑΙΓΑΙΟΥ, γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

«Ούτε τις μεγάλες γιορτές της Ορθοδοξίας δεν σταματούν οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο.

Το πρωί, ανήμερα της Κυριακής του Πάσχα, δύο τουρκικά μαχητικά F-16 πραγματοποίησαν υπερπτήση πάνω από την νήσο Παναγιά στις Οινούσσες.» https://www.protothema.gr/08/04/2018, 12:57

«Καστελόριζο, Χίος και Λέσβος στο «στόχαστρο» του Ταγίπ Ερντογάν» Μιχάλης Ιγνατίου.http://www.capital.gr/

Ο Σουλτάνος Στοχεύει με μανία το Καστελόριζο, τη Χίο και την Λέσβο. Οι Τούρκοι μπορούν να παριστάνουν ότι η ΑΟΖ δεν υφίσταται αλλά έχουν βάλει στο μάτι τα τρία αυτά νησιά γιατί σε περίπτωση που καταληφθούν, δίνει μια μεγαλύτερη ΑΟΖ από αυτή που σήμερα δικαιούται.» 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017 http://www.capital.gr/

Από τις 13 Μαίου του 2016 επισημαίνουμε δια αρθρογραφίας ότι: Η ΚΑΡΩΤΙΔΑ του ΑΙΓΑΙΟΥ είναι η ΧΙΟΣ κατά επέκταση η ΛΕΣΒΟΣ για αυτό και οι Τούρκοι θέλουν να την κόψουν.

Η Στρατηγική θέση των νησιών του Βορείου – Ανατολικού ΑΙΓΑΙΟΥ με τον 25ον Μεσημβρινό και τους ναυτικούς διαδρόμους ναυσιπλοΐας που συνδέουν την Μαύρη Θάλασσα μέσω των Στενών του Βοσπόρου με τις ακτές της Συρίας και της Αιγύπτου συνιστά την Γεωπολιτική ΚΑΡΩΤΙΔΑ της ευρύτερης περιοχής.

Οι τζιχαντιστές τούρκοι από τότε που εμφανίστηκαν κόβουν καρωτίδες.

Τέτοιες ακριβώς Λαμπροφόρες – Πασχαλινές  ημέρες του 1463 τζιχαντιστές τούρκοι έκοψαν  πρώτα την κάτω σιαγόνα του Νεοφανή Αγίου Ραφαήλ που εορτάζει την ΛΑΜΠΡΟΤΡΙΤΗ   στην νήσο Λέσβου δίχως να κατορθώσουν να τρώσουν την Καρωτίδα του ΑΓΙΟΥ.

Ο ΑΓΙΟΣ έτσι  με κομμένη την κάτω σιαγόνα του υπέστη και άλλους βασανισμούς με τους συμμαρτυρήσαντες του  στον Λόφο των Καρυών της Θερμής Λέσβου για να του αποκόψουν τελικά οι βάρβαροι τούρκοι την Τίμια Κεφαλή του μετά δυο 24 ώρα, την ΛΑΜΠΡΟΤΡΙΤΗ του 1463 και να τον καταστήσουν άθελα τους  ΑΓΙΟ ΚΟΜΑΝΤΟ του ΘΕΟΥ .

Αυτό το ΑΓΙΟ ΚΟΜΑΝΤΟ θα έχουν σήμερα απέναντι τους εν έτη 2018 οι νεοθωμανοί- τζιχαντιστές – κεμαλικοί και όλο το κακό συναπάντημα των τοκογλύφων  

ΡΩΜΙΟΣ οδοδείκτης ο Άγιος Ραφαήλ και τον ΣΤΑΥΡΟ του δεν τον έκρυψε από τους Τούρκους-Αγαρηνούς και αποκεφαλίστηκε για την ΠΙΣΤΗ και την ΠΑΤΡΙΔΑ.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

ΛΑΜΠΡΟΤΡΙΤΗ εορτή των  Νεοφανών Αγίων  Οσιομαρτύρων ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ και ΕΙΡΗΝΗΣ.

Πρόσφυγας ο ίδιος ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ, θλιβόμενος βαρύτατα από τα γεγονότα της διπλωματικής ψευτοένωσης με τους Παπικούς πριν την άλωση , καταδιωκόμενος από την μανία των Αγαρηνών μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε μέσω της ακτής Αλεξανδρούπολης στην Αγιοτόκο νήσο Λέσβο που πρόσφατα ( Απρίλιο του 2016) δέχτηκε τον μεγάλο ανθρωπιστή- φιλάνθρωπο  Πάπα για το προσφυγικό πρόβλημα που δημιούργησαν οι νεοποχίτες μαζί με τους τούρκους.

Μεγάλη Παρασκευή του 1463 μετά την Αποκαθήλωση η ασκητική παλαίστρα του Αγίου Ραφαήλ  στο Λόφο των Καρυών στην Θερμή της Λέσβου δέχεται την επίσκεψη Αγαρηνών- Τούρκων από την απέναντι πλευρά της Μικρασιατικής Γης .

Φυσικά σήμερα μέσω της ίδιας θαλάσσιας διαδρομής καταφτάνουν στην νήσο της Λέσβου πρόσφυγες  πιθανόν και ανάμεσα τους πυρήνες τζιχαντιστών.

Όμως τότε δηλ. την Μεγάλη Παρασκευή του 1463 ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ υποδέχεται τους τζιχαντιστές εκείνης της εποχής φορώντας τον ΣΤΑΥΡΟ του.

Προτάσσει τον επιστήθιο ΣΤΑΥΡΟ του και τους λέει: ¨εμείς για ΑΥΤΟΝ αγωνιζόμαστε…¨

Και αρχίζουν τα βασανιστήρια όλων των παρευρισκομένων την Μεγάλη εκείνη Παρασκευή μετά την Αποκαθήλωση του Άχραντου Σώματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Είναι η σειρά των Νεοφανών Μαρτύρων του Λόφου των Καρυών να ανέβουν τιμητικά στον ΣΤΑΥΡΟ του ΧΡΙΣΤΟΥ και να γίνουν οδοδείκτες της πονεμένης και αγωνιούσας Ρωμιοσύνης των ημερών μας.

Το μήνυμα που δίνει η ίδια ΥΠΕΡΑΓΊΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ για την πράξη αυτή των ΑΓΙΩΝ και των μαρτύρων.

¨- την πρόσεξα καλά στο πρόσωπο και κατάλαβα ότι ήταν η Παναγία. Σκέφτηκα αμέσως να την ρωτήσω για την Εικόνα της. Δεν πρόλαβα να ανοίξω το στόμα μου και αποκρίνεται από μόνη της¨

¨- Όσο για την Εικόνα μου που ζητάτε, είναι μέσα στο Ιερό. Στο Ιερό ήταν και η άλλη Εικόνα μου που είχαν φέρει οι καλόγηροι, όταν ήλθαν στη Λέσβο από την Θράκη και την είχαν κρυμμένη στον κόρφο τους για να την φυλάξουν. Πότε ο ένας την έκρυβε και πότε ο άλλος.

-Όταν την βρείτε, στην κρύπτη που βρίσκεται τώρα και είναι καλώς τακτοποιημένη και φυλαγμένη, θέλω να ψάλετε τον ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ.

Εδώ πάνω στις Καρυές μαρτύρησαν για την Πίστη στον ΧΡΙΣΤΟ και για την Πατρίδα¨ σελ.387

Πηγή ¨ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ Α΄ ΤΟΜΟΣ έκδοση 2013 Μητροπολίτου Γουμενίσσης Δημητρίου

Φώτο Εφέστιας Εικόνος της Ι. Μ . ΑΓ. ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ και ΕΙΡΗΝΗΣ Γρίβας

Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ εδώ και πολύ καιρό ¨τα έχει βάλλει¨ με το ψευτορωμαίικο μέσω των Ρωμιών Αγίων.

Αψευδής μάρτυρας το καινοφανές και Αναστάσιμο Συναξάρι των Νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στον αγιοποτισμένο λόφο των Καρυών στην Θερμή της νήσου Λέσβου που διαλαλεί το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Ρωμαίικης καρδιάς όπου γης.

Ο Συστρατιώτης και ο Πρωτοκορυφαίος σε αυτήν την διαχρονική πάλη για την Πνευματική Λευτεριά της Πατρίδας μας ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ βροντοφωνάζει…

Το Έθνος στον Ουρανό Ηγέρθη και εδώ κάτω Εξανέστη.

Ο Άγιος Ραφαήλ ¨δεν πρόκειται να κάνει εκπτώσεις ¨ στο αιρετίζων ψευτορωμαίικο και τους τοκογλύφους του, την ορισμένη από τον ΚΥΡΙΟ ώρα θα τους ανοίξει την πόρτα , θα τους πετάξει έξω από τα ¨χωρικά ύδατα της Ρωμιοσύνης¨… καλώντας μας με το ¨ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ..

το Έθνος στον Ουρανό Ηγέρθη (δηλ. οι προσευχές των προγόνων μας) και εδώ κάτω Εξανέστη (δηλ. αγανάκτησε σφόδρα )…¨.

Η πόρτα εξόδου στις στιγμές που βιώνουμε είναι ήδη ανοικτή… ¨την κλωτσιά¨ αναμένουμε από την τρέχουσα επικαιρότητα. Όμως ο Άγιος Ραφαήλ ¨ δεν παίζει και κλωτσάει δυνατά¨…

Μνήμη δικαίου μετ εγκωμίων… στον πρώτο Οσιομάρτυρα της Ρωμιοσύνης και απλανή οδηγό της Ανάστασης του Έθνους μας.

«Της Ιθάκης τον Γόνον και της Λέσβου το καύχημα…»  

Το καλύτερο δώρο του Ουρανού στις μέρες μας είναι το συναξάρι αυτού του ΑΓΙΟΥ που έγινε το πιο σπουδαίο κομμάτι της καρδιάς πολλών συνανθρώπων μας που δέχθηκαν την ευεργετική παρουσία ΤΟΥ στις πονεμένες ζωές τους.

Στο Παγκόσμιο στερέωμα πολλοί  γνωρίζουν τον ΑΓΙΟ  και περισσότεροι τον τιμούν με ύμνους και ωδές πνευματικές και αυτό το οφείλουμε ΘΕΙΑ-ΝΕΥΣΗ στους ταπεινούς εκείνους κατοίκους της ΘΕΡΜΗΣ που (ευαγγελίσθηκαν) αυτό το πρότυπο συναξάρι της Άγιας Βιωτής του που δόθηκε δωρεά στην χειμαζόμενη ανθρωπότητα του αιώνα μας.

Γνωστή η ιστορία αυτού του Αγίου, ξακουστά τα θαύματα του και Αληθινή η Αγάπη του για το σημερινό κατασκανδαλισμένο πλάσμα του ΘΕΟΥ.

Αυτός ο Άγιος έζησε μέσα στις τελευταίες αναλαμπές της Παλαιολόγειας ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ και φυσικά μέσα στην οδύνη των χρόνων της Άλωσης, πίνοντας το πικρό ποτήρι όλων των γεγονότων που σημάδεψαν την περίοδο εκείνη.

Ευγενής εξ ΙΘΆΚΗΣ τη καταγωγή, σπουδαστής της Ιατρικής επιστήμης και από αγάπη για την Ρωμαίικη πατρίδα του επιστρατεύθηκε και ρίχθηκε στα πεδία των μαχών για να προασπίσει τα τελευταία εναπομείναντα ελεύθερα κομμάτια της φιλτάτης πατρίδας από την μανία των Αγαρηνών Τούρκων.

Όμως τελικά τον (κατάπιε) η Φιλανθρωπία του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ γιατί τον ήθελε ολότελα δικό της, γιατί τον ήθελε ΑΓΙΟ, τον ήθελε ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ, τον ήθελε για να σηματοδοτήσει την δικιά μας εποχή.

Κοιτάξτε την ευεργεσία του Ουρανού στις ημέρες μας!!! που μας χαρίζει την γνήσια παρουσία ενός Ρωμιού Οσιομάρτυρα που είναι ένας από τους συνδετικούς κρίκους της Ιστορίας του Ορθόδοξου Γένους για να ενώσει τα σπασμένα κομμάτια της Ρωμαίικης ιστορικής συνέχειας και παράδοσης μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Όταν προσκυνήσει κάποιος πάνω σε αυτό το πνευματικό δώρο που λέγεται ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ τρέμει και ανατριχιάζει από το συναίσθημα της ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ που την δίνει απλόχερα παρόλο την δική μας αναξιότητα.

Ένας άνθρωπος τέτοιος όπως ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ που έζησε μέσα στα νάματα της Ρωμιοσύνης στο ιστορικό-πνευματικό περιβάλλον του σύγχρονου του Ιωσήφ Βρυέννιου και του Γεωργίου Σχολάριου, που αντιμετώπισε σθεναρά τις δολοπλοκίες των δυτικών και των φίλων τους ενωτικών (των τότε Φιλοπαπικών εκείνης της εποχής) και μάλιστα όταν σαν προσοντούχος κληρικός του Πατριαρχείου βρέθηκε ακόμα και στο Παρίσι και το Μορλαί της Γαλλίας για να κάμψει τον αιρετίζοντα φανατισμό τους ώστε να προσέλθουν προς βοήθεια της παραπαίουσας Αυτοκρατορίας την ύστατη στιγμή.

Ένας τέτοιος Θεοφόρος άνθρωπος που διέδραμε Ιεραποστολικά και με αυταπάρνηση της ζωής του την Μακεδονική ενδοχώρα και την Θράκη που είχαν γευθεί ήδη πιο πριν από την Πόλη την δαιμονιώδη μανία των Τουρκομάνων, Γαζήδων, Αγαρηνών για να συνδράμει και να επουλώσει πνευματικά τις πρωτοεμφανισμένες πληγές του εξισλαμισμού και του γενιτσαρισμού.

Ένας τέτοιος πραγματικά Άνθρωπος της πονεμένης Ρωμιοσύνης που έζησε την προσφυγιά εκείνων των ρημαγμένων χρόνων, και δεν κατέφυγε στην εφησυχάζουσα ασφάλεια της Δύσης, όπως προτίμησαν να κάνουν άλλοι εκκλησιαστικοί της εποχής εκείνης , αλλά επέλεξε να σταθεί ακλόνητος παρηγορητής δίπλα στον κατατρεγμένο Ρωμαίικο λαό.

Σαν πρόσφυγας και αυτός μετά την άλωση της ΠΟΛΗΣ βρέθηκε μέσω της θαλάσσης από την περιοχή της σημερινής Αλεξανδρούπολης στο Αγιοτόκο νησί της Λέσβου και στο λιμανάκι της Θερμής και από εκεί στον λόφο των Καρυών για να εγκαταβιώσει στο ήδη αναστηλωμένο εκεί Σταυροπηγιακό Μοναστήρι του Γενεθλίου της Θεοτόκου για να συνεχίσει να δίνει πάλι την Ορθόδοξη Μαρτυρία του εν μέσω της Γενουάτικης κατοχής του νησιού, μέχρι της τελικής άλωσης του υπό των Τούρκων το 1462.

Όμως ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ τον προόριζε για τα ουράνια σκηνώματα και τον έλαβε εκ γης προς Ουρανόν ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΗΜΕΡΑ.

 Ο Άγιος Ραφαήλ ο Ηγούμενος και οι συν αυτώ Άγιος Νικόλαος ο διάκονος, η Αγία Παιδομάρτυς Ειρήνη και οι υπόλοιποι μάρτυρες και συνασκητές Ιερομόναχοι της Ιεράς Μονής του Γενεθλιου της ΘΕΟΤΟΚΟΥ στον Ένηπτο λόφο των Καρυών της Θερμής της Λέσβου δοκίμασαν την βαρβαρότητα του γένους των Τούρκων μακελάρηδων Αγαρηνών, αμέσως μετά την ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής του έτους 1463 με απερίγραπτα βασανιστήρια που τερματίσθηκαν με την αποκοπή της ΑΓΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ του Οσιομάρτυρα ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ λίγα λεπτά πριν εισέλθει η Λαμπροτρίτη ,ενώ δύο εικοσιτετράωρα πριν δηλ το Μεγάλο Σάββατο εκείνης της χρονιάς οι μακελλάρηδες δια πριονισμού απέσπασαν την Κάτω Σιαγώνα του.

Επειδή όταν του πριόνιζαν την κάτω γνάθο τον είχαν κρεμασμένο ανάποδα δεν τρώθηκαν οι καρωτίδες του ΑΓΙΟΥ ώστε να αποφευχθεί προσωρινά η θανάτωση του.

Τότε σκέφτηκαν κάτι πιο αποτρόπαιο, τον άφησαν να περιφέρεται αιμόφυρτος και με φρικτούς πόνους ανάμεσα στους υπόλοιπους μάρτυρες για να τον βλέπουν και να εκφοβίζονται αλλά και ο ίδιος να συμπάσχει με τα μαρτυρικά πάθη τους.

Και μόνο αυτήν την περιγραφή δεν μπορεί να την αντέξει ανθρώπινος νους..!!!

Τελικά ο Ηγούμενος του λόφου των Καρυών ήταν αυτός που έκλεισε το ανήκουστο μαρτυρικό δράμα που εκτυλίχθηκε στο πυρπολημένο Μοναστήρι της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ένα τέταρτο της ώρας πριν μπει η Αναστάσιμη Λαμπροτρίτη εκείνης της χρονιάς με την στιγμή της τελευτής του δια αποκεφαλισμού .

Ήταν εκείνη η στιγμή που γιόμισε ο Ουρανός με Φως γιατί εισήλθαν μέσα στο ΦΩΣ οι πρώτοι Νεομάρτυρες μετά την άλωση της Βασιλεύουσας, ανοίγοντας τον επουράνιο χορό των ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ του Γένους μας μέχρι και την στιγμή της Παλιγγενεσίας του 1821.

Έτσι ο Άγιος Ραφαήλ έγινε ο μπροστάρης και ο πρωτοχορευτής σε χορό πρωτόγνωρο και Άγιο ανάμεσα σε οσιομάρτυρες και μάρτυρες και ομολογητές της αγιοπνευματικής σοδειάς των δίσεκτων χρόνων της Βάρβαρης Τουρκοκρατίας που πρέσβευαν ικετευτικά ενώπιον του Θρόνου του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ για την λευτεριά του Γένους των Ορθοδόξων Ελλήνων Χριστιανών.

Και πράγματι ο ΘΕΟΣ του Κολοκοτρώνη και των κατατρεγμένων Ρωμιών έβαλε την υπογραφή του για ξεκινήσει η πολυπόθητη ΛΕΥΤΕΡΙΑ ανήμερα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ της Υπεραγίας Θεοτόκου Μητρός ΤΟΥ με σκοπό να την ολοκληρώσει παράλληλα με τα μεγάλα γεγονότα της εκκλησιαστικής ζωής μας που σηματοδότησαν πολλές φορές την Σταύρωση του Έθνους που προσμένει με λαχτάρα την ΑΝΑΣΤΑΣΗ του.

Δηλαδή η ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΞΟΔΟΣ του Αγίου Ραφαήλ σηματοδοτεί και την ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΕΙΣΟΔΟ του Έθνους μας στην νεώτερη ιστορία του με την Αναστάσιμη προσδοκία του Ποθούμενου.

Ο Άγιος Ραφαήλ ξεκίνησε τον επίγειο Γολγοθά του από το Ποθούμενο (την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη όπου βρέθηκε σαν προσοντούχος κληρικός λίγο πριν την άλωση) , έφτασε στο μαρτύριο του στον Λόφο των Καρυών και από εκεί στην Βασιλεία των Ουρανών για να μεσιτεύει με την ισχυρή παρρησία του στον θρόνο του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ για τα βάσανα του ίδιου Λαού που και σήμερα υποφέρει τα πάνδεινα από τους ίδιους μάλιστα εχθρούς όπως και τότε σε Ανατολή και Δύση.

Η Παρρησία του ΑΓΙΟΥ υπέρ του Έθνους των ΡΩΜΙΩΝ δεν περιορίζει την θαυματουργό παρουσία του στις τέσσερες γωνιές του πλανήτη προς κάθε κατατρεγμένο και καλοπροαίρετο συνάνθρωπο μας. Ο τόπος του μαρτυρίου του Αγίου Ραφαήλ και των συν αυτώ Αγίων Μαρτύρων βρίσκεται στον Αγιασμένο λόφο των Καρυών της Θερμής.

Το δε γεγονός ότι τα Μαρτύρια τους εν Χριστώ συνέπεσαν με τα ΣΕΠΤΑ ΠΑΘΗ του ΚΥΡΙΟΥ μας και την Λαμπροφόρο ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, μας υπομιμνήσκουν την ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ πορεία του ΡΩΜΑΙΙΚΟΥ γένους, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτό.

Οι Νεοφανείς Άγιοι της Λέσβου και το πρωτότυπο ΣΥΝΑΞΑΡΙ περί αυτών, ακριβώς αυτή την πορεία προσδιορίζει.

Άλλωστε τα Χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα των ΑΓΙΩΝ ευλογούσαν το χώμα της Λέσβου εδώ και πεντακόσια ολάκερα χρόνια, άγνωστα τότε στους ανθρώπους, γνωστά όμως στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ που προνόησε μέσω της ανεύρεσης ΑΥΤΩΝ να νοηματοδοτήσει πνευματικά τους έσχατους χρόνους την ανθρωπότητα με το ελπιδοφόρο μήνυμα της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ.

Και αυτό το μήνυμα κρύβει ακόμα δυο στοιχεία την ΑΝΑΣΤΑΣΗ και την ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ. Αυτή είναι και η καθημερινότητα του Ρωμιού- Ορθόδοξου- Έλληνα.

Η παρουσία των ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ από την δεκαετία του 60 και μετά με την ανεύρεση των χαριτόβρυτων λειψάνων τους γίνεται ακριβώς την στιγμή που ξεκινάει ο λυσσαλέος και με αγριότητα πόλεμος κατά της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ που αποκορυφώνεται στις μέρες μας.

Να λοιπόν σημείο ότι η Ρωμιοσύνη έχει σήμερα ¨ νοητή αντιπυραυλική –ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ ασπίδα¨ από αγίους- πνευματικούς ¨δορυφόρους¨.

Ενώ οι οχθροί της Ρωμιοσύνης έχουν βγάλει όλα τα στρατηγικά πυραυλικά τους όπλα για να την εκφοβίσουν. Και στο τέλος καταλήγουν να κόβουν κεφάλια που φορούν Σταυρούς ( βλ. Συρία, Ιράκ κα)

Όμως οι αντίχριστοι δεν κοινωνούν του θαύματος της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

Απορούσε έκθαμβος ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου, ο γνήσιος εκφραστής της καθ ημάς Ανατολής και ο πρωτομάστορας Αγιογράφος της πρώτης εικόνας των ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ της Λέσβου, πως ήταν δυνατόν αρχές της δεκαετίας του 60 και όχι μόνο να εμφανίζονται καθ ύπαρ (ολοζώντανα) οι Νεοφανείς ΑΓΙΟΙ του λόφου των Καρυών, να αποκαλύπτουν το συναξάρι τους και σε λίγο η αρχαιολογική σκαπάνη με την ιστορική έρευνα να επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα τους;

Μέσα σε αυτό το Συναξάρι όπως καταγράφηκε στην πρώτη κιόλας έκδοση του από τον Φώτη Κόντογλου, μνημειώδης και εύγλωττη είναι η φράση της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

¨Εδώ πάνω στις Καρυές μαρτύρησαν για την πίστη στον Χριστό και για την πατρίδα¨ όπως ήδη αναφέρθηκε και ανωτέρω.

Αυτό το αιματοβαμμένο συναξάρι που περιγράφεται με δύο κορυφαίες φράσεις σαν ¨ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ¨ και σαν ¨Η ΖΩΗ ΕΚ ΤΑΦΩΝ¨ είναι και το συναξάρι του Γένους των ΡΩΜΙΩΝ που πορεύεται εδώ και αιώνες και μέχρι τις μέρες μας ανάμεσα σε νοητές συμπληγάδες.

¨Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ ¨ συνιστά το απρόσμενο δώρο- συναξάρι της άφατης ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ του ΘΕΟΥ που φρόντισε και μας το χάρισε στους έσχατους αυτούς καιρούς για να περιβλέπουμε το μέσα και το έξω μας, ώστε να θέτουμε πνευματικά σημεία αναφοράς στην προσωπική διαδρομή μας ως υποστάσεις βαπτισμένες και μυρωμένες με την ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ, αλλά και να τροχοδρομούμε την Εθνική πορεία του Γένους μας στον ασφαλή διάδρομο του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού και της ΡΩΜIOΣΥΝΗΣ, που δεν πρόκειται ποτέ να χαθούν έστω κι αν χαθεί το πολιτισμικό κακέκτυπο αυτού του κόσμου που σίγουρα εκ των πραγμάτων, όπως παρατηρούμε στις μέρες μας ετοιμάζεται να ¨να φύγει πίσω¨ σύμφωνα και με την προφητική ρήση του ΠΑΤΡΟ- ΚΟΣΜΑ ¨θα έρθει ένα ψευτορωμαίικο μην το πιστέψετε θα φύγει πίσω¨.

Ας το καταλάβουν επιτέλους οι φίλοι και οι εχθροί μας

η ΕΛΛΑΔΑ σαν έννοια δεν είναι μεγαλοϊδεατισμός… είναι σκέτο ο Πολιτισμός της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

 

 

ΟΛΟΙ ¨δουλεύουν¨ την Ελλάδα και στο τέλος όλοι τους θα δουλεύουν για την ΕΛΛΑΔΑ.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ με την παρουσία του σώζει Ορθόδοξο Ιεραπόστολο στην Αφρική από κροκόδειλους όταν αναποδογύρισε η πιρόγα του

Αρχιμ. Τιμόθεος Ntumba, Πατριαρχικός Επίτροπος Ιεράς Επισκοπής Γκόμας

Γκόμα, στις 22/06/2023

ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ  ΤΟ 2000 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΣΑΪ 

Αυτήν την εβδομάδα που εορτάζουμε τους Αγίους Αγιορείτες Πατέρες, θυμήθηκα ένα θαύμα του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, που έγινε στη Περιοχή του Κασάϊ το 2000. Το αναφέρω, όπως μου το διηγήθηκε ο Ιερέας πατέρας μου, π. Θεοφάνης Ntumba, το 2000.

Μετά από αυτό το γεγονός γύρισα στην Ελλάδα για το Πανεπιστήμιο. Επέστρεψα μετά, το 2004 στο Κονγκό. Και ήμουν πλέον στην Κινσάσα με τον Μακαριστό Μητροπολίτη Ιγνάτιο Μανδελίδη. Η τελευταία φορά που είδα τον πατέρα μου στο διάστημα αυτό ήταν το 2012, όταν είχα ήδη διοριστεί Υπεύθυνος του Ιεραποστολικού Έργου στη Μπούνια από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη μας κ. κ Θεόδωρο Β'. Πήγα στην Κανάνγκα το 2012 για να πάρω την ευλογία του πατέρα μου και επέστρεψα αμέσως στη Μπούνια, και από τότε, αν και ζούμε στην ίδια χώρα, δεν βλεπόμαστε, μιλάμε μόνο στο τηλέφωνο περιστασιακά. 

Και μου δίνει τις συμβουλές του. Το Κονγκό είναι μια χώρα ηπειρωτικών διαστάσεων. Είναι και τεράστια τα έξοδα αεροπορικώς από το Ανατολικό Κονγκό προς την Κανάνγκα. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Έχουν περάσει 11 χρόνια από την τελευταία φορά που είδα τον πατέρα μου. Πιστεύω, αν θέλει ο Θεός, θα τον δω σε λίγους μήνες.

  Σε αυτές τις φωτογραφίες που δημοσιεύω, είναι ο ιερέας π. Θεοφάνης Ntumba, ο μπαμπάς μου. Σε μερικές από αυτές τις φωτογραφίες φοράει στο κεφάλι του το μάλλινο καλογερικό σκούφο που μου είχε δώσει ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης  το 1992, όταν τον είχα επισκεφτεί στο κελί του, στην Παναγούδα, και ήταν χειμώνας, έκανε πολύ κρύο. Είχα πάει για να του δείξω μερικές ξύλινες εικόνες που είχα αγιογραφήσει στην Αθωνιάδα Σχολή. Καθόμασταν στο Αρχονταρίκι του αλλά κρύωνα, κάποια στιγμή, μπήκαμε στο Παρεκκλήσι Του, ψάλαμε μερικούς ύμνους, και βγαίνοντας για να επιστρέψω στη Σχολή, μου έδωσε μεταξύ άλλων ένα μάλλινο σκούφο και μου είπε να το πάρω και να το φοράω για να μην κρυώνω. 

Όταν, στα τέλη του 1994, μετά την κοίμηση του Αγίου Παϊσίου, επέστρεψα στο Κονγκό, στην Κανάνγκα, στην γενέτειρα μου, έδωσα αυτό το ιερό κειμήλιο στον μπαμπά μου, τον πατέρα Θεοφάνη Ntumba, για να έχω και την ευλογία του πατέρα μου, διότι «ο Πατήρ μου μείζων μου εστί» ( Ιων.14.28). Σε κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες το φοράει.

Σε μια από αυτές τις φωτογραφίες, ο πατήρ Θεοφάνης είναι σε μια πιρόγα, φεύγει από την Κανάνγκα προς τη Λουίζα, 280 χμ, για να διδάξει την Ορθοδοξία και να βαφτίσει τους πιστούς, είναι στον ποταμό Λουαλάμπα. Αυτό το ποτάμι είναι πολύ βαθύ και γεμάτο κροκόδειλους και ιπποπόταμους μέσα του, που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αρπάζουν και σκίζουν τη λεία τους . Στο μοναστηριακό του τουρβά, έχει όλα τα απαραίτητα για βαπτίσεις (Άγιο Μύρο,  σταυρούς βάπτισης, κ.λπ.).

Ενώ έπλεαν, όταν ήταν ήδη στη μέση του ποταμού, ένας από τους άντρες που ήταν στη πιρόγα, από απροσεξία και κούραση, πήγε για να καθίσει στην άλλη πλευρά προς το μέρος που κοιτάει ο πατέρας μου (στη φωτογραφία), και η πιρόγα έχασε αμέσως την ισορροπία του και ήδη αναποδογύριζε στη μέση του ποταμού. Εκείνη τη στιγμή ο πατήρ Θεοφάνης είπε αμέσως φωναχτά: «Γέροντα, Παΐσιε, βοήθησέ μας», και την ίδια στιγμή, στο κλάσμα δευτερολέπτου, ενώ επικαλούταν τον Άγιο, ένιωσε πίσω του, μια αόρατη δύναμη, κάποιου ανθρώπου, που πήγε και κάθισε στην άκρη της πιρόγας, στην απέναντι πλευρά, κάνοντας ένα αντίβαρο και δημιουργώντας την ισορροπία της πιρόγας, και καθιστώντας αδύνατη η ανατροπή της πιρόγας στον ποταμό. Και αμέσως το άτομο που επρόκειτο να προκαλέσει το δράμα, τον καταποντισμό, πρόλαβε να ξανασηκωθεί, να τρέχει και να σταθεί όρθιος  στη αρχική του θέση στο μέρος που είναι στην φωτογραφία, δίπλα στον πατέρα Θεοφάνη. Όταν ο πατέρας μου επέστρεψε στην Κανάνγκα, μας διηγήθηκε το θαύμα αυτό του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Εκείνη την περίοδο, πριν από αυτό το θαύμα, μάζευα κόσμο στην Ενορία της Αναλήψεως του Κυρίου Κανάνγκας, την Ενορία όπου εφημέρευε ο πατέρας μου, τους διάβαζα κάθε απόγευμα τα βιβλία του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Εκείνες τις μέρες διαβάζαμε το βιβλίο «Περί Προσευχής».

Ήταν το 2000. Είχα σημειώσει τότε στο προσωπικό μου ημερολόγιο αυτό το θαύμα του Αγίου Παϊσίου. Μετά, μου είπε ο μπαμπάς μου ότι πολλές φορές, όταν έχει πονοκέφαλο, και είναι σε μέρη που δεν μπορεί να βρει φάρμακο, φοράει το σκούφο του Αγίου Παΐσιου και οι πονοκέφαλοι περνούν, χωρίς φάρμακο.

«Άγιε Πατήρ ημών Παΐσιε, πρέσβευε υπέρ πάντων ημών».

Αρχιμ.  Τιμόθεος Ntumba, Πατριαρχικός Επίτροπος Ιεράς Επισκοπής Γκόμας